Pagpangayo og Tabang human Naghikog ang Akong Higala
Abi nako og mabuntog nako ang akong depresyon nga ako ra, apan ang pagpangayo og tabang sa katapusan miusab sa akong kinabuhi.
Paghulagway pinaagi ni Mitchell McAlevey
Samtang nagtrabaho usa ka adlaw pipila ka tuig na ang milabay, nadawat nako ang balita nga usa ka maayo nakong higala namatay pinaagi sa paghikog. Nakalitan ko—wala gayud ako masayud unsay buhaton. Nakahinumdom ko nga hilum nga naglingkod diha sa akong lamesa, walay mahunahuna o mabuhat bisan unsa.
Mibati ko og lain-laing mga pagbati ug daghan kaayo og nahunahunaan, nga nakapalibug kanako. Gisegihan nako og sulti ang akong kaugalingon nga OK ra ko ug nga malabyan ra nako kini. Hinoon, ang misunod nga mga bulan nagdala og dakong bul-ug sa depresyon ug kasubo ngari kanako. Kadaghan ko mihilak ug wala kaayoy katulog. Adunay mga buntag nga dili gani ko makabangon sa higdaanan. Wala ko magtuo nga gitubag o nadungog ang akong mga pag-ampo. Ang pagbasa sa mga kasulatan daw walay pulus ug dili makadasig. Mibati ko og kawalay paglaum ug wala magtuo nga maarang-arang ang sitwasyon.
Sulod sa dugayng panahon, nahadlok ko nga makigsulti ni bisan kinsa mahitungod sa akong gibati. Ang mga tawo nahibalo nga namatyan ko’g higala ug mitanyag nga makigsulti o mohatag og suporta, apan kanunay nako silang gibalibaran. “Dili ko gusto nga mohasol kanila,” naghunahuna ko. “Gawas pa, aduna silay ilang kaugalingong mga problema nga kabalak-an. Nganong magproblema man sila sa akoa?”
Dihay usa ka Dominggo diin ang akong kasubo daw lisud na kaayong dad-on. Wala ko mahimutang samtang naglingkod panahon sa sakrament miting. Sa dihang nahuman na ang miting, nagdali kong midagan ngadto sa pasilyo [hallway] aron mogawas sa gambalay [building]. Sa dayon na nakong abut sa pultahan, nasugatan nako ang usa ka babaye sa akong ward kinsa namatyan og anak tungod sa paghikog mga tuig na ang milabay. Sa dihang nag-abut ang among panan-aw, ang Espiritu misulti kanako nga panahon na aron mosulti ko sa unsay akong gibati.
Makahadlok kini, apan uban sa nagkurog nga tingog gihunong nako siya ug mihangyo, “Pwede ko makigsulti nimo kadali? Nagkinahanglan ko og tabang.”
Naminaw siya nako nga nagpasabut unsa ang nahitabo ug unsa ang akong gibati. Dayon, sa walay pagduha-duha, migunit siya sa akong bukton ug mitan-aw kanako nga nagluha ang iyang mga mata. “Gusto lang nako nga masayud ka nga dili kini imong sayop ug nga gipangga ka pag-ayo,” miingon siya.
Wala kami makapugong sa paghilak samtang mipadayon kami sa pagsultihanay. Alang nako, morag adunay kasulbaran ang akong mga problema. Sa katapusan adunay makita nga paglaum sa akong kinabuhi. Ang tanan nga iyang gisulti kanako diha sa pasilyo nianang adlawa nahimong tubag sa akong mga pag-ampo.
Ang labing nakat-unan nako gikan niadtong higayona mao nga ang pagpaambit sa akong mga pagbati sa katapusan nakatugot kanako nga mosugod sa pagkaayo. Sa dili matino nga rason, nakumbinser nako ang akong kaugalingon nga makaatubang ko sa tanan nga ako ra ug nga wala ko magkinahanglan og tabang. Bisan tuod wala nako kini makita, gilibutan ko sa mga tawo nga nagmahal kanako ug gusto nga motabang kanako.
Akong nakat-unan nga kon kita moingon nga kita kinahanglang mahimo nga “usa sa kasingkasing ug usa sa hunahuna” (Moises 7:18), nagpasabut kini nga ang imong kaguol akong kaguol ug ang akong mga kasakit imong mga kasakit. Nagpasabut kini dili lamang sa paghatag og tabang kon gikinahanglan apan sa pagkahimong andam usab sa pagdawat og tabang kon magkinahanglan kita niini. Ang simple nga pagtugot sa uban nga motabang kanako maoy nakausab sa akong sitwasyon ug sa katapusan maoy nakagiya kanako sa paghimo og hingpit nga pagkaayo sa hunahuna.
Karon, pipila ka tuig human niini nga kasinatian, matinuoron akong makasulti nga karon ang pinakamalipayon nako sukad sa akong kinabuhi. Uban sa dakong kakugi, ug sa katapusan pinaagi sa grasya sa Dios, nahimo akong mas lig-on kay sa unsa ako kaniadto sa wala pa mahitabo kining tanan. Ang pag-ampo, pagserbisyo, pagkadaling matandog, pagpaubos, therapy, dili maihap nga mga panalangin, ug daghan pang uban nakatabang nako nga maabut kon asa ko karon. Dako nakong utang sa Langitnong Amahan, sa akong pamilya, ug sa akong suod nga mga higala tungod sa pagtabang kanako agi niining tanan. Mapasalamaton kaayo ko nga nangayo ko og tabang—importante kaayo kadto sa pagkaayo.