Materiały pomocnicze

Wdowa z Sarepty

Wdowa z Sarepty, jedna z najbiedniejszych osób, była właściwie bardzo samowystarczalną osobą w kraju ogarniętym głodem i suszą. Jak może pamiętacie, jedzenie całkiem się jej skończyło i właśnie zbierała chrust, by rozpalić ogień, na którym chciała przygotować ostatni posiłek. Brzmi to jak zaprzeczenie samowystarczalności. Jednak jej samodzielność miała tak głębokie duchowe korzenie, że gdy prorok Boga poprosił ją o całe jedzenie, jakie miała, poszła „i postąpiła według słowa Eliasza” (I Ks. Królewska 17:15). Pisma święte podają, że gdy użyła ostatniej porcji mąki, by nakarmić proroka, „mąka w garnku nie wyczerpała się, oliwy w bańce nie zabrakło” (werset 16.), „i mieli co jeść, ona i on, i jej rodzina, dzień w dzień” (werset 15.). Już miała wyczerpać wszystkie zapasy jedzenia, ale tak się nie stało — nie dlatego, że miała dość pieniędzy, ale dlatego, że miała dość wiary. Jeśli robimy wszystko, co w naszej mocy, by żyć w zgodzie z ewangelią, i jeśli robimy wszystko, co możemy, by zapewnić sobie środki do życia, Pan nagrodzi naszą wiarę i ciężką pracę.

Wróć na str. 43.

Notatki