Czy powinienem zalecić profesjonalną pomoc psychologiczną członkom, którzy są homoseksualistami, oraz/lub ich rodzinom?

Terapia może wzmocnić zdrowe wzorce życia

Rodzice, przywódcy ani psycholodzy nie powinni oczekiwać czy wymagać zmiany w odczuwaniu pociągu. Jednakże poszukiwanie informacji u psychologa jest oznaką siły i pokory. Jeśli dana osoba postanowi poszukać takiej pomocy, inni powinni uszanować jej prawo do określenia pożądanych rezultatów.

Czasami trudno jest postrzegać siebie obiektywnie. Poszukiwanie informacji u psychologa może pomóc w wielu aspektach życia, począwszy od sposobów radzenia sobie z depresją i lękami po wzmacnianie małżeństwa. Jak zauważył Starszy Jeffrey R. Holland, profesjonalna pomoc może być czasami równie ważna, jak pomoc duchowa (zob. „Jak rozbite naczynie”, Liahona, listopad 2013, str. 40–42).

Kiedy ktoś chce iść na terapię, Kościół zaleca podejście, które respektuje „samostanowienie klienta”. Innymi słowy, dana osoba ma prawo do określenia pożądanych rezultatów, a terapeuci i psycholodzy powinni uszanować jej pragnienia. W przypadku osoby, która doświadcza pociągu do osób tej samej płci lub określa się jako homoseksualistę, terapia może pomóc jej podejść do swej seksualności w bardziej zdrowy i dający satysfakcję sposób. Jednakże nie każdy potrzebuje porady czy terapii.

Choć zmiany w seksualności mogą występować i występują u niektórych ludzi, nieetyczne jest skupienie się na profesjonalnym leczeniu w oparciu o założenie, że zmiana orientacji seksualnej nastąpi lub musi nastąpić. Warto podkreślić: dana osoba ma prawo zdefiniować pożądany rezultat.