Seminarium
II List do Koryntian 1; 4

II List do Koryntian 1; 4

„Bóg pociesza”

Two young women sit together on a bench. One of the young women appears to be distraught, sad, or concerned about something. The other young woman is showing concern and appears to be trying to comfort the other.

Wszyscy doświadczamy bólu i smutku, niepowodzeń i przeszkód, dyskomfortu i chorób. Kiedy trudności doświadczali mieszkańcy Koryntu, Paweł pisał do tamtejszych członków Kościoła, aby udzielać im ciągłego wsparcia i rad. Świadczył o pocieszeniu i spokoju, jakie są dla nich dostępne za pośrednictwem Ojca Niebieskiego i Jezusa Chrystusa (zob. II List do Koryntian 1:3–4). Ta lekcja może pomóc ci zrozumieć niektóre ze sposobów, na jakie Bóg zsyła pocieszenie Swoim dzieciom i określisz, jak możesz dzielić się Jego pocieszeniem z innymi ludźmi.

Posługiwanie się pomocami dydaktycznymi i ilustracjami. Niektóre używane w ewangelii pojęcia mogą być trudne do zrozumienia. Używanie pomocy dydaktycznych i ilustracji może być skutecznym sposobem pomocy uczniom w zrozumieniu duchowych zasad.

Przygotowanie uczniów: Poproś uczniów, aby zastanowili się nad różnymi sposobami, na jakie otrzymują pocieszenie, gdy coś w ich życiu idzie nie tak. Jeśli to możliwe, zachęć ich, aby przynieśli ilustrację lub przedmiot, który symbolizuje ich źródło pocieszenia.

Przykładowe ćwiczenia

Co przynosi ci pocieszenie?

Jeśli poprosiłeś uczniów o wykonanie ćwiczenia przygotowawczego, poproś ich teraz, aby pokazali grupie przedmiot, który przynieśli i wyjaśnili, w jaki sposób przynosi on im pocieszenie.

  • Do czego lub do kogo zwracasz się po pocieszenie w trudnych czasach?

  • Co lub kto daje ci najwięcej pocieszenia? Dlaczego?

Przygotuj listę bieżących lub przyszłych sytuacji życiowych, przy których możesz potrzebować pomocy i pocieszenia, aby je przetrwać.

Zastanów się nad poniższymi pytaniami:

  • Dlaczego możesz ufać, że Ojciec Niebieski i Jezus Chrystus pocieszą cię w tych czasach dzięki darowi Ducha Świętego?

  • W jakim stopniu czujesz, że dostrzegasz i otrzymujesz pocieszenie, które Ojciec Niebieski i Jezus Chrystus oferują poprzez Ducha Świętego?

  • W jaki sposób mógłbyś dzielić się z bliźnimi uczuciem pocieszenia, które Oni oferują?

Odpowiedzi na te pytania szukaj podczas studiowania w czasie lekcji.

Paweł chciał pocieszyć świętych w Koryncie, gdy przechodzili różne próby

Gdy Paweł przebywał w Macedonii, otrzymał od ucznia o imieniu Tytus wieść, że jego wcześniejszy list został przez świętych w Koryncie dobrze przyjęty (zob. II List do Koryntian 2:13 ; 7:5). Paweł dowiedział się również o uporczywych wyzwaniach, z jakimi się mierzyli, i napisał kolejny list (II List do Koryntian), aby ich pocieszyć i odnieść się do ich problemów.

  • Co pamiętasz o Koryncie i trudnościach, jakie tam mieli święci?

Jeśli uczniowie będą mieli trudności z udzieleniem odpowiedzi, przypomnij im, że Korynt był dużym, bogatym miastem, które miało złą reputację z powodu bałwochwalstwa i niemoralności. Tamtejsi święci mieli trudności z zachowaniem jedności, poleganiem na mądrości Boga — zamiast tego polegali na fałszywych naukach — i przestrzeganiem prawa czystości moralnej.

Przeczytaj II List do Koryntian 1:1–4 i zwróć uwagę na to, w jaki sposób Paweł rozpoczął swój drugi list do świętych w Koryncie.

Możesz poprosić uczniów, aby rozpoznali imiona, jakich Paweł użył w odniesieniu do Ojca Niebieskiego, a następnie zapisali te imiona na tablicy.

  • Co zwróciło twoją uwagę we wstępie listu Pawła do świętych?

  • Jakie imiona, których Paweł użył w odniesieniu do Ojca Niebieskiego, przykuły twoją uwagę?

  • Czego te imiona lub tytuły uczą cię o Ojcu Niebieskim?

  • Jaką prawdę Paweł przekazał w wersecie 4. ?

Przyjmowanie pocieszenia od Ojca Niebieskiego i pomaganie bliźnim w jego przyjęciu

Być może w wersecie 4. znalazłeś następującą prawdę: Kiedy przyjmujemy pocieszenie od Ojca Niebieskiego w czasie naszych prób, możemy efektywniej pomagać innym ludziom w przyjmowaniu tego pocieszenia.

Kiedy uczniowie rozpoznają tę prawdę w wersecie II List do Koryntian 1:4 , możesz poprosić ich, aby porównali go z fragmentem Ks. Mosjasza 18:8–10 i odszukali podobieństwa.

Możesz przytoczyć słowa Starszego Gary’ego E. Stevensona z części „Komentarz i tło historyczne” na końcu tego konspektu lekcji i zadać pytania podobne do poniższych.

  • Jak sądzisz, co to znaczy „[pocieszać] tych, którzy są w jakimkolwiek utrapieniu” ( werset 4.)?

  • Jak myślicie, dlaczego oczekuje się tego od uczniów Jezusa Chrystusa?

  • W jakich sytuacjach ty lub ktoś, kogo znasz, otrzymałeś pomoc i pocieszenie od Ojca Niebieskiego podczas próby?

  • Czego to doświadczenie nauczyło ciebie lub tę osobę?

  • Jak myślisz, co możesz zrobić, aby przyjąć więcej Bożego pocieszenia, kiedy go potrzebujesz?

Jeśli odpowiedzi uczniów nie będą zbyt osobiste, poproś kilkoro z nich, aby opowiedzieli o swoich przeżyciach. Pomocne dla uczniów może być posłuchanie o sposobach, na jakie Ojciec Niebieski nas pociesza. Możesz również dodać osobiste świadectwo oraz osobiste przeżycia.

Przeczytaj następującą wypowiedź Prezydenta Spencera W. Kimballa (1895–1985).

Portrait painting of President Spencer W. Kimball.

Bóg nas widzi i troszczy się o nas. Jednak zazwyczaj zaspokaja nasze potrzeby poprzez innych ludzi. Zatem istotne jest, abyśmy służyli sobie nawzajem w królestwie.

(Teachings of Presidents of the Church: Spencer W. Kimball [Nauki Prezydentów Kościoła: Spencer W. Kimball] (2006), str. 82)

Jeśli to możliwe, obejrzyj film „God Will Lift Us Up” [Bóg nas podniesie] (4:58) na stronie internetowej: ChurchofJesusChrist.org. Opowiada on historię młodej kobiety o imieniu Brittany, która znalazła pocieszenie w służbie bliźnim i pokładaniu ufności w Panu, zamiast skupiać się na stanie własnego zdrowia.

4:59

  • Jak sądzisz, dlaczego Ojciec Niebieski często posługuje się nami, aby pomagać innym ludziom w ich próbach, by odczuli Jego miłość i pocieszenie?

Pomyśl o znanej ci osobie, która obecnie doświadcza trudności. Wykonując poniższe polecenia, w duchu modlitwy zastanów się, w jaki sposób możesz pomóc jej odczuć pocieszenie, jakie oferuje Ojciec Niebieski.

A: Zastanów się, czego nauczyłeś się z wersetów II List do Koryntian 1:1–4 , co może pomóc tej osobie.

B. Przeczytaj przynajmniej dwa z poniższych fragmentów, które zawierają dodatkowe nauki Pawła skierowane do Koryntian na temat prób. Znajdź werset lub sformułowanie, które twoim zdaniem byłoby wartościowe dla wybranej przez ciebie osoby.

C. Teraz zrób coś, aby pomóc tej osobie odczuć pocieszenie płynące od Ojca Niebieskiego. Możesz modlić się za nią tak, jak święci w Koryncie modlili się za Pawła (zob. II List do Koryntian 1:11). Dodatkowo możesz napisać tej osobie wiadomość dodającą otuchy, tak jak Paweł do Koryntian, choć zamiast listu może to być SMS, e-mail lub notatka. (Możesz zawrzeć w niej to, czego dowiedziałeś się podczas tej lekcji z rozdziałów II List do Koryntian 1 i 4, jak również osobiste przeżycia, których opis może być pomocny).

D. Przygotuj dodatkowe plany pomocy tej osobie. Ojciec Niebieski może natchnąć cię do podjęcia dodatkowych działań, takich jak odwiedzanie tej osoby lub służenie jej w jakiś sposób. Pamiętaj, aby zapisać wszelkie plany, jakie ci przyjdą do głowy, w miejscu, które służy ci do przypominania sobie o różnych sprawach, np. w swoim kalendarzu, na smartfonie lub na kartce.

Po upływie wystarczającej ilości czasu poproś uczniów, aby opowiedzieli o jednej rzeczy, którą planują zrobić, aby pomóc osobie, o której pomyśleli. Choć może byłoby warto usłyszeć o próbie lub sytuacji danej osoby, przypomnij uczniom, aby nie dzielili się tym, kim ta osoba jest ani nie mówili o niej na tyle konkretnie, by inni uczniowie mogli z łatwością zgadnąć, o kogo chodzi.

Złóż świadectwo o przekazanych podczas tej lekcji zasadach i zachęć uczniów, aby postępowali według swoich planów, by kogoś pocieszyć.

Komentarz i tło historyczne

II List do Koryntian 1:4 . Dlaczego Pan oczekuje ode mnie, że wyciągnę rękę i pocieszę ludzi w potrzebie?

Starszy Gary E. Stevenson, członek Kworum Dwunastu Apostołów, nauczał:

2:3
Official portrait of Elder Gary E. Stevenson of the Quorum of the Twelve Apostles, 2015.

Od chwili, gdy wychodzimy z wód chrztu, jesteśmy upoważnieni do wykonywania tej pracy. Z miłością wyciągamy rękę do innych ludzi, ponieważ przykazał nam to Zbawiciel […]. Ilekroć nasi bliźni znajdują się w niebezpieczeństwie doczesnym bądź duchowym, śpieszymy im z pomocą. Dźwigamy jedni drugich brzemiona, aby były lżejsze. Płaczemy z tymi, którzy płaczą. Pocieszamy tych, którzy potrzebują pocieszenia. Pan z miłością tego od nas oczekuje. I nastanie dzień, gdy pociągnie nas do odpowiedzialności za to, jaką troską otaczaliśmy w posłudze Jego stado.

(Gary E. Stevenson, „Pasterze dusz”, Ensign lub Liahona, listopad 2018, str. 111)

II List do Koryntian 4:17 . Co oznaczają słowa Pawła, który, pisząc o naszych doczesnych wyzwaniach, mówił o „nieznacznym chwilowym ucisku”?

Starszy Paul V. Johnson, członek Prezydium Siedemdziesiątych, nauczał:

2:3
Elder Paul V. Johnson of the Quorum of the Seventy takes an official portrait, 2021.

Wśród problemów, niemal niemożliwym jest dostrzeżenie, że nadchodzące błogosławieństwa przewyższą ból, upokorzenie czy bolączkę serca, jakich akurat doświadczamy […]. Apostoł Paweł nauczał: „Albowiem nieznaczny chwilowy ucisk przynosi nam przeogromną obfitość wiekuistej chwały” [ II List do Koryntian 4:17 ]. Ciekawe jest, że Paweł użył zwrotu „nieznaczny chwilowy ucisk”. Słowa te pochodzą od osoby, którą bito, kamienowano, która była rozbitkiem i więźniem oraz doświadczyła wielu innych trudności. Wątpię, czy ktokolwiek z nas określi swój ucisk jako nieznaczny. Jednak w porównaniu z błogosławieństwami i rozwojem, jakie w końcu będą naszym udziałem, zarówno w tym życiu, jak i w wieczności, nasz ucisk jest zaprawdę nieznaczny […].

Być może, czasami chcemy wzrastać bez wyzwań i rozwijać siłę bez jakichkolwiek zmagań. Wzrost nie przyjdzie, gdy obierzemy łatwą drogę. Jasno rozumiemy, że sportowiec, który nie poddaje się rygorystycznemu treningowi, nigdy nie stanie się sportowcem światowej sławy. Musimy być ostrożni, by nie czuć urazy wobec tego, co pomoże nam stać się uczestnikami boskiej natury.

(Paul V. Johnson, „Zwyciężamy przez tego, który nas umiłował”, Ensign lub Liahona, maj 2011, str. 79–80)

Dodatkowe ćwiczenia

II List do Koryntian 1:3 . „Bóg wszelkiej pociechy”

Poproś uczniów, aby w pismach świętych lub w historii Kościoła odszukali inne historie, które ukazują, że Ojciec Niebieski może zapewnić pocieszenie. Dla przykładu, uczniowie mogą streścić historię z Księgi Mormona, kiedy Pan ulżył brzemionom ludu Almy, gdy ten znajdował się w niewoli u Lamanitów (zob. Ks. Mosjasza 24) lub omówić, w jaki sposób Pan pocieszał Józefa Smitha w więzieniu w Liberty (zob. Doktryna i Przymierza 121). Zanim poprosisz uczniów o odpowiedzi, daj im czas na przejrzenie pism świętych i innych materiałów.

Ukojenie dzięki Jezusowi Chrystusowi

Kiedy zapytasz uczniów, dlaczego czują, że Ojciec Niebieski często do pocieszania ludzi posługuje się nami, możesz przeczytać z uczniami II List do Koryntian 1:5–7 i poprosić ich, aby odszukali w tych wersetach inne źródło pocieszenia, jakie zapewnił im Ojciec Niebieski: Zbawiciela Jezusa Chrystusa. Zapytaj uczniów, dlaczego czują, że podczas doświadczania prób Jezus Chrystus jest tak potężnym źródłem ukojenia. Możesz poprosić uczniów, aby porównali te wersety z fragmentem Ks. Almy 7:11–13 .