ถนนสู่เอมมาอูส โดย เจ. เคิร์ก ริชาร์ดส์

6

การจบงานเผยแผ่ของท่าน

6.0

คำนำ

เตรียมตัวท่านตั้งแต่บัดนี้ให้พร้อมดำเนินชีวิตต่อไปในฐานะสานุศิษย์ของพระเยซูคริสต์และในฐานะสมาชิกที่ซื่อสัตย์ของศาสนจักรของพระเยซูคริสต์แห่งวิสุทธิชนยุคสุดท้ายหลังพ้นจากหน้าที่ แม้งานเผยแผ่เพื่อการรับใช้ของท่านจะสิ้นสุดลง ท่านจะยังดำเนินต่อไปเพื่อให้งานเผยแผ่ของชีวิตท่านเกิดสัมฤทธิผล

6.1

การติดต่ออยู่เสมอ

ติดต่อสื่อสารต่อไปกับคนที่ท่านเคยรับใช้และทำงานด้วยในงานเผยแผ่ของท่าน รวมทั้งผู้นำงานเผยแผ่ด้านบำเพ็ญประโยชน์ของท่าน สนับสนุนและเสริมสร้างความเข้มแข็งให้พวกเขาผ่านคำพูดและแบบอย่างของท่าน ฉลองเหตุการณ์สำคัญๆ ในชีวิตพวกเขา

6.2

การจบงานเผยแผ่ของท่าน

เพราะท่านยังเป็นผู้สอนศาสนาจนกว่าประธานสเตคจะให้ท่านพ้นจากหน้าที่ ศาสนจักรจึงคาดหวังให้ท่านทำตามมาตรฐานผู้สอนศาสนาทั้งหมดจนกว่าจะถึงเวลาพ้นจากหน้าที่

6.3

การรับใช้และการเติบโตหลังงานเผยแผ่ของท่าน

เมื่อสิ้นสุดงานเผยแผ่ของท่าน ให้ดำเนินชีวิตตามมาตรฐานพระกิตติคุณต่อไป พึงแน่ใจว่าท่าน:

• สวดอ้อนวอนและศึกษาพระกิตติคุณทุกวัน

• เข้าร่วมประชุมและมีส่วนร่วมในวอร์ดหนุ่มสาวโสดหรือวอร์ดบ้านของท่าน

• แสวงหาโอกาสรับใช้ในพระวิหาร

• แสวงหาโอกาสรับใช้ผู้อื่นต่อไป

• เข้าชั้นเรียนสถาบันหรือชั้นเรียนศึกษาศาสนา

• แสวงหาโอกาสด้านการศึกษา การฝึกอบรมและการจ้างงาน

ดำเนินชีวิตที่ท่านจะประสบปีติแบบที่บรรยายไว้ในพระคัมภีร์มอรมอนเมื่อแอลมาผู้บุตรพบเพื่อนผู้สอนศาสนาในช่วงชีวิตหลังจากนั้น:

“และบัดนี้เหตุการณ์ได้บังเกิดขึ้นคือขณะที่แอลมากำลังเดินทางจากแผ่นดินกิเดียนไปทางใต้, ไปยังแผ่นดินแห่งแมนไท, ดูเถิด, ยังความฉงนแก่ท่าน, ท่านพบบุตรของโมไซยาห์กำลังเดินทางมุ่งไปแผ่นดินแห่งเซราเฮ็มลา. …

“ฉะนั้น แอลมาชื่นชมอย่างยิ่งที่เห็นพี่น้องของท่าน; และสิ่งที่ยังความปรีดีให้ท่านมากขึ้นคือ, พวกท่านยังเป็นพี่น้องของท่านในพระเจ้า; แท้จริงแล้ว, และพวกท่านมั่นคงขึ้นในความรู้เรื่องความจริง; และพวกท่านเป็นคนมีพื้นฐานความเข้าใจที่ถูกต้องและพวกท่านค้นคว้าพระคัมภีร์อย่างขยันหมั่นเพียร, เพื่อพวกท่านจะรู้พระวจนะของพระผู้เป็นเจ้า

“แต่นี่ยังไม่หมด; พวกท่านยอมตนในการสวดอ้อนวอน และการอดอาหารอย่างมาก; ฉะนั้นพวกท่านจึงมีวิญญาณแห่งการพยากรณ์ และวิญญาณแห่งการเปิดเผย และเมื่อพวกท่านสอน พวกท่านก็สอนด้วยพลังอำนาจและสิทธิอำนาจของพระผู้เป็นเจ้า” (แอลมา 17:1–3)