Ang Pagpili: Aron Mahimong Bantugan nga Artist o Bantugan nga Inahan?
Ang tanan misulti kanako nga imposible ang pagkahimong bantugan nianang duha. Mao ba diay?
Nahinumdom ko nga mibati ko og kadili komportable dihang nahibaloan nako sa kolehiyo ang mahitungod sa kinabuhi sa bantugan nga mga artist. Daw ang tinuorayng halandumon ug talagsaong mga tawo nahimong bantugan nga mga artist pinaagi sa pagkalimot sa ilang pamilya ug sa pagsakripisyo sa maayo nilang pangisip. Ang bantugang mga artist magpinta [paint] atol sa buntag sa Kapaskohan samtang ang ilang mga anak moabli sa mga regalo. May usa nga kaunom nang nagminyo. Ang lain usab miputol sa iyang dunggan ug gipadala kini ngadto sa iyang mga minahal. Ug gani ang lain pa mipatay og tawo! Nagsugod ko sa paghunahuna kon posible ba kaha ang pagkahimong bantugan nga artist samtang mahimo usab nga usa ka bantugan nga asawa ug inahan (tanan samtang gihuptan nako ang kamaayo sa akong pangisip).
Mitudlo ang akong mga propesor nga kon gusto gayud kaming mahimong bantugan, kinahanglan nga mohimo kami og mga pagsakripisyo. Kinahanglan nga molihok kami pag-ayo labaw sa uban. Kinahanglan nga unahon gayud namo ang art sa among kinabuhi. Ang akong hunahuna sa kasagaran mangutana, “Apan kon ang usa ka artist magtuman sa mga sugo, nga unahon ang unang mga butang, ug motugot nga ang Espiritu sa Ginoo mogiya sa ilang buhat, dili ba sila mahimong susama ka bantugan ug posibling mas molabaw pa?” Kini nga pangutana nagpabilin kanako sa tibuok nakong pag-eskwela.
Dihang ang akong bana ug ako nakagradwar, minyo na kami sulod sa usa ka tuig. Si Elder Russell M. Nelson (siya nianang higayona, sakop sa Korum sa Napulog Duha ka mga Apostoles ) miadto aron mamulong sa among gradwasyon. Usa ka salo-salo ang misunod, ug 16 lamang ka estudyante ang gidapit nga motambong. Dili katuohan, ako ug ang akong bana napili nga moapil. Dihang gisugdan ang diskusyon alang sa mga pangutana ug mga tubag. Miisa ko sa akong kamot, mitan-aw og diretso sa mga mata ni Elder Nelson, ug mipahayag sa akong pangutana mahitungod sa pagkahimong usa ka artist ug inahan. Naningkamot gayud ako nga mapalambo ang akong mga talento sa eskwelahan, ug gusto nakong ipadayon ang paningkamot ug molambo, apan nahibalo kong ang pagkainahan maoy mag-una. Naa bay paagi nga mahimo kining duha? Mikidlap ang mga mata ni Elder Nelson dihang mitubag siya, “Oo mahimo gayud!” Iya kong giawhag nga mopalambo sa akong mga talento ug mag-ampo sa Langitnong Amahan alang sa tabang nahibalo nga mahimo ra nako ang duha ug pinaagi Kaniya, mahimo nako ang mga butang nga kaniadto abi nako og imposible. Gidawat nako sa kinasingkasing kana nga tambag.
Mapasaligon sa Iyang mga Katuyoan
Ako ug ang akong bana karon may upat na ka anak. Nakakat-on kami sa pagdumala sa daghang responsibilidad sa pagkaginikanan. Sa sinugdanan, kasagaran nakong sugdan ang akong mga adlaw sa alas 4:00 sa buntag aron makapinta [maka-paint] sa dili pa momata ang akong mga anak. Naningkamot ko nga makapinta kaunom sa usa ka semana, bisan og sa ubang mga adlaw 30 minutos ra kong magpinta. Sugdan nako sa pag-ampo ang matag sesyon sa pagpinta, nahibalo nga wa koy daghang mahimo kon wala ang tabang sa Ginoo. Nag-ampo ko dili lang aron makahimo sa akong art apan aron masayud usab unsay pinakaimportante nianang adlawa ug mapasaligon nga ang Iyang mga katuyoan mauna sa paghimo. Ang paglambo dili paspas, apan kanunay kini.
Dayon 12 ka tuig human sa akong pagradwar. May mga panahon nga mawad-an ko sa kadasig. Ang kinabuhi daw labihan ka bug-at. Ang pagkainahan nagkaanam kamahagiton kay sa akong gilauman. Naglingkod ko sa akong lingkuranan nga naghilak, naghunahuna kon mahimo ba gayud kaha akong bantugan nga artist nga maoy akong pangandoy. Nadasig ko nga mougkat sa karaan nakong journal diha sa kabinet, ug gipakli ang akong sinulat niadtong Abril 30, 2006, adlaw human sa akong pagradwar. Sa hingpit nakalimtan nako ang akong talagsaong kasinatian uban ni Presidente Nelson! Sa usa ka paagi ang alimpulos sa kinabuhi mibungkag niini sa akong panumduman. Sa akong atubangan mao ang mga pulong sa kasamtangan nga propeta, “Oo mahimo gayud!” Ang mga luha nahimong pasalamat samtang gilantaw nako og balik ang tanan nga akong nahimo nianang panahona, ug gilantaw usab nako ang unahan uban sa paglaum.
Ang Paghimo sa Imposible
Paglabay sa pipila ka bulan, nakadawat ko og tawag gikan sa usa ka tigdesinyo sa magasin nga Ensign, mihangyo kon mahimo ba nilang gamiton ang usa sa akong mga pininta [painting] diha sa sulod nga hapin sa Nobyembre 2018 nga isyu sa komperensya. Nakalitan ko! Sa nagtubo ko, ang unang butang nga kanunay nakong gihimo kon magkuha ko og mga magasin sa Simbahan mao ang pagtan-aw sa mga pininta niini. Karon usa sa akong mga ginama maanaa na didto! Dayon, dihang gisultihan ako nga gusto nilang ipares ang akong pininta ngadto sa mga pulong ni Presidente Nelson, akong nakita ang kamot sa Dios nga nag-awhag kanako sa pagpadayon.
Taas pa ang akong latason sa akong panaw sa art, apan mapasalamaton kaayo ko tungod sa paglaom ni Presidente Nelson diha sa Ginoo ug kanato. Nagpasalamat ako sa iyang kapositibo ug sa iyang kamasaligon. Nasayud ko nga kon mogamit kita og pagtuo sa Ginoo makahimo kita og dagkong mga butang, bisan sa mga butang nga gituohan natong imposible. “Kay sa Dios walay butang nga dili mahimo” (Lucas 1:37).