Als zendeling gedijen tijdens de COVID-19-pandemie
Waar je je op concentreert, dat maakt het verschil.
Als iemand mij een paar maanden geleden had gevraagd wat ik van mijn zending verwachtte, had ik nooit kunnen vermoeden wat er voor mij in het verschiet lag. Maar één ding is niet veranderd: ik ben nog steeds een zendelinge voor De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen. Ik ben nu alleen een zendelinge tijdens een pandemie.
Maar wat houdt dat in?
Het houdt in dat ik beter mijn best wil doen om de wil van de Heer te doen. Het houdt in dat ik de Heer en zijn kinderen probeer te dienen in een wereld die voortdurend verandert. Het houdt in dat ik heb geleerd om mij snel aan nieuwe omstandigheden aan te passen. Het houdt in dat ik elke dag leer om flexibeler, verdraagzamer, geduldiger en liefdevoller te zijn.
Het houdt ook in dat ik met veel onzekerheden te maken heb, en me vaak afvraag:
Wordt mijn collega morgen naar huis gestuurd?
Worden we vanwege het virus naar een ander gebied overgeplaatst?
Als ik moet vertrekken, wat gebeurt er dan met de mensen die we onderwijzen?
We zijn doorgegaan met onderwijs in het evangelie via sociale media, maar dat is niet altijd makkelijk. En het is zeker niet wat we ons van onze zending hadden voorgesteld. Desondanks zijn we hier, vastbesloten om de Heer te dienen en het hart van zijn kinderen te raken, ongeacht de plek of de omstandigheden of de middelen die tot onze beschikking staan.
Waarom wil ik nog steeds dienen?
Ja, het leven als zendeling is moeilijk op lichamelijk, emotioneel en geestelijk gebied, daar hebben we allemaal enige ervaring mee. Ja, we hebben veel beproevingen meegemaakt en zullen nog meer problemen ondervinden, maar dankzij Jezus Christus, die zijn leven voor ons heeft gegeven, weten we dat dit het allemaal waard is.
Ik weet dat onze hemelse Vader ieder van ons kent. Hij wist dat sommige zendelingen niet door de tempel of naar een opleidingscentrum voor zendelingen zouden kunnen gaan voordat ze op zending vertrokken. Hij wist dat sommige jonge mensen nooit de kans zouden hebben om te dienen in het land waar ze naartoe waren geroepen. En toch weten deze zendelingen dat de Heer van ons houdt en ons beschermt, en dat Hij dat altijd zal doen. En ze weten dat onze inspanningen voor Hem altijd zullen volstaan. We hebben nu zelf ondervonden dat we de Heer overal en in elke situatie kunnen dienen, en zijn evangelie kunnen uitdragen. Dat is de moeite waard.
Wat houdt mij op de been?
Ik heb geleerd dat er op moeilijke dagen twee manieren zijn om naar de situatie te kijken.
-
Je kunt een pessimistische houding aannemen, en ongeduldig zitten wachten tot alles weer normaal wordt.
-
Of je kunt een andere bril opzetten, doelen stellen, op een positieve manier plannen maken, en deze omstandigheden gebruiken als een gelegenheid om lang uitgestelde voornemens ten uitvoer te brengen.
Ik probeer altijd het tweede te doen. Als ik nadenk over de toestand in de wereld, vraag ik me af of COVID-19 een gelegenheid is om onze relaties meer te waarderen, of om ons hart meer open te stellen voor onze Schepper en bereidwilliger naar Hem te luisteren. Een gelegenheid om het evangelie nog meer prioriteit te geven.
Deze tijd is niet alleen moeilijk voor zendelingen, iedereen heeft het moeilijk. Maar net zoals opperbevelhebber Moroni het volk opriep om voor vrijheid te strijden (zie Alma 46), worden wij ook opgeroepen om op te staan en niet bang te zijn. We moeten beseffen dat onze hemelse Vader echt altijd bij ons is, en dat Hij het ons mogelijk maakt om met heel ons hart, onze macht, ons verstand en onze kracht te dienen, wat er ook gebeurt (zie Leer en Verbonden 4:2).
Als zendelingen van de Heer moeten we ons oog altijd op onze Heiland en onze eeuwige bestemming gericht houden. Laten we nooit vergeten dat onze hemelse Vader van al zijn kinderen houdt, en dat Hij ze allemaal bij Zich terug wil hebben.
Het is moeilijk om een zendeling te zijn tijdens deze COVID-19-pandemie, dat is waar, maar we kunnen ervoor zorgen dat het de beste tijd van ons leven wordt. Eerlijk gezegd is dat voor mij nu al het geval! En dat komt allemaal door mijn houding, doordat ik altijd probeer te denken aan mijn liefde voor mijn hemelse Vader en mijn verlangen om Hem te helpen met de vergadering van het verstrooide Israël. En ik weet dat Hij ieder van zijn zendelingen tedere barmhartigheden zal gunnen, als we ons best doen om onze roeping groot te maken.