ปฐมกาล 30; 37

ความฝันที่ได้รับการดลใจของโยเซฟ

ครอบครัวพยายามรักกัน

ราเชลกับยาโคบสวดอ้อนวอนขอลูกชายมานานหลายปี พระเจ้าทรงตอบคำสวดอ้อนวอนของพวกท่านเมื่อโยเซฟเกิด โยเซฟเป็นลูกชายคนโปรดของยาโคบและยาโคบเอาเสื้อคลุมตัวพิเศษให้โยเซฟ ลูกชายอีก 10 คนที่โตแล้วของยาโคบรู้สึกอิจฉาโยเซฟ

ปฐมกาล 30:22–24; 37:1–4

เมื่อโยเซฟอายุประมาณ 17 ปี ท่านมีความฝันที่ได้รับการดลใจว่าท่านกำลังมัดฟ่อนข้าวอยู่ในทุ่งกับพวกพี่ชาย ฟ่อนข้าวของโยเซฟตั้งตรง แต่ฟ่อนข้าวของพี่ๆ โน้มลงคำนับฟ่อนข้าวของโยเซฟ เมื่อโยเซฟเล่าความฝันให้พี่ๆ ฟัง พี่ๆ โกรธโยเซฟ

ปฐมกาล 37:2, 5–8

ต่อมาโยเซฟมีความฝันที่ได้รับการดลใจอีกเรื่องหนึ่ง ในฝันนี้ดวงอาทิตย์ ดวงจันทร์ และดวงดาว 11 ดวงโน้มลงคำนับท่าน โยเซฟเล่าความฝันให้ครอบครัวฟัง ความฝันเรื่องนี้ฟังเหมือนโยเซฟจะปกครองครอบครัว พี่ๆ ของโยเซฟโกรธท่านยิ่งกว่าเดิม พี่ๆ ไม่ชอบความฝันของโยเซฟ

ปฐมกาล 37:9–11

วันหนึ่งพี่ๆ ของโยเซฟไปเลี้ยงแกะไกลบ้าน ยาโคบจึงส่งโยเซฟไปดูพี่ๆ

ปฐมกาล 37:12–19

พี่ๆ บางคนอยากฆ่าโยเซฟ พวกเขาเอาเสื้อคลุมของโยเซฟไปและโยนท่านลงไปในบ่อ

ปฐมกาล 37:20–24

ขณะโยเซฟอยู่ในบ่อ พี่ๆ เห็นคนเดินทางไปอียิปต์ จึงตัดสินใจขายโยเซฟให้เป็นทาสของคนเดินทางโดยแลกกับเงิน 20 แผ่น

ปฐมกาล 37:25–28

จากนั้นพี่ๆ ก็ทำให้เลือดแพะติดบนเสื้อคลุมของโยเซฟ พี่ๆ ไปหายาโคบบิดาของพวกเขา และเอาเสื้อคลุมให้ท่านดู พวกเขาโกหกยาโคบว่าสัตว์ป่าฆ่าโยเซฟ

ปฐมกาล 37:31–33

ยาโคบร้องไห้เพราะคิดว่าโยเซฟตายแล้ว

ปฐมกาล 37:32–35

แต่โยเซฟยังมีชีวิตอยู่ ท่านอยู่เป็นทาสในอียิปต์ไกลจากบ้านท่าน

ปฐมกาล 37:36