โยเซฟและการกันดารอาหาร

น้องชายมีโอกาสทำให้ครอบครัวเป็นหนึ่งเดียวกัน

ครอบครัวของยาโคบหิวเพราะการกันดารอาหาร ยาโคบจึงส่งลูกชายไปซื้ออาหารที่อียิปต์ แต่ให้เบนยามินลูกชายคนเล็กอยู่บ้าน ท่านกลัวจะสูญเสียเบนยามินเหมือนที่เคยสูญเสียโยเซฟลูกชายของท่านเมื่อหลายปีก่อน ท่านไม่รู้ว่าพี่ๆ ขายโยเซฟไปเป็นทาส

ปฐมกาล 42:1–4

ตอนนี้โยเซฟเป็นหัวหน้าใหญ่ในอียิปต์ เขารับผิดชอบเรื่องการขายอาหารในช่วงกันดารอาหาร พี่ๆ พบกับโยเซฟและขออาหาร พวกเขาจำโยเซฟไม่ได้

ปฐมกาล 42:5-8

โยเซฟจำพี่ๆ ได้แต่เขาแกล้งทำเป็นไม่รู้จัก เขาถามพี่ๆ เกี่ยวกับครอบครัวเพื่อจะได้รู้ว่าพ่อกับเบนยามินยังมีชีวิตอยู่หรือไม่

ปฐมกาล 42:10–14

แล้วโยเซฟก็เอาอาหารให้พี่ๆ และบอกไม่ให้พวกเขากลับมาเอาอาหารอีกถ้าไม่พาเบนยามินน้องชายคนเล็กมาด้วย

ปฐมกาล 42:15–20

เมื่อครอบครัวขาดแคลนอาหารอีกครั้ง ยาโคบรู้ว่าท่านต้องส่งเบนยามินกลับไปอียิปต์พร้อมลูกชายคนอื่นๆ ยาโคบยังกลัวไม่กล้าปล่อยเบนยามินไป แต่ยูดาห์พี่ชายคนหนึ่งของเบนยามินสัญญาว่าจะดูแลน้องให้ปลอดภัย

ปฐมกาล 43:1–15

เมื่อพี่ๆ กลับไปอียิปต์ โยเซฟทำให้ดูเหมือนเบนยามินขโมยจอกเงิน เขาอยากรู้ว่าพี่ๆ เปลี่ยนไปหรือไม่ ยูดาห์ขอร้องโยเซฟไม่ให้ลงโทษเบนยามินแต่ลงโทษยูดาห์แทน

ปฐมกาล 44

โยเซฟมีความสุขที่พบว่าพี่ๆ เปลี่ยนแล้ว พวกเขารักเบนยามินมากพอจะปกป้องน้อง โยเซฟจึงบอกพี่ๆ ว่าเขาเป็นใคร

ปฐมกาล 42:21–24; 45:1–4

โยเซฟให้อภัยพี่ๆ ที่ขายเขามาเป็นทาส โยเซฟบอกว่านั่นเป็นวิธีที่พระเจ้าทรงช่วยให้ครอบครัวของพวกเขารอดตายจากการกันดารอาหาร

ปฐมกาล 45:5–8

พี่ๆ ของโยเซฟวิ่งกลับไปหายาโคบพ่อของพวกเขาและเล่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นให้ฟัง ยาโคบย้ายทั้งครอบครัวไปอยู่อียิปต์

ปฐมกาล 45:24–28; 46:1–26

ฟาโรห์ต้อนรับครอบครัวของยาโคบ เขายกที่ดินและฝูงสัตว์ให้เพื่อพวกเขาจะได้มีอาหารมากมาย ครอบครัวของยาโคบอยู่อย่างสงบเป็นเวลายาวนาน

ปฐมกาล 45:16–23