Onze hemelse Vader laat ons soms op openbaring wachten – en dat is oké
Openbaring komt wanneer onze hemelse Vader het goed vindt. Niet wanneer wij het willen.
Ik was op zending en stond op het punt het opleidingscentrum voor zendelingen te verlaten, maar ik wist niet of het Boek van Mormon waar was.
Ik geloofde dat het waar was. Ik had het al vaak gelezen en er herhaaldelijk over gebeden, precies zoals Moroni aangeeft (zie Moroni 10:3–5). Maar ik had nooit antwoord gekregen! Hoe kon ik zonder die kennis de mensen in Roemenië onderwijzen en tot ze getuigen? Ik moest het echt weten, en ik moest het nu weten.
Op een avond pakte ik tijdens mijn persoonlijke studie in het opleidingscentrum mijn Schriften en boog mijn hoofd.
‘Vader in de hemel,’ bad ik in stilte, ‘ik heb dit boek al vaak gelezen. Als ik als zendeling verderga, moet ik dit weten: is het waar?’
Met mijn ogen nog dicht, opende ik het boek.
Mijn vinger landde op Mosiah 1:6: ‘O mijn zonen, ik wil dat jullie bedenken dat deze woorden waar zijn, en ook dat deze kronieken waar zijn. En zie, ook de platen van Nephi, die de kronieken en de woorden van onze vaderen bevatten vanaf het tijdstip waarop zij Jeruzalem verlieten tot op heden, en ze zijn waar; en wij kunnen ervan verzekerd zijn omdat we ze voor onze ogen hebben.’
Die woorden raakten me meer dan enige andere Schrifttekst me ooit eerder of sindsdien heeft geraakt. Iedere keer dat ik het woord waar las, sprong het van de pagina op. Zoals Joseph Smith over zijn ervaring zei, leken de woorden ‘met grote kracht in iedere vezel van mijn hart door te dringen’ (Geschiedenis van Joseph Smith 1:12). Plotseling ervoer ik gemoedsrust en zingeving in plaats van angst en bezorgdheid.
Ineens wist ik dat het Boek van Mormon het woord van God was en dat mijn hemelse Vader mij die boodschap had gestuurd. Het was alsof Hij zei: ‘Je wist het al. Nu aan het werk.’
En dat deed ik.
Waarom moest ik wachten?
Ik had het Boek van Mormon jarenlang bestudeerd en over de waarheid ervan gebeden voordat ik eindelijk antwoord kreeg. Daarom vroeg ik me af: waarom moest ik zo lang wachten op de openbaring dat het waar was? Was ik niet oprecht genoeg? Had ik niet genoeg geloof? Misschien! Maar ik denk niet dat het daar aan lag. Ik denk dat de Heer wachtte op een volmaakte kans om mij een belangrijke les te leren: openbaring is er niet voor ons gemak.
Openbaring komt niet gewoon omdat wij het willen. Openbaring komt als we die nodig hebben. En ze komt wanneer onze hemelse Vader het goed vindt; niet als het ons uitkomt. Hij kent onze noden, en wij kunnen ervan op aan dat zijn plan het beste is – zelfs als dat wat geduld van onze kant vergt.
Ouderling David P. Homer van de Zeventig heeft gezegd ‘dat een antwoord soms lang op zich laat wachten […] omdat het niet het juiste moment is, er geen antwoord nodig is, of omdat God ons het nemen van de juiste beslissing toevertrouwt’. (‘Zijn stem horen’, Liahona, mei 2019, 43.)
Soms denk ik dat God meer vertrouwen in mij heeft dan ikzelf! Het is eng om belangrijke beslissingen zonder zijn leiding te nemen. Maar als ik daar bezorgd over ben, denk ik aan deze belofte van ouderling Richard G. Scott (1928–2015): ‘Als u rechtschapen leeft en vol vertrouwen te werk gaat, zal God u niet te lang zonder een waarschuwing laten doorgaan als u de verkeerde beslissing hebt genomen.’ (‘De goddelijke gave van het gebed gebruiken’, Liahona, mei 2007, 10.)
Als we doen wat we kunnen om antwoorden te vinden en goede beslissingen te nemen, kunnen we ervan op aan dat onze hemelse Vader ons zal leiden, zelfs al herkennen we zijn werkwijze niet altijd. We hoeven niet bang te zijn. Onze hemelse Vader waakt met liefde over ons. Openbaring komt – misschien niet wanneer we die willen, maar wanneer we die echt nodig hebben.