๒๔ และโยเซฟกล่าวแก่พี่น้องของเขา, ข้าพเจ้าตาย, และไปหาบรรพบุรุษข้าพเจ้า; และข้าพเจ้าลงไปสู่หลุมศพข้าพเจ้าด้วยปีติ. ขอพระผู้เป็นเจ้าแห่งบิดาข้าพเจ้า ยาโคบ อยู่กับท่าน, เพื่อปลดปล่อยท่านจากความทุกข์ในวันเวลาแห่งพันธนาการของท่าน; เพราะพระเจ้าทรงมาเยือนข้าพเจ้า, และข้าพเจ้าได้รับสัญญาจากพระเจ้า, ว่าจากเลือดเนื้อเชื้อไขของข้าพเจ้า, พระเจ้า พระผู้เป็นเจ้าจะทรงยกอังกูรอันชอบธรรมขึ้นมาจากเอวข้าพเจ้า; และแก่ท่าน, ผู้ซึ่งบิดาข้าพเจ้า ยาโคบ ตั้งชื่อว่าอิสราเอล, จะทรงยกศาสดาพยากรณ์; (ไม่ใช่พระเมสสิยาห์ ซึ่งมีพระนามว่าชิโล;) และศาสดาพยากรณ์คนนี้จะปลดปล่อยผู้คนของข้าพเจ้าออกจากอียิปต์ในวันเวลาแห่งพันธนาการของท่าน.

๒๕ และเหตุการณ์จะบังเกิดขึ้นคือพวกเขาจะกระจัดกระจายอีกครั้ง; และจะทรงหักอังกูรหนึ่งออกมา, และจะทรงย้ายอังกูรนั้นเข้าไปในประเทศห่างไกล; กระนั้นก็ตามพวกเขาจะเป็นที่จดจำไว้ในพันธสัญญาของพระเจ้า, เมื่อพระเมสสิยาห์เสด็จมา; เพราะพระองค์จะทรงแสดงองค์ให้ประจักษ์แก่พวกเขาในยุคสุดท้าย, ด้วยพระวิญญาณแห่งเดชานุภาพ; และจะนำพวกเขาออกจากความมืดสู่ความสว่าง; ออกจากความมืดที่ซ่อนเร้น, และออกจากการเป็นเชลยไปสู่อิสรภาพ.

๒๖ พระเจ้าพระผู้เป็นเจ้าของข้าพเจ้าจะทรงยกผู้หยั่งรู้คนหนึ่งขึ้นมา, ซึ่งจะเป็นผู้หยั่งรู้ที่เลิศเลอแก่เลือดเนื้อเชื้อไขของข้าพเจ้า.

๒๗ พระเจ้าพระผู้เป็นเจ้าของบรรพบุรุษข้าพเจ้ารับสั่งแก่ข้าพเจ้าดังนี้, เราจะยกผู้หยั่งรู้ที่เลิศเลอขึ้นจากเลือดเนื้อเชื้อไขของเจ้า, และเขาจะได้รับความนับถืออย่างสูงในบรรดาเลือดเนื้อเชื้อไขของเจ้า; เราจะให้บัญญัติแก่เขาเพื่อเขาจะทำงานเพื่อเลือดเนื้อเชื้อไขของเจ้า, พี่น้องของเขา.

๒๘ และเขาจะนำพวกเขาสู่ความรู้ถึงพันธสัญญาซึ่งเราทำไว้กับบรรพบุรุษของเจ้า; และเขาจะทำงานใดก็ตามที่เราจะบัญชาเขา.

๒๙ และเราจะทำให้เขายิ่งใหญ่ในสายตาของเรา, เพราะเขาจะทำงานของเรา; และเขาจะยิ่งใหญ่เหมือนบุคคลผู้นั้นซึ่งเรากล่าวไว้เราจะยกขึ้นให้เจ้า, เพื่อปลดปล่อยผู้คนของเรา, โอ้เชื้อสายแห่งอิสราเอล, ออกจากแผ่นดินแห่งอียิปต์; เพราะเราจะยกผู้หยั่งรู้ขึ้นมาปลดปล่อยผู้คนของเราออกจากแผ่นดินแห่งอียิปต์; และเขาจะมีนามว่าโมเสส. และโดยนามนี้เขาจะรู้ว่าเขาเป็นของเชื้อสายเจ้า; เพราะเขาจะได้รับการเลี้ยงดูโดยธิดาของกษัตริย์, และจะได้ชื่อว่าเป็นบุตรของนาง.

๓๐ และอนึ่ง, เราจะยกผู้หยั่งรู้คนหนึ่งขึ้นจากเลือดเนื้อเชื้อไขของเจ้า, และเราจะให้พลังความสามารถแก่เขาเพื่อนำคำของเราออกมาสู่หน่อเนื้อเชื้อไขของเจ้า; และไม่เพียงเพื่อการนำคำของเราออกมาเท่านั้น, แต่เพื่อสร้างความเชื่อมั่นให้พวกเขาในคำของเรา, ซึ่งจะออกไปในบรรดาพวกเขาแล้วในวันเวลาสุดท้าย, พระเจ้าตรัส;

๓๑ ดังนั้น เลือดเนื้อเชื้อไขของเจ้าจะเขียน, และเลือดเนื้อเชื้อไขของยูดาห์จะเขียน; และเรื่องที่จะเขียนไว้โดยเลือดเนื้อเชื้อไขของเจ้า, และเรื่องที่จะเขียนไว้โดยเลือดเนื้อเชื้อไขของยูดาห์ด้วย, จะเข้ามารวมกัน สู่การหักล้างหลักคำสอนที่ผิด, และยุติการโต้แย้ง, และสถาปนาสันติภาพในบรรดาเลือดเนื้อเชื้อไขของเจ้า, และนำพวกเขามาสู่ความรู้เกี่ยวกับบรรพบุรุษของพวกเขาในยุคสุดท้าย; และมาสู่ความรู้เกี่ยวกับพันธสัญญาของเราด้วย, พระเจ้าตรัส.

๓๒ และจากความอ่อนแอเขาจะเข้มแข็ง, ในวันนั้นเมื่องานของเราจะออกไปในบรรดาผู้คนทั้งหมดของเรา, ซึ่งจะฟื้นฟูพวกเขา, ผู้เป็นของเชื้อสายแห่งอิสราเอล, ในวันเวลาสุดท้าย.

๓๓ และเราจะอวยพรผู้หยั่งรู้คนนั้น, และพวกเขาที่หมายมั่นจะทำลายเขาจะพ่ายแพ้; เพราะสัญญานี้เราให้แก่เจ้า; เพราะเราจะจดจำเจ้าไว้จากรุ่นสู่รุ่น; และชื่อเขาเราจะเรียกว่าโยเซฟ, และจะเป็นตามชื่อบิดาของเขา; และเขาจะเป็นเหมือนเจ้า; เพราะเรื่องที่พระเจ้าจะทรงนำออกมาโดยมือของเขาจะนำผู้คนของเราไปสู่ความรอด.

๓๔ และพระเจ้าประทานคำมั่นแก่โยเซฟว่าพระองค์จะทรงปกปักรักษาพงศ์พันธุ์ของเขาตลอดกาล, โดยรับสั่งว่า, เราจะยกโมเสสขึ้น, และไม้เท้าจะอยู่ในมือของเขา, และเขาจะรวบรวมผู้คนของเรา, และเขาจะนำพวกเขาดังฝูงแกะ, และเขาจะตีผืนน้ำของทะเลแดงด้วยไม้เท้าของเขา.

๓๕ และเขาจะมีวิจารณญาณ, และจะเขียนพระคำของพระเจ้า. และเขาจะไม่พูดถ้อยคำมากมาย, เพราะเราจะจารึกกฎของเราให้เขาโดยนิ้วมือของเราเอง. และเราจะหากระบอกเสียงคนหนึ่งให้แก่เขา, และเขาจะมีนามว่าอาโรน.

๓๖ และสิ่งนี้จะบังเกิดแก่เจ้าในวันเวลาสุดท้ายด้วย, แม้ดังที่เราให้คำมั่นไว้. ดังนั้น, โยเซฟกล่าวแก่พี่น้องของเขา, พระผู้เป็นเจ้าจะทรงมาเยือนท่านอย่างแน่นอน, และนำท่านออกจากแผ่นดินนี้, ไปยังแผ่นดินซึ่งพระองค์ประทานคำมั่นไว้แก่อับราฮัม, และแก่อิสอัค, และแก่ยาโคบ.

๓๗ และโยเซฟยืนยันเรื่องอื่นอีกหลายเรื่องกับพี่น้องของเขา, และให้ลูกหลานของอิสราเอลกล่าวคำปฏิญาณ, โดยกล่าวแก่พวกเขาว่า, พระผู้เป็นเจ้าจะทรงมาเยือนท่านอย่างแน่นอน, และท่านพึงนำกระดูกข้าพเจ้าไปจากที่นี่.

๓๘ ดังนั้นโยเซฟตายเมื่อเขาอายุได้หนึ่งร้อยสิบปี; และพวกเขาอาบยารักษาร่างเขาไว้, และพวกเขาบรรจุร่างเขาไว้ในหีบศพในอียิปต์; และลูกหลานของอิสราเอลหน่วงเหนี่ยวการฝังร่างของเขา, เพื่อจะได้นำเขาไปวางไว้ในอุโมงค์กับบิดาเขา. และดังนั้นพวกเขาระลึกถึงคำปฏิญาณซึ่งพวกเขาให้คำมั่นไว้กับเขา.