Digitaal thema-artikel: jongvolwassenen
Als je een tijdje zonder het evangelie hebt geleefd, is het nog niet te laat om terug te komen
Door aan de verbonden te denken die ik met mijn hemelse Vader en Jezus Christus had gesloten, vatte ik de moed om weer naar de kerk te gaan.
Ik ben opgegroeid in Krasnodar (Rusland). Als meisje liet ik me dopen in een christelijke kerk die deel uitmaakte van mijn cultuur. Ik wist dat Jezus Christus echt bestond, maar ik was niet erg actief in mijn godsdienst.
Enkele jaren later ontmoette ik zendelingen van De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen. Ik kreeg een getuigenis van de waarheid van het evangelie en sloot door de doop een verbond met God – een verbond om God te dienen, zijn geboden te onderhouden, en bereid te zijn de naam van Jezus Christus op mij te nemen en Hem altijd indachtig te zijn.
Een geestelijke hongersnood
Toen ik pas gedoopt was, ging het goed met me! Ik hield van God, Jezus Christus en de kerk. Ik hield zoveel van het evangelie dat ik mijn klasgenoten erover wilde vertellen. Maar toen ik dat deed, kreeg ik tegenstand. Vanwege de manier waarop anderen me om mijn geloof behandelden, moest ik van school veranderen. En ik moest het pad als discipel van Christus grotendeels alleen afleggen.
Ik kon hier wel een tijdje mee omgaan. Ik bracht tijd door met mijn handjevol vriendinnen en met de zendelingen. Mijn getuigenis was sterk, maar nadat ik mijn diploma had gehaald en naar een andere stad was verhuisd, was ik vanwege mijn eerdere negatieve ervaringen wat terughoudender met het delen van mijn geloof.
Ik begon me steeds minder op het evangelie te richten. Hoewel ik het evangelie in die periode niet erg belangrijk vond, verwachtte ik toch dat God me in mijn worstelingen zou helpen. Maar toen de verwachte zegeningen uitbleven, besloot ik dat ik niet meer op zijn leiding wilde wachten.
Eén overgeslagen kerkdienst werden er drie, en dat werd maandenlang niet gaan. Daardoor nam ik kleine beslissingen die tegen de evangelienormen indruisten. Uiteindelijk ontaardde dat in een reeks grotere keuzes. Voordat ik er erg in had, deed ik het al vijf jaar zonder de kerk en had ik me nog nooit zo ver van God verwijderd gevoeld.
In mijn achterhoofd wist ik dat ik verbonden had gesloten, en ik had nog steeds een fragment van een getuigenis. Maar ik zette die gedachten aan de kant omdat ik het ongemakkelijk vond om te erkennen dat ik niet in overeenstemming met het evangelie leefde.
Uiteindelijk bereikte ik een breekpunt, waardoor ik in een geestelijke hongersnood terechtkwam. Ik wist dat ik naar God moest terugkeren. Niets bracht me echt geluk of voldoening. Maar de weg terug naar Hem leek te zwaar om zelfs maar aan te beginnen. Ik wilde de persoon zijn die ik vijf jaar eerder was, degene met zo’n sterk geloof, maar ik voelde me verloren.
Ik vroeg me af of er wel een weg terug was.
De weg terug
Uiteindelijk raapte ik de moed bij elkaar om iets te doen. De weg terug leek zo moeilijk om alleen te bewandelen, maar ik herinnerde me dat ik niet alleen was. Zoals er in Deuteronomium 31:6 staat: ‘Wees sterk en moedig, wees niet bevreesd en schrik niet voor hen terug, want het is de Heere, uw God, Die met u meegaat. Hij zal u niet loslaten en u niet verlaten.’
Zodra ik besloot om me weer tot Jezus Christus te wenden, bleven wonderen me terugleiden naar het verbondspad. Vanwege de verbonden die we met God sluiten, zal Hij, als we ervoor kiezen om tot Hem terug te keren en ons met een oprecht hart te bekeren, die verbonden eren en hernieuwen.
Door mijn kleine maar bewuste daden van bekering vond ik hernieuwing door Jezus Christus. En door de woorden van mijn patriarchale zegen te bestuderen, tot mijn Vader in de hemel te bidden en die eenvoudige dingen te doen die ons dichter tot Christus brengen, kreeg ik het vertrouwen dat de Heiland me ten goede veranderde.
Zoals ouderling Dale G. Renlund van het Quorum der Twaalf Apostelen onlangs heeft gezegd: ‘Als u het verbondspad bewandelt, vanaf de doop tot de tempel en uw verdere leven, beloof ik u de macht en kracht om tegen de natuurlijke wereldse stroom in te gaan – om te leren, u te bekeren en geheiligd te worden, en om in de moeilijkheden van het leven hoop, troost en zelfs vreugde te vinden.’
Als iemand die het verbondspad verliet en er later naar terugkeerde, kan ik getuigen dat dit waar is.
Als je het gevoel hebt dat je te ver van het evangelie verwijderd bent om terug te keren, dan is dat niet zo! Ik voelde me ook verloren, maar als je je op Jezus Christus blijft richten, zal Hij je leiden.
Je hoeft alleen maar op Hem te vertrouwen.