„Rozdział 4.: Zabiegaj o Ducha i polegaj na Nim”, Abyście głosili moją ewangelię. Przewodnik do dzielenia się ewangelią Jezusa Chrystusa (2023)

„Rozdział 4.: Zabiegaj o Ducha i polegaj na Nim”, Abyście głosili moją ewangelię

Rozdział 4.

Zabiegaj o Ducha i polegaj na Nim

Zastanów się

Co mogę zrobić, aby mieć moc Ducha Świętego w moim życiu i w służbie misjonarskiej?
Jaka jest rola Ducha Świętego w nawróceniu?
W jaki sposób mogę ułatwić ludziom, których uczymy, odczuwanie wpływu Ducha Świętego?
Jak moje modlitwy mogą stać się bardziej znaczące?
Jak nauczyć się rozpoznawać podszepty Ducha Świętego?

Zabiegaj o przewodnictwo Ducha Świętego

Dar Ducha Świętego jest jednym z najwspanialszych darów, jakie Bóg dał Swoim dzieciom. Jest on niezbędny w twojej pracy misjonarskiej. Potrzebujesz wiodącej, objawiającej mocy Ducha Świętego, kiedy wspierasz ludzi na ich drodze do chrztu, konfirmacji i nawrócenia.

Dostęp do przewodnictwa Ducha Świętego w twoim życiu wymaga duchowej pracy. Praca ta obejmuje żarliwą modlitwę i systematyczne studiowanie pism świętych. Obejmuje również dotrzymywanie przymierzy i przestrzeganie przykazań Boga (zob. Ks. Mosjasza 18:8–10, 13). Obejmuje godne przyjmowanie sakramentu co tydzień (zob. Doktryna i Przymierza 20:77, 79).

Codziennie masz różne potrzeby i znajdujesz się w różnych sytuacjach. Dzięki podszeptom Ducha będziesz lepiej wiedzieć, co robić i mówić. Kiedy będziesz zabiegać o te podszepty i postępować zgodnie z nimi, Duch Święty spotęguje twoje zdolności i służbę znacznie przewyższając to, co sam mógłbyś osiągnąć. On pomoże ci w każdym aspekcie twojej służby misjonarskiej i w życiu osobistym. (Zob. II Ks. Nefiego 32:2–5; Ks. Almy 17:3; Ks. Helamana 5:17–19; Doktryna i Przymierza 43:15–16; 84:85).

„Nadchodzących dni nie będzie można przetrwać duchowo bez wiodącego, naprowadzającego i pocieszającego wpływu Ducha Świętego” („Objawienie dla Kościoła, objawienie dla nas”, Liahona, maj 2018, str. 96).

Światło Chrystusa

Światło Chrystusa „jest [dane] każdemu człowiekowi, aby mógł rozeznać między dobrem a złem” (Ks. Moroniego 7:16, zob. wersety 14–19; zob. także Ew. Jana 1:9). Światło Chrystusa to oświecenie, wiedza i wpływ Chrystusa. Pochodzą one od Jezusa Chrystusa. Ten wpływ jest wstępem do otrzymana daru Ducha Świętego. Będzie przewodnikiem dla ludzi, którzy są otwarci na naukę i życie według przywróconej ewangelii Jezusa Chrystusa.

Duch Święty

Osoba Ducha Świętego

Duch Święty jest trzecim członkiem Boskiej Trójcy. Jest istotą duchową i nie posiada powłoki z ciała i kości (zob. Doktryna i Przymierza 130:22). Jest Pocieszycielem, który, jak obiecał Zbawiciel, będzie nauczał naśladowców Jezusa i przypominał im wszystko, czego nauczał Jezus (zob. Ew. Jana 14:26).

Moc Ducha Świętego

Świadectwo, które jest dane szczerym poszukiwaczom prawdy przed chrztem, przychodzi poprzez moc Ducha Świętego. Wszyscy ludzie mogą otrzymać świadectwo o Jezusie Chrystusie i Jego przywróconej ewangelii poprzez moc Ducha Świętego. „Mocą Ducha Świętego możecie poznać prawdę o wszystkim” (Ks. Moroniego 10:5).

Dar Ducha Świętego

Dar Ducha Świętego to prawo do stałego towarzystwa Ducha Świętego, jeśli jesteśmy godni. Otrzymujemy dar Ducha Świętego po chrzcie wodą. Jest on nadany podczas obrzędu konfirmacji.

Prorok Józef Smith powiedział: „Istnieje różnica pomiędzy Duchem Świętym a darem Ducha Świętego. Korneliusz otrzymał Ducha Świętego, zanim został ochrzczony, co było mocą Boga przekonującą go o prawdzie ewangelii. Nie mógł jednak otrzymać daru Ducha Świętego, dopóki nie został ochrzczony” (Teachings of Presidents of the Church: Joseph Smith [Nauki Prezydentów Kościoła. Józef Smith] [2007], str. 97).

To dzięki darowi i mocy Ducha Świętego jesteśmy uświęceni — świętsi, doskonalsi, bardziej kompletni, bardziej jak Bóg. To dzięki odkupieniu Chrystusa i uświęcającej mocy Ducha Świętego możemy duchowo narodzić się na nowo, jeśli dotrzymujemy przymierzy, które zawarliśmy z Bogiem (zob. Ks. Mosjasza 27:25–26).

Święty Duch Obietnicy

Duch Święty jest również nazywany Świętym Duchem Obietnicy (zob. Doktryna i Przymierza 88:3). W tej roli Duch Święty potwierdza, że obrzędy kapłańskie, które przyjmujemy, i przymierza, które zawieramy, są akceptowane przez Boga. Ludzie, którzy zostaną zapieczętowani przez Świętego Ducha Obietnicy, otrzymają wszystko, co posiada Ojciec (zob. Doktryna i Przymierza 76:51–60; List do Efezjan 1:13–14; Przewodnik po pismach świętych, „Święty Duch Obietnicy”).

Wszystkie obrzędy i przymierza muszą być zapieczętowane przez Świętego Ducha Obietnicy, aby były ważne po tym życiu (zob. Doktryna i Przymierza 132:7, 18–19, 26). To zapieczętowanie zależy od naszej ciągłej wierności.

Dary Ducha

Pan daje nam dary Ducha, aby błogosławić nam i abyśmy my mogli z nich korzystać i wnosić błogosławieństwa do życia bliźnich (zob. Doktryna i Przymierza 46:8–9, 26). Na przykład, misjonarze, którzy uczą się nowego języka, mogą otrzymać dar języków i zyskać boską pomoc w nauczaniu bliźnich w ich ojczystym języku.

Kilka darów Ducha opisano we fragmentach: Ks. Moroniego 10:8–18, Doktryna i Przymierza 46:11–33 i I List do Koryntian 12:1–12. To tylko niektóre z wielu darów Ducha. Pan może błogosławić nas innymi darami, zależnie od naszej wierności i potrzeb oraz potrzeb bliźnich.

Zbawiciel zachęca nas, abyśmy gorliwie zabiegali o duchowe dary (zob. Doktryna i Przymierza 46:8; I List do Koryntian 14:1, 12). Dary te dane są poprzez modlitwę, wiarę i wysiłek — i zgodnie z wolą Boga.

Studiowanie osobiste lub z towarzyszem

W Bible Dictionary [Słowniku biblijnym] przeczytaj definicje haseł: „Holy Ghost” [Duch Święty], „Light of Christ” [Światło Chrystusa] i „Spirit, the Holy” [Duch Święty]. Opisz naturę i rolę Ducha Świętego.

Przeczytaj Dzieje Apostolskie 4:1–33.

W jaki sposób Piotr i Jan dążyli do uzyskania duchowych darów?
W jaki sposób Bóg odpowiedział na ich modlitwy?
Czego dowiadujesz się z tych wydarzeń o twojej pracy?

Moc Ducha w procesie nawrócenia

Nawrócenie następuje przez moc Ducha Świętego. Twoim zadaniem jest wnieść moc Ducha do życia danej osoby. Poniżej znajduje się kilka sposobów, na jakie możesz to zrobić.

Staraj się mieć ze sobą Ducha poprzez modlitwę, badanie pism świętych i dotrzymywanie przymierzy.
Nauczaj poprzez Ducha o Zbawicielu i przesłaniu Przywrócenia. Postępuj zgodnie ze wskazówkami Ducha, dostosowując swoje przesłanie do potrzeb każdej osoby.
Składaj świadectwo o tym, że dzięki mocy Ducha Świętego wiesz, że to, czego nauczasz, jest prawdą. Kiedy składasz świadectwo, Duch Święty może świadczyć innym ludziom.
Zachęcaj ludzi do działania i wspieraj ich w dotrzymywaniu zobowiązań. Kiedy ludzie będą dotrzymywać zobowiązań, będą silniej odczuwać moc Ducha Świętego. Zobacz rozdział 11.
Sprawdzaj postępy ludzi, pytając ich o doświadczenia związane ze zrobieniem tego, o co ich poprosiłeś. Ich wiara wzrośnie, gdy będą pokutować, przestrzegać przykazań i dotrzymywać swoich zobowiązań. Pomóż im rozpoznawać, jak Duch w nich działa.

Prezydent M. Russell Ballard nauczał: „Prawdziwe nawrócenie przychodzi przez moc Ducha. Kiedy Duch porusza serce, serce się zmienia. Kiedy ludzie […] poczują, że Duch współpracuje z nimi lub kiedy zobaczą dowód miłości i miłosierdzia Pana w swoim życiu, są podbudowani i duchowo wzmocnieni, a ich wiara w Niego wzrasta. Te doświadczenia z Duchem pojawiają się naturalnie, kiedy dana osoba jest gotowa do wypróbowania słowa [zob. Ks. Almy 32:27]. Oto, w jaki sposób dochodzimy do odczuwania tego, że ewangelia jest prawdziwa” („Teraz jest czas”, Liahona, styczeń 2001, str. 89).

Studiowanie osobiste lub z towarzyszem

Przestudiuj jeden lub kilka z poniższych fragmentów. Podczas czytania staraj się zrozumieć, co dana osoba czuje w procesie nawrócenia. Swoje wrażenia zapisz w dzienniku do studiowania. Omów swoje przemyślenia z innymi misjonarzami i członkami.

II Ks. Nefiego 4:16–35; Ks. Enosa 1; Ks. Mosjasza 4–5; 18:7–14; 27–28; Ks. Almy 5; 17–22; 32; 36; 38
Przestudiuj jeden lub kilka z poniższych fragmentów. Podczas czytania zastanów się, w jaki sposób możesz lepiej nauczać z mocą Ducha, która powoduje nawrócenie. Zapisz swoje odczucia i wrażenia w dzienniku do studiowania. Omów swoje pomysły z innymi misjonarzami i członkami.

I Ks. Nefiego 8:11–12; Ks. Mosjasza 28:1–4; Ks. Almy 26; 29; 31:26–38; 32; Ks. Moroniego 7:43–48; Doktryna i Przymierza 4; 18:10–16; 50:21–22.

Studiowanie pism świętych

Czego uczysz się z poniższych fragmentów pism świętych o mocy Ducha w twojej pracy?

Co możesz zrobić, aby mieć moc Ducha w swojej pracy?

Módl się z wiarą w Jezusa Chrystusa

Aby wspierać bliźnich w nawróceniu, musisz nauczać mocą Ducha (zob. Doktryna i Przymierza 50:13–14, 17–22). Pan powiedział: „A Duch będzie wam dany przez modlitwę wiary, a jeżeli nie otrzymacie Ducha, nie będziecie nauczać” (Doktryna i Przymierza 42:14).

Kiedy będziesz się modlić o pomoc w nauczaniu, moc Ducha Świętego poniesie twoje nauki „do serc dzieci ludzkich” (II Ks. Nefiego 33:1). Kiedy nauczasz poprzez Ducha, a inni przyjmują poprzez Ducha, będziecie „[rozumieli] się nawzajem” i będziecie „podbudowani i [będziecie radować] się razem” (Doktryna i Przymierza 50:22).

Jak się modlić

Jezus uczył nas, jak się modlić (zob. Ew. Mateusza 6:9–13; III Nefi 18:19). Módl się szczerze i ze szczerą intencją, aby postępować zgodnie z podszeptami, które otrzymujesz od Ducha Świętego. Skuteczna modlitwa wymaga pokornego i stałego wysiłku (zob. Ks. Moroniego 10:3–4; Doktryna i Przymierza 8:10).

Używaj języka, który podtrzymuje pełną miłości i czci relację z Bogiem.

Zawsze wyrażaj wdzięczność. Świadome odczuwanie wdzięczności sprawi, że rozpoznasz miłosierdzie Boga w swoim życiu. Otworzy twoje serce i umysł na natchnienie.

Módl się „z całym zapałem serca”, aby została ci zesłana prawdziwa miłość (Ks. Moroniego 7:48). Módl się za ludzi, wymieniając ich z imienia. Módl się za ludzi, których nauczasz. Zabiegaj o natchnienie, jak ich zapraszać i pomagać im, aby przyszli do Chrystusa.

Osobiste studiowanie

Przestudiuj modlitwę Pańską w Ew. Mateusza 6:9–13. Zadaj sobie poniższe pytania i zapisz swoje wrażenia w dzienniku do studiowania.

W jaki sposób twoje obecne obowiązki misjonarskie wpływają na twoje modlitwy?
Jak wyrażasz w modlitwach pragnienie wnoszenia błogosławieństw do życia ludzi?
Jak modlisz się o przezwyciężanie pokus?
Jak modlisz się o pomoc w zaspokajaniu twoich duchowych i doczesnych potrzeb?
Jak oddajesz chwałę Bogu, gdy się modlisz?

Kiedy się modlić

Kiedy powinieneś się modlić? Pan powiedział: „Szukajcie pilnie, módlcie się zawsze i wierzcie, a wszystko będzie działać razem dla waszego dobra” [Doktryna i Przymierza 90:24].

Alma powiedział: „Radź się Pana we wszystkim, co czynisz, a On pokieruje tobą dla twego dobra; zaiste, gdy kładziesz się w nocy, kładź się w Panu, aby mógł nad tobą czuwać podczas snu; a gdy wstajesz rano, niech serce twe przepełnia wdzięczność do Boga” (Ks. Almy 37:37; zob. także 34:17–27).

Pan prosi cię, abyś miał zarezerwowany czas na ciche, prywatne modlitwy: „Wejdź do swej izby […] i módl się do twego Ojca” (III Nefi 13:6; zob. także wersety 7–13).

Prezydent Gordon B. Hinckley nauczał: „Każdego poranka […] misjonarze powinni klękać i błagać Pana, aby rozwiązał ich języki i przemawiał przez nich, aby błogosławić tych, których będą nauczać. Jeśli będą tak robić, w ich życiu pojawi się nowe światło. Będą odczuwać większy entuzjazm do tej pracy. Przekonają się, że bardzo realnie są sługami Pana przemawiającymi w Jego imieniu” („Missionary Service” [Służba misjonarska], Pierwsze Ogólnoświatowe Szkolenie Przywódców, 11 stycznia 2003, str. 20).

Pokładanie ufności w Bogu, gdy się modlimy

Wiara w Boga oznacza ufanie Mu. Oznacza to ufanie Jego woli i czasowi, który On wybierze, by nam odpowiedzieć na modlitwy (zob. Ks. Izajasza 55:8–9). Prezydent Dallin H. Oaks nauczał:

„Bez względu na to, jak silna jest nasza wiara, nie może ona spowodować skutków sprzecznych z wolą Tego, w którego wierzymy. Pamiętajcie o tym, gdy wasze modlitwy zdają się nie być wysłuchane w pożądany przez was sposób i w pożądanym przez was czasie. Praktykowanie wiary w Pana Jezusa Chrystusa zawsze podlega porządkowi niebios, dobroci, woli, mądrości oraz czasowi Pana. Kiedy mamy taką wiarę i zaufanie do Pana, odczuwamy prawdziwe bezpieczeństwo i spokój w życiu” („The Atonement and Faith” [Zadośćuczynienie i wiara], Ensign, kwiecień 2010, str. 30).

Odnosząc się do modlitw, które wydają się pozostawać bez odpowiedzi, Prezydent Russell M. Nelson powiedział:

„Znam to uczucie! Znam łzy i obawy, jakie towarzyszą nam w takich chwilach. Jednak wiem także, że modlitwy nigdy nie są ignorowane. Nasza wiara nigdy nie pozostaje niedoceniona. Wiem, że perspektywa wszechwiedzącego Ojca w Niebie jest o wiele szersza niż nasza. My znamy nasze problemy i ból życia doczesnego, On zaś zna nasz wieczny rozwój i potencjał. Jeżeli będziemy się modlić o to, byśmy poznali Jego wolę, a potem poddamy się jej z cierpliwością i odwagą, wówczas niebiańskie uzdrowienie nastąpi w ustalony przez Niego sposób i w Jego czasie” („Jezus Chrystus — Wielki Uzdrowiciel”, Liahona, listopad 2005, str. 86).

Naucz się rozpoznawać podszepty Ducha

Ważne jest, abyś ty i osoby, które nauczasz, uczyły się rozpoznawać komunikaty Ducha. Duch zazwyczaj komunikuje się po cichu, poprzez uczucia, myśli i serce. Prorok Eliasz odkrył, że głos Pana nie był szumem wiatru, odgłosem trzęsienia ziemi czy ognia, lecz był to „cichy, łagodny powiew” (I Ks. Królewska 19:12). Nie jest to „głos grzmotu”, ale raczej „spokojny głos, doskonale łagodny, niczym szept”, i może „[docierać] […] aż do głębi duszy” (Ks. Helamana 5:30).

Różni ludzie mogą różnie odczuwać komunikację z Duchem. Niezależnie od tego, jak ją odczuwamy, pisma święte podają, jak ją rozpoznać. Na przykład, Duch będzie cię podbudowywał i prowadził do czynienia dobra. Oświeci twój umysł. Będzie skłaniał cię do pokornego postępowania i sprawiedliwego osądu. (Zob. Doktryna i Przymierza 11:12–14 i pole „Osobiste studiowanie” w dalszej części tego rozdziału).

Aby odpowiedzieć na pytanie: „W jaki sposób rozpoznajemy podszepty Ducha?”, Prezydent Gordon B. Hinckley przeczytał Ks. Moroniego 7:13, 16–17. Następnie powiedział:

„To jest ostatecznie test. Czy przekonuje cię to do czynienia dobra, stawania na poziomie zadania, niepoddawania się, czynienia tego, co właściwe, do uprzejmości, do wielkoduszności? Jeśli tak, pochodzi to od Ducha Bożego […].

Jeśli zachęca to do czynienia dobra, pochodzi to od Boga. Jeśli skłania to do czynienia zła, pochodzi to od diabła […]. A jeśli robisz to, co prawe, i jeśli żyjesz w prawy sposób, będziesz wiedzieć w sercu, co mówi ci Duch.

Podszepty Ducha rozpoznajemy po owocach Ducha — to, co oświeca i podbudowuje, to co jest pozytywne, optymistyczne, umacniające i wiedzie do lepszych myśli, lepszych słów i lepszych uczynków, pochodzi od Ducha Bożego” (Teachings of Gordon B. Hinckley [Nauki Gordona B. Hinckleya] [1997], str. 260–261).

Kiedy będziesz dążyć do uzyskania przewodnictwa Ducha Świętego i podążać za Jego wskazówkami, twoja zdolność do rozróżniania i rozumienia Jego podszeptów rozwinie się z czasem (zob. II Ks. Nefiego 28:30). Pod pewnymi względami stawanie się bardziej dostrojonym do języka Ducha jest jak uczenie się innego języka. To stopniowy proces, który wymaga gorliwej, cierpliwej pracy.

Ze szczerym zamiarem w sercu zabiegaj o uzyskanie przewodnictwa Ducha Świętego. Jeśli jesteś nadmiernie zajęty innymi sprawami, możesz nie wyczuć delikatnych podszeptów Ducha. Może On też czekać, aż będziesz zabiegał o Jego wpływ z pokorną gotowością do działania wedle Jego podszeptów.

Głosy świata walczą o twoją uwagę. Mogą łatwo wyprzeć duchowe odczucia, jeśli nie zapewnisz Duchowi miejsca w swoim sercu. Pamiętaj o radzie Pana: „Przestańcie i poznajcie, żem Ja Bóg” (Ks. Psalmów 46:11; zob. także Doktryna i Przymierza 101:16).

„Bóg używa różnych schematów przekazywania objawień Swoim synom i córkom, takich jak myśli w głowie i uczucia w sercu, sny […] i natchnienie. Niektóre objawienia przyjmowane są natychmiast i poruszają do głębi; inne rozpoznawane są stopniowo i subtelnie. Otrzymywanie i rozpoznawanie objawień od Boga oraz reagowanie na nie to dary duchowe, których wszyscy powinniśmy pragnąć i których powinniśmy we właściwy sposób poszukiwać” (David A. Bednar, „The Spirit of Revelation in the Work” [Duch objawienia w tym dziele], seminarium dla przywódców misji, 2018).

Osobiste studiowanie

Przestudiuj fragmenty pism świętych z poniższej tabeli. Przypomnij sobie sytuacje, w których doświadczyłeś jakichkolwiek uczuć, myśli lub wrażeń opisanych w tych wersetach. W miarę jak będziesz studiować i nabierać doświadczenia, dodawaj inne fragmenty pism świętych do tej listy. Zastanów się, w jaki sposób możesz wykorzystać te zasady, aby wspierać innych w odczuwaniu i rozpoznawaniu Ducha.

Doktryna i Przymierza 6:23; 11:12–14; 88:3; Ew. Jana 14:26–27; List do Rzymian 15:13; List do Galacjan 5:22–23	Daje poczucie miłości, radości, pokoju, pocieszenia, cierpliwości, łagodności, delikatności, wiary i nadziei.
Ks. Almy 32:28; Doktryna i Przymierza 6:14–15; 8:2–3; I List do Koryntian 2:9–11	Oświeca i zsyła pomysły do głowy i uczucia do serca.
Józef Smith — Historia 1:11–12	Sprawia, że pisma święte mają silny wpływ.
Ks. Almy 19:6	Zastępuje ciemność światłem.
Ks. Mosjasza 5:2–5	Wzmacnia pragnienie unikania zła i przestrzegania przykazań.
Ks. Moroniego 10:5; Doktryna i Przymierza 21:9; 100:8; Ew. Jana 14:26; 15:26; 16:13	Naucza prawdy i przypomina o niej.
Doktryna i Przymierza 45:57	Prowadzi i chroni przed oszustwem.
II Ks. Nefiego 31:18; Doktryna i Przymierza 20:27; Ew. Jana 16:13–14	Sławi Boga Ojca i Jezusa Chrystusa i składa o Nich świadectwo.
Doktryna i Przymierza 42:16; 84:85; 100:5–8; Ew. Łukasza 12:11–12	Kieruje słowami pokornych nauczycieli.
Ks. Moroniego 10:8–17; Doktryna i Przymierza 46:8–26; I List do Koryntian 12	Daje dary Ducha.
Doktryna i Przymierza 46:30; 50:29–30	Mówi, o co się modlić.
II Ks. Nefiego 32:1–5; Doktryna i Przymierza 28:15	Mówi, co robić.
I Ks. Nefiego 10:22; Ks. Almy 18:35	Pomaga prawym ludziom mówić z mocą i upoważnieniem.
II Ks. Nefiego 31:17; Ks. Almy 13:12; III Nefi 27:20	Uświęca i przynosi odpuszczenie grzechów.
I Ks. Nefiego 2:16–17; II Ks. Nefiego 33:1; Ks. Almy 24:8	Wnosi prawdę do serca słuchacza.
I Ks. Nefiego 18:1–3; II Ks. Mojżeszowa 31:3–5	Zwiększa zdolności i umiejętności.
I Ks. Nefiego 7:15; II Ks. Nefiego 28:1; 32:7; Ks. Almy 14:11; Ks. Mormona 3:16; Ks. Etera 12:2	Nakłania do działania lub powstrzymuje od niego.
Doktryna i Przymierza 50:13–22	Podbudowuje zarówno nauczyciela, jak i uczniów.

Polegaj na Duchu

Jako sługa Pana masz wykonywać Jego dzieło na Jego sposób i Jego mocą. Prorok Józef Smith nauczał, że „żaden człowiek nie może głosić Ewangelii bez Ducha Świętego” (Teachings: Joseph Smith [Nauki. Józef Smith], str. 332).

Zaufaj Duchowi, który będzie cię prowadził w każdym aspekcie twojej pracy. On będzie cię oświecał i inspirował. On pomoże ci znaleźć ludzi do nauczania i wniesie moc do twojego nauczania. Będzie ci towarzyszył, gdy będziesz pomagał członkom, członkom powracającym do aktywności i nowo nawróconym wzmacniać wiarę.

Niektórzy misjonarze czują się pewnie. Innym brakuje takiej pewności. Z pokorą pokładaj ufność i wiarę w Jezusie Chrystusie, nie w sobie. Polegaj na Duchu, a nie na własnych talentach i zdolnościach. Duch Święty spotęguje twoje wysiłki, znacznie przewyższając to, co sam mógłbyś osiągnąć.

Studiowanie pism świętych

Przestudiuj poniższe fragmenty pism świętych i zastanów się, jak odpowiadają one na te ważne pytania, które powinieneś zadawać każdego dnia. W jaki sposób możesz wykorzystać nauki zawarte w tych fragmentach w swoich wysiłkach skupionych na znajdowaniu ludzi do nauczania, w planowaniu nauczania oraz studiowaniu osobistym i z towarzyszem? W jaki sposób możesz wykorzystać te fragmenty w nauczaniu ludzi, zapraszaniu ich do podejmowania zobowiązań i sprawdzaniu ich postępów?

Gdzie powinienem iść?

Co powinienem robić?

Co powinienem powiedzieć?

Jak powinienem korzystać z pism świętych podczas nauczania?

Kilka słów przestrogi

Potwierdzaj swoje wrażenia w wiarygodnych źródłach

Modląc się o natchnienie, porównuj swoje duchowe wrażenia z treścią pism świętych i naukami żyjących proroków. Wrażenia pochodzące od Ducha będą zgodne z tymi źródłami.

Zabiegaj o objawienie w ramach powierzonego ci zadania

Upewnij się, że twoje odczucia, są zgodne twoim zadaniem. Podszepty Ducha nie są ci dane po to, abyś udzielał rad bliźnim lub korygował ich, chyba że zostałeś do tego powołany na mocy właściwego upoważnienia. Dla przykładu, nie otrzymasz objawienia dotyczącego tego, co biskup powinien robić w swoim powołaniu.

Rozpoznawaj prawdziwy wpływ Ducha

Prezydent Howard W. Hunter radził: „Pozwólcie mi na słowo przestrogi […]. Myślę, że jeśli nie będziemy ostrożni […], możemy zacząć próbować fałszować prawdziwy wpływ Ducha Pana niegodnymi środkami manipulacji. Niepokoi mnie, gdy silne emocje czy zalewanie się łzami są utożsamiane z obecnością Ducha. Z całą pewnością Duch Pana może przynieść silne emocje, w tym także łzy, ale nie należy mylić tych zewnętrznych oznak z obecnością Ducha jako taką” (The Teachings of Howard W. Hunter [Nauki Howarda W. Huntera] [1997], str. 184).

Nie próbuj wymuszać spraw duchowych

Tego, co duchowe, nie można wymusić. Możesz dbać o postawę i atmosferę, które sprzyjają obecności Ducha, i możesz przygotować samego siebie, ale nie możesz dyktować, jak i kiedy ma nadejść natchnienie. Bądź cierpliwy i ufaj, że otrzymasz to, czego potrzebujesz, gdy nadejdzie właściwy czas.

Traktuj duchowe doświadczenia jako święte

Jako misjonarz możesz być bardziej świadomy duchowych doświadczeń teraz niż wcześniej w twoim życiu. Te doświadczenia są święte i zazwyczaj służą twemu podbudowaniu, pouczeniu lub napomnieniu.

Wiele z tych doświadczeń najlepiej zachować dla siebie. Mów o nich jedynie wtedy, gdy Duch wskazuje ci, że czyniąc to, możesz wnieść błogosławieństwa do życia ludzi (zob. Ks. Almy 12:9; Doktryna i Przymierza 63:64; 84:73).

W niektórych przypadkach kieruj się własnym najlepszym osądem

Czasami chcemy, by Duch prowadził nas we wszystkim. Jednak Pan często pragnie, abyśmy działali zgodnie z własnym najlepszym rozeznaniem (zob. Doktryna i Przymierza 60:5; 61:22; 62:5). Prezydent Dallin H. Oaks nauczał:

„Pragnienie, aby być prowadzonym przez Pana, jest swoistą mocą, ale musi temu towarzyszyć zrozumienie, że nasz Ojciec Niebieski zostawia wiele decyzji naszemu osobistemu wyborowi. Podejmowanie decyzji jest jednym ze źródeł naszego wzrostu i mamy go doświadczyć w życiu doczesnym. Osoby, które próbują przerzucić podjęcie wszystkich decyzji na Pana i proszą o objawienie w każdym przypadku, wkrótce znajdą się w sytuacji, kiedy będą modlić się o przewodnictwo i go nie otrzymają. Na przykład, prawdopodobnie stanie się tak w tych licznych przypadkach, w których wybory są trywialne lub każda możliwość jest do przyjęcia.

Powinniśmy rozważyć wszystko w naszym umyśle, korzystając ze zdolności rozumowania, jaką dał nam nasz Stwórca. Następnie powinniśmy modlić się o wskazówki i postępować, zgodnie z nimi, jeśli je otrzymamy. Jeśli nie otrzymujemy przewodnictwa, powinniśmy działać zgodnie z naszym najlepszym osądem. Osoby, które nie ustają w poszukiwaniu objawień w kwestiach, w których Pan nie zdecydował się nami kierować, mogą wymyślić odpowiedź w oparciu o własną wyobraźnię lub uprzedzenia, albo mogą nawet otrzymać odpowiedź za pośrednictwem fałszywego objawienia” („Our Strengths Can Become Our Downfall” [Nasze mocne strony mogą stać się naszą porażką], Ensign, październik 1994, str. 13–14).

Studiowanie pism świętych

Poleganie na Duchu jest tak ważne, że Pan ostrzega nas, abyśmy nie zaprzeczali Duchowi ani Go nie gasili. Czego uczysz się z następujących fragmentów pism świętych?

Pomysły do studiowania i zastosowania

Osobiste studiowanie

Podziel stronę na dwie kolumny. Pierwszą kolumnę zatytułuj: „Co zrobił Pan”, a drugą: „Co zrobił Lehi lub Nefi”. Przeczytaj historię o Liahonie i złamanym łuku (I Ks. Nefiego 16:9–31) lub historię o tym, jak Nefi budował statek (I Ks. Nefiego 17:7–16; 18:1–6). W odpowiednich kolumnach wypisz wydarzenia z danej historii. Zastanów się, czego uczysz się na podstawie tej historii o tym, czym jest natchnienie.
Przejrzyj swój dziennik i znajdź sytuacje, w których byłeś prowadzony przez Ducha lub doświadczyłeś któregoś daru Ducha. Zastanów się, kiedy, gdzie i dlaczego te doświadczenia miały miejsce. W jaki sposób objawiła się w tym ręka Pana? Co wówczas czułeś? Pamiętanie o tych doświadczeniach może pomóc ci rozpoznawać Ducha.
Przestudiuj Ks. Almy 33:1–12 oraz Ks. Almy 34:17–31. Na jakie pytania odpowiadali Alma i Amulek? (Przejrzyj Ks. Almy 33:1–2). Jak odpowiedzieli na te pytania? O czym zapewnili osoby, do których mówili?
Pan obiecał, że Duch poprowadzi nas na wiele ważnych sposobów. Podczas czytania poniższych fragmentów określ te aspekty swojej pracy, które wymagają przewodnictwa Ducha. Jak zasady z poniższych fragmentów pism świętych odnoszą się do twojego osobistego studiowania i studiowania z towarzyszem, do spotkań rady dystryktu, konferencji strefy, uroczystości chrztów i innych spotkań?
Modlitwa
- III Nefi 19:24
- List do Rzymian 8:26
Prowadzenie spotkań
- Ks. Moroniego 6:9
- Doktryna i Przymierza 20:45; 46:2

Studiowanie z towarzyszem i wymiana zdań

Porozmawiajcie o modlitwach, które zmawiacie jako towarzysze. Czy są prowadzone przez Ducha Świętego? W jaki sposób otrzymaliście odpowiedzi na wasze modlitwy jako towarzysze? Kiedy modlicie się jako towarzysze, czy:
- Wierzycie, że Bóg da wam to, o co w prawości prosicie, zgodnie z Jego wolą?
- Przyjmujecie Jego odpowiedzi na wasze modlitwy i dziękujecie za nie?
- Modlicie się za ludzi, wymieniając ich z imienia i biorąc pod uwagę ich potrzeby?
- Modlicie się za siebie nawzajem i o przewodnictwo Ducha dla was?
- Rozpoznajecie odpowiedzi na wasze modlitwy?
- Modlicie się z zamiarem, by działać zgodnie z otrzymanymi podszeptami?
Porozmawiajcie o tym, jak będziecie gorliwiej zabiegać o towarzystwo Ducha.
Omówcie różne sposoby, na jakie ludzie opisują wpływ Ducha Świętego. W dzienniku do studiowania zapisujcie komentarze osób, które nauczacie, dotyczące ich doświadczeń związanych z Duchem. W jaki sposób możecie pomóc innym ludziom rozpoznać ten święty wpływ?

Rada dystryktu, konferencje strefy i rada przywódców misji

Kiedy jest to właściwe, niech misjonarze podzielą się historią lub doświadczeniem, o jakim słyszeli podczas ostatniego spotkania świadectw, nauczania czy w innych okolicznościach. Duchowe historie i doświadczenia innych ludzi mogą pozwolić wam rozwinąć wiarę i rozpoznać, jak powszechnie i często manifestuje się wpływ Ducha.
Poproś misjonarzy, aby przemawiali na temat misji i mocy Ducha Świętego.
Omówcie, w jaki sposób wyrażanie wdzięczności pozwala wam dostrzec małe, ale bardzo ważne sposoby, na jakie Pan was błogosławi (zob. Ks. Etera 3:5; Doktryna i Przymierza 59:21). Porozmawiajcie o tym, jak wyrażać wdzięczność.
Możesz poprosić nowego członka, aby opowiedział o tym, jaki wpływ wywarł na niego Duch Święty, kiedy poznawał Kościół. Poproś tę osobę, aby mówiła jedynie o takich doświadczeniach, które czuje, że może wyjawić.

Przywódcy misji i doradcy w misji

Możesz poprosić misjonarzy, aby w swoim cotygodniowym liście do ciebie opisali stosowne duchowe doświadczenia.
Podczas wywiadów lub rozmów czasami pytaj misjonarzy o ich poranne i wieczorne modlitwy. Jeśli zachodzi taka potrzeba, doradź im, jak sprawić, by ich modlitwy nabrały większego znaczenia.
Pytaj misjonarzy, w jaki sposób pomagają nauczanym osobom, odczuwać i rozpoznawać Ducha.