« ថ្ងៃទី ៩–១៥ ខែ មីនា ។ យ៉ាកុប ១–៤ ៖ ‹ ចូរស្រុះស្រួលនឹងទ្រង់ ទៅតាមរយៈដង្វាយធួននៃព្រះគ្រីស្ទ › » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់បុគ្គលម្នាក់ៗ និងក្រុមគ្រួសារ ៖ ព្រះគម្ពីរមរមន ឆ្នាំ ២០២០ ( ឆ្នាំ ២០២០ )
« ថ្ងៃទី ៩–១៥ ខែ មីនា ។ យ៉ាកុប ១–៤ » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់បុគ្គលម្នាក់ៗ និងក្រុមគ្រួសារ ៖ ឆ្នាំ ២០២០
បានអភ័យទោសឲ្យហើយ ដោយ ហ្គ្រេក ខេ.អុលសិន
ថ្ងៃទី ៩–១៥ ខែ មីនា
យ៉ាកុប ១–៤
ចូរស្រុះស្រួលនឹងទ្រង់ ទៅតាមរយៈដង្វាយធួននៃព្រះគ្រីស្ទ
នៅពេលបងប្អូនកត់ត្រាចំណាប់អារម្មណ៍ខាងវិញ្ញាណ សូមបងប្អូនបង្ហាញថា បងប្អូនចង់ឲ្យព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធបង្រៀនដល់បងប្អូន ។ នៅពេលបងប្អូនអាន យ៉ាកុប ១–៤ សូមពិចារណាអំពីការកត់ត្រាទុកនូវគំនិតយោបល់របស់បងប្អូន ។
កត់ត្រាចំណាប់អារម្មណ៍របស់បងប្អូន
ពួកសាសន៍នីហ្វៃបានចាត់ទុកនីហ្វៃជា « អ្នកការពារដ៏ឆ្នើម » ( យ៉ាកុប ១:១០ ) ។ គាត់បានការពារពួកគេពីការវាយប្រហារមកពីមារសត្រូវរបស់ពួកគេ ហើយគាត់បានព្រមានពួកគេអំពីគ្រោះថ្នាក់ខាងវិញ្ញាណ ។ ឥឡូវគាត់បានលាចាកលោកហើយ ហើយកិច្ចការនៃការដឹកនាំពួកសាសន៍នីហ្វៃខាងវិញ្ញាណគឺស្ថិតនៅលើយ៉ាកុប ដែលនីហ្វៃបានញែកចេញឲ្យធ្វើជាសង្ឃ និងជាគ្រូបង្រៀនដល់ប្រជាជន ( សូមមើល យ៉ាកុប ១:៨ ) ។ តាមការបំផុសគំនិត យ៉ាកុបបានយល់ដឹងថា ប្រជាជននេះចាំបាច់ត្រូវទទួលការបង្រៀនដោយការប្រើ « ពាក្យដ៏ធ្ងន់ធ្ងរ » ដ្បិតពួកគេកំពុង « តែចាប់ផ្ដើមប្រព្រឹត្តអំពើបាប » ( យ៉ាកុប ២:៧, ៥ ) ។ អំពើបាបទាំងនេះគឺភាគច្រើនដូចជាអ្វីដែលប្រជាជនកំពុងជួបបញ្ហានៅសព្វថ្ងៃនេះ ៖ ស្រឡាញ់ទ្រព្យសម្បត្តិ និងអសីលធម៌ខាងផ្លូវភេទ ។ ប៉ុន្តែខណៈដែលយ៉ាកុបមានអារម្មណ៍ថា គាត់ត្រូវតែដាក់ទោសដល់សេចក្ដីទុច្ចរិតនេះ ដួងចិត្តរបស់គាត់ក៏ឈឺចាប់ចំពោះជនរងទុក្ខផងដែរ ដែលដួងចិត្តត្រូវបាន « ចាក់ទម្លុះឲ្យមានរបួសយ៉ាងជ្រៅ » ( យ៉ាកុប ២:៣៥ ) ។ យ៉ាកុបបានថ្លែងទីបន្ទាល់ថា ការព្យាបាលសម្រាប់ក្រុមទាំងពីរ— ទាំងអ្នកមានអំពើបាប និងអ្នកដែលមានរបួសខាងវិញ្ញាណ— មកពីព្រះអង្គសង្គ្រោះព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ សារលិខិតរបស់យ៉ាកុប ដូចជាសារលិខិតរបស់នីហ្វៃនៅចំពោះមុខគាត់ គឺជាការហៅឲ្យ « ស្រុះស្រួលនឹង [ ព្រះ ] ទៅតាមរយៈដង្វាយធួននៃព្រះគ្រីស្ទ » ( យ៉ាកុប ៤:១១ ) ។
គំនិតយោបល់សម្រាប់ការសិក្សាព្រះគម្ពីរផ្ទាល់ខ្លួន
ព្រះអម្ចាស់សព្វព្រះទ័យចង់ឲ្យខ្ញុំតម្កើងការហៅបម្រើរបស់ខ្ញុំ ។
ចំពោះយ៉ាកុប ការបង្រៀនព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះគឺមានច្រើនជាងការចាត់តាំងមួយមកពីបងប្រុសរបស់គាត់— វាគឺជាភារកិច្ចមកពីព្រះអម្ចាស់ » ដូច្នេះគាត់បានធ្វើការដោយឧស្សាហ៍ព្យាយាមដើម្បី « តម្កើងតំណែង [ របស់គាត់ ] » ( យ៉ាកុប ១:១៧, ១៩ ) ។ ប្រធាន ហ្គរដុន ប៊ី. ហ៊ិងគ្លី បានបង្រៀនថា យើងតម្កើងការហៅបម្រើរបស់យើង « នៅពេលយើងបម្រើដោយឧស្សាហ៍ព្យាយាម នៅពេលយើងបង្រៀនដោយសេចក្ដីជំនឿ និងទីបន្ទាល់ នៅពេលយើងលើកតម្កើង និងពង្រឹង ហើយស្ថាបនាការជឿស៊ប់ទៅលើសេចក្ដីសុចរិត នៅក្នុងជីវិតនៃអស់អ្នកដែលយើងមានឥទ្ធិពលលើគេ » ( « Magnify Your Calling » Ensign ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ១៩៨៩ ទំព័រ ៤៧ ) ។ ចូរគិតអំពី [ ភារកិច្ច ] ផ្ទាល់ខ្លួនរបស់បងប្អូនមកពីព្រះអម្ចាស់ » នៅពេលបងប្អូនអាន យ៉ាកុប ១:៦–៨, ១៥–១៩ និង ២:១–១១ ។ ហេតុអ្វីយ៉ាកុបបានបម្រើដោយស្មោះត្រង់យ៉ាងខ្លាំងដូច្នេះ ? តើគំរូរបស់គាត់បំផុសគំនិតបងប្អូនឲ្យធ្វើអ្វីខ្លះដើម្បីតម្កើងការហៅបម្រើក្នុងសាសនាចក្ររបស់បងប្អូន និង ការទទួលខុសត្រូវរបស់បងប្អូននៅក្នុងគេហដ្ឋាន ?
សូមមើលផងដែរ « Rise to Your Call » ( វីដេអូ ChurchofJesusChrist.org ) ។
ព្រះអម្ចាស់សព្វព្រះហឬទ័យនឹងព្រហ្មចារីភាព ។
អំពើបាបមានលទ្ធផលជាច្រើនចំពោះបុគ្គលម្នាក់ៗ និងចំពោះសង្គមទាំងឡាយ ។ នៅក្នុងការនិយាយអំពីអំពើបាបខាងផ្លូវភេទ យ៉ាកុប បានព្រមានទៅលើលទ្ធផលទាំងពីរប្រភេទ ។ នៅពេលបងប្អូនអាន យ៉ាកុប ២:៣១–៣៥ និង ៣:១០ សូមស្វែងរកមើលរបៀបដែលអំពើអសីលធម៌កំពុងជះឥទ្ធិពលទៅលើពួកសាសន៍នីហ្វៃទាំងជាបុគ្គលម្នាក់ៗ និងជាប្រជាជនទាំងមូល ។ តើរបៀបទាំងនេះស្រដៀងគ្នាទៅនឹងលទ្ធផលនៃអំពើអសីលធម៌ ដែលបងប្អូនមើលឃើញនៅក្នុងពិភពលោកសព្វថ្ងៃនេះយ៉ាងដូចម្ដេច ? តើបងប្អូនស្វែងរកឃើញអ្វីខ្លះនៅក្នុងសម្ដីរបស់យ៉ាកុប ដែលអាចជួយបងប្អូនបង្រៀនដល់មនុស្សជាទីស្រឡាញ់ម្នាក់អំពីសារៈសំខាន់នៃបរិសុទ្ធភាព ? តើបងប្អូនត្រូវបានប្រទានពរដោយសារការខិតខំប្រឹងប្រែងរបស់បងប្អូនដើម្បីមានបរិសុទ្ធភាពយ៉ាងដូចម្ដេច ?
សូមកត់ចំណាំថា យ៉ាកុបក៏បានលើកឡើងអំពីការអនុវត្តនៃការមានប្រពន្ធច្រើនជាងមួយផងដែរ ។ តើបងប្អូនរកឃើញអ្វីខ្លះនៅក្នុង យ៉ាកុប ២:២៣–៣០ ដែលជួយបងប្អូនឲ្យយល់ថា ហេតុអ្វីព្រះអម្ចាស់បានត្រាស់បង្គាប់រាស្ត្ររបស់ទ្រង់ឲ្យអនុវត្តអាពាហ៍ពិពាហ៍ពហុពន្ធភាពនៅក្នុងស្ថានភាពមានដែនកំណត់ ? តើទ្រង់មានទ្រះទ័យយ៉ាងណាអំពីអស់អ្នកដែលអនុវត្តវាដោយពុំមានការអនុញ្ញាតមកពីទ្រង់ ?
ខ្ញុំអាចត្រូវបានស្រុះស្រួលនឹងព្រះតាមរយៈដង្វាយធួននៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។
យ៉ាកុបបានអង្វរដល់រាស្ត្ររបស់គាត់ឲ្យ « ស្រុះស្រួលនឹង [ ព្រះ ] ទៅតាមរយៈដង្វាយធួននៃព្រះគ្រីស្ទ » ( យ៉ាកុប ៤:១១ ) ។ តើបងប្អូនគិតថា វាមានន័យយ៉ាងណា ? តើការរកមើលពាក្យ ស្រុះស្រួល នៅក្នុងវចនានុក្រមនឹងជួយឬទេ ? ប្រហែលជាបងប្អូនអាចស្វែងរកពាក្យ ឬឃ្លានៅក្នុងជំពូកនេះ ដែលផ្ដល់យោបល់ដល់បងប្អូនអំពីរបៀបដែលបងប្អូនអាចមករកព្រះគ្រីស្ទ ដើម្បីបងប្អូនអាចត្រូវបានស្រុះស្រួលនឹងព្រះ ។ ឧទាហរណ៍ យ៉ាកុបបានបង្រៀនថា ក្រឹត្យវិន័យរបស់ម៉ូសេ ត្រូវបានផ្ដល់ឲ្យដើម្បីនាំប្រជាជនឲ្យមករកព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ( សូមមើល យ៉ាកុប ៤:៥ ) ។ តើព្រះបានប្រទានអ្វីខ្លះដើម្បីនាំបងប្អូនឲ្យមករកព្រះគ្រីស្ទ ? តើបងប្អូនកំពុងប្រើរឿងទាំងនេះដើម្បីខិតមកកាន់តែជិតនឹងព្រះយ៉ាងដូចម្ដេច ?
សូមមើល ផងដែរ នីហ្វៃទី ២ ១០:២៤ ។
ខ្ញុំអាចចៀសវាងពីការខ្វាក់ខាងវិញ្ញាណដោយការផ្ដោតទៅលើព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។
នៅពេលយ៉ាកុបព្យាយាមបង្វែរប្រជាជនរបស់គាត់ឲ្យកាន់តែងាកមករកព្រះអម្ចាស់ទាំងស្រុង គាត់បានព្រមានពួកគេកុំឲ្យខ្វាក់ខាងវិញ្ញាណ ហើយកុំឲ្យបដិសេធ « ភាពដ៏ច្បាស់លាស់ » នៃដំណឹងល្អ ( សូមមើល យ៉ាកុប ៤:១៣–១៤ ) ។ អែលឌើរ ឃ្វីនថិន អិល ឃុក បានព្រមានអំពីបញ្ហាស្រដៀងគ្នានេះនៅជំនាន់របស់យើងថា ៖ « នៅក្នុងចំណោមពួកយើងមួយចំនួនគឺមានទំនោរមួយដែល ‹ មើលហួសទីដៅ › ជាជាងការថែរក្សាទីបន្ទាល់នៃមូលដ្ឋានគ្រឹះដំណឹងល្អ ។ យើងធ្វើដូចនេះ នៅពេលយើងជំនួសសេចក្ដីពិតនៃដំណឹងល្អដោយទស្សវិជ្ជារបស់មនុស្ស ចូលរួមនៅក្នុងដំណឹងល្អជ្រុលនិយម ឬលើកតម្កើងច្បាប់ជំនួសឲ្យគោលលទ្ធិ ។ ការចៀសវាងពីឥរិយាបទទាំងនេះ នឹងជួយយើងចៀសវាងពីការខ្វាក់ខាងទេវវិទ្យា និងការជំពប់ដួលដែលយ៉ាកុបបានពិពណ៌នា » ( « Looking beyond the Mark » Ensign ខែ មីនា ឆ្នាំ ២០០៣ ទំព័រ ៤២ ) ។
យោងទៅលើ យ៉ាកុប ៤:៨–១៨ តើយើងអាចធ្វើអ្វីខ្លះដើម្បីផ្ដោតទៅលើព្រះអង្គសង្គ្រោះ ហើយចៀសវាងពីការខ្វាក់ខាងវិញ្ញាណ ?
គំនិតយោបល់សម្រាប់ការសិក្សាព្រះគម្ពីរជាគ្រួសារ និងរាត្រីជួបជុំក្រុមគ្រួសារ
នៅពេលបងប្អូនអានគម្ពីរជាមួយនឹងគ្រួសាររបស់បងប្អូន នោះព្រះវិញ្ញាណអាចជួយបងប្អូនឲ្យស្គាល់ថាគោលការណ៍អ្វីដែលត្រូវគូសបញ្ជាក់ និងពិភាក្សាដើម្បីបំពេញតាមតម្រូវការរបស់គ្រួសារបងប្អូន ។ ទាំងនេះគឺជាគំនិតយោបល់មួយចំនួន ។
យ៉ាកុប ១:៦–៨, ១៥–១៩; ២:១–១១, ៤:១៨
តើពាក្យ និងឃ្លាអ្វីខ្លះនៅក្នុងខគម្ពីរទាំងនេះ បង្ហាញឲ្យឃើញអំពីសេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលយ៉ាកុបមានចំពោះមនុស្សដែលគាត់បានដឹកនាំ ? តើថ្នាក់ដឹកនាំសាសនាចក្ររបស់យើងបានធ្វើអ្វីខ្លះដើម្បីជួយយើងបានដឹងពី « បំណង និងការបារម្ភដ៏លើសលែងទៅទៀតចំពោះសុខុមាលភាពដល់ព្រលឹង [ របស់យើង ] » ? ( យ៉ាកុប ២:៣ ) ។ ប្រហែលជាសមាជិកគ្រួសារអាចចែកចាយអំពីរបៀបដែលយើងអាចគាំទ្រដល់ថ្នាក់ដឹកនាំសាសនាចក្ររបស់យើង ។ បងប្អូនអាចរៀបផែនការដើម្បីធ្វើអ្វីមួយជាគ្រួសារសម្រាប់ថ្នាក់ដឹកនាំសាសនាចក្រក្នុងមូលដ្ឋាន ដូចជាការសរសេរថ្លែងអំណរគុណដល់ពួកគាត់ចំពោះការបម្រើរបស់ពួកគាត់ ឬចងចាំអំពីពួកគាត់ និងគ្រួសារពួកគាត់នៅក្នុងការអធិស្ឋានរបស់បងប្អូន ។
យ៉ាកុប ២:៨
តើព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះព្យាបាល « ព្រលឹងដែលមានរបួសឈឺចាប់ » យ៉ាងដូចម្ដេច ?
យ៉ាកុប ២:១២–២១
តើខគម្ពីរទាំងនេះបង្រៀនយើងអ្វីខ្លះអំពីរបៀបដែលយើងគួរតែគិតអំពីទ្រព្យសម្បត្តិខាងសាច់ឈាម ? តើយើងកំពុងធ្វើអ្វីខ្លះដើម្បីឈោងទៅជួយអ្នកដទៃដែលត្រូវការជំនួយរបស់យើង ?
យ៉ាកុប ៣:១–២
តើ« ការមានចិត្តបរិសុទ្ធ » និង « មើលទៅព្រះដោយមានគំនិតរឹងប៉ឹង » មានន័យយ៉ាងណា ?
យ៉ាកុប ៤:៤–១១
វិធីមួយដើម្បីជួយគ្រួសាររបស់បងប្អូនឲ្យយល់អំពីអត្ថន័យនៃ « ភាពមិនរង្គោះរង្គើ » នៅក្នុងសេចក្ដីជំនឿ គឺទៅរកដើមឈើធំមួយនៅជិតផ្ទះ ហើយសុំឲ្យសមាជិកគ្រួសារអន្រួនមែករបស់វានីមួយៗ ។ បន្ទាប់មកឲ្យពួកគេព្យាយាមអន្រួនដើមវា ។ ហេតុអ្វីវាកាន់តែពិបាកដើម្បីអន្រួនដើមរបស់វា ? តើយើងអាចរៀនអ្វីខ្លះមកពីការបង្រៀនរបស់យ៉ាកុបអំពីរបៀបអភិវឌ្ឍសេចក្ដីជំនឿដែល « ពុំរង្គោះរង្គើ » ?
ក៏ដូចជាដើមឈើមួយដើមនោះដែរ សេចក្តីជំនឿលើព្រះគ្រីស្ទរបស់យើង « ពុំអាចរង្គោះរង្គើ » បានទេ ។
សម្រាប់គំនិតបន្ថែមសម្រាប់ការបង្រៀនដល់កុមារ សូមមើល គម្រោងមេរៀនសប្ដាហ៍នេះ នៅក្នុងសៀវភៅ ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់ថ្នាក់បឋមសិក្សា ។
ការកែលម្អដល់ការសិក្សាផ្ទាល់ខ្លួន
សូមស្ដាប់ព្រះវិញ្ញាណ ។ នៅពេលអ្នកសិក្សា សូមយកចិត្តទុកដាក់ទៅលើគំនិត និងអារម្មណ៍របស់អ្នក ( សូមមើល គ. និង ស. ៨:២–៣ ) ប្រសិនបើវាមិនទាក់ទងនឹងអ្វីដែលអ្នកកំពុងអាន ។ ចំណាប់អារម្មណ៍ទាំងនោះ អាចជាអ្វីដែលព្រះសព្វព្រះទ័យចង់ឲ្យអ្នកដឹង និងធ្វើ ។
ខ្ញុំនឹងបញ្ជូនសម្ដីរបស់ពួកគេចេញទៅ ( យ៉ាកុប ជាគ្រូបង្រៀន ) ដោយ អែលភេស ខេតលីន យ៉ាំង