„Rozdział 10.: Nauczaj, aby budować wiarę w Jezusa Chrystusa”, Abyście głosili moją ewangelię. Przewodnik do dzielenia się ewangelią Jezusa Chrystusa (2023)

„Rozdział 10.”, Abyście głosili moją ewangelię

Rozdział 10.

Nauczaj, aby budować wiarę w Jezusa Chrystusa

Zastanów się

W jaki sposób mogę nauczać poprzez Ducha?
W jaki sposób mogę nauczać z pism świętych?
W jaki sposób powinienem dzielić się swoim świadectwem podczas nauczania?
W jaki sposób mogę zaplanować i dostosować swoje nauczanie do potrzeb ludzi?
Jak mogę zadawać lepsze pytania i być lepszym słuchaczem?
W jaki sposób mogę pomagać ludziom w znajdowaniu odpowiedzi na ich pytania oraz otrzymywaniu przewodnictwa i siły?

Jesteś powołany, aby nauczać ewangelii Jezusa Chrystusa tylu ludzi, ilu cię przyjmie. Nauczanie jest w centrum wszystkiego, co robisz. Pan obiecał, co się stanie, gdy będziesz polegać na pomocy Pana:

„A ktokolwiek was przyjmie, tam ja też będę, bowiem pójdę przed waszym obliczem. Będę po waszej prawicy i po lewicy, a Duch mój będzie w waszych sercach, a aniołowie moi wokół was, aby was podtrzymać” (Doktryna i Przymierza 84:88).

Módl się, studiuj i ćwicz, aby udoskonalać swoje umiejętności nauczania. Zastosuj zasady zawarte w tym rozdziale i w innych rozdziałach tego podręcznika. Gorliwie zabiegaj o dar nauczania, abyś mógł błogosławić bliźnich i chwalić Boga. Pan pomoże ci nauczać z mocą i upoważnieniem, kiedy będziesz pilnie Go szukać i poznawać Jego słowo.

Staraj się nauczać na wzór Zbawiciela

Podczas Swojej ziemskiej posługi Jezus „chodził […], nauczając […], głosząc […] i uzdrawiając” (Ew. Mateusza 4:23). Nauczał w różnych miejscach — w synagogach, domach i będąc w drodze. Nauczał w dużych zgromadzeniach i podczas prywatnych rozmów. Niektóre z Jego najbardziej wpływowych interakcji były bardzo krótkie lub miały miejsce w nietypowych okolicznościach. Nauczał On zarówno poprzez Swoje czyny, jak i słowa.

Zbawiciel nauczał każdą osobę według jej wyjątkowych potrzeb. Na przykład, służąc sparaliżowanemu, przebaczył mu grzechy i uzdrowił go (zob. Ew. Marka 2:1–12). Podczas posługi kobiecie, która popełniła cudzołóstwo, wziął ją w obronę i poprosił, aby już więcej nie grzeszyła (zob. Ew. Jana 8:2–11). Rozmawiając z młodym majętnym człowiekiem, który pragnął życia wiecznego, „spojrzał nań z miłością”, mimo że ten odmówił podążania za Nim (Ew. Marka 10:21, zob. wersety 17–21).

Możesz udoskonalić swoje nauczanie, poznając, w jaki sposób nauczał Zbawiciel. Na przykład, kochał On Ojca i tych, których nauczał. Działał w duchu modlitwy. Nauczał z pism świętych. Przygotowywał się duchowo. Zadawał natchnione pytania. Zapraszał ludzi, aby działali z wiarą. Odnosił zasady ewangelii do codziennego życia.

Dążenie do nauczania na wzór Zbawiciela jest celem na całe życie. Stanie się ono twoim udziałem „wiersz za wierszem”, w miarę jak będziesz za Nim podążać (zob. II Ks. Nefiego 28:30; Ks. Etera 12:41).

„Staraj się uzyskać słowo moje”

Aby nauczać ewangelii Jezusa Chrystusa, musisz znać jej podstawową doktrynę i zasady. Potrzebujesz również duchowej wiedzy i potwierdzenia prawd ewangelii. Pan powiedział do Hyruma Smitha: „Nie dąż do głoszenia mego słowa, lecz wprzódy staraj się uzyskać słowo moje”.

„Uzyskać” słowo Pana oznacza studiować je i pozwolić, aby zapadło głęboko w twoje serce. Pan obiecał tym, którzy podejmują taki wysiłek: „Wówczas rozwiąże się język twój; wtedy, jeśli zapragniesz, będziesz miał Ducha mego i słowo moje, zaiste, moc Boga do przekonywania ludzi” (Doktryna i Przymierza 11:21).

osoba zaznaczająca fragmenty w pismach świętych

Pan powiedział, abyśmy „[zaskarbiali] sobie w swoich umysłach stale słowa żywota” (Doktryna i Przymierza 84:85). Zaskarbianie słów Pana zwiększy twoją wiedzę i wzmocni twoje świadectwo. Podobnie wzrośnie twoje pragnienie i zdolność do nauczania ewangelii. (Zob. Ks. Jakuba 4:6–7; Ks. Almy 32:27–42; 36:26; 37:8–9).

W duchu modlitwy uzyskuj i zaskarbiaj sobie słowo Pana poprzez studiowanie pism świętych, słów żyjących proroków i lekcji z rozdziału 3.

Nauczaj poprzez Ducha

Ewangelia Jezusa Chrystusa jest „mocą Bożą ku zbawieniu każdego, kto wierzy” (List do Rzymian 1:16). Z tego powodu przesłanie Przywrócenia ewangelii musi być nauczane z boską mocą — mocą Ducha Świętego.

Ważne jest, abyś rozwijał umiejętności nauczania. Ważne jest również, abyś poznał doktrynę i zasady, których nauczasz. Jednakże nauczając prawd duchowych, nie polegasz przede wszystkim na własnych umiejętnościach i wiedzy.

Duchowe prawdy są nauczane mocą Ducha Świętego. Pan powiedział: „A Duch będzie wam dany przez modlitwę wiary, a jeżeli nie otrzymacie Ducha, nie będziecie nauczać” (Doktryna i Przymierza 42:14; zob. także Doktryna i Przymierza 50:13–14, 17–22).

Co to znaczy nauczać poprzez Ducha

Nauczając poprzez Ducha, modlisz się o moc Ducha Świętego podczas nauczania. Modlisz się także, aby ludzie przyjmowali prawdy poprzez Ducha. Ludzie mogą być przekonani o niektórych prawdach, ale aby dostąpić nawrócenia, muszą mieć duchowe doświadczenia (zob. Doktryna i Przymierza 8:2–3).

Przygotuj się, aby być narzędziem, za pomocą którego Duch może nauczać. Myśl o Duchu Świętym jako o swoim towarzyszu w nauczaniu.

Polegaj na Duchu, aby pomógł ci wiedzieć, co powiedzieć. On przypomni ci doktrynę, którą przestudiowałeś. On pomoże ci zaplanować i dostosować to, czego nauczasz, do potrzeb danej osoby.

Kiedy będziesz nauczać poprzez Ducha, On poniesie twoje przesłanie do serc ludzi. On potwierdzi twoje przesłanie, kiedy będziesz składać świadectwo. Zarówno ty, jak i ci, którzy przyjmują nauki przekazywane poprzez Ducha, będziecie podbudowani, będziecie rozumieć się nawzajem i będziecie się razem radować. (Zob. II Ks. Nefiego 33:1; Doktryna i Przymierza 50:13).

„Duch Święty jest najważniejszym elementem tej pracy. Z Duchem, który rozwija twoje powołanie, możesz czynić dla Pana cuda na polu misyjnym. Bez Ducha nigdy nie odniesiesz sukcesu bez względu na twoje talenty i zdolności” (Ezra Taft Benson, seminarium dla nowych prezydentów misji, 25 czerwca 1986).

Obietnica związana z twoim powołaniem

Zostałeś powołany i wyświęcony, „[abyś głosił] [Jego] ewangelię przez Ducha, samego Pocieszyciela, który został wysłany, by uczył prawdy” (Doktryna i Przymierza 50:14). Czasami możesz być zdenerwowany lub czuć, że nie jesteś dość dobry. Być może martwisz się, że nie masz wystarczającej wiedzy lub doświadczenia.

Twój Ojciec Niebieski, który zna cię doskonale, powołał cię na nauczyciela, ponieważ wie, co możesz zaoferować jako oddany uczeń Jezusa Chrystusa. On cię nie opuści. Ufaj, że Duch rozwinie twoje zdolności i nauczy prawdy tych, którzy są otwarci.

Starszy Neil L. Andersen powiedział: „Niemal 40 lat temu, kiedy rozważałem wyzwanie, jakim jest misja, czułem się nie dość dobry i niegotowy. Pamiętam, jak modliłem się: ‘Ojcze w Niebie, jak mogę służyć na misji, gdy wiem tak niewiele?’. Wierzyłem w Kościół, ale czułem, że moja duchowa wiedza była bardzo ograniczona. Gdy się modliłem, ogarnęło mnie uczucie: ‘Nie wiesz wszystkiego, ale wiesz dosyć!’. To potwierdzenie dodało mi odwagi, żeby uczynić kolejny krok w pole misyjne” („Wiecie dość”, Liahona, listopad 2008, str. 13).

Zaproś Ducha, gdy zaczniesz nauczać

Pierwsze chwile spędzone z ludźmi są bardzo ważne. Bądź autentyczny i okazuj szacunek. Okazuj szczere zainteresowanie i miłość. Staraj się zdobyć zaufanie. Jednym ze sposobów na zdobycie zaufania jest sprawienie, że ludzie odczują towarzystwo Ducha.

Zadaj im kilka prostych pytań, aby poznać ich pochodzenie i oczekiwania względem waszych wizyt. Słuchaj uważnie.

Zanim zaczniesz nauczać, poproś wszystkich obecnych, aby dołączyli do lekcji. Zachęć ich, aby odsunęli na bok to, co odwraca ich uwagę, tak aby można było odczuwać Ducha Pana.

Wyjaśnij, że chcielibyście rozpocząć i zakończyć każdą lekcję modlitwą. Zaproponuj modlitwę na rozpoczęcie. Módl się prosto i szczerze, aby Bóg pobłogosławił nauczane przez was osoby w każdym aspekcie ich życia. Módl się, aby odczuły prawdziwość tego, czego będziecie nauczać. Pamiętaj, że „wiele może usilna modlitwa sprawiedliwego” (List Jakuba 5:16).

Miej wiarę w nawracającą moc Ducha Świętego. Będąc prowadzony przez Ducha, możesz wyrazić następujące myśli na rozpoczęcie nauczania:

Bóg jest naszym kochającym Ojcem Niebieskim. Wszyscy jesteśmy braćmi i siostrami. On chce, abyśmy doświadczali radości.
Wszyscy mamy wyzwania i zmagania. Bez względu na to, przez co przechodzicie, Jezus Chrystus i Jego nauki mogą wam pomóc. On może pomóc wam odnaleźć spokój, nadzieję, uzdrowienie i szczęście. Jezus może dodać wam sił, abyście sprostali życiowym wyzwaniom.
Wszyscy popełniamy błędy, które mogą wywołać poczucie winy, wstydu i żalu. Uczucia te przeminą jedynie wtedy, gdy odpokutujemy i będziemy prosić Boga o wybaczenie. Tylko za sprawą Zadośćuczynienia Jezusa Chrystusa możemy zostać w pełni uzdrowieni z naszych grzechów.
Będziemy waszymi przewodnikami w poznawaniu prawdy w naszym przesłaniu, abyście sami przekonali się o jej prawdziwości. Będziemy zapraszać was do robienia pewnych rzeczy, takich jak czytanie, modlitwa czy uczęszczanie do kościoła. Naszą rolą jest pomóc wam postępować zgodnie z tymi zaproszeniami i wyjaśniać błogosławieństwa, które możecie otrzymać. Proszę, zadawajcie pytania.
Prorok Boga powołał nas, abyśmy dzielili się tym, co wiemy. Wiemy, że nasze przesłanie jest prawdziwe.
Nauczymy was, jak zawierać z Bogiem przymierza, czyli szczególne obietnice. Przymierza te połączą was z Bogiem i pozwolą wam otrzymać od Niego radość, siłę i szczególne obietnice.
Dowiecie się, jak dokonywać zmian w swoim życiu oraz jak podążać za Jezusem Chrystusem i Jego naukami. Jedną z podstawowych nauk Jezusa Chrystusa i pierwszym przymierzem, które zawieramy, jest branie z Niego przykładu i przyjęcie chrztu poprzez właściwe upoważnienie (zob. Ew. Jana 3:5; Doktryna i Przymierza 22).

Przed nauczaniem lekcji podaj prosty zarys tego, czego będziecie nauczać. Pomóż nauczanym osobom dostrzec, jakie znaczenie będzie miała dla nich ta lekcja. Na przykład, możesz powiedzieć: „Jesteśmy tutaj, aby podzielić się przesłaniem o tym, że Jezus Chrystus ustanowił Swój Kościół na ziemi w dzisiejszych czasach i powołał proroków, aby nas prowadzili”. Możesz też powiedzieć: „Jesteśmy tutaj, aby pomóc wam przekonać się o tym, że Bóg was kocha i ma dla was plan szczęścia”.

Wszyscy ludzie odniosą korzyść, jeśli przyjmą ewangelię Jezusa Chrystusa i będą żyć zgodnie z nią. Ojciec Niebieski mógł pobłogosławić ludzi, których znajdujesz, cennym duchowym przygotowaniem (zob. Ks. Almy 16:16–17).

Zapraszanie Ducha i dzielenie się prawdą podczas pierwszego spotkania pomoże im rozpoznać was jako sługi Pana.

Studiowanie osobiste lub z towarzyszem

Wykorzystaj wskazówki z tego rozdziału, aby przećwiczyć różne sposoby rozpoczynania lekcji.

Korzystaj z pism świętych

Podstawowe pisma święte Kościoła są twoim podstawowym źródłem nauczania przywróconej ewangelii Jezusa Chrystusa. Jest wiele powodów, dla których kluczowe jest korzystanie z pism świętych jako podstawy nauczania. Na przykład:

Pisma święte zapraszają Ducha Świętego podczas nauczania (zob. Ew. Łukasza 24:13–32).
Pisma święte mają większy wpływ na umysły ludzi niż cokolwiek innego (zob. Ks. Almy 31:5).
Pisma święte odpowiadają na ważne pytania duszy (zob. rozdział 5.; zob. także II Ks. Nefiego 32:3; Ks. Jakuba 2:8).
Pisma święte podnoszą autorytet i wiarygodność twojego nauczania.
Pan i Jego prorocy nakazali z nich nauczać (zob. Doktryna i Przymierza 42:12, 56–58; 71:1).

Korzystając z pism świętych w trakcie nauczania, możesz pomóc innym osobom rozpocząć samodzielne studiowanie pism świętych. Kiedy twoje uwielbienie pism świętych będzie zauważalne, skłoni to inne osoby do studiowania. Pokaż, w jaki sposób studiowanie pism świętych pomoże im poznać ewangelię i odczuwać miłość Boga. Podaj przykłady tego, w jaki sposób pisma święte mogą pomóc im znaleźć odpowiedzi na pytania oraz otrzymać przewodnictwo i siłę.

Oddaj się studiowaniu pism świętych, abyś mógł skutecznie nauczać (zob. rozdział 2.). Twoja zdolność do nauczania na podstawie pism świętych udoskonali się, gdy będziesz je codziennie studiować, zarówno osobiście, jak i z towarzyszem.

Pomagaj ludziom rozwijać wiarę w Jezusa Chrystusa poprzez studiowanie pism świętych, szczególnie Księgi Mormona. Poniższe sugestie mogą być przydatne.

Przedstaw fragment pism świętych

Krótko opisz kontekst danego fragmentu. Poniższe przykłady ukazują kilka sposobów na przedstawienie fragmentu pism świętych:

„W historii Józefa Smitha ten własnymi słowami opowiada nam, co się stało, kiedy udał się do gaju, aby się pomodlić. Powiedział: ‘Ujrzałem słup światła…’”.
„W tym fragmencie prorok Alma naucza ludzi, którzy są biedni, aby wykazywali się wiarą w słowo Boże. Porównuje on słowo Boże do nasiona, które może być zasiane w naszych sercach. Czy możesz zacząć czytać werset…?”

Przeczytaj fragment

Przeczytaj dane wersety na głos lub poproś nauczaną przez was osobę o przeczytanie ich na głos. Bądź wrażliwy na uczucia osób, które mają trudności z czytaniem. Jeśli dany fragment jest dla nich trudny do zrozumienia, przeczytajcie go wspólnie i w razie potrzeby wyjaśnijcie. Zdefiniuj wszelkie trudne słowa lub wyrażenia. Możesz też dać im prostszy fragment do przeczytania. Poproś, aby poszukali w tym fragmencie konkretnych kwestii.

Stosuj pisma święte

Nefi powiedział: „Odnosiłem do nas wszystkie pisma święte, abyśmy się z tego uczyli i mieli korzyść” (I Ks. Nefiego 19:23). „Odnosić” oznacza stosować pisma święte w swoim życiu.

Odnoś pisma święte do osób, które nauczacie, pokazując, w jaki sposób historie i zasady mogą nawiązywać do ich życia. Na przykład:

„Podobnie jak wy lud Almy miał ciężkie brzemiona, których nie mógł znieść. Kiedy jednak wykazał się wiarą i modlił się, Bóg wzmocnił go, aby mógł przetrwać wyzwania. Następnie uwolnił go od prób. Tak jak uczynił to z tymi ludźmi, wiem, że Bóg pomoże wam w waszych próbach, kiedy będziecie…” (zob. Ks. Mosjasza 24).
„Wskazówki, jakich Alma udzielił ludziom przy wodach Mormon, odnoszą się do nas w dzisiejszych czasach. Grzegorzu, czy jesteś gotów, aby…?” (zob. Ks. Mosjasza 18).

Nauczaj ludzi, jak samemu „odnosić” pisma święte do siebie. Osobiste odkrywanie zastosowań pism świętych pomoże im zastosować i doświadczyć mocy słowa Bożego.

Zapraszaj osoby do samodzielnego czytania i pomagaj im w tym

Aby uzyskać świadectwo o prawdzie, osoby, których nauczasz, muszą czytać pisma święte, szczególnie Księgę Mormona. Skutecznie korzystając z pism świętych podczas nauczania, możesz pomóc im w rozpoczęciu samodzielnego studiowania pism świętych.

Po każdej wizycie zaproponuj konkretne rozdziały lub wersety do przeczytania. Zaproponuj pytania do przemyślenia podczas czytania. Zachęcaj ich do studiowania ewangelii osobiście oraz z rodziną. Możesz także poprosić członków rodziny, aby czytali wspólnie między lekcjami.

Przed rozpoczęciem następnej lekcji sprawdź postępy, omawiając materiał, o przeczytanie którego te osoby poprosiłeś. W razie potrzeby pomóż im zrozumieć i „odnieść” do siebie te fragmenty pism świętych. Zachęć ich, aby zapisali swoje przemyślenia i pytania.

Kiedy pomagasz ludziom czytać, rozumieć i stosować pisma święte — szczególnie Księgę Mormona — będą oni mieli duchowe doświadczenia związane ze słowem Bożym. Będą chętniej czytać samodzielnie i uczynią pisma święte ważną częścią swojego życia.

Pomóż ludziom uzyskać dostęp do pism świętych

Pisma święte i słowa żyjących proroków są dostępne na więcej sposobów i języków niż kiedykolwiek wcześniej. Dowiedz się, jakie materiały drukowane i cyfrowe są dostępne dla osób, które nauczasz. Pomóż im uzyskać dostęp do pism świętych w wersji, która odpowiada ich potrzebom i preferencjom. Weź pod uwagę następujące kwestie:

Zapytaj ludzi, w jakim języku chcieliby czytać lub słuchać pism świętych.
Osoby, które mają trudności z czytaniem lub które mają trudności ze zrozumieniem tego, co czytają, mogą odnieść korzyść ze wspólnego czytania na głos lub słuchania nagrań audio. Są one dostępne za pośrednictwem bezpłatnych aplikacji i stron internetowych Kościoła.
Jeśli dana osoba posiada jakieś urządzenie cyfrowe, pomóż jej uzyskać dostęp do pism świętych, szczególnie do Księgi Mormona. Aplikacje Księga Mormona i Biblioteka ewangelii są bezpłatne i łatwe do udostępniania.
Jeśli komunikujesz się przez SMS-y, czat lub e-mail, wysyłaj odnośniki lub memy z fragmentami pism świętych. Nauczając za pomocą wideoczatu, możesz udostępnić swój ekran, abyście mogli wspólnie przeczytać wersety.
Pomóż ludziom uzyskać dostęp do słów żyjących proroków.

Studiowanie osobiste lub z towarzyszem

Upewnij się, czy ty i twój towarzysz macie zaktualizowane materiały z pism świętych w telefonie, w tym aplikacje Księga Mormona i Biblioteka ewangelii.

Wybierz jeden z następujących fragmentów pism świętych: strona tytułowa Księgi Mormona; III Nefi 11; Ks. Moroniego 10:3–8; Ew. Jana 17:3; List do Rzymian 8:16–17; I List do Koryntian 15:29; List Jakuba 1:5; I List Piotra 3:19–20; Ks. Amosa 3:7.

Określ, w jaki sposób:

Przedstawisz dany fragment.
Podasz jego tło i kontekst.
Przeczytasz ten fragment i wyjaśnisz jego znaczenie.
Wyjaśnisz trudne słowa.
Pomożesz nauczanym przez ciebie osobom zastosować go w życiu.

Studiowanie pism świętych

Dlaczego nauczanie z pism świętych jest ważne?

Składaj świadectwo

Świadectwo to duchowe potwierdzenie dane przez Ducha Świętego. Dzielenie się swoim świadectwem to prosta i bezpośrednia deklaracja wiedzy lub wierzeń o prawdzie ewangelii. Składanie świadectwa jest twoim osobistym zapewnieniem o prawdach, których nauczasz z pism świętych.

Dzielenie się świadectwem jest pełnym mocy sposobem, aby zaprosić Ducha i pomóc bliźnim poczuć Jego wpływ. Jedną z misji Ducha Świętego jest składanie świadectwa o Ojcu Niebieskim i Jezusie Chrystusie. Często wypełnia On tę rolę w twoim towarzystwie, kiedy sam składasz świadectwo.

Pełne mocy świadectwo nie zależy od twojej elokwencji czy siły głosu — ale od przekonania i szczerości serca. Uważaj, aby nie wypowiadać świadectwa pośpiesznie ani nie dramatyzować go. Daj ludziom okazję poczuć, że Duch Święty składa im świadectwo o prawdziwości tego, czego nauczałeś.

Twoje świadectwo może być proste, na przykład: „Jezus Chrystus jest naszym Zbawicielem i Odkupicielem” lub „Sam poznałem, że Księga Mormona jest prawdziwa”. Możesz także krótko opowiedzieć o tym, jak zdobyłeś to świadectwo.

Dziel się swoim świadectwem również w trakcie nauczania, kiedy czujesz ku temu natchnienie, a nie tylko na koniec. Kiedy twój towarzysz naucza, dziel się swoim świadectwem, aby zaświadczyć o tym, czego nauczał.

Złóż świadectwo o tym, że nauczana przez ciebie zasada pobłogosławi życie danej osoby, jeśli będzie ona zgodnie z nią postępować. Powiedz, jak przestrzeganie tej zasady błogosławi twoje życie. Składając szczere świadectwo, możesz stworzyć odpowiedni nastrój, aby ludzie poczuli, że Duch Święty potwierdza prawdę.

Osobiste studiowanie

Poniższe fragmenty pism świętych stanowią przykłady składania świadectwa. Podczas czytania każdego z nich zastanów się nad podanymi pytaniami. Odpowiedzi zapisz w dzienniku do studiowania.

O czym świadczy Jezus, Jego apostołowie i prorocy w tych wersetach?
Po czym możesz poznać, że są przekonani o prawdzie tego, co mówią?
Co masz na myśli, kiedy mówisz: „Wiem, że to prawda”? Jakich jeszcze słów możesz użyć, aby wyrazić swoje przekonania?

Studiowanie pism świętych

Czego z poniższych fragmentów pism świętych uczymy się o zasadach i obietnicach związanych ze składaniem świadectwa?

Zaplanuj i dostosuj swoje nauczanie do potrzeb nauczanych osób

Każda osoba, którą nauczasz, jest wyjątkowa. Staraj się zrozumieć jej duchowe zainteresowania, potrzeby i troski. Zadawaj natchnione pytania i uważnie słuchaj. Choć być może nie w pełni rozumiesz potrzeby danej osoby, pamiętaj, że Ojciec Niebieski je rozumie. On będzie cię prowadził poprzez Ducha Świętego.

Niech Duch przewodzi w układaniu kolejności lekcji

Pozwól Duchowi przewodzić, kiedy układasz kolejność, w jakiej nauczasz lekcji. Masz dowolność w nauczaniu lekcji w takiej kolejności, która najlepiej odpowiada potrzebom, pytaniom i sytuacji nauczanych przez was osób.

Czasami możesz połączyć zasady z różnych lekcji, aby zaspokoić potrzeby i zainteresowania danej osoby. Przyjrzyj się trzem poniższym przykładom.

Julka znalazła cię przez internet i pyta, dlaczego jej przyjaciele z Kościoła nie palą ani nie piją. Możesz nauczać ją o błogosławieństwach przestrzegania przykazań, korzystając z następujących części rozdziału 3.:

Samuel nie ma poczucia przynależności do żadnej grupy. Możesz nauczać go o jego tożsamości i jego miejscu w rodzinie Boga, korzystając z następujących części rozdziału 3.:

Tatiana poznawała wiele religii i chce wiedzieć, co wyróżnia nasz Kościół. Możesz nauczać ją o Przywróceniu ewangelii Jezusa Chrystusa, korzystając z następujących części rozdziału 3.:

Ojciec Niebieski zna Swoje dzieci, więc zabiegaj o natchnienie w podejmowaniu decyzji w odniesieniu do nich, gdy przygotowujesz się do nauczania. Módl się o dar rozeznania, gdy będziesz podejmować decyzję, czego nauczać. Zapisz myśli i uczucia, które do ciebie napłyną.

Daj ludziom czas na zastosowanie tego, czego się uczą

Kiedy nauczasz, daj ludziom czas na zastosowanie tego, czego się uczą (zob. III Nefi 17:2–3). Szukaj odpowiednich sposobów, aby wspierać ich w dotrzymywaniu podjętych zobowiązań. Skup się na pomaganiu im w działaniach, które budują podstawę wiary, takich jak modlitwa, czytanie pism świętych czy uczęszczanie do kościoła. To umożliwi im dotrzymywanie dodatkowych zobowiązań.

Podczas planowania i nauczania, uważaj, by nie przedstawić zbyt wielu nowych informacji. Głównym celem waszego nauczania jest pomoc danej osobie w budowaniu wiary w Jezusa Chrystusa, tak aby prowadziła ona do pokuty. Twoim celem nie jest przekazać jak najwięcej informacji.

Nauczaj w tempie odpowiednim dla możliwości danej osoby. Zadawaj pytania i uważnie słuchaj, abyś zrozumiał, jak idzie jej uczenie się i czy stosuje to, czego nauczasz.

Nauczane przez ciebie prawdy w połączeniu z mocą Ducha Świętego mogą wpłynąć na ludzi, aby korzystali z wolnej woli w sposób, który buduje ich wiarę w Chrystusa. Kiedy będą wykazywać się wiarą w Pana, stosując to, czego się uczą, przekonają się przez Ducha, że ewangelia jest prawdziwa.

Wykorzystuj różne metody nauczania

Okazje do nauczania przybierają różne formy, takie jak wizyty w domu, wideorozmowy, rozmowy telefoniczne, SMS-y czy wiadomości w mediach społecznościowych.

Szanuj czas ludzi

Niech wasze nauczanie będzie proste i krótkie. Ludzie chętniej spotykają się z wami, gdy szanujesz ich czas i życzenia. Zapytaj, ile czasu mają na waszą wizytę. Rozpocznij i zakończ rozmowę o ustalonym czasie, czy to osobiście, czy on-line. Pamiętaj, że w niektórych miejscach rozmowy telefoniczne lub wideorozmowy mogą być drogie.

Będziecie potrzebowali kilku spotkań, aby nauczać zasad zawartych w jednej lekcji. Zazwyczaj wizyta związana z nauczaniem nie powinna trwać dłużej niż 30 minut, a samo nauczanie możecie przeprowadzić w czasie zaledwie 5 minut. Dostosujcie swoje nauczanie do czasu wyznaczonego przez kogoś, kogo nauczacie.

Mądre korzystanie z rozwiązań technologicznych

Masz wiele okazji, aby nauczać ludzi, korzystając z rozwiązań technologicznych. Niektórzy ludzie preferują wygodę lub prywatność interakcji za pomocą urządzeń elektronicznych. Nawet osoby, które odwiedzacie osobiście, mogą skorzystać z dodatkowego wsparcia poprzez środki, jakie dają rozwiązania technologiczne. Omówcie zasoby dostępne do komunikacji. Następnie sprawdzaj postępy i pozostańcie w kontakcie. Pozwól, aby preferencje każdej osoby były czynnikiem wiodącym w waszych interakcjach.

Rozwiązania technologiczne, takie jak rozmowy wideo, mogą być szczególnie pomocne w nauczaniu osób, które mają napięty grafik lub mieszkają daleko. Czasami łatwiej jest uczestniczyć członkom w lekcji przy użyciu technologii.

Pomóż młodszym nauczanym osobom

Podczas posługi Zbawiciela powiedział On do Swych uczniów: „Pozwólcie dziatkom przychodzić do mnie i nie zabraniajcie im, albowiem takich jest Królestwo Boże” (Ew. Marka 10:14). Gdy nauczasz dzieci, dostosuj swoje podejście i przesłanie do ich potrzeb. Pomóż im uczyć się ewangelii, omawiając sprawy, które są im bliskie. Upewnij się, czy rozumieją to, czego nauczasz.

Studiowanie pism świętych

Przeczytaj Doktrynę i Przymierza 84:85. Co to znaczy otrzymać „[tę] […] część, która powinna być przydzielona każdemu”? W jaki sposób możesz zastosować tę naukę w swoim życiu?

Co Pan obiecał wiernym misjonarzom w odniesieniu do tego, że będą wiedzieli, co powiedzieć?

Nauczaj w jedności ze swoim towarzyszem

Pan powiedział: „I pójdziecie w mocy mojego Ducha, głosząc moją ewangelię, dwójkami” (Doktryna i Przymierza 42:6). Przykazał również tobie i twojemu towarzyszowi, abyście byli „jako jeden” (Doktryna i Przymierza 38:27). Wasze nauczanie będzie miało większą moc i będzie interesujące, jeśli ty i twój towarzysz będziecie pracować w jedności. Naprzemiennie przedstawiajcie krótkie części lekcji.

Podczas studiowania z towarzyszem omówcie i przećwiczcie, w jaki sposób będziecie nauczać, abyście mogli być zjednoczeni. Przygotujcie się do współdziałania podczas nauczania on-line. Stosujcie środki bezpieczeństwa dotyczące korzystania z rozwiązań technologicznych, wymienione w rozdziale 2.

Kiedy twój towarzysz naucza, módl się, słuchaj i patrz na niego. Wspieraj go poprzez składanie drugiego świadectwa o prawdach, których naucza (zob. Ks. Almy 12:1). Postępuj zgodnie ze swoimi odczuciami, gdy Duch podpowiada ci, abyś coś powiedział.

Bądź szczerze zainteresowany osobami, które nauczasz. Słuchaj je. Utrzymuj kontakt wzrokowy, kiedy rozmawiacie ze sobą. Uważnie obserwuj ich reakcje i nasłuchuj duchowych podszeptów.

Zaproś do uczestnictwa członków

Zapraszaj członków, aby pomagali ci nauczać i wspierali osoby, z którymi pracujesz. Może to mieć miejsce osobiście lub wirtualnie. Podczas cotygodniowego spotkania koordynacyjnego naradzaj się z przywódcami okręgu w kwestii tego, kto może pomóc.

Kiedy członkowie uczestniczą w nauczaniu i włączaniu nauczanych osób do wspólnoty, mogą oni dodawać swoje przemyślenia i nawiązywać przyjacielskie relacje. Poczują radość płynącą z pracy misjonarskiej.

Zapraszaj członków do pomocy w nauczaniu

Przed lekcją zaplanuj z członkami, jak możecie ze sobą współpracować. Za pomocą SMS-a lub krótkiej rozmowy przez telefon możesz potwierdzić, czego będziecie nauczać, kto będzie się modlił, kto poprowadzi rozmowę oraz inne szczegóły.

Głównym zadaniem członków podczas lekcji jest składanie szczerego świadectwa, dzielenie się krótkimi osobistymi doświadczeniami i rozwijanie relacji z nauczaną osobą. Możesz poprosić członków, aby opowiedzieli o tym, w jaki sposób byli w stanie poznać daną zasadę, której nauczacie, zaakceptować ją i zgodnie z nią żyć. Jeśli są osobami nawróconymi, poproś, aby opowiedzieli o tym, w jaki sposób zdecydowali się przystąpić do Kościoła.

Kiedy członkowie kierują kogoś do ciebie, poproś ich, aby wzięli udział w nauczaniu. Członkowie mogą bardziej angażować się w te sytuacje. Naradzaj się z nimi, w jaki sposób chcieliby uczestniczyć w lekcjach.

Zastanów się, w jaki sposób odpowiednio korzystać z rozwiązań technologicznych, aby nauczać z członkami. Dzięki rozwiązaniom technologicznym członkowie mogą dołączyć do was bez angażowania dużej ilości czasu, jakiej wymagają wizyty twarzą w twarz.

Podczas cotygodniowego spotkania koordynacyjnego zaplanuj z przywódcami okręgu uczestnictwo członków w jak największej liczbie lekcji (zob. rozdział 13.). Możesz prosić nowych członków o pomoc w nauczaniu.

Studiowanie osobiste lub z towarzyszem

Wyobraź sobie, że macie umówioną lekcję z pewną rodziną w domu członka. Omówcie, w jaki sposób zaangażowalibyście każdego z poniższych członków w nauczanie:

Misjonarz okręgu, który niedawno wrócił z pełnoetatowej misji
Kapłan
Nowy członek
Prezydent kworum starszych lub Stowarzyszenia Pomocy

Zapraszaj członków, aby udzielali wsparcia

Członkowie mogą również udzielić wartościowego wsparcia ludziom pomiędzy wizytami związanymi z nauczaniem. Mogą wysyłać im SMS-y, wspólnie z nimi czytać pisma święte, zapraszać ich do swoich domów lub na zajęcia, lub zapraszać ich, aby usiedli razem w kościele. Mogą odpowiadać na pytania i pokazać, jak wygląda ich życie jako członków Kościoła. Ich doświadczenia życiowe i perspektywa mogą pomóc im w nawiązywaniu relacji z ludźmi w sposób, który czasami bardzo różni się od tego, jak robią to misjonarze.

Naradzaj się z członkami na temat sposobów, na jakie możecie ze sobą współpracować, aby wspierać osoby poza wizytami związanymi z nauczaniem.

Nauczaj, aby pogłębić zrozumienie

Nauczaj ewangelii Jezusa Chrystusa, aby ludzie ją rozumieli. Studiuj pisma święte i lekcje, abyś mógł jasno nauczać na ich podstawie. Im bardziej przejrzyście nauczasz, tym większa jest szansa, że Duch Święty będzie świadczył o prawdzie.

Zadawaj pytania, aby skłonić ludzi do zastanowienia się nad tym, czego nauczałeś. Następnie słuchaj, czy rozumieją i przyjmują te nauki.

Częścią nauczania, które pogłębia zrozumienie, jest wyjaśnianie słów, wyrażeń i idei. Możesz udoskonalić swoją umiejętność nauczania ewangelii poprzez:

rozumienie słów, których używasz;
definiowanie słów, których inne osoby mogą nie rozumieć;
zadawanie ludziom pytań, takich jak: „Czy chcielibyście się z nami podzielić, jak rozumiecie to, co właśnie wyjaśniliśmy?” lub „Czy chcielibyście podsumować to, o czym rozmawialiśmy?”.

Nauczając doktryny z rozdziału 3., zwróć uwagę na wszystkie słowa, wyrażenia i idee, które mogą być niezrozumiałe dla ludzi. Zdefiniuj je, korzystając z materiałów zawartych w Bibliotece ewangelii, takich jak Przewodnik po pismach świętych, Bible Dictionary [Słownik biblijny] i Gospel Topics [Tematy ewangelii].

Niech wasze nauczanie będzie proste i krótkie. Niech będzie skupione na ewangelii Jezusa Chrystusa, aby mogło budować zrozumienie podstawowych doktryn i zasad. Pomagaj ludziom zabiegać o zrozumienie, które pochodzi od Ducha Świętego. W miarę jak będą je zdobywać, dojdą do wiary w przesłanie ewangelii.

Studiowanie pism świętych

Dlaczego powinniśmy starannie wyjaśniać doktrynę?

Jak się uczymy? Dlaczego ważne jest, aby nauczać ludzi stopniowo?

Dlaczego ważna jest prostota?

Czego możesz nauczyć się z poniższych wersetów o tym, jak Bóg komunikuje się ze Swoimi dziećmi?

Zadawaj pytania

Zbawiciel zadawał pytania, które skłaniały ludzi do zastanowienia i odczuwania głęboko w sercu prawd, których nauczał. Jego pytania skłaniały do głębokich przemyśleń i podjęcia zobowiązania.

Dobre pytania są również ważne podczas nauczania. Pomogą one zrozumieć zainteresowania, wątpliwości i pytania ludzi. Dobre pytania mogą zapraszać Ducha i ułatwiać ludziom uczenie się.

Zadawaj natchnione pytania

Dąż do uzyskania przewodnictwa Ducha w zadawaniu dobrych pytań. Właściwe pytania zadane we właściwym czasie mogą pomóc ludziom w uczeniu się ewangelii i odczuwaniu Ducha.

Zadawanie natchnionych pytań i szczere słuchanie sprawia, że ludzie rozmawiają swobodniej i dzielą się swoimi uczuciami. Może to pomóc im odkryć, że ich świadectwo wzrasta. Będą również chętniej zadawać ci pytania, gdy czegoś nie zrozumieją lub będą mieli wątpliwości.

Poniższa tabela zawiera kilka zasad zadawania natchnionych pytań wraz z kilkoma przykładami.

Zasady i przykłady natchnionych pytań

Zasady	Przykłady
Zadawaj pytania, które pomogą ludziom odczuwać wpływ Ducha.	Czy możesz opowiedzieć o sytuacji, w której czułeś wpływ Boga na twoje życie? W jaki sposób poczułeś miłość, jaką On cię darzy?
Zadawaj pytania, które są proste i łatwe do zrozumienia.	Czego dowiedziałeś się o Jezusie Chrystusie w oparciu o ten fragment pism świętych?
Zadawaj pytania, które pomogą ludziom zastanowić się nad tym, czego nauczasz.	W czym nauki te przypominają to, w co już wierzysz? Pod jakim względem się różnią?
Zadawaj pytania, poprzez które dowiesz się, jak dobrze ludzie rozumieją to, czego nauczasz.	Jakie masz pytania dotyczące tego, czego nauczaliśmy dzisiaj? Jak podsumowałbyś naszą dzisiejszą rozmowę?
Zadawaj pytania, które skłonią ludzi do podzielenia się swoimi uczuciami.	W jaki sposób Jezus Chrystus pomaga ci w życiu? Co było dla ciebie najważniejsze z tego, o czym dzisiaj mówiliśmy?
Zadawaj pytania, które wyrażają miłość i troskę.	Jak możemy ci pomóc?
Zadawaj pytania, które pomogą ludziom zastosować to, czego się uczą.	Czego możemy się nauczyć na podstawie tego fragmentu pism świętych? Dlaczego pamiętanie o tej zasadzie może pomóc ci w życiu? Do jakich działań zainspirowały cię nauki, które poznałeś podczas naszej rozmowy?

Studiowanie z towarzyszem

Przejrzyj swój plan nauczania ostatnio przedstawionej lekcji. Zapisz jedno pytanie przy każdej z głównych zasad, znajdujących się w planie.

Przejrzyj swoje pytania, aby sprawdzić, czy odpowiadają one zasadom z tego rozdziału.

Następnie odpowiedz na każde pytanie tak, jakbyś to ty był nauczaną osobą.

Podziel się swoimi pytaniami ze swoim towarzyszem. Wspólnie oceńcie i dopracujcie swoje pytania.

Studiowanie osobiste lub z towarzyszem

Osoby, które nauczasz, mogą mieć następujące przeżycia:

Mają duchowe przeżycia podczas czytania Księgi Mormona.
Ich współpracownicy regularnie wyśmiewają się ze spraw duchowych.
Członkowie rodziny są silnymi wyznawcami innego kościoła.
Przyjaciele uważają, że „mormoni” nie są chrześcijanami.

Pomyśl o pytaniu, które chciałbyś im zadać, aby dowiedzieć się więcej o każdej z tych sytuacji. Zapisz swoje pytania w dzienniku do studiowania. Omów ze swoim towarzyszem, w jaki sposób możesz ulepszyć pytania, które zapisałeś.

Unikaj nieskutecznych lub zbędnych pytań

Staraj się nie zadawać pytań, które:

mają oczywistą odpowiedź;
mogą zawstydzić kogoś, jeśli nie zna na nie odpowiedzi;
dotyczą więcej niż jednej idei;
odnoszą się do doktryny, której jeszcze nie nauczałeś;
nie mają jasnego celu;
są zbędne;
są niedyskretne lub mogą irytować i obrażać ludzi.

Poniżej znajdują się przykłady pytań o mniejszej skuteczności:

Kto był pierwszym prorokiem? (Ktoś może nie znać odpowiedzi).
W jaki sposób zachowanie czystości moralnej sprzyja towarzystwu Ducha i ukazuje, że chcemy podążać za prorokiem Boga? (W pytaniu zawarta jest więcej niż jedna idea).
Czy znajomość przykazań Boga jest ważna? (Jest to pytanie, na które odpowiedź brzmi „tak” lub „nie” i jest ona oczywista).
Co takiego możemy robić każdego dnia, co pomoże nam poczuć bliskość Boga? (Pytanie jest niekonkretne, a chodzi w nim o konkretną odpowiedź: modlić się).
Kto był następnym prorokiem po Noem? (Osoba ta może nie znać odpowiedzi, a pytanie nie jest istotne dla nauczanego przez ciebie przesłania).
Czy wiesz, o co mi chodzi? (Osoba ta może czuć, że mówisz do niej wyniośle).

Studiowanie osobiste lub z towarzyszem

Zastanówcie się nad potrzebami osoby, którą nauczacie. Przedyskutujcie to, w jaki sposób osoba ta może odpowiedzieć na wasze pytania. Zaplanujcie pytania, które będą zgodne z wytycznymi z tego rozdziału. Przedyskutujcie, w jaki sposób pytania te mogą zaprosić Ducha i pomóc danej osobie poznać ewangelię.

Słuchaj

Kiedy z uwagą będziesz słuchać innych ludzi, lepiej ich zrozumiesz. Kiedy będą wiedzieć, że ich myśli i uczucia są dla ciebie ważne, jest bardziej prawdopodobne, że otworzą się na wasze nauki, będą dzielić się osobistymi doświadczeniami i podejmą zobowiązania.

Słuchając, możesz dowiedzieć się, jak dostosować swoje nauki do ich potrzeb i zainteresowań. Lepiej zrozumiesz, które prawdy ewangelii będą dla nich najbardziej przydatne.

Słuchaj szczególnie podszeptów Ducha. Kiedy inni ludzie dzielą się swoimi uczuciami, Duch Święty może podszepnąć ci myśli lub idee. Duch może również pomóc ci zrozumieć to, co inni ludzie starają się wyrazić.

Słuchaj ze szczerą troską

Słuchanie wymaga wysiłku i szczerej troski. Podczas gdy ktoś mówi, miej pewność, że koncentrujesz się na tym, co jest powiedziane. Unikaj tendencji do planowania tego, co powiesz.

Starszy Jeffrey R. Holland nauczał: „Ważniejsze niż mówienie jest słuchanie. Ci ludzie nie są martwymi obiektami traktowanymi wyłącznie jako dane do statystyk chrztów […]. Zapytajcie tych przyjaciół, co ma dla nich największe znaczenie. Co oni miłują oraz co im jest drogie? A potem słuchajcie! Jeśli pozwalają na to okoliczności, możecie zapytać, czego się obawiają, czego pragną lub czego brakuje w ich życiu. Obiecuję wam, że zawsze coś z tego, co powiedzą, odniesie się do prawdy ewangelii, o której możecie złożyć świadectwo, a potem możecie zaoferować coś więcej […]. Jeśli będziemy słuchać z miłością, nie będziemy musieli się zastanawiać nad tym, co powiedzieć. Będzie to nam dane — przez Ducha i przez naszych przyjaciół” („Aby mi były świadectwem”, Liahona, lipiec 2001, str. 15).

Obserwuj komunikaty niewerbalne

Ludzie komunikują się również za pomocą języka ciała. Zwróć uwagę na to, w jaki sposób siedzą, jaki mają wyraz twarzy, co robią z rękami, jak zmienia się ich ton głosu i w którą stronę patrzą. Obserwowanie tych niewerbalnych komunikatów może pomóc ci zrozumieć uczucia osób, które nauczasz.

Bądź również świadom swojego języka ciała. Wysyłaj komunikat wskazujący na zainteresowanie i entuzjazm poprzez szczere słuchanie.

Daj ludziom czas na zastanowienie się i udzielenie odpowiedzi

Zbawiciel często zadawał pytania, które wymagały czasu na udzielenie odpowiedzi. Kiedy zadajesz pytanie, zatrzymaj się, aby dać danej osobie możliwość na zastanowienie się i udzielenie odpowiedzi. Nie obawiaj się ciszy. Ludzie często potrzebują czasu, aby pomyśleć i odpowiedzieć na pytania lub wyrazić to, co czują.

Możesz zrobić pauzę po tym, jak zadałeś pytanie, podzieliłeś się duchowym doświadczeniem lub kiedy ludzie mają trudności z wyrażeniem swoich uczuć. Daj im czas na dokończenie swoich myśli, zanim im odpowiesz. Nie przerywaj im w trakcie mówienia.

Reaguj z empatią

Kiedy dana osoba odpowiada na pytanie, rozpocznij swoją odpowiedź od okazania empatii, jeśli uważasz to za słuszne. Empatia jest okazaniem szczerej troski. Powstrzymaj się od pochopnego wyciągania wniosków, natychmiastowego proponowania rozwiązań lub sprawiania wrażenia, że na wszystko masz odpowiedź.

Potwierdź, że rozumiesz, co ktoś mówi

Kiedy starasz się zrozumieć, co mówi dana osoba, zapytaj, aby upewnić się, czy dobrze ją rozumiesz. Na przykład, możesz zapytać: „Czyli masz na myśli, że . Dobrze rozumiem?” lub „Jeśli dobrze rozumiem, czujesz, że ”. Kiedy nie jesteś pewien, czy rozumiesz, poproś daną osobę o wyjaśnienie.

Bądź prowadzącym w trudnych interakcjach

Najbardziej pomożesz ludziom, nauczając ich ewangelii Jezusa Chrystusa. Niektórzy ludzie mogą dużo mówić. Czasami ludzie potrzebują po prostu kogoś, kto ze współczuciem wysłucha, z czym się zmagają i co czują. Inni ludzie mogą starać się dominować lub dążyć do kłótni.

Naucz się taktownie i z miłością radzić sobie z takimi sytuacjami. Możesz spróbować dostosować swoje nauczanie do tego, co powiedziała dana osoba. Być może będziesz musiał uprzejmie powiedzieć, że chciałbyś omówić ich wątpliwości innym razem. Duch może poprowadzić cię, jak reagować w trudnych sytuacjach.

Pomóż ludziom czuć się swobodnie, kiedy będą dzielić się szczerymi uczuciami

Aby uniknąć zażenowania, niektórzy ludzie odpowiadają na pytania tak, żeby spełnić — jak sądzą — twoje oczekiwania zamiast dzielić się swoimi prawdziwymi uczuciami. Staraj się nawiązać relację, która pozwoli im swobodnie dzielić się z tobą swoimi prawdziwymi uczuciami.

Zrozumienie i znajdowanie tego, co nas łączy z ludźmi, umożliwi ci pomaganie im, zaspokajanie ich zainteresowań i potrzeb oraz wyrażanie miłości Zbawiciela wobec nich. Zbuduj relację zaufania poprzez szczerość względem nich, utrzymywanie odpowiednich relacji misjonarskich i okazywanie szacunku.

Studiowanie osobiste lub z towarzyszem

Zastanów się, jak dobrze słuchasz innych ludzi. Zapisz odpowiedzi na poniższe pytania w dzienniku do studiowania. Możesz też omówić je ze swoim towarzyszem.

A = W moim przypadku nigdy, B = W moim przypadku czasami, C = W moim przypadku zazwyczaj, D = W moim przypadku zawsze

Kiedy ktoś mówi do mnie, myślę o podobnych doświadczeniach, którymi mogę się podzielić, zamiast uważnie słuchać.
Kiedy ktoś mówi mi o swoich uczuciach, staram się postawić w ich sytuacji, aby zobaczyć, jak bym się czuł.
Kiedy nauczam ludzi, myślę o tym, co będę mówić lub nauczać w dalszej kolejności.
Jestem zirytowany, kiedy ktoś chce zbyt wiele mówić.
Trudno mi jest nadążać za tym, co inni starają się mi powiedzieć lub zrozumieć ich.
Kiedy mój towarzysz naucza, często błądzę myślami.
Denerwuję się, gdy ktoś do mnie mówi, a inni wchodzą w słowo lub rozpraszają moją uwagę.
Otrzymuję duchowe podszepty, aby coś powiedzieć lub zrobić, ale je ignoruję.

Pomóż ludziom znaleźć odpowiedzi na ich pytania i wątpliwości

Podejmij żarliwy wysiłek, aby odpowiedzieć na pytania ludzi i pomóc im rozwiać ich wątpliwości. Jednakże nie jest twoim obowiązkiem udzielanie odpowiedzi na każde pytanie. Ostatecznie ludzie muszą samodzielnie znaleźć odpowiedzi na swoje pytania i rozwiać wątpliwości.

Uświadom sobie, że nie na wszystkie pytania i wątpliwości można w pełni odpowiedzieć. Niektóre odpowiedzi nabierają wyrazu z biegiem czasu. Inne jeszcze nie zostały objawione. Skup się na budowaniu mocnego fundamentu podstawowych i niezbędnych prawd ewangelii. Ten fundament pomoże tobie i nauczanym osobom, dążyć naprzód z cierpliwością i wiarą w razie trudnych pytań lub takich, na które nie ma odpowiedzi.

W tej części zostały omówione zasady udzielania odpowiedzi na pytania.

Zrozum obawy

Niektóre nauki przekazywane przez ciebie mogą wydawać się ludziom trudne lub nieznane. Jeśli ludzie mają pytania lub obawy, najpierw staraj się je jasno zrozumieć. Czasami obawy ludzi są niczym góry lodowe. Na powierzchni widać jedynie ich wierzchołek. Te obawy mogą być złożone. Módl się o dar rozeznania i podążaj za podszeptami Ducha w swoich odpowiedziach. Ojciec Niebieski zna serca i doświadczenia wszystkich ludzi (całą górę lodową). On pomoże ci dowiedzieć się, co jest najlepsze dla każdej osoby.

Często jest tak, że obawy mają raczej charakter społeczny niż doktrynalny. Na przykład, niektórzy ludzie mogą obawiać się sprzeciwu ze strony członków rodziny, jeśli przystąpią do Kościoła. Mogą się również obawiać odrzucenia ze strony swoich przyjaciół w pracy.

Staraj się zrozumieć źródło tych obaw poprzez zadawanie pytań i słuchanie. Czy obawa powstała, ponieważ dana osoba nie ma duchowego potwierdzenia prawdy o Przywróceniu? Czy powstała, ponieważ ta osoba nie chce zobowiązać się do przestrzegania jakiejś zasady ewangelii? Znajomość źródła ich obawy pomoże ci dowiedzieć się, czy skupić się na świadectwie czy zobowiązaniu.

Korzystaj z pism świętych, szczególnie z Księgi Mormona, udzielając odpowiedzi na pytania

Pokaż ludziom, w jaki sposób prawdy zawarte w pismach świętych mogą pomóc im w uzyskaniu odpowiedzi na pytania i w rozwianiu wątpliwości. (Zob. „Księga Mormona odpowiada na pytania duszy w rozdziale 5.). Kiedy ludzie poszukują natchnienia poprzez studiowanie i stosowanie pism świętych, zwiększają swą zdolność słuchania Pana i podążania za Nim. Ich wiara w Niego wzrośnie. Wraz ze wzrostem wiary przyjdzie świadectwo, pokuta i obrzęd chrztu.

„Czasami sięgam po pisma święte w poszukiwaniu doktryny. Czasami sięgam po pisma święte w poszukiwaniu wskazówek. Zwracam się z pytaniem, a pytanie zazwyczaj brzmi: ‘Co Bóg chciałby, abym uczynił?’ lub ‘Co chciałby, abym poczuł?’. Niezmiennie znajduję nowe idee, myśli, których nigdy wcześniej nie miałem, i otrzymuję natchnienie, wskazówki i odpowiedzi na moje pytania” (Henry B. Eyring, w: „A Discussion on Scripture Study” [Dyskusja o studiowaniu pism świętych], Ensign, lipiec 2005, str. 22).

Korzystne może być wyjaśnienie, że nasze zrozumienie ewangelii Jezusa Chrystusa w dużej mierze pochodzi z objawień danych Prorokowi Józefowi Smithowi i tym, którzy przyszli po nim. Kwestie dotyczące prawdziwości ewangelii można rozstrzygnąć, zdobywając świadectwo o tym, że Józef Smith był prorokiem Boga. Czytanie Księgi Mormona i modlitwa na jej temat jest kluczowym sposobem zdobycia tego świadectwa.

Pomóż ludziom skupić się na wzmacnianiu ich wiary w Jezusa Chrystusa. Czytanie Księgi Mormona i modlitwa na jej temat jest ważnym sposobem na wzmocnienie ich wiary.

Zapraszaj ludzi, aby działali z wiarą

Kiedy ludzie będą rozwijać i wzmacniać swoje świadectwo o przywróconej ewangelii, będą mogli odnieść się do swoich pytań i wątpliwości w oparciu o fundament wiary. Kiedy będą działać z wiarą w oparciu o prawdy, w które uwierzyli, będą mogli zdobyć świadectwo o innych prawdach ewangelii.

Przykładowe sposoby działania z wiarą to:

Częsta modlitwa ze szczerą intencją uzyskania natchnienia i przewodnictwa.
Studiowanie pism świętych, szczególnie Księgi Mormona.
Uczęszczanie do kościoła.

Studiowanie z towarzyszem

Wybierz jedno zaproszenie, które wystosujesz podczas nauczania lekcji. Następnie rozpoznaj wątpliwości, które mogą powstrzymać kogoś przed przyjęciem zaproszenia lub dotrzymaniem zobowiązania. Omów i przećwicz, w jaki sposób możesz pomóc ludziom pracować nad rozwianiem ich wątpliwości.

Studiowanie osobiste lub z towarzyszem

W dzienniku do studiowania zapisz, w jaki sposób nawiązałbyś do Józefa Smitha i Księgi Mormona, aby odpowiedzieć na następujące wątpliwości:

„Nie wierzę, że Bóg wciąż przemawia do ludzi”.
„Wierzę, że mogę czcić Boga na swój własny sposób, a nie poprzez organizację religijną”.
„Dlaczego powinienem zrezygnować z picia wina do posiłków, jeśli przyłączę się do waszego kościoła?”.
„Dlaczego potrzebna jest mi organizacja religijna?”.

Zostaw coś do przestudiowania, o co można się pomodlić

Pod koniec każdej wizyty związanej z nauczaniem daj ludziom coś do przestudiowania, rozważenia i coś, o co mogą się pomodlić w przygotowaniu na następne spotkanie. Czytanie, modlitwa i rozważanie pomiędzy wizytami związanymi z nauczaniem zaprasza wpływ Ducha Świętego do ich życia.

Możesz poprosić ich, aby przeczytali konkretne rozdziały Księgi Mormona. Możesz też zachęcić ich, aby korzystali ze źródeł kościelnych, takich jak Biblioteka ewangelii, w celu znalezienia odpowiedzi na pytania, zgłębienia jakiegoś tematu lub obejrzenia filmu. To może stać się tematem do dyskusji rozpoczynającym następne spotkanie.

Unikaj zadawania ludziom zbyt wiele do przestudiowania, szczególnie jeśli masz z nimi krótkie i częste interakcje związane z nauczaniem.

Studiowanie osobiste lub z towarzyszem

Zastanów się nad każdą osobą, którą macie nauczać w tym tygodniu. Które rozdziały z Księgi Mormona będą dla każdej z nich najbardziej pomocne? Z czytania jakich innych materiałów mogłyby one odnieść korzyść? Zapisz, jakie materiały źródłowe zamierzasz udostępnić każdej osobie. Zapisz także, co zrobisz, aby śledzić postępy podczas następnej wizyty.

Pomaganie osobom z uzależnieniami

Możesz pomóc ludziom, którzy zmagają się z nałogami, omawiając ich zmagania w atmosferze miłości i wsparcia oraz udostępniając im materiały do czytania na ten temat. Możesz zachęcić ich do uczestnictwa w jednej z kościelnych grup wsparcia dla osób walczących z uzależnieniami. Grupy te mogą spotykać się osobiście lub on-line. (Zob. AddictionRecovery.ChurchofJesusChrist.org). Zachęć ich, aby skorzystali z materiałów pod hasłem „Uzależnienie” w części „Pomoc w życiu” w Bibliotece ewangelii.

Lokalni przywódcy i członkowie Kościoła mogą również udzielać wsparcia. Niektórzy ludzie uzależnieni mogą potrzebować specjalistycznego leczenia medycznego i psychicznego.

Oto kilka wskazówek dotyczących tego, jak możesz wspierać osoby zmagające się z uzależnieniem:

Wspieraj ich wysiłki zmierzające do tego, aby przyjść do Chrystusa. Pomóż im dostrzec, że ich wysiłki, aby wyzdrowieć i wyjść z nałogu, są zauważane i cenione przez Ojca Niebieskiego i Jezusa Chrystusa. Nauczaj ich, że mogą zostać wzmocnieni poprzez Zbawiciela i Jego Zadośćuczynienie. On w pełni dostrzega intencje ich serca, aby czynić dobro.
Módl się za nich w swoich osobistych modlitwach i módl się razem z nimi. Jeśli uznasz to za właściwe, zachęć ich, aby poprosili lokalnych przywódców kapłańskich o błogosławieństwo kapłańskie.
Wciąż nauczaj ich ewangelii Jezusa Chrystusa. Nauczaj ich, że Ojciec Niebieski, Zbawiciel i Duch Święty kochają ich i pragną, aby udało im się przezwyciężyć nałóg.
Zachęć ich, aby regularnie chodzili do kościoła i nawiązywali przyjaźnie z członkami.
Bądź pozytywny i udzielaj wsparcia, szczególnie w przypadku powrotu do nałogu.

Uzależnienie jest trudne do pokonania, a nawroty mogą się zdarzać. Przywódcy i członkowie Kościoła nie powinni być tym zaskoczeni. Powinni okazywać miłość, a nie osądzać.

Nowy członek, który przestaje uczęszczać do kościoła, być może powrócił do dawnego uzależnienia i może czuć się niegodny oraz zniechęcony. Niezwłoczne wizyty mogą dodać mu otuchy i wsparcia. Członkowie powinni pokazać słowem i czynem, że Kościół jest miejscem, w którym można znaleźć miłość Chrystusa (zob. III Nefi 18:32).

Studiowanie osobiste lub z towarzyszem

Pomyśl o kimś, kogo nauczasz, o nowym lub powracającym do aktywności członku, który próbuje przezwyciężyć uzależnienie. Przejrzyj części: „Wiara w Jezusa Chrystusa” i „Pokuta” z lekcji pt. „Ewangelia Jezusa Chrystusa” w rozdziale 3.

Czego mógłbyś nauczyć daną osobę na podstawie tamtej lekcji oraz tego rozdziału, co mogłoby jej pomóc?
Przygotuj plan lekcji, aby pomóc tej osobie.

Nauczanie ludzi, którzy nie pochodzą z chrześcijańskiego kręgu

Niektóre nauczane przez ciebie osoby mogą nie pochodzić z chrześcijańskiego kręgu lub mogą nie wierzyć w Ojca Niebieskiego i Jezusa Chrystusa. Jednakże wielu z tych ludzi ma wierzenia, praktyki i miejsca, które uważają za święte. Ważne jest, abyś okazywał szacunek względem ich wierzeń i tradycji religijnych.

Pomóż im zrozumieć, kim jest Bóg

Możesz zastanawiać się, w jaki sposób powinieneś dostosować swoje nauczanie do potrzeb osób, które nie pochodzą z chrześcijańskiego kręgu. Zasady, które pomagają w budowaniu wiary, są takie same we wszystkich kulturach. Pomóż ludziom uzyskać właściwe zrozumienie Boga i boskiej misji Jezusa Chrystusa. Najlepszym sposobem na poznanie tych prawd jest zaznanie osobistych duchowych doświadczeń. Niektóre ze sposobów, na jakie możesz im pomóc, opisane są poniżej:

Nauczaj, że Bóg jest naszym Ojcem Niebieskim i że nas kocha. Jesteśmy Jego dziećmi. Poproś ich, aby sami zabiegali o świadectwo w tej kwestii.
Nauczaj o planie zbawienia.
Nauczaj o tym, że Ojciec Niebieski i Jezus Chrystus ukazali się Prorokowi Józefowi Smithowi.
Złóż szczere świadectwo o ewangelii, łącznie z tym, w jaki sposób odczuwasz miłość Ojca Niebieskiego i dlaczego decydujesz się podążać za Jezusem Chrystusem.
Poproś ich, aby ofiarowywali proste, płynące z serca modlitwy — z wami i samodzielnie.
Zapraszaj ich do tego, aby codziennie czytali Księgę Mormona — razem z wami i samodzielnie.
Zapraszaj ich, aby uczęszczali do kościoła.
Przedstaw ich członkom Kościoła, którzy mogą wyjaśnić, w jaki sposób uwierzyli w Ojca Niebieskiego i Jezusa Chrystusa.
Zapraszaj ich, aby przestrzegali przykazań.

Większość ludzi pragnie mieć bliższą więź z Bogiem oraz znaleźć cel i sens w życiu. Pomóż im dostrzec, że są dziećmi kochającego Ojca w Niebie i że On ma dla nich plan. Na przykład, możesz zacząć od słów podobnych do następujących:

Bóg jest naszym Ojcem w Niebie i nas kocha. Jesteśmy Jego dziećmi. Przed narodzeniem żyliśmy z Nim. Ponieważ wszyscy jesteśmy Jego dziećmi, wszyscy jesteśmy braćmi i siostrami. On chce, abyśmy do Niego powrócili. Dzięki Swojej miłości do nas zapewnił nam powrót do Niego poprzez Jego Syna, Jezusa Chrystusa.

Dostosuj swoje nauczanie do potrzeb

Wiele nawróconych osób niepochodzących z chrześcijańskiego kręgu twierdzi, że nie rozumie zbyt wiele z nauk misjonarzy. Jednakże poczuli Ducha i chcieli zrobić to, o co prosili ich misjonarze. Zrób wszystko, co w twojej mocy, aby pomóc ludziom zrozumieć doktrynę ewangelii. Bądź cierpliwy i okazuj wsparcie. Może to wymagać czasu, aby ludzie nauczyli się rozpoznawać i wyrażać swoje uczucia. Być może będziesz musiał dostosować tempo i poziom nauczania, aby im pomóc.

Poniższe sugestie mogą pomóc ci przygotować się do nauczania osób, które nie pochodzą z chrześcijańskiego kręgu:

Postaraj się zrozumieć, jaka duchowa potrzeba lub zainteresowanie skłania ich do spotkania się z wami.
Przygotuj proste omówienia i powtórki każdej lekcji.
Poproś daną osobę, aby powiedziała, jak rozumie wasze nauki i opowiedziała o swoich doświadczeniach związanych z nimi.
Definiuj podstawowe słowa i zasady. Ludzie mogą nie znać wielu słów, których używasz podczas nauczania.
Powracaj do wcześniej nauczanej lekcji, aby nauczać doktryny w bardziej jasny sposób. Może to być konieczne w dowolnym momencie nauczania.
Ustal, jakie zaproszenia możesz skierować do ludzi, aby pomóc im doświadczyć błogosławieństw ewangelii.

Poniżej wymienione są materiały z Biblioteki ewangelii, z których możesz skorzystać, aby pomóc osobom, które nie pochodzą z chrześcijańskiego kręgu:

„Kim jest Bóg?”
„Kim jest Jezus Chrystus?”
„Jezus Chrystus, Syn Boga”
„Czego można się spodziewać podczas spotkań z misjonarzami Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich”
„Muzułmanie i święci w dniach ostatnich: wierzenia, wartości i styl życia”

Studiowanie osobiste lub z towarzyszem

Jeśli to możliwe, znajdź osobę nawróconą, która nie nie znała chrześcijaństwa, zanim spotkała się z misjonarzami. Umówcie się na spotkanie i zapytaj ją o doświadczenia związane z nawróceniem. Na przykład, możesz zapytać tę osobę o to:

Co doprowadziło ją do wiary w Ojca Niebieskiego i Jezusa Chrystusa.
Jakie było jej doświadczenie z modlitwą za pierwszym razem.
Jak to było, kiedy po raz pierwszy poczuła odpowiedź na modlitwę.
Jaką rolę odegrały pisma święte w jej nawróceniu.
Jakie doświadczenia miała, kiedy uczęszczała do kościoła.

W swoim dzienniku do studiowania zapisz to, czego się dowiadujesz.

Możesz poprosić tę osobę, aby pomogła ci nauczać kogoś, kto nie pochodzi z chrześcijańskiego kręgu.

Pomysły do studiowania i zastosowania

Osobiste studiowanie

Załóż, że znajdujesz się w poniżej opisanych sytuacjach. W jaki sposób możesz wykorzystać zasady i umiejętności zawarte w tym rozdziale, aby pomóc tym ludziom czynić postępy? Zaplanuj, w jaki sposób zastosujesz je w każdej sytuacji.
- Ktoś, kto przygotowuje się do chrztu, mówi wam, że nie chce już się z wami spotykać.
- Po raz siódmy spotykacie się z osobą nauczaną przez kilku misjonarzy od dwóch lat. Było niewiele oznak postępu lub nie było ich wcale.
Wybierz jedną z lekcji misjonarskich. Znajdź jeden lub dwa fragmenty pism świętych z każdej głównej zasady. Przećwicz nauczanie na podstawie tych fragmentów, jak przedstawiono to w części „Korzystaj z pism świętych” w tym rozdziale.

Studiowanie z towarzyszem i wymiana zdań

Przeczytajcie historię o Ammonie i królu Lamonim w Ks. Almy 18–19 oraz historię o Aaronie w Ks. Almy 22:4–18. Kiedy czytasz, znajdź i opisz, jak Ammon i Aaron:
- Podążali za podszeptami Ducha i nauczali z miłością.
- Rozpoczęli nauczanie.
- Dostosowywali swoje nauczanie do potrzeb ludzi.
- Składali świadectwo.
- Korzystali z pism świętych.
- Zadawali pytania, słuchali i pomagali nauczanym osobom rozwiać ich wątpliwości.
- Zachęcali nauczane przez nich osoby do podejmowania zobowiązań.
Porozmawiajcie o tym, w jaki sposób ich służba i nauczanie wpłynęły na króla Lamoniego, jego ojca i Abisz.

Rada dystryktu, konferencje strefy i rada przywódców misji

Zaproś na spotkanie członków lub osoby obecnie nauczane. Wyjaśnij grupie, że chcesz, aby misjonarze udoskonalili swoją umiejętność dzielenia się swym ważnym przesłaniem. Wybierz lekcję i umiejętność. Niech misjonarze nauczają daną osobę lub osoby wybranej przez ciebie lekcji przez 20 minut, skupiając się na umiejętności, którą określiłeś. Po 20 minutach niech nastąpi zmiana nauczanej osoby. Po nauczaniu przez misjonarzy, zbierz wszystkich razem. Niech dana osoba lub osoby powiedzą, co było najskuteczniejsze i w jaki sposób misjonarze mogą się udoskonalić.
Pokaż przykłady filmów przedstawiających misjonarzy, którzy nauczają lub nawiązują kontakt z ludźmi. Wybierz daną umiejętność i porozmawiajcie o tym, w jakim stopniu misjonarze zastosowali zasadę związaną z tą umiejętnością.
Wybierz daną umiejętność i ustal doktrynę lub fragmenty pism świętych, które ją uzasadniają. Nauczaj misjonarzy podstawy doktrynalnej tej umiejętności.

Przywódcy misji i doradcy w misji

Czasami dołącz do misjonarzy podczas nauczania. Zaplanuj, w jaki sposób możesz uczestniczyć w nauczaniu.
Zachęcaj lokalnych przywódców do udziału z misjonarzami w wizytach związanych z nauczaniem.
Pokaż i pomóż misjonarzom przećwiczyć jedną z umiejętności związaną z nauczaniem opisaną w tym rozdziale, na przykład zadawanie dobrych pytań i słuchanie.
Demonstruj skuteczne korzystanie z pism świętych podczas nauczania misjonarzy na konferencjach strefy, radach przywódców misji i w czasie przeprowadzania wywiadów. Rób to samo, gdy nauczasz razem z nimi.
Pomagaj misjonarzom zrozumieć pisma święte i rozwijać miłość do nich. Starszy Jeffrey R. Holland radził przywódcom misji:

„Niech miłość do słowa Bożego znajduje się absolutnie w centrum kultury waszej misji […]. Niech znajomość objawień i regularne korzystanie z tych podstawowych pism świętych będzie jedną z głównych cech charakteryzujących waszych misjonarzy przez resztę ich życia.

Kiedy nauczacie swoich misjonarzy — i to przez cały czas — nauczajcie ich z pism świętych. Niech zobaczą, skąd czerpiecie waszą siłę i natchnienie. Nauczajcie ich miłości i polegania na tych zebranych objawieniach.

[Mój] prezydent misji nauczał w oparciu o Księgę Mormona i [inne] pisma święte za każdym razem, gdy byliśmy w jego obecności, przynajmniej takie odnosiłem wrażenie. Osobiste wywiady były przeplatane fragmentami pism świętych. Zarysy lekcji na […] spotkania były zaczerpnięte z podstawowych pism świętych […].

Nie wiedzieliśmy wówczas, ale nasz prezydent umacniał nas z każdej strony, nawołując z całej siły swej duszy i jak tylko mógł, aby trzymać się mocno żelaznego pręta, abyśmy nigdy nie zginęli [zob. I Ks. Nefiego 15:23–25]” („The Power of the Scriptures” [Moc pism świętych] seminarium dla nowych przywódców misji, 25 czerwca 2022).