24. Bölüm
İsrail toplanacak ve bin yıl dinlenmenin tadını çıkaracak—Lusifer baş kaldırdığı için cennetten atılmıştır—İsrail, Babil’e (dünyaya) karşı zafer kazanacak. İşaya 14 ile karşılaştırın. M.Ö. tahminen 559–545 yılları.
1 Çünkü Rab, Yakup’a merhamet gösterecek, İsrail’i yine seçecek ve onları kendi ülkelerine yerleştirecek; ve yabancılar onlara katılacak ve Yakup Evi’ne yapışacaklar.
2 Ve halklar onları uzaklardan alıp dünyanın öbür ucuna, evet, kendi yerlerine getirecekler ve onlar vaadedilmiş topraklarına dönecekler. Ve İsrail Evi o toprakları yurt edinecek ve Rab’bin ülkesi uşakların ve hizmetçilerin ülkesi olacak; ve kendilerini tutsak etmiş olanları tutsak edecekler ve kendilerini ezenleri yönetecekler.
3 Ve o gün öyle olacak ki çektiğin üzüntü, korku ve sana hizmetçilik yaptırdıkları çetin tutsaklıktan sonra Rab seni rahata erdirecek.
4 Ve o gün öyle olacak ki Babil Kralı’na bu deyişi söyleyip şöyle diyeceksin: Zalimin sonu nasıl geldi, altın şehir nasıl yok oldu.
5 Rab kötülerin değneğini, hükümdarların asasını kırdı.
6 Halkı kudurmuşçasına boyuna döven, ulusları öfkeyle yönetenin kendisi şimdi eziyet çekiyor ve kimse buna engel olmuyor.
7 Bütün dünya rahatta ve susmuş; onlar ilahiler söyleyip coşarlar.
8 Evet, köknar ağaçları ve Lübnan’ın sedirleri de senin için seviniyorlar: “Sen yere yatırıldığından beri bize karşı hiç kesici çıkmadı” diyorlar.
9 Cehennem senin gelişini karşılamak için dibinden kaynıyor; senin için ölülerini, hatta dünyanın bütün büyüklerini uyandırıyor; milletlerin bütün krallarını tahtlarından ayağa kaldırdı.
10 Hepsi sana konuşup şöyle diyecekler: Sende mi bizim gibi zayıf düştün? Bize mi benzedin?
11 Gösterişin mezara indirildi; kemanların sesi duyulmuyor; altına kurtlar serildi ve üzerini kurtlar örtüyor.
12 Ey Lusifer, seherin oğlu, gökten nasıl düştün! Ulusları devirirdin, nasıl yere yıkıldın!
13 Çünkü kendi yüreğinde derdin: Göğe çıkacağım, tahtımı Tanrı’nın yıldızlarının üzerine yükselteceğim; kuzeyin sonlarında, cemaat dağının tepesinde de oturacağım.
14 Bulutların üstündeki yüksekliklere çıkacağım; En Yüce Olan gibi olacağım.
15 Oysa sen cehenneme, çukurun dibine atılacaksın.
16 Seni görenler gözlerini sana dikecekler ve seni düşünüp şöyle diyecekler: Dünyayı sarsan, krallıkları titreten adam bu mu?
17 Ve dünyayı çöle döndüren, şehirlerini yıkan ve tutsak evlerini açmayan adam bu mu?
18 Milletlerin bütün kralları, evet, her biri kendi mezarında, hepsi görkemle yatıyor.
19 Fakat sen iğrenç bir dal gibi ve kılıçla delik deşik edilip taşlı çukura atılan ölülerin kalıntıları gibi mezarından sökülüp atıldın; ayak altında çiğnenen leş gibisin.
20 Gömülerek onlarla birleşmeyeceksin, çünkü kendi memleketini harap ettin ve kendi halkını öldürdün; kötülük işleyenlerin soyu hiçbir zaman anılmayacaktır.
21 Atalarının kötülükleri yüzünden, onun çocuklarını boğazlayacak yer hazırlayın da ayağa kalkmasınlar ve ülkeyi kendilerine mülk edinmesinler; ve yeryüzünü şehirlerle doldurmasınlar.
22 Çünkü Orduların Rabbi diyor: Onlara karşı yükseleceğim ve adı ve geride kalanı ve oğlu ve yeğeni Babil’den kovup atacağım, diyor Rab.
23 Onu balaban kuşlarının yuvası yapacağım ve orası bataklıkların yeri olacak; ve orayı yıkım süpürgesiyle süpüreceğim, diyor Orduların Rabbi.
24 Orduların Rabbi ant içerek şöyle dedi: Gerçekten düşündüğüm gibi olacak ve nasıl tasarladımsa öyle duracak.
25 Şöyle ki Asurluyu ülkeme getireceğim ve dağlarımın üzerinde onu ayaklar altında çiğneyeceğim; o zaman boyunduruğu onların üzerinden kalkacak ve yükü onların omuzlarından kalkacak.
26 Bütün dünyada tasarlanan amaç budur ve bütün milletlerin üzerine uzatılmış olan el budur.
27 Çünkü Orduların Rabbi’nin tasarladığını kim bozabilir? Ve onun uzanmış elini kim geri çevirebilir?
28 Bu yük, Kral Ahaz’ın öldüğü yılda oldu.
29 Ey bütün Filistin, sana vuranın değneği kırıldı diye sevinme; çünkü yılanın kökünden Kokatris yılanı çıkacak ve onun meyvesi yakıcı uçan yılan olacak.
30 Ve fakirlerin ilk doğanları karınlarını doyuracaklar ve muhtaçlar emniyetle yatacaklar; ve senin kökünü kıtlıkla öldüreceğim; ve o, senden artakalanları öldürecek.
31 Ulu, ey kapı; feryat et, ey şehir; sen Filistin baştan başa eriyip yok oldun; çünkü kuzeyden bir duman gelecek ve vakti gelince hiç kimse yalnız kalmayacak.
32 Ulusların habercileri o vakit ne cevap verecekler? Denecek ki Rab, Sion’u kurmuştur ve halkından yoksul olanlar oraya sığınacaktır.