12NIELSON-0
Πνευματική Συγκέντρωση Χριστουγέννων της Πρώτης Προεδρίας
6 Δεκεμβρίου 2020
Άρχοντας Ειρήνης
Από τον Πρεσβύτερο Μπρεντ Νίλσον
Tης Προεδρίας των Εβδομήκοντα
Σε μία άλλη εποχή και σε ένα άλλο μέρος, πολύ μακριά από εδώ, ο πατέρας μου, Nόρμαν Νίλσον, ήταν ένας πολύ νέος άνδρας που περνούσε το δεύτερο από τα τέσσερα χρόνια μαχών στο θέατρο επιχειρήσεων του Ειρηνικού του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Εδώ στη φωτογραφία μπροστά από τη σκηνή του, ήταν ειδικός αντιαεροπορικού που ζούσε στις ζούγκλες της Παπούα-Νέας Γουινέας. Την ημέρα των Χριστουγέννων του 1943, έγραψε αυτό το γράμμα στη χηρεύσασα μητέρα του: «Όπως θα παρατηρήσεις από την ημερομηνία, σήμερα είναι Χριστούγεννα. Σηκώθηκα στις 7:00 π.μ., πήρα πρωινό και μετά δούλεψα μέχρι τις 3:00 μ.μ. που κατέβηκα στον κολπίσκο για να πλύνω τα ρούχα μου και να κάνω ένα μπάνιο. Στο δείπνο απόψε είχαμε μία πολύ μικρή μερίδα γαλοπούλας, λίγες γλυκοπατάτες, καλαμπόκι, σάλτσα και σταφιδόπιτα. Θα ήθελα τόσο πολύ να είμαι σπίτι μαζί με εσένα και την οικογένεια, να καθόμαστε στο τραπέζι και να τρώμε πάλι όλα τα καλά που συνήθως είχαμε, όταν ήμασταν μαζί πριν από μερικά χρόνια. Είμαστε απογοητευμένοι που τα χριστουγεννιάτικα πακέτα μας δεν έφτασαν πριν από τα Χριστούγεννα. Υπάρχουν πολλοί από εμάς που δεν πήραμε τίποτα για τα Χριστούγεννα. Θυμάμαι που μου έλεγες πολλές φορές ότι ποτέ δεν σου λείπει το νερό μέχρι να στερέψει το πηγάδι».
Τον περασμένο χρόνο, η σύζυγός μου Μάρσια και η αδελφή μου Σούζαν έγραψαν την ιστορία των τεσσάρων ετών υπηρεσίας του πατέρα μου κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Συγκέντρωσαν όλες τις επιστολές που έγραψε στη μητέρα του. Πρέπει να πω ότι όταν διάβασα αυτή τη ζοφερή χριστουγεννιάτικη επιστολή, ήμουν λίγο δύσπιστος. Αν και αυτό μπορεί να σας φανεί επουσιώδες, γιατί αυτός ήταν ο πατέρας μου τον οποίο αγαπώ, ήθελα με κάποιον τρόπο να αλλάξω τα γεγονότα εκείνης της ημέρας των Χριστουγέννων. Αναφώνησα μέσα στην καρδιά μου: «Πόση ταλαιπωρία μπορεί να αντέξει αυτός ο νέος από το Άινταχο;» Έχασε τον πατέρα του από καρδιακή προσβολή, όταν ο πατέρας μου ήταν μόλις 12 ετών. Τον μεγάλωσε η μητέρα του, κατετάγη στον στρατό και τώρα ζούσε μέσα στη ζούγκλα στη μέση μίας φοβερής μάχης. Δεν θα μπορούσε τουλάχιστον να πάρει ένα δώρο για τα Χριστούγεννα; Καθώς αναλογιζόμουν την θέση του, ένιωσα το Πνεύμα να μου μιλά: «Μπρεντ, ξέρεις πώς τελειώνει αυτή η ιστορία. Ο πατέρας σου τελικά έλαβε το πιο σημαντικό δώρο και έζησε μία ζωή γεμάτη πίστη, ενώ τα Χριστούγεννα ήταν η αγαπημένη του εποχή του χρόνου».
Καθώς συνέχισα να διαβάζω την ιστορία του πατέρα μου, έφτασα σε ένα από τα τελευταία γράμματά του προς το σπίτι, προς τη μητέρα του, τον Φεβρουάριο του 1945. Κατά τη διάρκεια των τεσσάρων ετών, υπό την ηγεσία του στρατηγού Ντάγκλας ΜακΆρθουρ, είχε πολεμήσει από το Ντάργουιν της Αυστραλίας, ώς την Παπούα-Νέα Γουινέα, τον Κόλπο του Λέιτε στις Φιλιππίνες και τελικά στη Μανίλα, όπου τερμάτισε τη στρατιωτική του θητεία και επέστρεψε στο σπίτι. Τον περισσότερο καιρό που πέρασε υπηρετώντας στον πόλεμο δεν υπήρχαν συγκεντρώσεις της Εκκλησίας του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών, αλλά μόλις έφτασε στις Φιλιππίνες, προς το τέλος της θητείας του, κατάφερε να βρει μια συγκέντρωση της Εκκλησίας. Αφού παρακολούθησε εκείνη τη συγκέντρωση, έγραψε αυτό το ενδιαφέρον γράμμα στη μητέρα του: «Πήγα χθες στην Εκκλησία, όμως δεν με ενδιέφερε και πολύ η ομιλία. Μητέρα, πολλά πράγματα μού φαίνονται τώρα πολύ επουσιώδη, που κάποτε ήταν πολύ σημαντικά. Δεν εννοώ την πίστη μου στον Θεό, που είναι πιθανώς τόσο ισχυρή όσο ποτέ, αλλά ότι βλέπω τον Θεό ως κάποιον που αγαπά και κατανοεί παρά ως έναν [ο οποίος] στέκεται πάντα δίπλα σου για να σε τιμωρεί για κάθε λάθος που κάνεις».
Αυτό που με δίδαξε το Πνεύμα είναι ότι μέσα από εξαιρετικά δύσκολους καιρούς, έχοντας πάρει μέρος σε έναν φοβερό πόλεμο όπου πολλοί στρατιώτες, νοσοκόμες, ναύτες, αεροπόροι και αθώοι πολίτες και από τις δύο πλευρές έχασαν τη ζωή τους, ο πατέρας μου βρήκε το δώρο – βρήκε το πραγματικό πνεύμα των Χριστουγέννων. Έμαθε ότι είχε έναν στοργικό Επουράνιο Πατέρα που τον καταλάβαινε και τον φύλαγε. Το πιο σημαντικό μάθημα ζωής που έμαθε ήταν αυτό: «Επειδή, ο Θεός με τέτοιον τρόπο αγάπησε τον κόσμο, ώστε έδωσε τον Υιό του τον μονογενή, για να μη χαθεί καθένας που πιστεύει σ’ αυτόν, αλλά να έχει αιώνια ζωή»1. Στα όριά του, όταν δοκιμάστηκε όσο άντεχε ο ίδιος προσωπικά, ο πατέρας μου βρήκε έναν στοργικό, ευγενικό Επουράνιο Πατέρα. Αυτό που βρήκε ο πατέρας μου του έφερε γαλήνη και χαρά και ευτυχία σε έναν κόσμο γεμάτο σύγχυση και πόνο και βάσανα. Καθώς άφησε τον πόλεμο πίσω του, έφερε μαζί του στο σπίτι το δώρο.
Δεν είμαι σίγουρος ότι θα μπορούσα να είχα επιβιώσει από τις δυσκολίες που αντιμετώπισε ο πατέρας μου κατά τη διάρκεια αυτών των τριών Χριστουγέννων μακριά από το σπίτι, αλλά ξέρω ότι το μάθημα που έμαθε και έμαθα κι εγώ είναι ότι το αληθινό δώρο τα Χριστούγεννα, αυτό που δόθηκε από τον Πατέρα μας στους Ουρανούς, είναι ο Σωτήρας Ιησούς Χριστός. Αυτά τα Χριστούγεννα, λόγω της κατάστασης στον κόσμο, ορισμένοι από εμάς βρίσκονται πολύ μακριά ή απομονωμένοι από την οικογένειά τους, ακόμη και αν ζουν κοντά. Μερικοί από εμάς ίσως νιώσουμε φέτος όπως ο πατέρας μου την ημέρα των Χριστουγέννων του 1943. Ίσως αναρωτηθούμε γιατί δεν λάβαμε δώρα ή επισκέψεις. Αλλά αν κοιτάξουμε ψηλά και κοιτάξουμε στον Θεό και ζήσουμε, θα ανακαλύψουμε ότι ο Ιησούς Χριστός είναι το μεγαλύτερο δώρο. Το άνοιγμα αυτού του δώρου μάς δίνει το κλειδί για μία υπέροχη, γαλήνια ζωή.
Στο κεφάλαιο 4 του Κατά Μάρκον Ευαγγελίου της Καινής Διαθήκης, οι μαθητές του Σωτήρος είχαν μια τρομακτική εμπειρία. Βρίσκονταν σε ένα πλοίο μαζί με τον Σωτήρα στη Θάλασσα της Γαλιλαίας, όταν ξέσπασε μία τεράστια καταιγίδα. Οι μαθητές φοβούνταν, και ο Σωτήρας τους μίλησε λέγοντας: «Γιατί είστε τόσο φοβισμένοι; Πού είναι η πίστη σας;»2 Δίνοντας εντολή με τη φωνή Του, ο Σωτήρας έκανε τους ανέμους και τα κύματα να κοπάσουν. Στη συνέχεια, οι μαθητές έκαναν αυτήν την εύστοχη ερώτηση που σας ζητώ να αναλογιστείτε αυτά τα Χριστούγεννα: «Ποιος, λοιπόν, είναι αυτός, που και ο άνεμος και η θάλασσα τον υπακούν;»3 Θα επιχειρήσω να απαντήσω σε αυτή την ερώτηση. Ο Ιησούς Χριστός είναι ο «[Θαυμαστός Σύμβουλος], Θεός Ισχυρός, Πατέρας του Μέλλοντα Αιώνα, Άρχοντας Ειρήνης»4. «Από αυτόν και με αυτόν και μέσω αυτού, οι κόσμοι δημιουργούνται και δημιουργήθηκαν»5. Είναι ο Σωτήρας και ο Λυτρωτής μας. Είναι ο Πρωτότοκος του Πατέρα.
Ο Ησαΐας περιγράφει τον Σωτήρα κατ’ αυτόν τον τρόπο: «Δεν γνώρισες; Δεν άκoυσες ότι, o αιώνιoς Θεός, o Kύριoς, o Δημιoυργός των άκρων τής γης, δεν ατoνεί, και δεν απoκάμει;… Αλλά, εκείνοι πoυ πρoσμένoυν τoν Kύριo θα ανανεώσoυν τη δύναμή τoυς· θα ανέβoυν με φτερoύγες σαν αετoί· θα τρέξoυν, και δεν θα απoκάμoυν· θα περπατήσoυν, και δεν θα ατoνήσoυν»6.
Σε ένα τέτοιο σκηνικό, ο Σωτήρας προσκαλεί όλους μας αυτήν την περίοδο των Χριστουγέννων και πάντα: «Eλάτε σε μένα όλοι όσοι κοπιάζετε και είστε φορτωμένοι, και εγώ θα σας αναπαύσω… Επειδή, είμαι πράος και ταπεινός στην καρδιά· και θα βρείτε ανάπαυση μέσα στις ψυχές σας. Επειδή, ο ζυγός μου είναι καλός, και το φορτίο μου ελαφρύ»7. Η πρόσκλησή Του προς εμάς είναι «ελάτε».
Ελπίζω κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου των Χριστουγέννων, ανεξάρτητα από τις περιστάσεις μας, όπου κι αν είμαστε, και ανεξάρτητα αν χρειαστεί να χωριστούμε από την οικογένεια ή τους φίλους μας, να θυμόμαστε ότι Εκείνος, ο Σωτήρας Ιησούς Χριστός, είναι το δώρο. Ότι καθώς ερχόμαστε προς Αυτόν, θα ελαφρύνει τα βάρη μας. Και ότι ίσως να Τον ανακαλύψουμε, όπως έκανε ο πατέρας μου καταμεσής ενός φοβερού πολέμου. Ο Σωτήρας είπε: «Ειρήνη αφήνω σε σας, ειρήνη τη δική μου δίνω σε σας· όχι όπως δίνει ο κόσμος, σας δίνω εγώ. Ας μην ταράζεται η καρδιά σας ούτε να δειλιάζει»8. Καθώς Τον εμπιστευόμαστε, θα βρούμε γαλήνη και ευτυχία, ανεξάρτητα από τις τρέχουσες περιστάσεις μας.
Εύχομαι σε όλους σας Καλά Χριστούγεννα και προσεύχομαι, φέτος, καθώς ο αποκαμωμένος κόσμος χαίρεται, να λάβετε και να αναγνωρίσετε το δώρο που έδωσε σε εμάς ένας στοργικός Πατέρας, όταν επέτρεψε τη θυσία του Μονογενούς Του Υιού. Δίδω την προσωπική μου μαρτυρία για αυτόν τον στοργικό Επουράνιο Πατέρα και τον τέλειο Υιό Του, τον Άρχοντα Ειρήνης. Στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.