សុភមង្គល ៖ លើសពីអារម្មណ៍មួយទៅទៀត
យើងត្រូវបានបង្រៀនថា ការមានអំណរគឺជាគោលបំណងនៃការមានយើង ( សូមមើល នីហ្វៃទី ២ ២:២៥) ។ ដូច្នេះ ហេតុអ្វីជួនកាលសុភមង្គលហាក់ដូចជារឿងពិបាកទទួលបាន ? ប្រហែលវាគឺដោយសារយើងពុំយល់ថា អ្វីទៅជាសុភមង្គលពិតប្រាកដ … និងអ្វីដែលពុំមែន ។
តើសុភមង្គលជាអ្វី ?
នៅក្នុងកម្រិតដ៏សាមញ្ញបំផុត សុភមង្គលគឺជាការឡើងបណ្តោះអាសន្ននៃស្ថានភាពផ្លូវចិត្តរបស់អ្នក ទៅកាន់កម្រិតមួយខ្ពស់ជាងតុល្យភាពខាងផ្លូវចិត្តធម្មតារបស់អ្នក ។១ ម្យ៉ាងវិញទៀត វាមានន័យថាការមានអារម្មណ៍ល្អ ។
មានវិធីជាច្រើនដើម្បីជំរុញឲ្យមានអារម្មណ៍ដ៏ល្អនោះ—ការលេងសើចជាមួយមិត្តភក្តិ ការលេងល្បែងកម្សាន្ត ឬសូម្បីតែបរិភោគនំឈីសមួយចំណិតក្តី—ប៉ុន្តែវាពុំនៅយូរអង្វែងឡើយ ។ ជារឿយៗយើងផ្លាស់ប្តូរយ៉ាងរហ័សពីប្រភពមួយនៃភាពរីករាយទៅប្រភពមួយទៀត ក្នុងបំណងដើម្បីទទួលបានមកវិញនូវអារម្មណ៍ដ៏ល្អនោះ ។ ប៉ុន្តែតើគ្មានសុភមង្គលដែលយូរអង្វែងទេឬ ?
ពិតជាមាន—ប៉ុន្តែវាខុសពីអ្វីដែលអ្នកគិតទៅទៀត ជារឿយវាជាមូលហេតុដែលយើងមិនបានសម្រេចតាមគោលដៅ ។ លោកិយប្រាប់យើងថា ជីវិតដែលមានប្រយោជន៍ត្រូវតែបានពោរពេញដោយការផ្សងព្រេង ថាដំណើរប្រចាំថ្ងៃរបស់អ្នកគួរតែជាជំនិះដ៏រំភើបពោរពេញដោយភាពងាយស្រួល និងមានភាពរីករាយឥតឈប់ឈរ ។ ប៉ុន្តែសេចក្តីពិតគឺថា អ្នកពុំត្រូវការការរំភើបជាប់ជានិច្ចដើម្បីរស់នៅ « តាមរបៀបនៃសុភមង្គល » ឡើយ (នីហ្វៃទី ២ ៥:២៧) ។ សុភមង្គលយូរអង្វែង—ជាអ្វីដែលយើងអាចហៅថា សុភមង្គល ពិតប្រាកដ —គឺជាស្មារតីនៃសុខុមាលភាពដែលស្ងប់ស្ងាត់ មានលំនឹង ជាជាងអារម្មណ៍រីករាយជាក់ស្តែង ។ ភាពសប្បាយរីករាយនឹងរសាយបាត់ទៅ ប៉ុន្តែសុភមង្គលពិតគឺពុំមែនជាអារម្មណ៍រសាត់អណ្តែតនោះទេ — វាមានភាពយូរអង្វែង ។ ប្រសិនបើបទពិសោធន៍នៃភាពរីករាយកំពុងធ្វើឲ្យអារម្មណ៍របស់អ្នកឡើងខ្ពស់ជាងតុល្យភាព នោះ ការសម្រេចបានសុភមង្គលពិតប្រាកដគឺដូចជាការលើកកម្ពស់តុល្យភាពនោះដែរ ។២
អ្នកអាចគិតថា សុភមង្គលយូរអង្វែងតម្រូវឲ្យមានការរីកចម្រើន និងសេរីភាពជាប់ជានិច្ច ចៀសផុតពីការឈឺចាប់ ឬការសាកល្បង ។ ប៉ុន្តែការសិក្សាស្រាវជ្រាវបង្ហាញថា កាលៈទេសៈយ៉ាងគាប់ចិត្តពុំធានាថាមានសុភមង្គលឡើយ ហើយកាលៈទេសៈដែលមិនគាប់ចិត្តក៏ពុំបំផ្លាញសុភមង្គលដែរ ។ ផ្ទុយទៅវិញ ក្នុងចំណោមកត្តាទាំងអស់ដែលជះឥទ្ធិពលលើសុភមង្គលរបស់អ្នក ជម្រើសរបស់អ្នកមានឥទ្ធិពលខ្លាំងអស្ចារ្យបំផុត ។៣ អែលឌើរ អូលីសេស សូរ៉េស ក្នុងគណៈប្រធាននៃពួកចិតសិបនាក់ បានបង្រៀនថា « សុភមង្គលត្រូវបានកំណត់ដោយទម្លាប់ ឥរិយាបថ និងលំនាំនៃគំនិតដែលយើងអាចដោះស្រាយដោយផ្ទាល់តាមរយៈសកម្មភាពដែលមានចេតនា » ។ សុភមង្គលគឺវាលើសពីការគ្រាន់តែមានអារម្មណ៍ល្អ ឬ មានជីវិតមិនចេះកើតទុក្ខទៅទៀត—វាជារបៀបនៃការគិត និងការរស់នៅដែលយើងអាចគ្រប់គ្រងបាន ។ កម្រិតនៃអារម្មណ៍ទូទៅត្រូវបានរងឥទ្ធិពលជាក់លាក់ពីកត្តាពូជ និងបរិយាកាសនៃក្រុមគ្រួសាររបស់យើង ប៉ុន្តែជម្រើសផ្ទាល់ខ្លួនរបស់យើងដើរតួសំខាន់ក្នុងបញ្ហានេះ ។ និយាយឲ្យខ្លី « សុភមង្គលគឺជាជម្រើសដែលមនុស្សគ្រប់គ្នាអាចបង្កើតបាន » ។៤
តើខ្ញុំអាចរីករាយដោយរបៀបណា ?
ដូច្នេះតើយើងត្រូវ « ជ្រើសរើស » របៀបណាដើម្បីមានភាពរីករាយ ? តើសុភមង្គលរបស់យើងមានគ្រឿងផ្សំសម្ងាត់អ្វីខ្លះ ? អែលឌើរ សូរ៉េស បានពន្យល់ថា សុភមង្គលពិតប្រាកដតម្រូវឲ្យមាន « ការខិតខំយ៉ាងយូរអង្វែងសម្រាប់អ្វីមួយដែលកាន់តែសំខាន់ក្នុងជីវិត » ។ ស្រដៀងគ្នានេះផងដែរ វីកទ័រ ហ្វ្រែង អ្នកនៅរស់រានមានជីវិតពីអគ្គីភ័យ និងជាវេជ្ជបណ្ឌិតចិត្តវិទ្យាដ៏ល្បីល្បាញម្នាក់បានផ្តល់យោបល់ថា សុភមង្គលគឺជា « ឥទ្ធិពលនៃការបូជាផ្ទាល់ខ្លួនរបស់មនុស្សម្នាក់ចំពោះផ្លូវមួយដែលប្រសើរជាងផ្លូវខ្លួនឯង » ។៥
ហើយតើមានផ្លូវណាមួយដែលប្រសើរជាងផ្លូវដែលព្រះបានរៀបចំសម្រាប់ពួកយើងនោះ ? នៅក្នុងការស្វែងរកសុភមង្គលរបស់យើង យើងពុំត្រូវមើលហួសពីផែនការរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ឡើយ ។ លើសពីអ្វីៗទាំងអស់ វាត្រូវបានហៅថា « ផែនការនៃសុភមង្គល » ដោយសារហេតុផលមួយ ! (អាលម៉ា ៤២:៨, ១៦) ។ ពីខគម្ពីរមួយទៅខគម្ពីរមួយទៀតថ្លែងទីបន្ទាល់ថា ការធ្វើតាមផែនការរបស់ព្រះនាំមកនូវសុភមង្គល ( សូមមើល នីហ្វៃទី ២ ២:១៣; ហេលេមិន ១៣:៣៨) ។ ទោះបីជាការរស់នៅដោយសុចរិតនឹងពុំសង្គ្រោះយើងពីគ្រប់ទាំងការឈឺចិត្តក្តី វានឹងដាក់យើងទៅក្នុងកន្លែងមួយដែលយើងអាចទទួលបានបទពិសោធន៍នៃសុភមង្គលកាន់តែប្រសើរឡើងនៅក្នុងជីវិតនេះ ហើយវានាំយើងឆ្ពោះទៅកាន់ភាពតម្កើងឡើង និងអំណរដ៏អស់កល្បជានិច្ចនៅក្នុងពិភពខាងមុខ ។
ស្រដៀងនឹងសេចក្តីជំនឿដែរ សុភមង្គលអាចប្រែទៅជាទន់ខ្សោយ ឬរឹងមាំអាស្រ័យទៅលើទង្វើរបស់អ្នក ។ ប្រសិនបើអ្នកចំណាយពេលស្វែងរកភាពសប្បាយក្អាកក្អាយតែមួយរយៈពេលខ្លី នោះសុភមង្គលរបស់អ្នកនឹង « ត្រូវគ្រប់អស់ទាំងខ្យល់បោក ហើយផាត់ចុះឡើង » (អេភេសូរ ៤:១៤) ។ ប៉ុន្តែប្រសិនបើអ្នកព្យាយាមរស់នៅដោយសុចរិត នោះអ្នកនឹងអភិវឌ្ឍស្មារតីរឹងមាំមួយនៅក្រោមភាពសុខសាន្ត និងសុខុមាលភាពជាប់ជានិច្ច ដែលអាចទប់ទល់នឹងព្យុះគ្រប់បែបយ៉ាង ។ ហើយពេលអ្នកដាក់អាទិភាពទៅលើសេចក្តីជំនឿឲ្យខ្ពស់ជាងភាពរីករាយហួសហេតុ នោះអ្នកអាចរកឃើញអំណរដ៏ពិត—ជាអំណរមួយបែបដែលអាចរកឃើញតែតាមរយៈ « អ្នកដែលប្រែចិត្តដោយពិតប្រាកដ និងអ្នកដែលស្វែងរកសុភមង្គលដ៏សុភាពរាបសាប៉ុណ្ណោះ » (អាលម៉ា ២៧:១៨) ។