Video: Het seminarie in Matnog

Jaarlijkse instructie-uitzending S&I 2020

Richard Manahan: Matnog is een plaats in de provincie Sorsogon. Je komt er langs als je van Luzon naar Visayas rijdt. Net zoals Matnog voor miljoenen reizigers de poort van Luzon tot Visayas en omgekeerd is, is het seminarie voor jongeren de poort tot een beter leven.

Alex Castidades: Ik ben Alex Castidades, seminarieleerkracht en kersverse president van de gemeente Matnog. In 2012 begonnen we met het seminarieprogramma. We hadden toen 22 ingeschreven jongeren. Dat aantal is sindsdien blijven toenemen. Het aantal cursisten en afstuderenden nam jaarlijks toe.

Richard Manahan: Het bleef maar stijgen. Op een bepaald moment 55 en nu zelfs 110 cursisten. Kortom, hun inschrijvingspercentage is 100 procent. Alle potentiële seminariecursisten hebben zich ingeschreven. Sinds 2015 hebben ze bijna elk jaar 100 procent gehaald, omdat ze geloven dat het seminarie de jongeren echt kan veranderen.

Edilberto Gabelo: Ik ben Edilberto Gabelo uit de gemeente Matnog. Zes jaar geleden werd ik als gemeentepresident geroepen. Ik nam het ledenregister in MLS door. Ik kwam bij de lijst met potentiële seminariecursisten. Er waren veel problemen, omdat niemand aandacht aan het seminarie had besteed. Ik sprak met teruggekeerde zendelingen. De eerste was broeder Alex. Hij was bereid om het doen.

Richard Manahan: Dat waren de broeder en zuster die als seminarieleerkrachten werden voorgedragen. Broeder Alex Castidades en zuster Margie. Toen begon het pas echt, omdat zij het programma ter harte namen.

Alex Castidades: De jongeren konden het seminarie en het instituut niet bijwonen. Dat kwam vooral doordat hun familie geen lid van de kerk is. Maar ook omdat ze ver van de kerk wonen.

Margie Adiong: Als nieuwe seminarieleerkracht wist ik niet wat mijn roeping inhield. Het was erg moeilijk om het programma op te starten en de jongeren aan te moedigen. Ze hadden weinig interesse.

Edilberto Gabelo: Ik had de leiding van de Heilige Geest nodig. Ik vroeg God om hulp, zodat ik tot de jongeren door kon dringen, maar ook tot de ouders, zodat zij bereid zouden zijn om hun kinderen te steunen.

Alex Castidades: Ik woonde toen als seminarieleerkracht de gemeenteraad bij. Daar bespraken we wat we eerst moesten doen. Een zendeling stelde voor dat de hele gemeente zou vasten om de afgedwaalden te helpen.

Richard Manahan: We stemden er meteen mee in. We hadden hetzelfde doel: contact met ze leggen, want we moeten ons uiterste best doen om alle potentiële seminariecursisten oprecht uit te nodigen. En dat deden we. We gingen op pad en bezochten ze allemaal. Uitnodigen, uitnodigen, uitnodigen. We schakelden ook de actieve seminariecursisten in.

Stephanie Pantone: Na schooltijd wachten we bij de schoolpoort op elkaar. Dan gaan we samen naar het seminarie.

Alex Castidades: Ik geef het ochtendseminarie. Ik sta om 3.00 uur op, want de seminarieles begint om 5.00 uur in de kerk. Ik wil vóór de cursisten in de kerk zijn om mijn lesmateriaal klaar te maken. Na het seminarie ga ik rechtstreeks naar mijn werk. Ik ben twee uur onderweg van de kerk naar mijn werk. In het begin was dat erg moeilijk. En na mijn werk moet ik om 17.00 uur terug in de kerk zijn om weer seminarie te geven. Als ik om 15.00 uur in Matnog aankom, en als ik nog tijd heb, probeer ik mijn seminariecursisten en hun ouders te bezoeken. Ik bezoek mijn seminariecursisten dus bijna elke dag thuis.

Margie Adiong: Hij werd als seminarieleerkracht in de kerk geroepen, en ik als thuisseminarieleerkracht. Het was moeilijk om met de jongeren bezig te zijn, vooral zij die ver weg wonen. Sommigen wonen kilometers van de kerk af. Je moet ze thuis bezoeken, zodat ze aan het seminarie kunnen deelnemen. Ik heb 23 cursisten en ik bezoek ze elke week één voor één.

Richard Manahan: We mogen niemands potentieel onderschatten. Ik zie ze als geliefde zonen en dochters van God. Ik ben ervan overtuigd dat het programma hun leven kan veranderen. Daarom zijn we erg enthousiast over het programma. Twaalf van hen zijn dit jaar op zending gegaan. Er zullen er meer volgen.

Margie Adiong: De leiders organiseren activiteiten voor de jongeren, zodat ze elkaar beter leren kennen. Zo kunnen ze hen ook aansporen om het seminarie te volgen.

Erica Villareal: Dankzij het seminarie is mijn geloof toegenomen. Het heeft me geholpen om sterk te zijn en op de Heer te vertrouwen.

Arnold Cariso: Ik bereid me op mijn zending voor door naar het seminarie te gaan.

Margie Adiong: Ik ben heel blij! Ik zie dat sommige jongeren hulp nodig hebben – ik ben naast leerkracht ook moeder en ik wil dat ze zich geliefd voelen. Als een cursist de les niet bijwoont, ben ik ongelukkig, omdat ik weet dat er een probleem is. Ik wil ze dan graag vragen wat er scheelt. Zelfs als ze ver weg wonen, doe ik mijn best om ze te bezoeken en ze te tonen dat ze belangrijk en bijzonder zijn.

Richard Manahan: Het zou me niet verbazen als veel van deze jongeren later kerkleiders in dit gebied en misschien wel in het district worden.

Deelnemers:

Richard ManahanCoördinator seminarie en instituut

Alex CastidadesSeminarieleerkracht

Edilberto GabeloVoormalig gemeentepresident

Margie AdiongThuisseminarieleerkracht

Stephanie PantoneSeminariecursist

Erica VillarealSeminariecursist

Arnold CarisoSeminariecursist