Όνειρο νυκτός
Πνευματική Συγκέντρωση Χριστουγέννων 2020 της Πρώτης Προεδρίας
Κυριακή 6 Δεκεμβρίου 2020
Το σκηνικό ήταν τόσο ειρηνικό όσο θα μπορούσε να παράσχει η φύση, η αρχή της νύκτας νωρίς την άνοιξη. Ο ουρανός ήταν ξάστερος, με αστέρια να προβάλουν πρώτα ανά δεκάδες, μετά ανά εκατοντάδες και εντέλει ανά χιλιάδες. Οι ποιμένες στον αγρό έβρισκαν ανακούφιση από τη λάμψη της ημέρας και την κόπωση της έντιμης εργασίας. Το μόνο ασύνηθες –αλλά αξιοσημείωτα όμορφο– στοιχείο σε εκείνη τη βουκολική σκηνή ήταν σε έναν στάβλο στην πλαγιά, κοντά στο χωριό, στον οποίον δύο ανθρώπινες μορφές ήταν μαζεμένες μαζί επάνω από ένα βρέφος που έκειτο σε μία φάτνη, με μόνον λίγα οικόσιτα ζώα, μαρτυρώντας το θαύμα που είχαν δει.
Αυτοί οι τρεις, που δεν είχαν βρει κανέναν φίλο ούτε πρόθυμο οικοδεσπότη στη γεμάτη συνωστισμό πόλη της Βηθλεέμ ήταν, αρχικώς, μία όμορφη νεαρά παρθένος μητέρα ονόματι Μαρία (πιθανώς στις αρχές της μέσης εφηβικής ηλικίας, αν ίσχυαν οι παραδόσεις της εποχής), της οποίας το θάρρος και η εμφανής πίστη είναι τόσο εντυπωσιακά όσο τίποτε καταγεγραμμένο ποτέ στις γραφές. Δεύτερος, ο σύζυγός της ονόματι Ιωσήφ, μεγαλύτερος από τη νεαρά σύζυγό του, αλλά κάποιος εξ ορισμού που πρέπει να ήταν ο πιο άξιος άνδρας επί της γης για να μεγαλώσει ένα βρέφος που δεν ήταν ο βιολογικός υιός του Ιωσήφ, αλλά που θα γινόταν, εν καιρώ, ο πνευματικός πατέρας του Ιωσήφ. Τρίτο, εντέλει, και το πιο όμορφο όλων: το βρέφος που θα ονομαζόταν Ιησούς, να κείται σπαργανωμένο στο πιο καθαρό άχυρο που θα μπορούσε να μαζέψει ένας ανυπόμονος πατέρας.
Η ειρωνεία που αυτή η ήρεμη, ακοινολόγητη σκηνή διαψεύδει ήταν το γεγονός ότι κανένα βρέφος που είχε ποτέ γεννηθεί, για το οποίο ήδη τόσα πολλά ήταν γνωστά, για το οποίο τόσα πολλά είχαν ήδη γραφεί, και αναφορικώς προς αυτό τόσα πολλά ήδη αναμένονταν. Πράγματι, η γνώση για το ποιος και τι ήταν άρχισε στους ουρανούς προτού γεννηθεί οιοσδήποτε! Ως Πρωτότοκος του Πατέρα1 στον κόσμο των πνευμάτων, καθορίσθηκε εκεί να είναι ο Σωτήρας του κόσμου2, προκαθορισμένος να γίνει «το Αρνίο, που είναι σφαγμένο από τη δημιουργία τού κόσμου»3. Αργότερα, όμως ακόμη πριν από τη γέννησή Του, θα ήταν ο μέγας Ιεχωβά της Παλαιάς Διαθήκης, βοηθώντας τον Νώε να σώσει την οικογένειά του εν καιρώ κατακλυσμού4 και βοηθώντας τον Ιωσήφ να σώσει την οικογένειά του εν καιρώ λιμού5. Ήταν ο επιβλητικός Ιεχωβά του οποίου τα ονόματα θα περιελάμβαναν «Θαυμαστός, Σύμβουλος, Ισχυρός Θεός, Πατέρας του Μέλλοντα Αιώνα, Άρχοντας Ειρήνης»6. Ήταν το Άλφα και το Ωμέγα7 στο μέγα σχέδιο της ευσπλαχνίας που τελικώς θα «ευαγγελ[ιζόταν] στoυς φτωχoύς… [γιάτρευε] τoύς συντετριμμένoυς στην καρδιά, [θ]α κ[ήρυττε] ελευθερία στoυς αιχμαλώτoυς, και [θα άνοιγε] [το] δεσμωτ[ήριο] στoυς δεσμίoυς»8.
Για να το επιτύχει αυτό, θα πατούσε τον ληνό της λύτρωσης εντελώς και εξ ολοκλήρου μόνος, με κανέναν θνητό σύντροφο που θα Τον βοηθούσε και κανέναν επουράνιο σύντροφο που θα μπορούσε. Φέροντας όλες τις αμαρτίες και τις λύπες της θνητότητας, θα έφερνε την ασύλληπτη δωρεά της σωτηρίας σε όλο το ανθρώπινο γένος, από τον Αδάμ έως το τέλος του κόσμου. Στην πλήρη πορεία του ταξιδιού Του, θα ήταν ο «ποιμένα[ς] και επίσκοπο[ς] των ψυχών [μ]ας»9, ο μέγας «αρχιερέα[ς] τής ομολογίας μας»10, η ελευθέρως ρέουσα «πηγή κάθε χρηστότητας»11. Όλα αυτά τα θνητά καθήκοντα και απαιτήσεις έπρεπε να εκπληρωθούν. Όχι όμως απόψε. Όχι αυτήν τη νύκτα. Εδώ ήταν απλώς ένα βρέφος στην αγκάλη της μητέρας που Το λάτρευε, προφυλαγμένο από τον πατέρα που ήταν ευγενικός και δυνατός.
Σύντομα αυτοί οι ποιμένες ήλθαν, αντιπροσωπεύοντας τις πιο χαμηλές από τις εγκόσμιες δραστηριότητες, τους πτωχότερους ανθρώπους και τις εργασίες τους. Αργότερα, βασιλείς ήλθαν, οι Μάγοι εξ ανατολών, συμβολίζοντας το υψηλότερο από τα εγκόσμια επιτεύγματα και τους πλουσιότερους από τους ανθρώπους και τις εργασίες τους. Πάνω απ’ όλους –στην κυριολεξία πάνω απ’ όλους– άγγελοι ήλθαν τραγουδώντας «Δόξα στον Θεό εν υψίστοις»12, ένα αληθινό πλήθος αυτής της επουράνιας στρατιάς που δοξολογούσε αυτό το μικρό βρέφος, το οποίο είχε έλθει τελικώς στη γη. Στην πραγματικότητα, άγγελοι είχαν σημαδέψει το μονοπάτι σε αυτήν τη φάτνη επί αιώνες. Πιο πρόσφατα, ένας άγγελος είχε έλθει στη Μαρία κατά τον μεγαλοπρεπή ευαγγελισμό προς αυτήν για αυτό που είχε επιλεγεί να κάνει και ποια είχε επιλεγεί να γίνει13. Ένας άγγελος ήλθε στον Ιωσήφ, δίδοντάς του θάρρος να νυμφευθεί αυτήν την νεαρά γυναίκα, η οποία ήταν ήδη έγκυος κατά τρόπο μυστηριώδη, μία εντολή στην οποία απεφάσισε αμέσως και πιστά να υπακούσει14. Μετά τη γέννηση, ένας άγγελος είπε στο νεαρό ζεύγος να φύγει μακριά – να φύγει μακριά από αυτό που θα γινόταν η σφαγή των αθώων από τον Ηρώδη (εκείνα τα μικρά παιδιά που ήταν τα πρώτα από τους χριστιανούς μάρτυρες της Καινής Διαθήκης), και ο ίδιος αυτός άγγελος είπε στο ζεύγος πότε μπορούσε να επιστρέψει από την Αίγυπτο, για να εγκατασταθεί στη μακρινή Ναζαρέτ κι όχι στη Βηθλεέμ ή έστω στην Ιερουσαλήμ15. Προφανώς, οι άγγελοι στους ουρανούς ήξεραν κατά πολύ περισσότερο από τους θνητούς επί της γης αναφορικώς προς τη σημασία αυτής της γεννήσεως και ποια ήταν η αποστολή αυτού του παιδιού, δηλαδή «[να φέρει] τις ασθένειές μας, και [να επιφορτισθεί] τις θλίψεις μας… [να τραυματιστεί] για τις παραβάσεις μας· [να ταλαιπωρηθεί] για τις ανoμίες μας· [να διευκρινίσει ότι] η τιμωρία, πoυ έφερε τη δική μας ειρήνη, ήταν επάνω σ’ αυτόν· και [ότι] διαμέσου των πληγών τoυ [θα γιατρευόμασταν] εμείς»16.
Για μένα προσωπικώς, είναι σημαντικό που όλα αυτά συνέβησαν τη νύκτα, την περίοδο αυτήν που οι μύες χαλαρώνουν και η κόπωση δίνει τη θέση της στην ανάπαυση, που λέγονται προσευχές, που προσδοκάται αποκάλυψη και θεία όντα πιθανότατα να είναι κοντά. Και μία φορά τον χρόνο, νύκτα είναι όταν τα παιδιά δεν μπορούν να κοιμηθούν, επειδή είναι τόσο ενθουσιασμένα και ευχαριστημένα για το τι θα συμβεί την επομένη, γνωρίζοντας ότι αύριο θα είναι Χριστούγεννα. Ναι, όσο δύσκολη κι αν ήταν η ημέρα μας, τα γλυκά όνειρά μας τη νύκτα μπορούν να κάνουν τα πάντα σωστά. Όπως έγραψε κάποτε ο Πρεσβύτερος Πάρλυ Πρατ:
«Ο Θεός έχει αποκαλύψει πολλές σημαντικές οδηγίες… μέσω ονείρων… [Τότε] τα νεύρα [είναι] χαλαρά και όλη η ανθρωπότητα κείτεται ήσυχη σε ήρεμο [ύπνο, και]… τα πνευματικά όργανα… συνομιλούν με τη Θεότητα… [με] αγγέλους και [με] τα πνεύματα των δίκαιων ανθρώπων που έγιναν τέλειοι»17.
Κι έτσι ήταν ετούτη τη νύκτα θαυμαστού δέους όπου όντως «οι ελπίδες και οι φόβοι όλων των χρόνων»18 εκπληρώθηκαν στα όνειρα της Βηθλεέμ.
Εκείνη τη νύκτα, όταν στους ουρανούς της Ιουδαίας
το μυστηριώδες αστέρι εξέπεμψε το φως του,
ένας τυφλός άνδρας [άλλαξε στάση] ενώ κοιμόταν
και ονειρεύτηκε [ότι] έβλεπε.
Εκείνη τη νύκτα που οι ποιμένες άκουσαν το τραγούδι
των αγγελικών στρατιών να ψάλουν κοντά,
ένας κωφός άλλαξε στάση ενώ κοιμόταν
και ονειρεύτηκε [ότι] άκουγε.
Εκείνη τη νύκτα στον στάβλο
κοιμόταν παιδί και μητέρα [χωρίς να μιλούν].
Ένας ανάπηρος γύρισε τα παραμορφωμένα άκρα του
και ονειρεύτηκε ότι [μπορούσε να περπατά].
Εκείνη τη νύκτα επάνω από το νεογέννητο Βρέφος
η τρυφερή Μαρία έγειρε να φροντίσει.
Ένας άθλιος λεπρός χαμογέλασε στον ύπνο του
και ονειρεύτηκε [ότι] ήταν καθαρός.
Εκείνη τη νύκτα, όταν στο στήθος της Μητέρας του
ο μικρός βασιλέας εκρατείτο ασφαλής,
μία πόρνη κοιμόταν ευτυχισμένα
και ονειρεύτηκε [ότι] ήταν καθαρή.
Εκείνη τη νύκτα στη φάτνη έκειτο
ο Καθηγιασμένος, ο οποίος ήλθε να σώσει όλους τους ανθρώπους.
Ένας άνδρας που ήταν νεκρός
και ονειρεύτηκε ότι δεν υπήρχε μνήμα19.
Σας αφήνω, ως χριστουγεννιάτικο δώρο, τα όνειρα της Βηθλεέμ. Και το κάνω αυτό στο όνομα του βρέφους που καθιστά όλα αυτά τα όνειρα αληθινά, δηλαδή του Κυρίου Ιησού Χριστού, αμήν.