Zal de kerk ooit haar leer wijzigen en het homohuwelijk goedkeuren?

De leer van het huwelijk is eeuwig

In Gods plan staat de leer van het huwelijk tussen man en vrouw centraal. Het is een wezenlijke leerstelling van De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen, en dit zal niet veranderen:

‘In navolging van het leerstellige beginsel, gebaseerd op de Schriften, bevestigt de kerk dat het huwelijk tussen man en vrouw van essentieel belang is voor Gods plan voor de eeuwige bestemming van zijn kinderen. De kerk bevestigt ook dat Gods wet het huwelijk definieert als een wettige verbintenis tussen een man en een vrouw.

‘Seksuele omgang is alleen toegestaan tussen een man en een vrouw die wettig met elkaar gehuwd zijn. Elke andere seksuele omgang, met inbegrip van die tussen personen van hetzelfde geslacht, is zondig en ondermijnt het door God ingestelde instituut van het gezin.’ (‘Het homohuwelijk’, Algemeen handboek: dienen in De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen, 38.6.13.)

Liefdevol in de leer onderwijzen

Het standpunt van de kerk over wat moreel juist is, verandert niet. Maar wat er wél verandert – en wat ook móet veranderen – is kerkleden helpen om tactvol en attent te reageren als ze met homoseksualiteit in hun eigen familie, of onder andere kerkleden, of elders te maken krijgen (zie Dallin H. Oaks, ‘What Needs to Change’, ChurchofJesusChrist.org).

Het huwelijk is een belangrijk aspect van Gods plan voor ons geluk. Het eeuwige huwelijk tussen een man en een vrouw is (op een bepaald moment) in onze vooruitgang van essentieel belang voor onze eeuwige verhoging, een staat die gedefinieerd is als het leven dat onze hemelse Ouders nu hebben.

‘In de celestiale heerlijkheid zijn drie hemelen of graden; en om de hoogste te verwerven, moet een mens tot deze orde van het priesterschap toetreden (namelijk het nieuw en eeuwigdurend huwelijksverbond); en als hij dat niet doet, kan hij die niet verwerven. Hij kan de andere ingaan, maar dat is dan het einde van zijn koninkrijk; hij kan geen vermeerdering hebben’ (Leer en Verbonden 131:1–4).