“Salig sa Dios ug Ipatigbabaw Siya Labaw sa Tanan,” Liahona, Ago. 2022.
Salig sa Dios ug Ipatigbabaw Siya Labaw sa Tanan
Ang kataposan nga leksiyon sa basahon ni Job mao nga ang matag usa kanato makapili sa pagpuyo sa atong kinabuhi nga mosalig sa Dios ug sa Iyang plano, bisan unsa pay mahitabo.
Ang bisan unsa nga pag-antos “mahimong husto pinaagi sa Pag-ula ni Jesukristo.”
Kristo diha sa Getsemani, ni Heinrich Hofmann
Nganong ang dili maayo nga mga butang mahitabo sa buotan nga mga tawo? Ako nagsuspetsa nga bisan si Adan ug Eva nangutana sa ilang kaugalingon niini nga pangutana. Si Job nangutana gayod. Daghang eskolar, mga philosopher, ug mga teyologo ang misulay sa paghatag og mga tubag.
Ang basahon ni Job mihisgot sa pangutana apan wala gayod mitubag sa ngano. Nakakat-on si Job nga ang pagsalig sa Dios ug dili pagsalig sa iyang kaugalingon nga pagsabot mao ang paagi sa pagsagubang sa mga kalisod sa kinabuhi. Kini nga mga pagtulon-an nag-awhag kanato nga ipatigbabaw ang Dios labaw sa tanan aron magpabilin kita nga positibo ug malaomon bisan pa man sa mga hagit.
Sala ug Pag-antos
Mahimong mas maayo ang pagsabot sa basahon ni Job kon atong ikonsiderar kini nga panultihon: “Ang tanang sala makaingon og pag-antos, apan dili tanang pag-antos gumikan sa sala.” Tungod kay ang tanang makasasala nga mga buhat walay dihadiha dayon nga negatibo nga mga sangpotanan alang sa mibuhat sa sayop (tan-awa sa Malaquias 3:13–18), kita mahimong malingla ug sayop nga magtuo nga kita mahimong tuyo nga magpakasala ug nga ang mga sangpotanan malikayan. Dili kini mahimo.
Samtang ang paghinulsol malipayon alang kanato ug kini magdala og kalipay ngadto sa Manluluwas ug sa atong Langitnong Amahan, ang atong mga sala nakaingon nga inosenteng nag-antos ang Manluluwas. Gibayaran Niya ang bugti aron dili kita mag-antos sa gikinahanglan nga pag-antos isip silot kon kita maghinulsol. Apan ayaw saypa og sabot: ang tanang sala makaingon og pag-antos.
Si Job ug ang iyang mga higala naghunahuna nga ang tanang pag-antos gumikan sa sala. Kana, usab, sayop gayod. Si Job usa ka buotan nga tawo kinsa nawad-an sa tanan ug hilabihang nag-antos. Sa dihang ang iyang mga higala “mihupay” kaniya, sila naghunahuna nga tingali si Job nakasala og dako nga nahimong angayan niana nga pag-antos.
Si Job nagtuo usab nga ang sala lamang ang makaingon og pag-antos ug gustong imatuod ngadto sa iyang mga higala ug ngadto sa Dios nga ang iyang “silot” hilabihan ra ka dako komparar sa mga sala nga iyang nabuhat. Kana nga pruyba, siya mirason, mosangpot sa paghunong sa iyang mga pag-antos.
Sa kataposan, ang Dios nakigsulti kang Job gikan sa usa ka alimpulos. Ang Dios wala mipanalipod sa Iyang Kaugalingon, mipasabot sa pag-antos ni Job, o mitubag sa mga pangangkon ni Job sa pagkawalay sala. Hinuon, ang Dios misaway sa tag-as nga mga panaghisgotan ni Job ug sa iyang mga higala, nag-ingon, “Kinsa ka man nga magduhaduha sa akong kaalam? Nagpakita ka lamang sa imong pagkawalay kaalam!” (Job 38:2). Aron sa pagpakita sa ilang pagkawalay alamag, ang Dios mihatag og labing menos 66 ka pangutana, nga midemanda nga tubagon kini ni Job. Dili makatubag si Job. (Tan-awa sa Job 38–42.)
Kini ingon og ang Dios mapailobon ug mabination nga miingon kang Job, “Kon dili ka makatubag og bisan usa sa akong mga pangutana mahitungod sa kalibotan nga akong gilalang, posible kaha nga adunay mahangtoron nga mga balaod nga wala nimo masabti? Aduna bay mga pangagpas nga imong gihimo nga dili balido? Nakasabot ba ka sa akong mga motibo ug sa unsang paagi mahinabo ang akong plano sa kaluwasan ug kahimayaan? Ug makita ba nimo daan ang imong umaabot nga kapalaran?”
Ang Dios sa Iyang kaalam nahibalo nga usa ka importante kaayo nga bahin sa atong mortal nga kasinatian mao ang dili pagkahibalo sa tanan. Adunay usa ka butang mahitungod sa pagsalig Kaniya nga magtugot kanato nga molambo aron mahimong sama Kaniya.
Si Job sa sinugdanan wala makasabot niini nga mga butang. Apan wala siya mag-inusara. Ang Dios nagpahinumdom kanato:
“Kay ang akong hunahuna dili sama sa inyong hunahuna, ug ang akong mga laraw dili sama sa inyong mga laraw, nag-ingon ang Ginoo.
“Kay sama nga ang kalangitan habog kay sa yuta, ang akong mga laraw habog kay sa inyong mga laraw, ug ang akong hunahuna kay sa inyong hunahuna.” (Isaias 55:8–9).
Nasabtan ni Job ang mensahe sa Dios. Mapainubsanon siyang miila nga wala siya makasabot, ug naghinulsol siya sa pagkonektar sa iyang pag-antos ngadto sa sala (tan-awa sa Job 42:3, 6). Nasabtan ni Job nga ang tanang pag-antos dili balaanong silot. Tungod kay ang iyang pag-antos dili gumikan sa sala, ang buluhaton ni Job mao ang pagsalig sa Dios. Bisan unsa pay mahitabo, gikinahanglan hinumdoman ni Job nga ang Dios “nahigugma sa iyang mga anak” bisan og si Job “wala masayod sa kahulogan sa tanan nga mga butang” (1 Nephi 11:17).
Pagpabiling Matinud-anon
Sama ni Job, gikinahanglan nato nga mosalig sa atong Langitnong Amahan ug ni Jesukristo ug magpabilin nga matinud-anon sa tanang kahimtang. Kon mas tinuod Sila sa atong kinabuhi, mas mosalig kita Kanila. Kon kita mas mohimo niini, mas motutok kita sa plano sa Langitnong Amahan sa kaluwasan ug kahimayaan. Kon magpabilin nga mas gitutokan kana nga mahangtoron nga panglantaw, mas sayon nga ipatigbabaw ang Dios labaw sa tanan ug dili na kaayo mahinungdanon ang mga kahimtang sa atong kinabuhi.1 Sama sa giingon ni Presidente Russell M. Nelson, “Uban sa celestial nga panan-aw, ang mga pagsulay nga imposible usbon mahimong posible nga lahutayon.”2
Uban niini nga mga panabot diha sa hunahuna, si Hari Benjamin miawhag kanato nga “tuo sa Dios; tuo nga siya mao, ug nga siya ang milalang sa tanan nga mga butang, lakip sa langit ug sa yuta; tuo nga siya aduna sa tanan nga kaalam, ug tanan nga gahom, sa langit ug sa yuta; tuo nga ang tawo dili makasabot sa tanan nga mga butang diin ang Ginoo mahimo nga makasabot” (Mosiah 4:9).
Si Presidente Brigham Young (1801–77) nindot kaayo nga mitudlo nga ang mga kahimtang diha sa atong kinabuhi wala magtino sa atong panglantaw. Miingon siya: “Ibalhog ang usa ka tawo sa bilanggoan ug hikti siya og mga kadena ug dayon tugoti siya nga mapuno sa kahupay ug sa himaya sa kahangtoran, ug kana nga bilanggoan usa ka palasyo alang kaniya. Usab, tugoti ang usa ka tawo nga maglingkod sa usa ka trono nga adunay gahom ug pagmando niini nga kalibotan, nga maghari sa iyang minilyon ug minilyon, ug wala niana nga kalinaw nga naggikan sa Ginoo sa mga Panon, wala niana nga katagbawan ug kalipay nga naggikan sa langit, ang iyang palasyo usa ka bilanggoan, iyang kinabuhi usa ka bug-at alang kaniya; nagpuyo siya diha sa kakuyaw, diha sa kahadlok, ug diha sa kaguol. Apan kon ang usa ka tawo napuno sa kalinaw ug gahom sa Dios, ang tanan maayo alang kaniya.”3
Tungod sa iyang pagsalig diha sa Dios, si Job nakakat-on nga “kon sulayan ako [sa Dios], makaplagan niya ako nga putli sama sa bulawan” (Job 23:10). Si Job malunsay pinaagi sa iyang mga kasinatian. Uban sa kahibalo nga dili tanang pag-antos gumikan sa sala ug nga masaligan ang Dios, si Lehi miingon:
“Ug karon, Jacob, … sa imong pagkabata ikaw nag-antos sa mga kasakit ug hilabihan nga kasubo. …
“Bisan pa niana, … ikaw nasayod sa pagkagamhanan sa Dios; ug siya nagpahinungod sa imong mga kasakit alang sa imong kaayohan” (2 Nephi 2:1–2).
“Kon sulayan ako [sa Dios],” si Job nakakat-on, “makaplagan niya ako nga putli sama sa bulawan.”
Ayaw Kahadlok
Bisan samtang nag-antos kita, ang Dios makatabang kanato diha sa atong mga kalisod. Siya miingon kanato: “Ayaw kahadlok kay mag-uban ako kanimo; ayaw kabalaka kay ako mao ang imong Dios; lig-onon ug tabangan ko ikaw, panalipdan ug luwason” (Isaias 41:10). Dili Niya kita biyaan bisan atol sa hilabihan nga mga hagit. Miingon Siya:
“Mag-uban ako kanimo iniglatas mo sa katubigan, ug dili ka malumos inigtabok mo sa mga suba; inig-agi mo sa kalayo dili ka mapaso o lamyon sa siga niini.
“Kay ako ang Ginoo nga imong Dios” (Isaias 43:2–3).
Samtang ilhon nato kini nga mga panalangin, ang atong pagsalig sa Dios molambo. Makaamgo kita nga ang bisan unsang pag-antos “mahimong mapahusto pinaagi sa Pag-ula ni Jesukristo.”4 Sa laing bahin, kon kita mas “mokunhod tungod sa pagkawalay pagtuo, ug mobulag gikan sa matarong nga agianan, ug wala makaila niana nga Dios kang kinsa [kita] kinahanglan mosalig” (Mormon 9:20), ang mga kahimtang sa atong kinabuhi mas makaapekto sa atong panglantaw sa kinabuhi. Kon kita mohunong sa pagsalig sa Dios, mahimo kitang mabalak-on ug motugyan ngadto sa kasagmuyo ug kagul-anan.
S Jesukristo mibuntog sa kalibotan. Tungod Kaniya, makabaton kita og kalinaw dinhi niini nga kalibotan ug “[m]agmadasigon” (Juan 16:33). Ang pagpamatuod ni Job bahin sa Manluluwas makapadasig human sa liboan ka tuig nga gipamulong niya kini. Siya mituaw:
“Kay ako nasayod nga ang akong Manluluwas buhi, ug sa kataposan, siya motindog ibabaw sa yuta:
“Ug human malaglag sa ingon ang akong panit, unya gikan sa akong unod makita nako ang Dios” (Job 19:25–26).
Si Jesukristo ganahan mopahiuli sa unsay dili nato mapahiuli, moalim sa mga samad nga dili nato maalim, moayo sa unsay dili gayod maayo,5 ug moganti sa bisan unsa nga dili makiangayon nga inyong gilahutay. Sa pagkatinuod, kon tugotan nato Siya, Iyang ipahinungod ang atong pag-antos alang sa atong kaayohan ug ibalaan kanato ang atong hilabihan nga kalisod.6 Siya dili lamang mohupay kanato ug mopahiuli sa unsay nawala (tan-awa sa Job 42:10, 12–13), apan gamiton Niya ang atong mga pagsulay alang sa atong kaayohan.
Ang Manluluwas adunay gahom nga himoong husto ang tanan ug nagtinguha sa pagbuhat sa ingon. Ganahan Siya nga permanenteng moayo bisan sa nasagmuyo nga mga kasingkasing (tan-awa sa Salmo 147:3). Ang kataposan nga leksiyon sa basahon ni Job mao nga ang matag usa kanato makapili sa pagpuyo sa atong kinabuhi nga mosalig sa Dios ug sa Iyang plano, bisan unsa pay mahitabo.