فصل ۴
برنامۀ خدایان بر خلقت جهان و تمام زندگی بر روی آن — برنامۀ آنها برای شش روز خلقت ارائه شده‌اند.
۱ و سپس سَروَر گفت: بیایید به پایین رویم. و آنها در آغاز به پایین آمدند و آنها که خدایان باشند آسمان‌ها و زمین را شکل و سامان دادند.
۲ و زمین پس از آنکه شکل داده شد خالی و متروک بود چون آنها چیزی به جز زمین را شکل نداده بودند و تاریکی بر سطح اعماق حکمرانی می‌کرد و روح خدایان پهنهٔ آبها را در بر گرفته بود.
۳ و آنها (خدایان) گفتند: بگذار که روشنی باشد، و روشنی بود.
۴ و آنها (خدایان) نور را دریافتند چون روشن بود و آنها نور را جدا کردند یا موجب جدایی آن از تاریکی شدند.
۵ و خدایان روشنی را روز نامیدند و تاریکی را شب نام نهادند. و چنین گذشت که فاصلهٔ بین عصر تا صبح را شب نامیدند؛ و آنها فاصلهٔ صبح تا عصر را روز نامیدند و این اوّل یا آغاز آنچه آنها روز و شب نامیدند بود.
۶ و خدایان همچنین گفتند: بگذار که گستره‌ای در میانۀ آبها قرار گیرد و آن، آبها را از آبها جدا خواهد کرد.
۷ و خدایان گستره را فرمان دادند، پس آن آبهایی که زیر گستره بودند را از آبهای بالای گستره جدا کرد و چنین شد، به محض اینکه فرمان دادند.
۸ و خدایان گستره را آسمان خواندند. و چنین گذشت که فاصلهٔ بین عصر تا صبح را شب نامیدند؛ و چنین گذشت که فاصلهٔ صبح تا عصر را آنان روز نامیدند و این گاهِ دوّم بود که آنها روز و شب نامیدند.
۹ و خدایان فرمان دادند و گفتند: بگذار که آبهای زیر آسمان در یک جا گرد هم آیند، و بگذار زمین خشک بیرون آید و به محض اینکه فرمان دادند، چنین شد.
۱۰ و خدایان خشکی را زمین نامیدند و آبهای گِردِ هم آمده را آبهای عظیم نامیدند و خدایان دیدند که آنها اطاعت کردند.
۱۱ و خدایان گفتند: بگذار که زمین را مهیّا سازیم تا علف، غلّهٔ بذردار، درخت میوه‌دار که از نوع خودش میوه می‌دهد و درخت میوه‌دار که دانۀ داخلش مانند خودش را بر روی زمین حاصل می‌کند را به ارمغان آورد و به محض اینکه فرمان دادند، چنین شد.
۱۲ و خدایان زمین را سامان دادند تا علف را از دانه‌اش ارمغان آورد، و تا اینکه غلّه، از بذر خودش، غلّه ارمغان آورد که از نوع خودش بذر به بار می‌آورد؛ زمین را سامان دادند تا درخت از دانهٔ خودش درخت پدید آورد که میوه می‌دهد که دانهٔ آن از درونش فقط از نوع خودش را به گونهٔ خودش به ارمغان می‌آورد و خدایان دیدند که آنها اطاعت کردند.
۱۳ و چنین گذشت که آنها به روزها شماره دادند و فاصلهٔ بین عصر تا صبح را شب نامیدند؛ و چنین گذشت که فاصلهٔ صبح تا عصر را آنان روز نامیدند و این گاهِ سوم بود.
۱۴ و خدایان روشنی‌ها را در گسترهٔ آسمان سامان دادند و موجب شدند تا آنان روز را از شب جدا سازند و آنها را سامان دادند تا برای نشانه‌ها و برای فصل‌ها و برای روزها و برای سالها باشند.
۱۵ و آنها را سامان دادند تا برای روشنی‌ها در گسترهٔ آسمان بر روی زمین نور دهند و چنین شد.
۱۶ و خدایان دو روشنی عظیم را سامان دادند، روشنی بزرگتر برای فرمانروایی بر روز و روشنی کوچک‌تر برای فرمانروایی بر شب؛ با روشنی کمتر آنها همچنین ستارگان را هم پدید آوردند؛
۱۷ و خدایان آنها را در گسترهٔ آسمان قرار دادند تا بر روی زمین نور دهند، تا بر روز و بر شب فرمانروایی کنند و تا اینکه نور را از تاریکی جدا سازند.
۱۸ و خدایان مواظب آن چیزهایی بودند که فرمان داده بودند تا اینکه آنها اطاعت کردند.
۱۹ و چنین گذشت که فاصلهٔ بین عصر تا صبح را شب بود؛ و چنین گذشت که فاصلهٔ صبح تا عصر روز بود و این گاهِ چهارم بود.
۲۰ و خدایان گفتند: بگذار که آبها را مهیّا کنیم تا مخلوقات متحرکی که جان دارند را به وفور به ارمغان آورند و پرندگان را، که بتواند بالای زمین و در گسترهٔ آسمان پرواز کنند.
۲۱ و خدایان آبها را مهیّا کردند که آنها بتوانند نهنگ‌های بزرگ و هر مخلوق جانداری که حرکت می‌کند را به ارمغان آورند که آبها به وفور از گونهٔ خودشان و هر پرندۀ بالدار از گونۀ خودش را به ارمغان آورند. و خدایان دیدند که آنها اطاعت خواهند شد و طرح ایشان نیکو بود.
۲۲ و خدایان گفتند: ما آنها را برکت خواهیم داد و سبب خواهیم گشت که آنها بارور باشند و تکثیر شوند و آبهای دریا یا آبهای عظیم را پر کنند و سبب خواهیم شد تا پرندگان در زمین تکثیر شوند.
۲۳ و چنین گذشت که فاصلهٔ بین عصر تا صبح را شب نامیدند و چنین گذشت که فاصلهٔ صبح تا عصر را روز نامیدند و این گاهِ پنجم بود.
۲۴ و خدایان زمین را مهیّا کردند تا مخلوقات زنده از نوع خودشان را به ارمغان آورد، احشام و خزندگان و حیوانات زمین را از گونۀ خودشان؛ و به محض اینکه ایشان گفتند، چنین گشت.
۲۵ و خدایان زمین را سامان دادند تا حیوانات را از گونۀ خودشان و احشام را از گونۀ خودشان و هر چیزی که بر روی زمین می‌خزد را از گونۀ خودش به ارمغان آورد و خدایان دیدند که از آنها اطاعت خواهد شد.
۲۶ و خدایان بین خویش مشورت کردند و گفتند: بیایید به پایین رویم و انسان را در نگارهٔ خودمان، شبیه خودمان شکل دهیم و ما به او فرمانروایی بر ماهیان دریا، و بر پرندگان آسمان و بر احشام و بر تمام زمین و بر هر چیز خزنده که بر روی زمین می‌خزد را اعطاء خواهیم کرد.
۲۷ پس خدایان به پایین آمده تا انسان را در نگارۀ خودشان شکل دهند، تا او را در نگارهٔ خدایان، تا او را مذکّر و مؤنث شکل دهند.
۲۸ و خدایان گفتند: ما ایشان را برکت خواهیم داد. و خدایان گفتند: ما موجب خواهیم گشت که بارور باشند و تکثیر شوند و زمین را پر کنند و آن را مطیع سازند و بر ماهیان دریا، و بر پرندگان آسمان و بر هر جانداری که بر روی زمین حرکت می‌کند تسلط یابند.
۲۹ و خدایان گفتند: بنگر، ما به ایشان هر غلّهٔ بذرداری که روی تمام زمین است و هر درختی که روی آن میوه است را خواهیم داد؛ بلی، میوهٔ دانه دار تولید کنندۀ درخت را به ایشان خواهیم داد که آنها برایشان غذا باشند.
۳۰ و به هر حیوان زمین و به هر پرندۀ آسمان و به هر چه که بر روی زمین می‌خزد، بنگر، ما زندگی اعطاء خواهیم کرد، و همین طور به آنها هر گیاه سبز را بهر غذا خواهیم داد و تمام این چیزها بدین سان سامان خواهند گرفت.
۳۱ و خدایان گفتند: ما هر آنچه که گفته‌ایم را به انجام خواهیم رساند و سامان خواهیم داد و بنگر، آنها بسیار فرمانبردار خواهند بود. و چنین گذشت که فاصلهٔ بین عصر تا صبح را آنها شب نامیدند و چنین گذشت که فاصلهٔ صبح تا عصر را آنها روز نامیدند و آنها گاهِ ششم را شمارش کردند.