ຄືນສະງັດ, ສ່ອງທົ່ວໄປ

ໂດຍ ແຊຣັນ ຢູແບ້ງ

ທີ່ປຶກສາທີໜຶ່ງໃນຝ່າຍປະທານສະມາຄົມສະຕີສົງເຄາະສາມັນ

ຂ້າພະເຈົ້າຢາກຈະເລົ່າສອງເລື່ອງໃຫ້ທ່ານຟັງ ທີ່ໄດ້ເກີດຂຶ້ນກັບຂ້າພະເຈົ້າ ຊຶ່ງໄດ້ຢູ່ໃນຈິດໃຈຂອງຂ້າພະເຈົ້າ ມາເປັນເວລາຫລາຍປີ ແລະ ແມ່ນແຕ່ຕອນນີ້ ກໍຍັງເປັນບົດຮຽນສິດສອນຂ້າພະເຈົ້າຢູ່.

ເລື່ອງທີໜຶ່ງໄດ້ເກີດຂຶ້ນຕອນຂ້າພະເຈົ້າມີອາຍຸໄດ້ 6 ປີ. ຜູ້ນຳເພງຂອງພວກເຮົາ ຢູ່ຫວອດຮັນເຕີ ທີ 5 ແມ່ນຊິດສະເຕີ ເບເວີລີ ວິດລີ. ຂ້າພະເຈົ້າຮັບຮູ້ໃນຕອນນີ້ວ່າ ຕອນນັ້ນລາວຄົງມີອາຍຸບໍ່ເຖິງ 40 ປີ, ແຕ່ລາວມີລູກເປັນໄວລຸ້ນ ແລະ ເບິ່ງຄືວ່າລາວເປັນຜູ້ໃຫຍ່ ແລະ ສະຫລາດຕໍ່ພວກເຮົາ ໃນຊັ້ນປະຖົມໄວລຸ້ນນ້ອຍ. ລາວຕະຫລົກ ແລະ ປະຕິບັດຕໍ່ພວກເຮົາ ຄືກັບວ່າພວກເຮົາເປັນຜູ້ໃຫຍ່ໂຕນ້ອຍໆ, ແລະ ພວກເຮົາກໍມັກຫລາຍ. ພວກເຮົານັບຖືລາວ ແລະ ຢາກເຮັດໃຫ້ລາວດີໃຈ. ລາວໄດ້ບອກພວກເຮົາວ່າ ພວກເຮົາສາມາດຮ້ອງເພງດັງ ຈົນພໍ່ແມ່ຂອງພວກເຮົາທີ່ຢູ່ຫ້ອງທາງຂ້າງໄດ້ຍິນສຽງຂອງພວກເຮົາ. ບໍ່ແມ່ນຮ້ອງສະນັ່ນຊື່ໆ—ແຕ່ຮ້ອງເພງແທ້ໆ! ແລະ ພວກເຮົາກໍໄດ້ຮ້ອງຈົນສຸດຄວາມສາມາດ. ລາວກໍຍັງໄດ້ສິດສອນພວກເຮົາໃຫ້ຮ້ອງເພງຈາກປຶ້ມເພງສວດຂອງຜູ້ໃຫຍ່ນຳອີກ, ໂດຍທີ່ເວົ້າວ່າ ລາວຮູ້ວ່າພວກເຮົາໃຫຍ່ພໍທີ່ຈະເປັນນັກດົນຕີໄດ້ແລ້ວ ທີ່ສາມາດຈື່ຈຳບົດເພງທີ່ຍາກໆໄດ້. ແລະ ແລ້ວລາວໄດ້ອະທິບາຍຄວາມໝາຍຂອງທຸກຄຳໃນບົດເພງ ເພື່ອໃຫ້ພວກເຮົາເຂົ້າໃຈ. ລາວໄດ້ສິດສອນພວກເຮົາວ່າ ທຸກເພງມີຂ່າວສານພິເສດ ສຳລັບພວກເຮົາໂດຍສະເພາະ ແລະ, ຖ້າຫາກພວກເຮົາຄິດກ່ຽວກັບບົດເພງ, ພວກເຮົາຈະພົບເຫັນຂ່າວສານ ທີ່ມີຄວາມໝາຍສະເພາະສຳລັບຊີວິດຂອງພວກເຮົາ.

ໃນບຸນຄຣິດສະມັດປີນັ້ນ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ພະຍາຍາມໃຊ້ສິ່ງທີ່ຊິດສະເຕີ ວິດລີ ໄດ້ສິດສອນພວກເຮົາ, ແລະ ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຮຽນບົດເພງທຸກວັກຂອງ “ຄືນສະງັດ.” ບັດນີ້, ຂ້າພະເຈົ້າຂໍອະໄພລ່ວງໜ້າ ກັບຜູ້ແປພາສາ ເພາະມັນສັບສົນຈັກໜ່ອຍ. ໂດຍທີ່ເປັນເດັກອາຍຸ 6 ປີ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຄິດໜັກກ່ຽວກັບເນື້ອເພງ ໃນວັກທີສາມ, ແຕ່ຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ເຂົ້າໃຈເຄື່ອງໝາຍວັກຕອນ. ແທນທີ່ຈະຮ້ອງວ່າ “ຣາດຊະບຸດ, ສ່ອງທົ່ວໄປ,” ຊຶ່ງໝາຍຄວາມວ່າ ພຣະເຢຊູປຽບເໝືອນແສງສະຫວ່າງທີ່ສ່ອງຈາກຄວາມຮັກອັນບໍລິສຸດ, ຂ້າພະເຈົ້າພັດເຂົ້າໃຈວ່າ ພຣະບຸດຂອງພຣະເຈົ້າມັກແສງສະຫວ່າງທີ່ບໍລິສຸດ—ວ່າ ພຣະອົງມັກທຸກສິ່ງທີ່ມາຈາກແສງສະຫວ່າງທີ່ບໍລິສຸດ. ເມື່ອຄິດຄືຊິດສະເຕີ ວິດລີ, ຂ້າພະເຈົ້າກໍໄດ້ພະຍາຍາມ “ມັກແສງສະຫວ່າງທີ່ບໍລິສຸດ” ດັ່ງພຣະເຢຊູ.

ເລື່ອງທີສອງໄດ້ເກີດຂຶ້ນຕອນຂ້າພະເຈົ້າມີອາຍຸໄດ້ 9 ປີ. ຄືກັນກັບເດັກນ້ອຍຫລາຍຄົນ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຮຽນຫລິ້ນປີອາໂນ. ຂ້າພະເຈົ້າຫລິ້ນບໍ່ເກັ່ງປານໃດ, ແລະ, ບາງທີ ເພື່ອຊ່ວຍຊຸກຍູ້ຂ້າພະເຈົ້າ, ອະທິການໄດ້ຂໍໃຫ້ຂ້າພະເຈົ້າຫລິ້ນເພງຄຣິດສະມັດ ຢູ່ໃນກອງປະຊຸມສິນລະລຶກ ໃນຄ່ຳຄືນກ່ອນວັນຄຣິດສະມັດ. ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຕັດສິນໃຈຫລິ້ນເພງ “ຄືນສະງັດ.” ຄູສອນຫລິ້ນປີອາໂນຂອງຂ້າພະເຈົ້າ ໄດ້ຊ່ວຍຂ້າພະເຈົ້າກະກຽມ. ພໍ່ແມ່ຂອງຂ້າພະເຈົ້າກໍໄດ້ຟັງຂ້າພະເຈົ້າຫລິ້ນ ຄົງເປັນປະມານ 100 ເທື່ອ ກັບປີອາໂນສີດຳຂອງພວກເຮົາ ທີ່ຢູ່ຫ້ອງໃຕ້ດິນ. ບາງຄົນໄດ້ແນະນຳໃຫ້ຂ້າພະເຈົ້າຫລິ້ນປີອາໂນແບບບໍ່ຫລຽວເບິ່ງເຈ້ຍເພງ, ແຕ່ຂ້າພະເຈົ້າມີຄວາມກັງວົນຫລາຍກ່ຽວກັບການຫລິ້ນປີອາໂນ ຢູ່ຕໍ່ໜ້າທຸກຄົນຢູ່ໃນຫວອດ ຢ້ານວ່າຊິລືມເນື້ອເພງ. ແຕ່, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ວາງແຜນເຮັດແນວໜຶ່ງ. ຂ້າພະເຈົ້າຈະເອົາເຈ້ຍເພງໄປນຳ, ແຕ່ແທນທີ່ຈະຕັ້ງມັນໄວ້ຢູ່ໜ້າປີອາໂນ, ຂ້າພະເຈົ້າຈະເອົາມັນວາງໄວ້ເທິງຕັກຂອງຂ້າພະເຈົ້າ. ຂ້າພະເຈົ້າສາມາດຫລຽວເບິ່ງມື ແລະ ເບິ່ງເຈ້ຍເພງໄປພ້ອມໆກັນ, ແຕ່ ຈະເບິ່ງຄືວ່າ ຂ້າພະເຈົ້າຈື່ເນື້ອເພງໄດ້. ແຜນນີ້ໄດ້ຜົນພຽງ 20 ວິນາທີທຳອິດ. ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ວາງເຈ້ຍເພງໄວ້ເທິງກະໂປງສຳລັບວັນຄຣິດສະມັດ ແລະ ເລີ່ມຕົ້ນຫລິ້ນ, ແຕ່ເນື້ອຜ້າກະໂປງພັດມື່ນໆ ແລະ ໃນລະຫວ່າງກາງວັກທຳອິດ, ເຈ້ຍເພງໄດ້ຕົກອອກຈາກກະໂປງ ລົງໄປຢູ່ກ້ອງປີອາໂນ. ຂ້າພະເຈົ້າເລີຍຄາ. ບໍ່ມີທາງທີ່ຈະຢື້ລົງໄປເອົາເຈ້ຍເພງຂຶ້ນມາ, ແລະ ຂ້າພະເຈົ້າກໍລືມໄປໝົດ. ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ກັດແຂ້ວຫລິ້ນຕໍ່ໄປ ເທົ່າທີ່ຂ້າພະເຈົ້າສາມາດເຮັດໄດ້. ທຸກຢ່າງພັງໝົດ.

ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຫລິ້ນໄປແບບຜິດໆ ຖືກໆ, ແລະ ກໍເຫັນຜູ້ຄົນພາກັນຫົດຢູ່. ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ພະຍາຍາມຫລິ້ນວັກທີສອງໄປເລື້ອຍໆ. ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຂ້າມວັກທີສາມໄປເລີຍ ແລະ ກໍໄດ້ຟ້າວລົງເວທີ ຍ່າງກັບໄປຫາບ່ອນນັ່ງຢ່າງໄວ ພ້ອມທັງໜ້າແດງ ແລະ ພະຍາຍາມບໍ່ຮ້ອງໄຫ້. ພໍ່ແມ່ຂອງຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຖາມຄ່ອຍໆວ່າ, “ມີຫຍັງເກີດຂຶ້ນ? ເຈົ້າຮູ້ເພງນັ້ນດີຢູ່ແລ້ວ.” ຂ້າພະເຈົ້າຢາກອອກຈາກໂບດໄປໄວໆ. ຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ຢາກເຫັນ ຫລື ເວົ້າລົມກັບຄົນໃດ, ຂ້າພະເຈົ້າຮູ້ສຶກເສຍໜ້າ ແລະ ອັບອາຍ. ເມື່ອກອງປະຊຸມສິ້ນສຸດລົງ, ຄູສອນອາວຸໂສຂອງໂຮງຮຽນວັນອາທິດຂອງຂ້າພະເຈົ້າ, ຊິດສະເຕີ ແອວມາ ຮີຕັນ, ໄດ້ຍ່າງມາຫາຂ້າພະເຈົ້າ. ຂ້າພະເຈົ້າພະຍາຍາມຫລີກລ້ຽງລາວ, ແຕ່ລາວໄດ້ຈັບມືຂ້າພະເຈົ້າໄວ້. ແທນທີ່ຈະບອກຂ້າພະເຈົ້າວ່າ ຂ້າພະເຈົ້າຫລິ້ນໄດ້ດີ, ຊຶ່ງທຸກຄົນຮູ້ວ່າມັນບໍ່ໄດ້ເປັນແນວນັ້ນ, ລາວໄດ້ເວົ້າບາງສິ່ງທີ່ຂ້າພະເຈົ້າຈະຈື່ຈຳໄປຕະຫລອດຊີວິດຂອງຂ້າພະເຈົ້າ. ລາວໄດ້ເວົ້າວ່າ, “ແຊຣັນ, ມັນບໍ່ສຳຄັນວ່າຜົນອອກມາເປັນແນວໃດ. ທຸກຄົນສາມາດເຫັນວ່າ ເຈົ້າໃຊ້ຄວາມພະຍາຍາມຫລາຍຂະໜາດໃດ, ແລະ ພວກເຮົາກໍຮັກເຈົ້າຢູ່ແລ້ວ ບໍ່ວ່າເຈົ້າສາມາດຫລິ້ນປີອາໂນໄດ້ດີ ຫລື ບໍ່ດີກໍຕາມ.”

ນັ້ນຄືຄວາມຈິງຈາກໃຈ. ແຕ່ມັນບໍ່ໄດ້ເຈັບປວດ ດັ່ງທີ່ຂ້າພະເຈົ້າຄາດຄິດ. ຄວາມຈິງແມ່ນວ່າ ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເຝິກຢ່າງໜັກ, ແລະ ເຂົາເຈົ້າກໍຮັກຂ້າພະເຈົ້າ ເຖິງແມ່ນຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ສາມາດຫລິ້ນປີອາໂນກໍຕາມ. ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຍິ້ມແບບເຂີນໆ ແລະ ລາວກໍໄດ້ໂອບກອດຂ້າພະເຈົ້າ ແລ້ວທຸກສິ່ງກໍດີຂຶ້ນ.

ເບເວີລີ ວິດລີ ແລະ ແອວມາ ຮີຕັນ ບໍ່ໄດ້ເຮັດສິ່ງໃດທີ່ພິເສດ. ເຂົາເຈົ້າບໍ່ໄດ້ຂຽນຫຍັງລົງໃນປຶ້ມບັນທຶກສ່ວນຕົວ. ບໍ່ມີໃຜໃນຄອບຄົວຂອງເຂົາເຈົ້າ ຮູ້ຈັກເລື່ອງເຫລົ່ານີ້. ເຂົາເຈົ້າພຽງແຕ່ສິດສອນເດັກນ້ອຍ ໃຫ້ຮ້ອງເພງ ແລະ ໃຫ້ເຂົ້າໃຈພຣະກິດຕິຄຸນເທົ່ານັ້ນ. ມີສິ່ງໃດບໍທີ່ທຳມະດາຫລາຍໄປກວ່ານີ້? ຍົກເວັ້ນແຕ່ມັນບໍ່ໄດ້ເປັນແນວນັ້ນ. ຖ້າຫາກທ່ານຖາມຂ້າພະເຈົ້າວ່າ ມັນເປັນແບບໃດ ເມື່ອບາງຄົນ “ສ່ອງທົ່ວໄປ,” ຂ້າພະເຈົ້າຈະຕອບວ່າ ມັນເປັນແບບ ເບເວີລີ ວິດລີ. ມັນເປັນແບບ ແອວມາ ຮີຕັນ. ເຂົາເຈົ້າແຕ່ລະຄົນສາມາດເຫັນໄດ້ເຖິງ “ແສງສະຫວ່າງທີ່ບໍລິສຸດ” ຂອງເດັກນ້ອຍ ທີ່ພະຍາຍາມຈົນສຸດຄວາມສາມາດ ແລະ ກໍຮັກນາງສະເໝີ, ເຖິງແມ່ນຜົນທີ່ອອກມາບໍ່ສົມບູນແບບກໍຕາມ.

ພຣະບິດາເທິງສະຫວັນຂອງເຮົາ ກໍເປັນແບບນີ້ຄືກັນ. ພຣະອົງເຫັນເຮົາ, ເຫັນລູກນ້ອຍໆຂອງພຣະອົງ, ພະຍາຍາມ. ຄວາມພະຍາຍາມຂອງເຮົາ ຈະບໍ່ປະສົບຄວາມສຳເລັດໝົດທຸກຢ່າງ, ແຕ່ພຣະອົງຮູ້ວ່າ ເຮົາໃຊ້ຄວາມພະຍາຍາມຫລາຍຂະໜາດໃດ—ບາງເທື່ອກໍກັດແຂ້ວເຮັດໄປ ແລະ ອົດທົນຜ່ານຜ່າຄວາມເສຍຫາຍໄປ—ແລະ ພຣະອົງກໍຍັງຮັກເຮົາຢູ່ສະເໝີ. ເປັນເພາະສຽງທີ່ບໍ່ປະສົມປະສານ, ສຽງທີ່ບໍ່ຖືກຕາມທຳນອງ, ເນື້ອເພງທີ່ບໍ່ຮູ້ວ່າແມ່ນຫຍັງ, ພຣະອົງຈຶ່ງໄດ້ສົ່ງພຣະບຸດອົງດຽວທີ່ຖືກຳເນີດຂອງພຣະອົງ ຜູ້ສະງ່າງາມ, ຜູ້ຊຶ່ງສ່ອງທົ່ວໄປມາຫາເຮົາ. ພຣະເຢຊູຈະດັດແປງໂນດເພງທີ່ບໍ່ຖືກຕ້ອງ ແລະ ປັບທຳນອງທີ່ຜິດພາດ ຖ້າຫາກເຮົາຫັນມາຫາພຣະອົງ ແລະ ຂໍໃຫ້ພຣະອົງຊ່ວຍເຫລືອເຮົາ. ເປັນເພາະການກຳເນີດ, ການຊົດໃຊ້, ແລະ ການຟື້ນພຣະຊົນຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດ ເຮົາຈຶ່ງສາມາດ “ບັນທົມຫລັບສຸກສະບາຍ.”¹

ຂ້າພະເຈົ້າດີໃຈຫລາຍສຳລັບເທດສະການບຸນຄຣິດສະມັດ ທີ່ໄດ້ຮ້ອງເພງທີ່ມີຂ່າວສານພິເສດຈາກພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດຂອງໂລກ ສຳລັບຜູ້ທີ່ເຈັບປວດໃຈ. ຂ້າພະເຈົ້າສັນຍາກັບທ່ານ ຄືກັບຊິດສະເຕີ ວິດລີ ໄດ້ສັນຍາ ກັບຊັ້ນປະຖົມໄວ. ຖ້າຫາກທ່ານຄິດກ່ຽວກັບເນື້ອເພງທີ່ທ່ານຮ້ອງໃນເທດສະການນີ້, ທ່ານຈະພົບຂ່າວສານຈາກສະຫວັນສຳລັບທ່ານໂດຍສະເພາະ ຊຶ່ງຈະເຊີດຊູ ແລະ ປອບໂຍນທ່ານ. ນີ້ແມ່ນຕົວຢ່າງໜຶ່ງທີ່ຂ້າພະເຈົ້າພົບເຫັນ ໃນເທດສະການບຸນຄຣິດສະມັດນີ້. ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ມີຄວາມກັງວົນກັບທຸກຄົນທີ່ອົງການຊ່ວຍເຫລືອມະນຸດສະທຳເຂົ້າຫາບໍ່ເຖິງ ແລະ ບາງເທື່ອ ປະຊາຊາດຕ່າງໆກໍສ້າງຄວາມຫຍຸ້ງຍາກໃຫ້ເຮົາ ທີ່ຈະເອື້ອມເຖິງບັນດາອ້າຍເອື້ອຍນ້ອງຜູ້ທຸກທໍລະມານ. ແລະ ແລ້ວພຽງແຕ່ມື້ເຊົ້ານີ້ເອງ ໃນຫ້ອງຮຽນສະມາຄົມສະຕີສົງເຄາະ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຕັ້ງໃຈຟັງເນື້ອເພງ ທີ່ວ່າ:

ໂປດອວຍພອນເມດຕາບຸດທິດາດ້ວຍປານີ,

ໃຫ້ເຮົາເນົາພ້ອມພູມີໃນທີ່ສູງສຸດເທວັນ.²

ຂ້າພະເຈົ້າເປັນພະຍານວ່າ ພຣະບຸດຂອງພຣະເຈົ້າມັກແສງສະຫວ່າງທີ່ບໍລິສຸດ; ພຣະອົງສ່ອງທົ່ວໄປ. ໃນພຣະນາມຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດ, ອາແມນ.