Ελάτε, ας λατρέψουμε Αυτόν -- και το σχέδιο!
Όπως μερικοί από εσάς, ο χαριτωμένος μου σύζυγος Κρεγκ και εγώ, λατρεύουμε την ιερή μουσική των Χριστουγέννων. Εάν έπρεπε να φτιάξουμε μία λίστα με τα πιο αγαπημένα μας τραγούδια, προς την κορυφή σίγουρα θα βρισκόταν το «Ελάτε, πάντες οι πιστοί». Οι «χαρούμενοι» και «θριαμβικοί» στίχοι του μας προτρέπουν να «έρθουμε», να «δούμε» και να «λατρέψουμε» τον Σωτήρα μας, Ιησού Χριστό -- τον «Βασιλιά των αγγέλων»1. Νιώθω σίγουρη πως, ως προγήινα πνεύματα που έμαθαν για το σχέδιο σωτηρίας, όχι μόνο είδαμε και λατρέψαμε αλλά επίσης, κραυγάσαμε από χαρά όταν Αυτός εθελοντικά και ταπεινά πρόσφερε τον εαυτό Του ως Σωτήρας του κόσμου2. Σε πέντε από τις πιο βαρυσήμαντες λέξεις που ειπώθηκαν ποτέ, είπε με πραότητα: «Εδώ είμαι εγώ, στείλε εμένα»3.
Μαζί με τον Απόστολο Πέτρος, ο Πρόεδρος Μόνσον μας νουθέτησε να «είστε πάντοτε έτοιμοι [να δώσετε]… λόγο για την ελπίδα που είναι μέσα σας»4. Καθώς μοιράζομαι μερικές προσωπικές χριστουγεννιάτικες αναμνήσεις, ελπίζω να μπορείτε να δείτε τον λόγο για τον οποίο έχω ελπίδα στον Σωτήρα, στον «Θεό [ο Αιώνιος Πατέρας μας, που] με τέτοιον τρόπο αγάπησε τον κόσμο, ώστε έδωσε τον Υιό του τον Μονογενή»,5 και στο τέλειο και ένδοξο σχέδιο ευδαιμονίας του Πατέρα.
Χριστουγεννιάτικη ανάμνηση νούμερο 1
Όταν ήμουν 14 ετών, η οικογένειά μου ζούσε στη Νέα Ζηλανδία. Ο πατέρας μου ήταν ένας νέος άνδρας στα 30 του, όταν έλαβε την κλήση να υπηρετήσει ως πρόεδρος ιεραποστολής.
Τα Χριστούγεννα ήρθαν και τα πέντε αδέλφια μου κι εγώ προσπαθούσαμε ακόμα να προσαρμοστούμε στο νέο μας σπίτι, μακριά από το δικό μας. Ήταν δοκιμασία για εμένα --μία ανώριμη έφηβη-- να βρίσκομαι μακριά από σπίτι, φίλους και οικογένεια. Περιφερόμουν απαθής, αναζητώντας οικείες εικόνες, ήχους και εορτασμούς των Χριστουγέννων -- τη μουσική, τα φώτα, το χριστουγεννιάτικο δένδρο, το χιόνι και ιδιαίτερα την οικογένεια. Αναζητούσα αγαπημένα εξαδέλφια, θείες και θείους που ήξερα ότι σε λίγο θα μαζεύονταν στο σπίτι του παππού Κέαρ στη Σωλτ Λέηκ για το ετήσιο χριστουγεννιάτικο πάρτι της οικογένειας Κέαρ.
Ήταν παραμονή Χριστουγέννων του 1966. Απρόθυμα είχα πάει με την οικογένειά μου και τους ιεραποστόλους σε μία οικογενειακή βραδιά στην έδρα της ιεραποστολής, πεπεισμένη ότι αυτή η συγκέντρωση θα ήταν, στην καλύτερη περίπτωση, ένα κακέκτυπο του πάρτι της οικογένειας Κέαρ, το οποίο τόσο πολύ νοσταλγούσα. Δεν ενθυμούμαι καλά σε ποιο σημείο κτύπησε το τηλέφωνο, αλλά εκείνο το τηλεφώνημα άλλαξε αυτοστιγμεί την εφηβική μου καρδιά, γεμίζοντάς με με συμπόνια για τον αγαπημένο μου μπαμπά και τύψεις που ήμουν προηγουμένως τόσο εγωκεντρική.
Το τηλεφώνημα ήταν από τον θείο Τζο που μας πληροφόρησε ότι ο αγαπημένος, ανιδιοτελής, εργατικός, πιστός στις διαθήκες παππούς Κέαρ είχε μόλις υποστεί ένα βαρύ εγκεφαλικό και βρισκόταν αναίσθητος στο νοσοκομείο. Οι αναμνήσεις πέρασαν σαν αστραπή από το μυαλό μου για αυτόν τον μουσικόφιλο, αστείο πατριάρχη που όλοι αγαπούσαμε τόσο πολύ! Ο πατέρας μου ήταν φανερά ταραγμένος καθώς επέστρεψε από το τηλεφώνημα, αλλά συγκράτησε τον εαυτό του, ανασήκωσε τους ώμους και έδωσε μία ένθερμη μαρτυρία για το σχέδιο του Πατέρα και την πίστη του στον καίριο ρόλο του Σωτήρα σε αυτό. Η μαρτυρία του άγγιξε την πονεμένη μου καρδιά.
Δυστυχώς, ο παππούς δεν συνήλθε. Απεβίωσε την επόμενη ημέρα. Ήταν ανήμερα των Χριστουγέννων στη Νέα Ζηλανδία, αλλά παραμονή Χριστουγέννων, η αγαπημένη ημέρα του έτους για τον παππού, στη Σωλτ Λέηκ Σίτυ. Ο θάνατός του ήταν η πρώτη μου εμπειρία απώλειας κάποιου τόσο κοντινού και τόσου αγαπημένου μου προσώπου. Αν και θρηνήσαμε τον χαμό του, ευλογήθηκα και παρηγορήθηκα στη γνώση μου για το ένδοξο σχέδιο ευδαιμονίας. Ένιωσα επιβεβαίωση ότι θα ξανάβλεπα τον παππού, εάν ζούσα όπως αυτός. Δεν νομίζω ότι καταλάβαινα πλήρως, σε εκείνο το σημείο της ζωής μου, τον καίριο ρόλο που έπαιξε ο Σωτήρας και η εξιλεωτική Του θυσία, ώστε να κάνουν δυνατό για εμένα να επανενωθώ με τους αγαπημένους μου κάποια μέρα. Αλλά ήξερα αρκετά για να χαρώ με το σχέδιο. Ήξερα αρκετά ώστε να λατρέψω Αυτόν του οποίου τη γέννηση εορτάσαμε.
Από εκείνα τα Χριστούγεννα πριν από τόσα χρόνια, έχω μάθει περισσότερα για τον Σωτήρα μας, Ιησού Χριστό. Ο Πρόεδρος Χάρολντ Λη δίδαξε: «Ο Υιός του Θεού… ήλθε εδώ ως ο Μονογενής Υιός για να εκπληρώσει μία αποστολή, να θυσιαστεί σαν Αμνός πριν από την δημιουργία του κόσμου, για να προσφέρει τη σωτηρία σε όλη την ανθρωπότητα. Δίνοντας τη ζωή Του, άνοιξε την πόρτα… και δίδαξε τον τρόπο με τον οποίο θα μπορούσαμε να κερδίσουμε αιώνια ζωή. …Αυτός ήταν ο Ιησούς σε όλο Του το μεγαλείο»6.
Χριστουγεννιάτικη ανάμνηση νούμερο 2
Μία άλλη έντονη χριστουγεννιάτικη ανάμνηση είναι από το 1984, κάνοντας την ευγνωμοσύνη μου για τον Σωτήρα και το ένδοξο σχέδιο της σωτηρίας να μεγαλώσει σημαντικώς. Ήμουν 32 ετών, παντρεμένη με τον αγαπημένο μου, πιστό σύζυγο, και μητέρα των τεσσάρων λατρεμένων μικρών παιδιών μας, ηλικίας τριών έως δέκα ετών. Έξι εβδομάδες πριν από τα Χριστούγεννα, λάβαμε νέα από τον γιατρό που συγκλόνισαν τον κόσμο μας, όταν πρόφερε τη διάγνωση για καρκίνο. Ο Κρεγκ κι εγώ κοιταχτήκαμε με δυσπιστία, πολεμώντας και οι δύο να μην κλάψουμε, διερωτώμενοι τι επεφύλλασσε το μέλλον. Το αμέσως επόμενο αίσθημα όμως, ήταν εκείνη η γλυκιά «ειρήνη… που υπερέχει κάθε νου»7 χάρη στην πίστη μας στον Ιησού Χριστό και στο σχέδιο του Πατέρα.
Παρόλο που ο Κρεγκ υπηρετούσε ως επίσκοπος στον τομέα μας εκείνο τον καιρό, επιλέξαμε να μοιραστούμε τα νέα μόνο με την οικογένειά μας, ώστε να διατηρήσουμε τα πράγματα όσο το δυνατόν πιο φυσιολογικά για τα μικρά παιδιά μας. Κατά τη διάρκεια αυτών των έξι εβδομάδων πριν από τα Χριστούγεννα, έκανα σχεδόν καθημερινά τη διαδρομή μέχρι τα εξωτερικά ιατρεία του νοσοκομείου, μέσα στο χιόνι και τον πάγο -- ενώ ανιδιοτελείς μητέρες και αδελφές μας βοηθούσαν διαδοχικά στο σπίτι. Ήταν μια περίοδος δοκιμασίας, αλλά θυμάμαι εκείνα τα Χριστούγεννα με λέξεις ανεπαρκείς να περιγράψουν το βάθος της ευγνωμοσύνης μου για την εξιλεωτική θυσία του Σωτήρα μας, Ιησού Χριστού, και «το ευσπλαχνικό σχέδιο του μεγάλου Δημιουργού»8.
Αντιλαμβανόμενη ίσως καλύτερα από κάθε άλλη φορά πόσο εύθραυστη ήταν η ζωή, το σχέδιο ευδαιμονίας του Επουράνιου Πατέρα μας έγινε περισσότερο προσωπικό για μένα από ποτέ πριν. Τα Χριστούγεννα ήταν διαφορετικά εκείνη τη χρονιά. Όσο κι αν αγαπώ οτιδήποτε σχετικό με τα Χριστούγεννα, τα μόνα πράγματα που φαινόταν ότι είχαν σημασία για εμένα ήταν ο αιώνιος γάμος μου, η οικογένειά μου και η πίστη και η μαρτυρία μου για τον Επουράνιο Πατέρα, τον Ιησού Χριστό και το σχέδιο.
Μία ημέρα καθώς αναπαυόμουν στο σπίτι, ανησυχώντας για το μέλλον των τεσσάρων μικρών παιδιών μας, ξεφύλλισα το περιοδικό Friend και το μάτι μου έπεσε σε ένα μουσικό κομμάτι. Κάθισα στο πιάνο και δάκρυσα καθώς τραγούδησα και ένιωσα το μήνυμα του τραγουδιού να διαπερνά την τρυφερή καρδιά μου. Ήξερα πως έπρεπε να διδάξω αυτό το τραγούδι όχι μόνο στα εκατό παιδιά της Προκαταρκτικής του τομέα μας, όπου υπηρετούσα ως ηγέτιδα μουσικής, αλλά ακόμα πιο σημαντικά στα τέσσερα πολύτιμα παιδιά που ζούσαν στο σπίτι μας.
Πώς μπορούσε ο Πατέρας να μιλά στον κόσμο για αγάπη και τρυφερότητα;
Έστειλε τον Υιό Του, ένα νεογέννητο μωρό, με ειρήνη και ιερότητα.
Πώς μπορούσε ο Πατέρας να δείξει στον κόσμο, το μονοπάτι που θα πρέπει να πάρουμε;
Έστειλε τον Υιό Του να περπατήσει με τους ανθρώπους στη γη, ώστε να το μάθουμε.
Πώς μπορούσε ο Πατέρας να μιλά στον κόσμο για θυσία, για θάνατο;
Έστειλε τον Υιό Του να πεθάνει για εμάς και να αναστηθεί με πνοή ζωής.
Τι ζητά ο Πατέρας από εμάς; Τι λένε οι γραφές;
Έχετε πίστη, έχετε ελπίδα, ζήστε σαν τον Υιό Του, βοηθάτε άλλους στον δρόμο τους.
Τι ζητά; Ζήστε σαν τον Υιό Του. 9
Αυτό το εμπνευσμένο τραγούδι μου έδωσε μια γεύση πώς θα μπορούσα να δείξω στον Επουράνιο Πατέρα μου την ευγνωμοσύνη μου για τον Υιό Του και το σχέδιό Του. Ένιωσα πως ακόμα κι αν δεν μου δινόταν το προνόμιο να δω τα παιδιά μου να μεγαλώνουν και να ωριμάζουν, εάν κατόρθωναν να καταλάβουν και να μάθουν και να ζήσουν την απλή αλλά βαθιά διδαχή που περιέχεται σε αυτό το ιερό τραγούδι, θα μπορούσαν να γίνουν αληθινοί μαθητές του Ιησού Χριστού.
Υπήρχε ένα ιδιαίτερο πνεύμα που πλανιόταν πάνω από το σπίτι μας εκείνο τον χρόνο, ευλογώντας μας με ειρήνη και αγάπη ο ένας για τον άλλον, που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Αισθάνθηκα σαν να δινόταν στα παιδιά μας μία ιδιαίτερη αίσθηση του ιερού εκείνα τα Χριστούγεννα. Ποτέ πριν και ποτέ μετά από τότε δεν ξαναέζησαν τη γέννηση με τέτοια ευλάβεια, δέος και αγάπη που ξεπερνούσε την τρυφερή τους ηλικία. Καθώς ξεπερνούσαμε τους εαυτούς μας κάτω από τις περιστάσεις, φαινόταν πως νιώθαμε με περισσότερη θέρμη τις πνευματικές εμπειρίες, καθώς αναλογιζόμασταν και ευχαριστούσαμε για το δώρο του Σωτήρα μας, Ιησού Χριστού και για το ένδοξο σχέδιο σωτηρίας του Επουράνιου Πατέρα μας.
Συχνά έχω αναρωτηθεί πώς μπορούν οι άνθρωποι να ζουν χωρίς την ελπίδα που προέρχεται από την κατανόηση του σχεδίου σωτηρίας και του κεντρικού ρόλου της Εξιλέωσης του Σωτήρα σε αυτό το σχέδιο. Με ευγνωμοσύνη προσθέτω τη μαρτυρία μου σε αυτήν του αγαπημένου μας προφήτη, Προέδρου Τόμας Μόνσον, που κατέθεσε σθεναρώς: «Για Εκείνον που λύτρωσε τον καθέναν εξ ημών από τον ατελείωτο θάνατο, τον Ιησού Χριστό, καταθέτω μαρτυρία ότι είναι διδάσκαλος αληθείας -- αλλά είναι παραπάνω από διδάσκαλος. Είναι το Παράδειγμα της τέλειας ζωής -- αλλά είναι παραπάνω από παράδειγμα. Είναι ο Μέγας Ιατρός -- αλλά είναι παραπάνω από ιατρός. Αυτός που έσωσε τη “χαμένη λεγεώνα” της ανθρωπότητας είναι στην κυριολεξία ο Σωτήρας του κόσμου, ο Υιός του Θεού, ο Άρχοντας Ειρήνης, ο Άγιος του Ισραήλ --δηλαδή ο ανεστημένος Κύριος-- ο οποίος διεκήρυξε: “Εγώ είμαι ο πρώτος και ο τελευταίος. Εγώ είμαι αυτός που ζει, εγώ είμαι αυτός που θανατώθηκε. Εγώ είμαι ο συνήγορός σας προς τον Πατέρα” [Δ&Δ 110:4]»10.
Καθώς συλλογιζόμαστε τα δυσνόητα Πάθη Του για εμάς, σίγουρα ανάμεσα στις έξι πιο θλιμμένες λέξεις που ποτέ ξεστόμισε ο Κύριος είναι αυτές: «Μήπως κι εσείς θέλετε να φύγετε;»11 Όταν οι καιροί είναι δύσκολοι, μπορούμε να επιλέξουμε να απομακρυνθούμε από Αυτόν και να παλέψουμε μέσα στα βάσανα μόνοι μας ή μπορούμε να επιλέξουμε να επιστρέψουμε σε Αυτόν και στο σχέδιο του Πατέρα, ανακαλύπτοντας ότι δεν θα υποστούμε «κανενός είδους βάσανο, χωρίς να καταπιωθεί από τη χαρά για τον Χριστό»12. Η προσευχή μου για τον καθένα από εσάς είναι να αποδεχθείτε την πρόσκληση του ιερού χριστουγεννιάτικου ύμνου «ελάτε, ας λατρέψουμε Αυτόν» και τον Επουράνιο Πατέρα μας για το ένδοξο και τέλειο σχέδιό Του! Στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.