Μη φοβάστε
Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, συναντιόμαστε σήμερα χάριν της κοινής αγάπης που έχουμε για τα Χριστούγεννα και την χριστουγεννιάτικη περίοδο. Υπάρχει κάτι καλύτερο από την όμορφη μουσική και τα κάλαντα των Χριστουγέννων, τη χριστουγεννιάτικη συνάθροιση της οικογένειας και φίλων, τα χαμογελαστά πρόσωπα και τον χαρούμενο ενθουσιασμό των παιδιών; Τα Χριστούγεννα έχουν την ουράνια ικανότητα να μας φέρνουν κοντά ως οικογένειες, φίλους και κοινότητες. Προσδοκούμε στην ανταλλαγή δώρων και την απόλαυση ενός εορταστικού γεύματος.
Στο Χριστουγεννιάτικη Ιστορία, που γράφτηκε από τον Άγγλο συγγραφέα Κάρολο Ντίκενς, ο ανιψιός τού Σκρουτζ συλλαμβάνει την μαγεία αυτής της άγιας εποχής του έτους με το να συλλογιστεί το εξής: «Πάντοτε σκεφτόμουν την εποχή των Χριστουγέννων, όταν έφθανε… ως μια καλή εποχή. Μια ευγενής, επιεικής, συμπονετική, ευχάριστη εποχή. Την μόνη εποχή που γνωρίζω, μέσα στο μακρύ ημερολόγιο του έτους, όπου οι άνδρες και οι γυναίκες συμφωνούν στο να ανοίξουν την καρδιά τους ελεύθερα και να σκεφτούν τους [άλλους] ανθρώπους. …Γι’ αυτό…, μόλο που ποτέ δεν έβαλα μήτε ένα κομματάκι χρυσό ή ασήμι στην τσέπη μου, πιστεύω πως μου έκαναν καλό και πως θα μου κάνουν. Για τούτο λέω: ας είναι ευλογημένα!» (Μία χριστουγεννιάτικη ιστορία [1858], 5–6).
Ως γονέας και τώρα ως παππούς, έχω θυμηθεί την μαγεία των Χριστουγέννων καθώς έχω παρατηρήσει τα παιδιά μου και τώρα τα παιδιά τους, να εορτάζουν την γέννηση του Σωτήρα και να απολαμβάνουν την παρέα ο ένας του άλλου καθώς η οικογένειά μας συγκεντρώνεται. Είμαι σίγουρος ότι έχετε παρατηρήσει, όπως και εγώ, τη χαρά και την αθωότητα με την οποία τα παιδιά ανυπομονούν και απολαμβάνουν αυτή την ιδιαίτερη εορταστική περίοδο. Βλέποντας την χαρά τους, υπενθυμίζει στον καθέναν από μας τα παλιά χαρούμενα Χριστούγεννα. Ήταν ο Ντίκενς ξανά που παρατήρησε: «Είναι καλό να είμαστε καμιά φορά παιδιά και δεν υπάρχει καλύτερη εποχή από τα Χριστούγεννα, όταν ο μέγας Ιδρυτής τους ήταν ο ίδιος παιδί» (Μία χριστουγεννιάτικη ιστορία, 67).
Μεγάλωσα κοντά στο Λος Άντζελες, εκεί όπου το σπίτι μας περιβαλλόταν από δάση με πορτοκαλιές. Ένα απόγευμα κάθε Χριστούγεννα, οι γονείς μου προσκαλούσαν την οικογένεια, τους φίλους και τους γείτονες στο σπίτι μας να τραγουδήσουν χριστουγεννιάτικα κάλαντα και να απολαύσουν φαγητό. Ήταν μια θαυμάσια παράδοση για όλους μας και το τραγούδι φαινόταν να συνεχίζεται για ώρες. Εμείς τα παιδιά θα τραγουδούσαμε αν νιώθαμε ότι έπρεπε και ύστερα φεύγαμε κρυφά στο δάσος με τις πορτοκαλιές για να παίξουμε.
Η γυναίκα μου, η Κάθυ και εγώ επίσης αναθρέψαμε την οικογένειά μας στην νότια Καλιφόρνια, σχετικά κοντά στην παραλία. Τα Χριστούγεννα εκεί τα χαρακτήριζαν οι φοίνικες που ταλαντεύονται στο αεράκι. Κάθε χρόνο τα παιδιά μας ανυπομονούσαν να πάμε κάτω στο λιμάνι να δούμε την ετήσια χριστουγεννιάτικη παρέλαση πλοίων. Εκατοντάδες πανέμορφες θαλαμηγοί, με φώτα που αναβόσβηναν με όλα τα χρώματα, περικύκλωσαν το λιμάνι καθώς κοιτούσαμε με θαυμασμό.
Τώρα που ζούμε στη Σωλτ Λέηκ Σίτυ, η Κάθυ και εγώ έχουμε δημιουργήσει μια παράδοση να πηγαίνουμε τα παιδιά και τα εγγόνια μας σε μία τοπική παραγωγή του έργου Χριστουγεννιάτικη Ιστορία. Κάθε χρόνο, καθώς βλέπουμε τον Εμπενίζερ Σκρουτζ να βιώνει την θαυματουργή μεταμόρφωσή του από έναν άκαρδο ερημίτη σε έναν ευτυχισμένο γείτονα γεμάτο χριστουγεννιάτικη χαρά, αισθανόμαστε την ώθηση να αποβάλουμε τον Σκρουτζ από μέσα μας. Αισθανόμαστε την προτροπή να βελτιωθούμε για να ακολουθήσουμε το παράδειγμα της χριστιανικής αγάπης του Σωτήρα προς όλους.
Το μεταμορφωτικό πνεύμα της εποχής των Χριστουγέννων έχει τις ρίζες του στην εξιλεωτική δύναμη του Ιησού Χριστού για να αλλάξει τη ζωή μας προς το καλύτερο. Το αγαπημένο χρονικό της γέννησης του Υιού του Θεού περισσότερο από δυο χιλιάδες χρόνια πριν στη Βηθλεέμ είναι καταγεγραμμένο στο βιβλίο του Λουκά:
«Και κατά τις ημέρες εκείνες βγήκε διάταγμα από τον Καίσαρα Αύγουστο να απογραφεί ολόκληρη η οικουμένη…
»Και όλοι έρχονταν για να απογράφονται· κάθε ένας στη δική του πόλη.
«Ανέβηκε δε από τη Γαλιλαία και ο Ιωσήφ, από την πόλη Ναζαρέτ, στην Ιουδαία, στην πόλη τού Δαβίδ, που αποκαλείται Βηθλεέμ,
»για να απογραφεί μαζί με τη Μαριάμ, που ήταν αρραβωνιασμένη μ’ αυτόν για γυναίκα, η οποία ήταν έγκυος.
»Και ενώ βρίσκονταν εκεί, συμπληρώθηκαν οι μέρες για να γεννήσει·
»και γέννησε τον γιο της τον πρωτότοκο, και τον σπαργάνωσε, και τον έβαλε να πλαγιάσει μέσα στη φάτνη· επειδή, δεν υπήρχε γι’ αυτούς τόπος μέσα στο κατάλυμα.
»Και κοντά στην ίδια περιοχή υπήρχαν ποιμένες, που διανυχτέρευαν στα χωράφια, και φύλαγαν βάρδιες τής νύχτας στο κοπάδι τους.
»Και τότε, ένας άγγελος του Κυρίου φάνηκε σ’ αυτούς ξαφνικά, και δόξα τού Κυρίου έλαμψε ολόγυρά τους, και φοβήθηκαν με μεγάλον φόβο.
»Και ο άγγελος είπε σ’ αυτούς: Μη φοβάστε· επειδή, να, σας φέρνω ένα χαρμόσυνο μήνυμα μεγάλης χαράς, που θα είναι σε ολόκληρο τον λαό·
»επειδή, σήμερα, στην πόλη τού Δαβίδ, γεννήθηκε σε σας σωτήρας, που είναι ο Χριστός, ο Κύριος.
»Κι αυτό θα είναι σε σας το σημάδι: Θα βρείτε ένα βρέφος σπαργανωμένο, να κείτεται μέσα στη φάτνη.
»Και ξαφνικά, μαζί με τον άγγελο, φάνηκε ένα πλήθος ουράνιας στρατιάς, που υμνούσαν τον Θεό, και έλεγαν:
»Δόξα στον Θεό εν υψίστοις, και επάνω στη γη ειρήνη, σε ανθρώπους ευδοκίας» (Κατά Λουκάν 2:1, 3–14).
Ο άγγελος αντελήφθησαν τον φόβο των βοσκών, όταν παρουσιάστηκε σε αυτούς, λέγοντάς τους «μην φοβάστε». Η εκπληκτική δόξα του Θεού, η οποία ακτινοβολούσε μέσω του απρόσμενου ουράνιου αγγελιαφόρου, είχε όντως προκαλέσει φόβο στην καρδιά τους. Αλλά τα νέα που είχε έρθει ο άγγελος να δώσει δεν ήταν κάτι το οποίο έπρεπε να φοβούνται. Είχε έλθει να ανακοινώσει ένα θαύμα, να φέρει τα τελευταία καλά νέα, να τους πει ότι η λύτρωση της ανθρωπότητας είχε όντως ξεκινήσει. Κανένας άλλος αγγελιαφόρος πιο πριν ή από τότε δεν έχει προσφέρει πιο χαρμόσυνα νέα. Ο Μονογενής του Πατέρα είχε ξεκινήσει το θνητό Του ταξίδι: «Επειδή, σήμερα, στην πόλη τού Δαβίδ, γεννήθηκε σε σας σωτήρας, που είναι ο Χριστός, ο Κύριος». Αυτά ήταν όντως χαρμόσυνα νέα μεγάλης αγαλλίασης.
Όλοι μας αντιμετωπίζουμε στιγμές στη ζωή μας, όπου η μεγάλη χαρά που υποσχέθηκε ο άγγελος μπορεί να φανεί άπιαστη και μακρινή. Όλοι μας υποκείμεθα στις αδυναμίες και δυσκολίες της ζωής -- την αρρώστια, την αποτυχία, τα προβλήματα, την απογοήτευση και, στο τέλος, τον θάνατο. Ενώ πολλοί άνθρωποι έχουν ευλογηθεί να ζουν μέσα στην φυσική ασφάλεια, άλλοι σήμερα δεν το έχουν αυτό. Πολλοί αντιμετωπίζουν μεγάλες δυσκολίες ενώ αντιμετωπίζουν τις απαιτήσεις της ζωής και τις φυσικές και συναισθηματικές δυσκολίες που μπορεί να φέρει.
Και όμως, παρά τις δυσκολίες της ζωής, το μήνυμα του Κυρίου προς τον καθένα από εμάς είναι το ίδιο σήμερα όπως ήταν και για τους ποιμένες που φύλαγαν βάρδιες δύο χιλιάδες χρόνια πριν: «Μην φοβάστε». Ίσως η διαταγή του αγγέλου να μην φοβόμαστε να έχει μεγαλύτερη υπερβατική σημασία για εμάς σήμερα από ό,τι είχε για να ηρεμήσει τον φόβο των ποιμένων εκείνη την πρώτη χριστουγεννιάτικη βραδιά. Μήπως ήθελε να καταλάβουμε κι εμείς ότι χάριν του Σωτήρα, ο φόβος ποτέ δεν θα θριαμβεύσει; Να επισημάνει ότι εν τέλη ο φόβος ποτέ δεν δικαιώνεται; Να μας υπενθυμίσει ότι κανένα επίγειο πρόβλημα δεν μπορεί να είναι παντοτινό, ότι όλοι μπορούμε να σωθούμε;
Το πιο γλυκό δώρο που δόθηκε τα Χριστούγεννα θα είναι πάντοτε εκείνο που ο ίδιος ο Σωτήρας μάς πρόσφερε: Την τέλεια ειρήνη Του. Είπε: «Ειρήνη αφήνω σε σας, ειρήνη τη δική μου δίνω σε σας· όχι όπως δίνει ο κόσμος, σας δίνω εγώ. Ας μη ταράζεται η καρδιά σας ούτε να δειλιάζει» (Κατά Ιωάννην 14:27). Ακόμα και σε έναν κόσμο που η ειρήνη φαίνεται να είναι μακριά, το δώρο ειρήνης του Σωτήρα μπορεί να ζει μέσα στην καρδιά μας ανεξάρτητα από τις καταστάσεις μας. Αν αποδεχτούμε την πρόσκληση του Σωτήρα να Τον ακολουθήσουμε, ο φόβος που διαρκεί θα εξοριστεί για πάντα. Το μέλλον μας έχει εξασφαλιστεί. Αυτό είναι το «χαρμόσυνο μήνυμα μεγάλης χαράς, που θα είναι σε ολόκληρο τον λαό». «Μη φοβάσαι» ο προφήτης Ησαΐας μάς υπενθύμισε «επειδή, εγώ είμαι μαζί σου· μη τρομάζεις· επειδή, εγώ είμαι ο Θεός σου· σε ενίσχυσα· μάλιστα, σε βοήθησα· μάλιστα σε υπερασπίστηκα με το δεξί χέρι μου της δικαιοσύνης» (Ησαΐας 41:10).
Επειδή ο Σωτήρας γεννήθηκε δύο χιλιάδες χρόνια πριν στη Βηθλεέμ, υπάρχει ελπίδα -- και πολλά περισσότερα. Υπάρχει λύτρωση, ελευθέρωση, νίκη και θρίαμβος. «Το λάθος θα πέσει, το σωστό θα υπερισχύσει» (“I Heard the Bells on Christmas Day”, Hymns, αρ. 214). Δεν απορώ που η χορωδία αγγέλων παρουσιάστηκαν ξαφνικά ως ουράνιο θαυμαστικό στην ανακοίνωση του αγγέλου για τη γέννηση του Σωτήρα, τραγουδώντας: «Δόξα στον Θεό εν υψίστοις, κι επάνω στη γη ειρήνη, σε ανθρώπους ευδοκίας». Κανένα μήνυμα δεν θα μπορούσε να είναι πιο καθησυχαστικό. Κανένα μήνυμα δεν ήταν τόσο γεμάτο με ευδοκία προς τους ανθρώπους.
Είθε αυτή η εποχή να είναι εποχή ειρήνης και χαράς για όλους εμάς «γιατί σε μας γεννήθηκε [εκείνη] την ημέρα στην πόλη του Δαβίδ ένας Σωτήρας, που είναι ο Χριστός ο Κύριος». Στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.