Sa Unsang Paagi ang Kataposang mga Pulong sa Akong Amahan Nakadasig sa Akong Pagkakabig
Ang tagsulat nagpuyo sa Namibia.
Ang mga pulong sa mga propeta, sa mga misyonaryo, ug sa akong amahan nakatabang nako nga molambo ang akong pagtuo kang Jesukristo.
Mibalhin ko sa dakong siyudad sa Namibia sa akong unang tuig sa unibersidad. Didto, ako nagpuyo uban sa akong igsoong lalaki, kinsa usa ka miyembro sa Ang Simbahan ni Jesukristo sa mga Santos sa Ulahing mga Adlaw.
Usa ka Dominggo, midapit siya nako ngadto sa simbahan uban niya, ug ako miuyon nga mouban. Akong nabantayan nga tanan nakong nahimamat didto sa bilding daw malipayon kaayo.
Ang akong igsoong lalaki mipaila nako ngadto sa mga misyonaryo, ug naghimo mi og appointment. Sa tinuod lang, wala gayod ko nagtagad atol sa ilang mga leksiyon, ug samtang ang mga elder kanunay nga moawhag kanako nga mag-ampo kabahin sa ilang gitudlo aron masayod kon kadto tinuod ba, wala nako kana buhata.
Sa kataposan gikapoyan ko sa mga leksiyon. Wala ko nagbasa sa mga kasulatan o naningkamot sa pag-usab sa mga butang sa akong kinabuhi, mao nga nagsugod ko sa paglikay sa mga elder.
Apan usahay mosimba gihapon ko uban sa akong igsoong lalaki. Ug kon masakpan ko sa mga elder, mangatarongan dayon ko nganong wala nako makigkita nila.
Usa ka Panamilit nga Mensahe
Pipila ka tuig ang milabay, ang akong amahan kalit nga nasakit, nga walay mga ilhanan nga mamaayo. Sa wala pa mamatay, mipakigbahin siya og mensahe sa akong mga igsoon ug kanako. Nagkutlo sa Mateo 6:33, siya mitambag kanamo nga “unaha ninyo pagpangita ang gingharian … sa Dios.” ug misulti kanamo nga kon kami matarong ug mosunod ni Jesukristo, ang tanang butang sa among kinabuhi mapahiluna ra.
Subo lang, kining panamilit nga mensahe wala nako hunahunaa hangtod human sa iyang dugay na nga kamatayon.
Sa wala pa namatay akong papa, naningkamot ko nga motuo ni Jesukristo ug sa Iyang ebanghelyo, apan human sa iyang kamatayon, ang akong nagtubo nga pagtuo nahunong.
Ang kamatayon sa akong papa sakit kaayo. Akong gibati nga murag ang tibuok nga kahayag nawala gikan sa akong kinabuhi. Midangop ko sa ilimnong makahubog aron mogaan ang kaguol ug kasakit. Mihunong ko sa pagbuhat sa tanang pagkamatinuoron, ug mibati sa akong kaugalingon nga giganoy palayo.
Apan usa ka adlaw, samtang ako naglisod og maayo, ang kataposang mga pulong sa akong amahan misantop sa akong hunahuna:
“Unaha Ninyo Pagpangita ang Gingharian … sa Dios”
“Unsa may akong gihimo sa akong kinabuhi?” Akong gihunahuna. Ang akong papa nagtinga na ug nagpamatuod gihapon sa iyang hugot nga pagtuo kang Jesukristo. “Nganong dili man ko makabuhat sa ingon?”
Ang paghunahuna mahitungod sa akong papa nakapahinumdom gayod nako sa kalinaw ug kalipay nga akong nakita sa mga mata sa mga miyembro matag higayon nga moadto ko sa simbahan uban sa akong igsoong lalaki. Gusto nako kanang sama nga kalinaw ug kalipay.
Ako nasayod nga mao na kini ang panahon nga magseryoso kabahin sa pag-angkon og pagpamatuod.
Usa ka Wala Damha nga Tubag
Misugod ko og pakigkita pag-usab sa mga misyonaryo. Ilang gitubag ang daghan sa akong mga pangutana, ug ako nagsugod sa pagbasa sa mga kasulatan nga ilang gipabasa kanako. Nagsugod ko nga mas mag-ampo pa ug maningkamot nga mas makat-on pa mahitungod sa ebanghelyo ni Jesukristo. Sa dihang gidapit ko nila sa pag-ampo mahitungod sa akong nakat-onan, akong gidawat ang imbitasyon.
Sa dihang nag-inusara ko, miluhod ko ug militok sa labing sinsero nga pag-ampo masukad, nangutana kon ang Simbahan tinuod ba. Samtang namalandong ko sa akong pag-ampo, kalit lang nakong nabati ang Espiritu nga kusog kaayo. Usa ka hinagawhaw, hinay—apan dulot—nga tingog mihunghong sa akong hunahuna, “Eben, dali, sunod kanako. Ako mao ang dalan, ang kamatuoran, ug ang kinabuhi.”
Nakalitan ko.
Sa wala madugay dihang akong gisulti sa mga misyonaryo kabahin niini, akong gipsabot nga abi nako og ang akong nadungog nga tingog akoa ra nga kaugalingong hunahuna nga nagsulay og hupay kanako. Ilang gipasalig kanako nga dili—kadto mao ang Espiritu Santo, naggiya kanako sa kamatuoran.
Talagsaon ang pagkahibalo nga ang Langitnong Amahan nakaila kanako ug ako makadawat og tubag sama niana. Apan akong gibati gihapon nga ako nagkinahanglan og dugang pa nga pagkompirmar mahitungod sa katinuod sa ebanghelyo.
Usa ka Dakong Tikang sa Hugot nga Pagtuo
Samtang nagsingabot ang kinatibuk-ang komperensiya, ang mga misyonaryo midapit kanako sa pagsulat og bisan unsa nga akong mga pangutana ug maminaw pag-ayo sa mga tubag.
Ang pakigpulong ni Presidente Russell M. Nelson nakakalma sa tanan nakong mga pagduhaduha. Dihang siya midapit kanato nga “subaya ang dalan sa pakigsaad ug magpabilin diha,”1 akong gibati nga sama og nagsulti ang Langitnong Amahan kanako nga magpabunyag.
Mao nga, human sa komperensiya, akong gisultihan ang mga elder nga andam nako. Akong gidudahan ang akong kaugalingon, ang akong katakos, ug ang akong kahigayonan nga mag-usab ug mahimong sama ni Jesukristo, apan samtang nakigsulti ko sa akong bishop, akong naamgohan unsa ang kinahanglan nakong buhaton. Samtang naghinumdom sa mga pulong sa propeta, sa Espiritu, ug sa akong amahan, ako mihimo og dakong tikang sa hugot nga pagtuo ug gibunyagan sa akong magulang nga lalaki. Ako sa kataposan, sa malipayon, nga paagi, nagsugod sa hingpit nga pagpuyo sa ebanghelyo.
Ang ebanghelyo naghatag kanako sa mga tubag ug kahupay nga akong gikinahanglan sa kinabuhi. Ang pagsabot sa plano sa kaluwasan naghatag kanako og paglaom nga makita nako pag-usab ang akong papa usa niana ka adlaw. Ang matag panagtigom sa sakramento daw sama niadtong una nga Dominggo uban sa akong igsoong lalaki—mabati gihapon nako ang sama nga kalinaw ug kalipay.
Samtang nag-andam ko sa pagserbisyo og misyon, ako naghinamhinam sa pagpakigbahin sa ebanghelyo ug sa akong pagpamatuod ngadto sa kalibotan. Andam nako nga ipalapnag ang kahayag sa ebanghelyo—sama nga kahayag nga gihatag ngari kanako sa dihang ako nanginahanglan niini pag-ayo.