Drie levenslessen van Moroni
Het Boek van Mormon bevat van begin tot eind krachtige eeuwige waarheden, verbazingwekkende beloften en lessen, en inspirerende voorbeelden van geloof in Jezus Christus. En het is allemaal nog waar ook!
Maar als we de hoofdstukken van Moroni aan het eind bereiken, heeft hij wel enkele zeer krachtige waarheden en levensveranderende lessen voor ons! Moroni eindigt het boek van Mormon met zijn ongelooflijke getuigenis en zijn persoonlijke uitnodiging om tot Christus te komen en de waarheid zelf te leren kennen. Maar we kunnen tussen die krachtige uitspraken door nog drie levensveranderende lessen uit zijn laatste hoofdstukken in dit fantastische boek leren.
1. Kijk verder dan de eindstreep
Het geeft voldoening als we de laatste hand aan een moeilijk maar lonend project leggen: het laatste puzzelstukje op zijn plek leggen of een feilloos werkstuk op school inleveren.
Moroni dacht dat hij klaar was met zijn bijdragen aan het Boek van Mormon nadat hij de ondergang van het Jareditische volk in het boek Ether had opgetekend. Hij zegt aanvankelijk: ‘Nu had ik, Moroni, niet gedacht nog meer te zullen schrijven na de samenvatting van het verslag van het volk van Jared te hebben voltooid; maar ik ben nog niet omgekomen’ (Moroni 1:1).
Hij was wellicht meer verrast dat hij nog in leven was dan je zou vermoeden. Hij doolde per slot van rekening alleen rond, met vijanden die hem aan alle kanten omringden.
Hij had extra tijd tot zijn beschikking. En in slechts tien hoofdstukken maakte Moroni daar optimaal gebruik van. Hij beschreef bijvoorbeeld de wijze waarop leraren en priesters worden geordend; instructies inzake het avondmaal (inclusief de gebeden); leringen over het leiden van kerkbijeenkomsten; een krachtige uiteenzetting van zijn vader over geloof, hoop en naastenliefde; en de heilige belofte in Moroni 10:3–5 hoe we persoonlijke openbaring over de waarachtigheid van het Boek van Mormon kunnen ontvangen. Wauw!
In die tien hoofdstukken die hij niet eens gepland had te schrijven, voegde Moroni essentiële waarheden toe voor toekomstige lezers van het Boek van Mormon.
We kunnen allemaal van zijn voorbeeld leren. De volgende keer dat je onverwacht wat tijd over hebt, of je het gevoel hebt dat je hard gewerkt hebt en eigenlijk al klaar bent, is het dan niet de moeite waard om te bidden en te overdenken of je wellicht nog iets kunt bijdragen?
De hele wereld is immers gezegend doordat Moroni dat deed.
2. Denk aan de stenen kist
Als je je lievelingsfruitboom in je achtertuin wilt laten groeien, zul je behoorlijk wat geduld moeten oefenen. Zelfs als het de juiste tijd van het jaar is en je de ideale groeiomstandigheden hebt, zul je nog de nodige jaren moeten wachten voordat je de eerste vruchten van je inspanningen kunt plukken.
Maar dat is uiteindelijk nog wel te doen, toch? Geduld is immers een schone zaak. En zelfs als je een andere soort boom plant die pas na tientallen jaren uitgroeit (zoals een olijfboom), heb je in elk geval de voldoening dat je kinderen en kleinkinderen er iets aan hebben.
Maar wat dacht je van Moroni? Het levenswerk van zijn vader, dat na diens dood Moroni’s werk werd, zou voorlopig nog geen vruchten afwerpen. Niet over tien jaar. Niet over duizend jaar. Mormon schreef: ‘Deze dingen zijn geschreven aan het overblijfsel van het huis van Jakob; […] en ze moeten in de hoede van de Heer worden verborgen, zodat ze in de door Hem bestemde tijd tevoorschijn kunnen komen’ (Mormon 5:12; cursivering toegevoegd).
Moroni wist niet precies wanneer dit werk tevoorschijn zou komen, maar hij had waarschijnlijk wel het idee dat het nog een hele poos ging duren. Hij zag een visioen van onze tijd en profeteerde over bepaalde omstandigheden die zich zouden voordoen (zie Mormon 8:35).
Dit weten we zeker: Moroni deed dit niet voor het welzijn van een van zijn familieleden, vrienden of zelfs kennissen. Moroni schreef de hartverscheurende woorden: ‘Ik ben alleen. Mijn vader is in de strijd gedood, evenals al mijn verwanten, en ik heb geen vrienden en kan nergens heen; en hoelang de Heer zal toestaan dat ik leef, weet ik niet’ (Mormon 8:5).
Hij verloor zijn hele familie. Al zijn vrienden. Zijn volledige beschaving! En toen hij klaar was met zijn kroniek, maakte hij een stenen kist om de heilige kroniek te verzegelen, die het daglicht vele honderden jaren niet zou zien.
Rechtschapen leven zorgt voor positieve veranderingen in de wereld. Soms zijn de resultaten pas generaties later volledig zichtbaar. Maar Moroni leert ons dat we altijd op Gods timing kunnen vertrouwen. We hoeven alleen ons deel te doen.
3. Houd een eeuwig perspectief voor ogen
Laten we eerlijk zijn: beproevingen dienen zich aan, het leven is oneerlijk en soms is alles gewoon heel pijnlijk. Het leven is vooral pittig als we denken dat we eindelijk een beproeving hebben doorstaan, maar er weer een stortvloed aan moeilijkheden ons vloert.
Of we nu met angst of depressie, het verlies van een dierbare of een andere beproeving te maken hebben, soms lijkt het ondoenlijk om aan geloof en hoop vast te houden. In die moeilijke momenten is het makkelijk om te denken: erger kan het niet worden.
Dat gold zeker voor Moroni. Het kon er voor hem tegen het eind van zijn leven waarschijnlijk niet erger op worden. In moeilijke tijden, als het lijkt dat er geen reden is om voorwaarts te blijven gaan of aan hoop vast te houden, kunnen we zijn voorbeeld van onwankelbaar geloof te midden van zoveel vernietiging voor ogen houden.
Sommigen zouden het leven van Moroni tragisch noemen. Hoewel hij getrouw was, verloor hij iedereen die hij liefhad. Hij was de laatste overlevende van zijn hele beschaving. Hij moest zijn vaders kroniek voltooien, omdat Mormon werd gedood voordat hij daartoe zelf de kans kreeg. En Moroni werd door de Lamanieten opgejaagd en vluchtte voor zijn leven toen hij zijn Schriftuurlijke boek optekende.
Kun je je voorstellen hoe angstaanjagend en hopeloos die situatie moet zijn geweest? Als een ander Moroni’s beproevingen had ondervonden, zou hij wellicht in de verleiding zijn gekomen om zijn geloof los te laten, Christus te verloochenen en onze hemelse Vader die vreselijke omstandigheden te verwijten. Maar Moroni deed dat niet.
Moroni bleef juist tot het einde toe volhouden (zie Moroni 1:3). Hij hield een eeuwig perspectief voor ogen om zijn moeilijkheden aan te kunnen. Hij wist wat waar was en wist dat wat er ook met hem gebeurde, hij met volgehouden geloof en vertrouwen in de Heiland en onze hemelse Vader alle beloofde zegeningen eens in vervulling zou zien gaan, en dat hij door de macht van Jezus Christus en de zegeningen van zijn verzoening gered zou worden (zie Moroni 10).
Dat is pas echt een krachtig getuigenis.
Als we denken dat dingen niet erger kunnen worden, kunnen we troost putten uit de ontwikkeling van een eeuwig perspectief en geloof zoals Moroni die had. We hebben dan de belofte dat we ‘alle dingen [kunnen] doen die [Christus] raadzaam acht’ (Moroni 10:23). We kunnen weten dat onze hemelse Vader met ons is. We mogen erop vertrouwen dat zijn plan van geluk ons een manier biedt om elke tragedie te overwinnen die we in het sterfelijk leven ondervinden. En we kunnen ons omringen met het licht, de vreugde en de zegeningen van het herstelde evangelie van Jezus Christus.
Met een eeuwig perspectief hebben we altijd een reden om te hopen. En we mogen erop vertrouwen dat we eens kunnen zeggen: ‘Mooier kan het niet worden.’