Ilustracja przedstawiająca uwolnienie Almy i Amuleka z więzienia — Andrew Bosley

15–21 czerwca

Alma 13–16

„Wejść do odpoczynku Pana”

Trwałe nawrócenie wymaga czegoś więcej niż inspirującej lekcji w Szkole Niedzielnej raz w tygodniu. Zachęć członków klasy, aby szukali osobistych duchowych doświadczeń w ciągu tygodnia.

Zapisz swoje odczucia

Zachęć do wymiany myśli

Co może skłonić członków klasy do dzielenia się ze sobą swoimi doświadczeniami związanymi z uczeniem się ewangelii i życiem według niej? Możesz poprosić ich, aby opowiedzieli o tym, co znaleźli w rozdziałach Alma 13–16 i co ich zaskoczyło lub o czym nie pomyśleli wcześniej. Gdy będą odpowiadać, możesz zapytać ich, w jaki sposób ta nowa wiedza zmieni coś w ich życiu.

Nauczaj doktryny

Alma 13:1–19

Obrzędy kapłańskie pomagają dzieciom Boga w otrzymaniu odkupienia poprzez Jezusa Chrystusa.

• Podczas studiowania rozdziału Alma 13 niektórzy członkowie klasy mogli odkryć coś, co pogłębiło ich uznanie wobec kapłaństwa. Poproś, aby opowiedzieli o tym, co znaleźli. Możecie wspólnie przeczytać werset 2. i 16., a następnie zadaj pytanie: „W jaki sposób kapłaństwo i jego obrzędy przygotowuje was na ‘oczekiwanie odkupienia od […] Syna [Boga]?’”. Jeśli będzie to pomocne, wykorzystaj listę obrzędów z leksykonu Oddani wierze, str. 90.

  

  Obrzędy kapłańskie uczą nas, jak polegać na Jezusie Chrystusie, aby otrzymać odkupienie.

• Wielu ludzi w Ammonihah było naśladowcami Nehora, który głosił fałszywe nauki o roli kapłanów. Aby przybliżyć członkom klasy prawdziwą naturę kapłaństwa, możesz poprosić ich, aby porównali nauki Nehora o tym, co powinni robić kapłani (zob. Alma 1:3–6), z naukami Almy (zob. Alma 13:1–12). W jakim sensie nauki głoszone przez Nehora są podobne do tego, jak świat postrzega moc i przywództwo? Czym się różnią od tego poglądu nauki Almy?

• Przeczytanie fragmentu Alma 13:1–19 może prowadzić do dyskusji na temat „[przygotowania] od założenia świata” do naszych obowiązków związanych z dziełem Pana. Jak, zgodnie z tym, co napisano w wersecie Alma 13:3, powinniśmy postrzegać i traktować te obowiązki (zob. także NiP 138:56)?

Alma 13

Pan zaprasza nas, abyśmy weszli do Jego odpoczynku.

• Alma nauczał, że kapłaństwo przygotowuje nas na „[wejście] do odpoczynku Pana” (Alma 13:16). Aby rozpocząć dyskusję nad tym zagadnieniem, możesz poprosić członków klasy, aby przeczytali wersety: Alma 13:6, 12–13, 16 i 29 i opowiedzieli o tym, czego można się z nich nauczyć o „odpoczynku Pana”. Mogą również określić cechy ludzi, którzy „[wchodzą] do odpoczynku Pana”. Co możemy zrobić, aby doświadczyć odpoczynku Pana w czasie naszego życia doczesnego?

Alma 14

W czasach prób i tragedii musimy ufać Panu.

• Rozdział Alma 14 może być okazją do omówienia, w jaki sposób możemy reagować z wiarą, kiedy my lub bliskie nam osoby doświadczamy prześladowań bądź mierzymy się z próbami, choć staramy się żyć w prawy sposób. Możesz rozpocząć od poproszenia członków klasy, aby wyobrazili sobie, że są dziennikarzami, którzy relacjonują wydarzenia zapisane w rozdziale Alma 14. Jakie pytania zadaliby Almie i Amulekowi na temat tych wydarzeń? Na przykład: „Dlaczego Pan pozwala cierpieć wam i innym prawym ludziom?” lub „Jakiej rady udzielilibyście komuś, kto przechodzi przez trudne próby?”. W jaki sposób, na podstawie naszej wiedzy z rozdziału Alma 14, Alma i Amulek mogliby odpowiedzieć na te pytania?

• Większość z nas może w jakiś sposób odnieść do siebie to, jak czuł się Amulek, gdy widział cierpienie wiernych mieszkańców Ammonihah: my „[sami] także [cierpimy]” (Alma 14:10) i chcielibyśmy móc coś zrobić. Jaką naukę możemy wynieść z tego, co w tej sytuacji powiedział Alma (zob. Alma 14:8–13)? Możesz przytoczyć wypowiedź Prezydenta Spencera W. Kimballa, która znajduje się w „Dodatkowych materiałach”. Członkowie klasy mogą własnymi słowami streścić główną myśl przesłania Prezydenta Kimballa.

Alma 15:16, 18

Bycie uczniem wymaga poświęcenia.

• W Zarysie lekcji na ten tydzień z podręcznika Przyjdź i naśladuj mnie — do studiowania indywidualnie i z rodziną zawarta jest propozycja, aby wypisać to, co Amulek poświęcił, i co zyskał, kiedy przyjął ewangelię. Członkowie klasy mogą zechcieć przedstawić przygotowane przez siebie listy bądź stworzyć je na lekcji. Pomocne mogą być następujące fragmenty: Alma 10:4–5; 15:16, 18; 16:13–15 i 34:8. Dlaczego Amulek był gotów ponieść takie ofiary? Dlaczego my również chcemy to uczynić? W jaki sposób możemy naśladować przykład Almy, który „[wzmacniał Amuleka] w Panu”?

Alma 16:1–10

Słowa proroków zostaną wypełnione.

• Rozdział Alma 16 zawiera przykłady osób, które ufały prorokowi i które mu nie ufały. Aby członkowie klasy wyciągnęli naukę z tych przykładów, możesz napisać na tablicy dwa nagłówki: Zoram i Mieszkańcy Ammonihah, a ich poprosić o przeczytanie fragmentu Alma 16:1–10 i zapisanie pod każdym nagłówkiem słów i wyrażeń, które opisują postawę tych ludzi wobec słów proroka Almy. Co robimy, aby pokazać Ojcu Niebieskiemu, że wierzymy słowom żyjących proroków?

Zachęć do nauki w domu

Możesz zapytać członków klasy, czy kiedyś mieli pragnienie, by być lepszym w dzieleniu się ewangelią. Przeczytanie rozdziałów Alma 17–22 może podsunąć im pomysły, w jaki sposób mogą osiągnąć ten cel.

Dodatkowe materiały

Bóg nie zawsze zapobiega tragediom.

Prezydent Spencer W. Kimball pewnego razu odniósł się do wielu pozornie niewytłumaczalnych tragedii, które dzieją się na świecie:

„Czy Pan mógłby zapobiec tym tragediom? Odpowiedź brzmi: ‘Tak’. Pan jest wszechmocny, więc posiada wszelką moc, by kontrolować nasze życie, strzec nas przed bólem, zapobiegać wszelkim wypadkom […], a nawet [chronić nas] przed śmiercią, jeśli byłoby to Jego wolą. Jednak nie czyni tego […].

Gdyby wszyscy chorzy, za których się modlimy, zostali uzdrowieni, wszyscy prawi zostali ochronieni, a niegodziwi zgładzeni, cały plan Ojca zostałby unieważniony, a podstawowa zasada ewangelii, jaką jest wolna wola, przestałaby istnieć. Nikt nie musiałby żyć według wiary […].

Gdybyśmy mieli zamknąć drzwi i odgrodzić się od smutku i rozpaczy, moglibyśmy być pozbawieni naszych największych przyjaciół i dobroczyńców. Cierpienie może z ludzi uczynić świętych, kiedy uczą się cierpliwości, spokoju i panowania nad sobą […].

Jestem wdzięczny za to, że mimo posiadania kapłaństwa, nie mogę uzdrowić wszystkich chorych. Mógłbym uzdrawiać ludzi, którzy mają umrzeć. Mógłbym łagodzić cierpienia tych, którzy mają cierpieć. Obawiam się, że mógłbym udaremnić cele Boga.

Gdybym miał nieograniczoną moc, ale ograniczony punkt widzenia i zrozumienie, mógłbym ocalić Abinadiego przed ogniem, gdy płonął na stosie, czyniąc mu nieodwracalne szkody. Zmarł jako męczennik i otrzymał nagrodę męczennika — wywyższenie.

Gdyby moja moc była bezgraniczna, pewnie ochroniłbym Pawła przed jego nieszczęściami. Z pewnością usunąłbym ‘cierń’ z jego ciała [II List do Koryntian 12:7]. Czyniąc to, mógłbym zniweczyć plan Pana […].

Obawiam się, że gdybym był w więzieniu w Carthage 27 czerwca 1844 r., mógłbym odbić kule, które przeszyły ciało Proroka [Józefa Smitha] i Patriarchy [Hyruma Smitha]. Mógłbym uchronić ich od cierpienia i agonii, ale pozbawiłbym ich męczeńskiej śmierci i nagrody […].

Posiadając taką niekontrolowaną moc, na pewno czułbym potrzebę ochronienia Chrystusa przed cierpieniem w Getsemane, obelgami, koroną cierniową, upokarzaniem w sądzie i fizycznymi ranami. Opatrzyłbym jego rany i wyleczyłbym je. Dałbym mu chłodną wodę zamiast octu. Mógłbym uchronić Go od cierpienia i śmierci, pozbawiając świat zadość czyniącej ofiary […].

W obliczu nadciągających tragedii musimy zaufać Bogu, wiedząc, że pomimo naszego ograniczonego pola widzenia, jego cele zostaną osiągnięte” (Teachings of Presidents of the Church: Spencer W. Kimball [2006], str. 14–17, 20).

Doskonalenie nauczania

Zachęcaj do pilnego uczenia się. „Przygotowując się do nauczania, zamiast myśleć: ‘Czego będę uczyć?’, zapytaj siebie: ‘Czego moi uczniowie się nauczą?’” (Nauczanie na sposób Zbawiciela, str. 29).