Dwa tysiące młodych wojowników — Arnold Friberg

10–16 sierpnia

Alma 53–63

„[Zachowani] Jego cudowną mocą”

W trakcie zapoznawania się z pomysłami na nauczanie z tego zarysu lekcji zastanów się nad tym, co się sprawdzi w twojej klasie. Adaptuj i zmieniaj zadania, aby dostosować je do potrzeb członków klasy.

Zapisz swoje odczucia

Zachęć do wymiany myśli

Aby zachęcić członków klasy do przedstawienia tego, czego się nauczyli z rozdziałów Alma 53–63, możesz poprosić ich o przejrzenie tych rozdziałów i odszukanie wersetu, który mogliby przedstawić osobie zmagającej się z wyzwaniami. Zachęć ich, aby po lekcji opowiedzieli o tych wersetach komuś spoza klasy.

Nauczaj doktryny

Alma 53:17–21; 56:43–48, 55–56; 57:20–27; 58:39–40

Gdy wykazujemy się wiarą i ufamy Bogu, On nas wzmacnia.

• Możesz wzbogacić dyskusję w klasie na temat wojowników Helamana, opierając się na tym, czego członkowie klasy dowiedzieli się w domu. Jednym ze sposobów, aby to osiągnąć, może być poproszenie ich, aby wymienili cechy młodych wojowników, które im zaimponowały (niektóre z nich można znaleźć we fragmentach Alma 53:17–21; 56:45–48; 57:20–21, 26–27; 58:40). W czym cechy te pomogły młodym wojownikom podczas bitew? W czym pomagają nam, kiedy staczamy nasze własne duchowe bitwy? Członkowie klasy mogą również przedstawić historie o współczesnych „młodych wojownikach”.

• Ci z nich, którzy mają swoje dzieci, prawdopodobnie mają nadzieję, że rozwiną one wiarę na wzór młodych wojowników Helamana. Aby mogli zarówno oni, jak i ci, którzy będą rodzicami w przyszłości, wyciągnąć naukę z tej historii, możesz zorganizować wystąpienia kilku osób na temat budowania wiary u dzieci. Poproś osoby występujące, aby w ramach przygotowania przeczytały fragmenty Alma 56:47–48 i 57:20–27 i opowiedziały o tym, co pomogło młodym wojownikom rozwinąć wiarę. Daj członkom klasy czas, aby mogli podzielić się swoimi przemyśleniami, gdy osoby występujące będą przedstawiać swoje pomysły. Dyskusję mogą wzbogacić inne materiały, na przykład wypowiedź Siostry Joy D. Jones, znajdująca się w „Dodatkowych materiałach”, i przesłanie Prezydenta Russela M. Nelsona pt. „Prośba do moich sióstr” (Ensign lub Liahona, listopad 2015, str. 95–97). Na zakończenie dyskusji możesz dać członkom klasy kilka minut, aby zastanowili się nad następującymi pytaniami: Kto może polegać na twoim świadectwie? Co możesz powiedzieć lub zrobić, aby wzmocnić te osoby?

Bohaterowie (nauczani przez matki) — Liz Lemon Swindle

Alma 58:1–12, 30–37; 61

Możemy postanowić, że będziemy jak najlepiej myśleć o innych osobach i nie będziemy się obrażać.

• Reakcja Helamana, gdy jego armie nie otrzymały wsparcia, może stanowić wspaniały przykład dla nas, gdy czujemy się skrzywdzeni. Aby zachęcić do dyskusji na temat jego przykładu, możesz wcześniej poprosić jednego z uczniów, aby przygotował się do podsumowania sytuacji, w jakiej znalazł się Helaman, oraz powodów, dla których rząd nie pomagał mu stosownie do jego potrzeb (zob. Alma 58:1–9, 30–37; 61:2–8). Na tablicy możesz napisać dwa nagłówki: Reakcja Helamana i Inne możliwe reakcje. Następnie poproś klasę o zbadanie fragmentów Alma 58:1–12 i 30–37 i wypisanie pod tymi nagłówkami, o czym Helaman myślał, co mówił i co robił w sytuacji, w której się znalazł, oraz porównanie tego z tym, co mógłby myśleć, mówić i robić. Co możemy robić, by naśladować Helamana, gdy czujemy się skrzywdzeni lub zlekceważeni?

• Gdy Moroni krytykował Pahorana w rozdziale Alma 60, Pahoran mógł się obrazić. Jednakże postanowił, że „nie [będzie] gniewny” i „[cieszył] się, widząc […] szlachetność [Moroniego]” (Alma 61:9). Aby uczniowie mogli wyciągnąć naukę z przykładu Pahorana, możesz poprosić ich, aby wyobrazili sobie, że zostali poproszeni o napisanie artykułu do czasopisma kościelnego, który będzie oparty na doświadczeniu Pahorana z rozdziału Alma 61 i będzie stanowić naukę o tym, jak unikać obrażania się na innych. Następnie możesz podzielić klasę na grupy, poprosić je o przeczytanie fragmentu Alma 61:3–14 i wypisanie kilku punktów, które zawarliby w swoich artykułach. Pomocne mogą też być rady Starszego Davida A. Bednara, znajdujące się w „Dodatkowych materiałach”.

Alma 60:7–14

Mamy obowiązek podnosić tych, którzy są wokół nas.

• Moroni napisał, że Bóg pociągnie Pahorana do odpowiedzialności, jeśli świadomie zlekceważył potrzeby armii Nefitów. Możesz poprosić członków klasy o wspólne przeczytanie fragmentu Alma 60:7–14. Następnie niech pomyślą o kimś, kto jest w potrzebie i czuje się zlekceważony. W jaki sposób możemy rozpoznać potrzeby innych osób i zaspokoić je? W jaki sposób nasze potrzeby zostały zaspokojone przez inne osoby, w tym przez posługujących braci i siostry?

Alma 62:39–41, 48–51

Powinniśmy pamiętać o Panu w czasach nieszczęścia i dobrobytu.

• Reakcje Nefitów, zarówno w czasach trudności, jak i dobrobytu (zob. Alma 62:39–41, 48–51), pokazują, że możemy postanowić, iż będziemy pokorni zarówno w czasach prób, jak i wtedy, gdy będzie nam się powodziło. Możesz poprosić członków klasy, aby przeczytali te wersety i opowiedzieli o tym, co wywarło na nich wrażenie. Mogą omówić swoje przemyślenia w parach, a następnie poproś kilka osób, aby przedstawiły je na forum klasy.

Zachęć do nauki w domu

Aby wzbudzić zainteresowanie rozdziałami Helaman 1–6, możesz wyjaśnić klasie, że w tych rozdziałach Nefici stali się niegodziwi, a Lamanici prawi. Ta zamiana ról niesie dla nas ważną lekcję w tych niebezpiecznych dniach ostatnich.

Dodatkowe materiały

Sprawienie, by nasze dzieci stały się odporne na grzech.

Siostra Joy D. Jones, Generalna Prezydent Organizacji Podstawowej, opowiedziała o kluczowych elementach wychowania „pokolenia odpornego na grzech”.

„Po pierwsze […], musimy pomóc [naszym dzieciom] pojąć bez cienia wątpliwości, że są synami i córkami kochającego Ojca Niebieskiego i że ma On w stosunku do nich boskie oczekiwania.

Po drugie, zrozumienie doktryny pokuty jest niezbędne, by stać się odpornym na grzech. Bycie odpornym na grzech nie oznacza bycia bez grzechu, ale wskazuje na ciągłą pokutę, czujność i odwagę. Być może bycie odpornym na grzech jest błogosławieństwem wynikającym z wielokrotnego opierania się grzechowi […].

Trzecim kluczem do tego, by pomóc dzieciom stać się odpornymi na grzech, jest zaszczepianie w nich z miłością od najmłodszych lat podstawowych doktryn i zasad — z pism świętych, Zasad Wiary, broszury Dla wzmocnienia młodzieży, pieśni Organizacji Podstawowej, hymnów i naszych własnych świadectw — które będą prowadzić dzieci do Zbawiciela […].

Pomoc dzieciom w zrozumieniu, zawarciu i dochowywaniu świętych przymierzy jest kolejnym kluczem […]. Nauczenie dzieci, aby dochowywały zwykłych obietnic, kiedy są małe, da im siłę, aby dochowały świętych przymierzy w późniejszym życiu” („Pokolenie odporne na grzech”, Ensign lub Liahona, maj 2017, str. 88–89).

Jak uniknąć obrażania się.

W przesłaniu „Na niczym się nie potkną” (Ensign lub Liahona, listopad 2006, str. 89–92) Starszy David A. Bednar udzielił następujących rad:

• Zrozum, że obrażanie się to nasz wybór. „Przekonanie, że ktoś lub coś może sprawić, że będziemy się czuli obrażeni, rozzłoszczeni, zranieni lub zgorzkniali, umniejsza naszą wolną wolę i przekształca nas w obiekty, które podlegają oddziaływaniu. Jednakże jako podmioty aktywne wy i ja mamy moc do działania i podejmowania decyzji, w jaki sposób zareagujemy na obraźliwą czy bolesną sytuację”.

• Spójrz ku Zbawicielowi. „Zbawiciel jest najlepszym przykładem tego, w jaki sposób powinniśmy reagować na potencjalnie obraźliwe wydarzenia czy sytuacje” [zob. 1 Nefi 19:9].

• Bądź wyrozumiały dla słabości innych osób. „Jedna z najwspanialszych oznak naszej duchowej dojrzałości objawia się w sposobie reagowania na słabości, brak doświadczenia czy potencjalnie obraźliwe działania innych osób”.

• Bezpośrednia rozmowa. „Jeśli ktoś mówi lub robi coś, co uważamy za obraźliwe, naszym naczelnym obowiązkiem jest nie obrażać się, a następnie porozmawiać z tą osobą na osobności, szczerze i bezpośrednio. Taka postawa zaprasza natchnienie od Ducha Świętego i pozwala na wyjaśnienie nieporozumień i zrozumienie prawdziwych intencji tej osoby”.

Doskonalenie nauczania

Opieraj się na doświadczeniach z domu. Ponieważ głównym miejscem nauki ewangelii jest dom, zastanów się, w jaki sposób twoje lekcje w klasie mogą opierać się na tym, co się dzieje w domu. Na przykład — możesz zmodyfikować wiele zadać z podręcznika Przyjdź i naśladuj mnie — do studiowania indywidualnie i z rodziną i wykorzystać je na lekcji, aby wzmocnić u członków klasy studiowanie indywidualne i z rodziną.