1. Teraz stało się, że w szóstym roku panowania sędziów nad ludem Nefiego nie było na ziemi zarahemlskiej żadnych sporów czy wojen.

2. Jednak ludzie cierpieli niedolę, zaiste, wielką niedolę z powodu utraty swych braci, a także utraty stad i trzód, jak również utraty zboża ze swych pól, które zostały zdeptane stopami i zniszczone przez Lamanitów.

3. Tak wielkie były ich udręki, że każda dusza miała powód do rozpaczy, i wierzyli, że jest to sądem Boga za ich niegodziwości i występki; dlatego zostali pobudzeni, aby pamiętać o swoich obowiązkach.

4. I zaczęli ustanawiać Kościół na większą skalę; zaiste, i wielu zostało ochrzczonych w wodach Sydonu, i przyłączyło się do Kościoła Boga; zaiste, zostali oni ochrzczeni ręką Almy, poświęconego ręką swego ojca, Almy, na wyższego kapłana nad ludem Kościoła.

5. I stało się, że w siódmym roku panowania sędziów około trzech tysięcy pięćset dusz przyłączyło się do Kościoła Boga i zostało ochrzczonych. I na tym skończył się siódmy rok panowania sędziów nad ludem Nefiego; i przez cały ten czas mieli nieprzerwany pokój.

6. I stało się, że w ósmym roku panowania sędziów ludzie należący do Kościoła zaczęli wbijać się w pychę z powodu swych ogromnych bogactw i swych cienkich jedwabi, i swych misternie tkanych płócien, i z powodu swych licznych stad i trzód, i swego złota, i swego srebra, i wszelkich cennych rzeczy, które zdobyli swą pracowitością; i przez to wszystko wbijali się w pychę w swych oczach i zaczęli nosić bardzo kosztowne stroje.

7. Teraz to było przyczyną wielkiej udręki Almy, zaiste, i wielu ludzi, których Alma poświęcił na nauczycieli i kapłanów, i starszych Kościoła; zaiste, wielu z nich martwiło się bardzo z powodu niegodziwości, która zaczynała panować pośród ich ludu.

8. Albowiem ku swemu wielkiemu smutkowi widzieli i przekonali się, że ludzie Kościoła zaczęli wbijać się w pychę w swych oczach, a ich serca nastawione były na bogactwa i próżne rzeczy tego świata, tak że zaczęli wyśmiewać się z siebie nawzajem i prześladować tych, którzy nie wierzyli zgodnie z ich wolą i upodobaniem.

9. I tak w ósmym roku panowania sędziów powstały wielkie spory pośród ludu Kościoła; zaiste, była zazdrość i kłótnie, i złośliwość, i prześladowania, i pycha przewyższająca nawet pychę tych, którzy nie należeli do Kościoła Boga.

10. I tak skończył się ósmy rok panowania sędziów; i niegodziwość Kościoła stała się wielką przeszkodą dla tych, którzy nie należeli do Kościoła; i tak Kościół zaczął słabnąć w swoim rozwoju.

11. I stało się, że na początku dziewiątego roku Alma widział niegodziwość Kościoła, jak również to, że przykład Kościoła sprowadzał tych, którzy byli niewierzący, od jednego przejawu niegodziwości do drugiego, tak sprowadzając zgubę na ten lud.

12. Zaiste, widział pośród ludzi wielką nierówność, gdyż niektórzy wywyższali się w swej pysze i gardzili innymi, odwracając się plecami do potrzebujących i nagich, i głodnych, i spragnionych, i chorych, i udręczonych.

13. Teraz przyczyniało się to do wielkiej boleści pośród ludu, gdy zaś inni korzyli się, pomagając tym, którzy są w potrzebie, użyczając ze swych majętności ubogim i potrzebującym, żywiąc głodnych, znosząc wszelkiego rodzaju udręki ze względu na Chrystusa, który przyjdzie zgodnie z duchem proroctwa;

14. Oczekując na ten dzień, zachowując jednocześnie odpuszczenie grzechów; będąc przepełnieni wielką radością z powodu zmartwychwstania zmarłych, dzięki woli i mocy Jezusa Chrystusa uwalniającego z więzów śmierci.

15. I teraz stało się, że Alma, widząc udręki pokornych wyznawców Boga i prześladowania, które spadły na nich przez resztę jego ludu, i widząc całą nierówność pośród nich, zaczął się bardzo smucić; jednak Duch Pana nie zawiódł go.

16. I Alma wybrał mądrego męża spośród starszych Kościoła, i dał mu władzę, zgodnie z głosem ludu, aby miał władzę ustanawiania prawa według praw, które były dane, i stosując je zależnie od niegodziwości i przestępstw ludzi.

17. I mąż ten nazywał się Nefihah, i został wyznaczony na naczelnego sędziego, zasiadając na tronie sędziowskim, by sądzić ten lud i rządzić nim.

18. Alma nie przyznał mu urzędu wyższego kapłana w Kościele, który to urząd wyższego kapłana zachował dla siebie; jednak tron sędziowski przekazał Nefihahowi.

19. I uczynił to, aby pójść pomiędzy swój lud, czyli Nefitów, i głosić im słowo Boże, aby pobudzić ich do przypomnienia sobie o swych obowiązkach i słowem Bożym usunąć wszelką pychę, przebiegłość i wszelkie spory, które nastały pośród jego ludu, nie widząc żadnego innego sposobu, aby ich odzyskać, oprócz nakłaniania ich, składając czyste świadectwo przeciwko nim.

20. I tak na początku dziewiątego roku panowania sędziów nad ludem Nefiego Alma przekazał tron sędziowski Nefihahowi i oddał się całkowicie służbie w wyższym kapłaństwie świętego porządku Boga i składaniu świadectwa o słowie, według ducha objawienia i proroctwa.