1 Fakat işte, onların arasında olağanüstü bir iş yapmaya başlayacağım o gün, insançocukları ile yaptığım antlaşmalarımı hatırlamak ve İsrail Evi’nden olan halkımı geri kazanmak için elimi ikinci kez kaldıracağım zaman pek çokları olacak.

2 Ve o zaman Nefi sana ve aynı zamanda babana soyunuzu hatırlayacağıma, soyunuzun sözlerinin benim ağzımdan sizin soyunuza ulaşacağına ve sözlerimin İsrail Evi’nden olan halkım için bir sancak olarak dünyanın dört bir ucuna ıslık sesiyle gideceğine dair verdiğim sözü hatırlayacağım.

3 Ve sözlerim ıslık sesiyle yayılacağı için Yahudi olmayan ulusların çoğu şöyle diyecek: Bir Kutsal Kitap! Bir Kutsal Kitap! Bizim bir Kutsal Kitabımız var ve başka bir Kutsal Kitap olamaz artık.

4 Fakat Rab Tanrı şöyle diyor: Ey aptallar, onların bir Kutsal Kitabı olacak ve bu kitap benim eskiden antlaşma yaptığım halkım Yahudiler’den çıkacak. Ve onlar Yahudiler’den aldıkları bu Kutsal Kitap için onlara nasıl teşekkür ediyorlar? Evet, Yahudi olmayan uluslar ne demek istiyorlar? Yahudiler’in çektiği zahmetleri ve emekleri ve acıları ve Yahudi olmayan uluslara kurtuluşu getirmek amacıyla benim için nasıl çabaladıklarını hatırlıyorlar mı?

5 Ey siz Yahudi olmayan uluslar, eskiden antlaşma yaptığım halkım olan Yahudileri hatırladınız mı? Hayır, tam tersine onları lanetlediniz, onlardan nefret ettiniz ve onları iyileştirmeye çalışmadınız. Fakat işte, bütün bunların karşılığını size göstereceğim; çünkü ben Rab, halkımı unutmadım.

6 Ey sen: “Bir Kutsal Kitap mı? Bizim bir Kutsal Kitabımız var, başka bir Kutsal Kitaba ihtiyacımız yok!” diyen aptal. Yahudiler’in aracılığıyla olmasaydı bir Kutsal Kitap edinebilir miydiniz?

7 Birden fazla ulus olduğunu bilmiyor musunuz? Ben Tanrınız Rab’bin bütün insanları yarattığımı, denizdeki adalarda yaşayanları da hatırladığımı, yukarıda göklerde ve aşağıda yerde egemen olduğumu ve sözümü insançocuklarına, evet, hatta dünyadaki bütün uluslara yaydığımı bilmiyor musunuz?

8 Niçin söyleniyorsunuz? Sözümden daha fazlasını alacağınız için mi? İki ulusun tanıklığının benim Tanrı olduğumun ve bir ulusu başka bir ulus gibi hatırladığımın kanıtı olduğunu bilmez misiniz? Bu yüzden bir ulusa söylediğim sözlerin aynısını diğerine de söylerim. Ve iki ulus bir araya gelince de, iki ulusun tanıklığı bir araya gelmiş olur.

9 Ve bunu dün, bugün ve sonsuza dek aynı olduğumu ve sözlerimi canımın istediği şekilde konuştuğumu birçoklarına kanıtlamak için yapıyorum. Ve bir söz söyledim diye başka bir söz söyleyemeyeceğimi sanmamanız gerekir; çünkü benim işim henüz bitmedi; insanlık sona erene kadar da, ondan sonra da, sonsuza dek de bitmeyecek.

10 Bu nedenle, bir Kutsal Kitabınız var diye bütün sözlerimin onun içinde olduğunu ve artık daha başka bir şey yazdırtmamış olduğumu sanmamanız gerekir.

11 Çünkü hem doğuda hem batıda ve kuzeyde ve güneyde ve denizdeki adalarda yaşayan bütün insanlara, söylediğim sözleri yazmalarını emrederim; çünkü yazılacak kitaplara göre dünyayı yargılayacağım; herkesi yaptıkları işlere göre, yazılanlara göre yargılayacağım.

12 Çünkü işte Yahudiler’e konuşacağım, onlar yazacaklar ve aynı şekilde Nefililer’e konuşacağım, onlar da yazacaklar; ve uzaklara sürdüğüm İsrail Evi’nin diğer oymaklarına da konuşacağım, onlar da yazacaklar; ve aynı şekilde dünyadaki bütün uluslara konuşacağım, onlar da yazacaklar.

13 Ve öyle olacak ki Yahudiler Nefililer’in sözlerini ve Nefililer de Yahudilerin sözlerini ele geçirecekler; ve Nefililer’le Yahudiler, İsrail’in kayıp oymaklarının sözlerini ele geçirecekler; ve İsrail’in kayıp oymakları da Nefililer’le Yahudiler’in sözlerini ele geçirecekler.

14 Ve öyle olacak ki İsrail Evi’nden olan halkım sahip oldukları topraklarda, kendi yurtlarında bir araya toplanacak ve benim sözlerim de tek bir söz olarak toplanacak. Ve sözüme ve İsrail Evi’nden olan halkıma karşı savaşanlara Tanrı olduğumu ve İbrahim’in soyunu sonsuza dek hatırlayacağıma dair İbrahim’le antlaşma yaptığımı onlara göstereceğim.