15nelson

ຂອງຂວັນຈາກສະຫວັນ

ໂດຍ ປະທານຣະໂຊ ເອັມ ແນວສັນ

ວັນທີ 6 ເດືອນທັນວາ, 2020

ອ້າຍເອື້ອຍນ້ອງທີ່ຮັກແພງຂອງຂ້າພະເຈົ້າ, ມັນເປັນຄ່ຳຄືນທີ່ດີເລີດແທ້ໆ. ວິນຍານຂອງເຮົາໄດ້ຖືກເຊີດຊູໂດຍສຽງເພງ ແລະ ຂ່າວສານທີ່ງົດງາມ. ຊິດສະເຕີ ຄະເຣເວັນ ໄດ້ເຮັດໃຫ້ຫົວໃຈຂອງພວກເຮົາອ່ອນລົງດ້ວຍຂ່າວສານກ່ຽວກັບອ້ອມກອດຈາກສະຫວັນ ແລະ ຜ້າຫົ່ມແຫ່ງການປອບໂຍນ. ແອວເດີ ນຽວສັນ ກໍໄດ້ປະທັບໃຈພວກເຮົາ ຂະນະທີ່ເພິ່ນເລົ່າກ່ຽວກັບຊີວິດຂອງພໍ່ເພິ່ນ, ຜູ້ຊຶ່ງການເປັນທະຫານຂອງເພິ່ນ ໄດ້ພາກເພິ່ນຈາກບຸນຄຣິດສະມາດເປັນເວລາສາມປີຕິດຕໍ່ກັນ. ແອວເດີ ຮໍແລນ ກໍໄດ້ດົນໃຈພວກເຮົາ ຂະນະທີ່ເພິ່ນສິດສອນກ່ຽວກັບພຣະຊົນຊີບຂອງພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດຂອງໂລກ.

ໃນໂອກາດນີ້ ຂ້າພະເຈົ້າຂໍຂອບໃຈທ່ານທັງຫລາຍສຳລັບການຕອບຮັບຄຳເຊື້ອເຊີນຂອງຂ້າພະເຈົ້າເມື່ອບໍ່ດົນມານີ້ ເພື່ອໃຫ້ສະແດງຄວາມຮູ້ບຸນຄຸນສຳລັບພອນຢ່າງຫລວງຫລາຍຂອງເຮົາໃນສື່ສັງຄົມ. ຫລາຍລ້ານຄົນກໍໄດ້ຕອບຮັບ. ແລະ ຂ້າພະເຈົ້າເອງກໍຮູ້ບຸນຄຸນທີ່ທ່ານໄດ້ສືບຕໍ່ອະທິຖານຫາພຣະບິດາເທິງສະຫວັນຂອງເຮົາ, ເພື່ອຂອບພຣະໄທພຣະອົງສຳລັບການນຳພາ, ການປົກປ້ອງ, ການດົນໃຈ, ແລະ, ເໜືອກວ່າສິ່ງອື່ນໃດ, ສຳລັບຂອງຂວັນທີ່ເປັນພຣະບຸດທີ່ຮັກຂອງພຣະອົງ, ພຣະເຢຊູຄຣິດ.

ບຸນຄຣິດສະມາດກໍ່ໃຫ້ເກີດຄວາມຊົງຈຳທີ່ດີເລີດ. ປີແລ້ວນີ້, ເວັນດີກັບຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ມີໂອກາດສະເຫລີມສະຫລອງເທດສະການນີ້ກັບນາງນ້ອຍທີ່ໜ້າຮັກຄົນໜຶ່ງຊື່ວ່າ ຄະແລ ຄຣໍສ໌ບີ, ຜູ້ໄດ້ຮ້ອງເພງຄຣິດສະມາດໃຫ້ຟັງ. ຂ້າພະເຈົ້າຂໍແບ່ງປັນການບັນທຶກຂອງພວກເຮົາ ກ່ຽວກັບການລິເລີ່ມ “ຄວາມສະຫວ່າງຂອງໂລກ” ນັ້ນ.¹

ດັ່ງທີ່ ແອວເດີ ຮໍແລນ ໄດ້ເຕືອນເຮົາ, ແທ້ຈິງແລ້ວ ຄ່ຳຄືນທີ່ປະເສີດນັ້ນຫລາຍກວ່າສອງພັນປີມາແລ້ວ ໄດ້ຖືກເຮັດໃຫ້ສັກສິດໂດຍການກຳເນີດຂອງພຣະອົງ ຜູ້ທີ່ໄດ້ຖືກແຕ່ງຕັ້ງລ່ວງໜ້າ ໃຫ້ນຳສັນຕິສຸກມາສູ່ໂລກ ແລະ ດົນໃຈຄວາມດີງາມໃນທ່າມກາງມະນຸດ.² ພຣະເຢຊູຄຣິດໄດ້ມາກຳເນີດເພື່ອເປັນພອນໃຫ້ມວນມະນຸດ, ໃນອະດີດ, ປະຈຸບັນ, ແລະ ອະນາຄົດ.

ແມ່ນແຕ່ຂະນະທີ່ພວກເຮົາຮ້ອງເພງ “ຄືນສະງັດ,” ພວກເຮົາກໍຮູ້ຈັກເຖິງພຣະຊົນຊີບຂອງພຣະກຸມມານນ້ອຍແຫ່ງເບັດເລເຮັມ ວ່າບໍ່ໄດ້ເລີ່ມຕົ້ນໃນທີ່ນັ້ນ, ທັງບໍ່ໄດ້ສິ້ນສຸດລົງຢູ່ເທິງພູກະໂຫລກຫົວ. ໃນໂລກກ່ອນຊ່ວງມະຕະ, ພຣະເຢຊູໄດ້ຖືກເຈີມໂດຍພຣະບິດາຂອງພຣະອົງໃຫ້ເປັນພຣະເມຊີອາ, ພຣະຄຣິດ, ພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດ ແລະ ພຣະຜູ້ໄຖ່ຂອງມວນມະນຸດທັງປວງ. ພຣະອົງໄດ້ຖືກແຕ່ງຕັ້ງລ່ວງໜ້າໃຫ້ຊົດໃຊ້ແທນເຮົາ. “ພຣະອົງໄດ້ຮັບບາດເຈັບເພາະການລ່ວງລະເມີດຂອງເຮົາ [ແລະ] ພຣະອົງມີຮອຍຟົກຊ້ຳເພາະຄວາມຊົ່ວຮ້າຍຂອງເຮົາ”.³ ພຣະອົງໄດ້ສະເດັດມາເພື່ອເຮັດໃຫ້ຄວາມອະມະຕະເກີດເປັນຈິງ ແລະ ຊີວິດນິລັນດອນເປັນໄປໄດ້ສຳລັບທຸກຄົນທີ່ເຄີຍມີຊີວິດ.⁴

ນັ້ນໝາຍຄວາມວ່າ ເຮົາທຸກຄົນຈະໄດ້ຟື້ນຄືນຊີວິດ—ລວມທັງຄົນທີ່ທ່ານຮັກ ຜູ້ໄດ້ຈາກໄປໃນປີທີ່ປັ່ນປ່ວນນີ້, ແລະ ຜູ້ທີ່ຢູ່ໃນຟາກມ່ານເບື້ອງນັ້ນໃນເວລານີ້. ມັນໝາຍຄວາມວ່າ ເຮົາແຕ່ລະຄົນສາມາດສືບຕໍ່ດຳເນີນໄປໜ້າ. ມັນໝາຍຄວາມວ່າ ເຮົາສາມາດມີຄວາມຫວັງກັບສິ່ງທີ່ດີກວ່າ ທີ່ຈະມາເຖິງ.

ທ່ານເຄີຍສົງໄສບໍວ່າ ເປັນຫຍັງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຈຶ່ງໄດ້ເລືອກມາກຳເນີດໃນບ່ອນທີ່ພຣະອົງໄດ້ກຳເນີດ? ພຣະອົງສາມາດມາກຳເນີດໃນບ່ອນໃດກໍໄດ້ຢູ່ໃນໂລກນີ້. ແຕ່ພຣະອົງໄດ້ເລືອກແຜ່ນດິນນັ້ນ ທີ່ພຣະອົງໄດ້ເຮັດໃຫ້ມັນສັກສິດ.

ພຣະເຢຊູໄດ້ມາກຳເນີດໃນເມືອງເບັດເລເຮັມ. ໃນພາສາເຮັບເຣີ ຄຳວ່າ, ເບັດເລເຮັມ, ໝາຍຄວາມວ່າ “ໂຮງເຂົ້າຈີ່.” ຊ່າງເໝາະສົມແທ້ໆ, ທີ່ “ເຂົ້າຈີ່ແຫ່ງຊີວິດ,”⁵ ຈະມາຈາກ “ໂຮງເຂົ້າຈີ່.”

ການກຳເນີດຂອງພຣະອົງໄດ້ເກີດຂຶ້ນຢູ່ໃນສະຖານະການທີ່ຕ່ຳຕ້ອຍ ໃນທ່າມກາງຝູງສັດ. ຢູ່ທີ່ນັ້ນ “ພຣະເມສານ້ອຍ”⁶ ໄດ້ກຳເນີດລະຫວ່າງເທດສະການປັດສະຄາ ໃນທ່າມກາງຝູງສັດທີ່ກຳລັງຖືກກະກຽມເປັນເຄື່ອງຖວາຍສຳລັບງານປັດສະຄາ. ແລະ ໃນວັນໜຶ່ງ, ພຣະອົງຈະເປັນດັ່ງ “ລູກແກະທີ່ຖືກນຳໄປຂ້າ.”⁷ ພຣະອົງເປັນທັງພຣະເມສານ້ອຍ ແລະ ເປັນທັງພຣະຜູ້ລ້ຽງແກະ.

ໃນເວລາການກຳເນີດຂອງພຣະອົງ ຜູ້ຊຶ່ງຖືກເອີ້ນວ່າ “ຜູ້ລ້ຽງແກະທີ່ດີ,”⁸ ພວກຜູ້ລ້ຽງແກະໄດ້ເປັນຜູ້ທຳອິດທີ່ໄດ້ຮັບຂ່າວເຖິງເລື່ອງການກຳເນີດທີ່ສັກສິດຂອງພຣະອົງ.⁹

ໃນເວລາການກຳເນີດຂອງພຣະອົງ ຜູ້ຊຶ່ງຖືກເອີ້ນວ່າ “ດາວເພັກດວງໃສຮຸ່ງເຮືອງ,”¹⁰ ດາວດວງໃໝ່ກໍໄດ້ປະກົດຂຶ້ນໃນຟ້າສະຫວັນ.¹¹

ໃນເວລາການກຳເນີດຂອງພຣະອົງ ຜູ້ຊຶ່ງເອີ້ນພຣະອົງເອງວ່າ “ຄວາມສະຫວ່າງຂອງໂລກ,”¹² ຄວາມມືດທົ່ວໂລກໄດ້ສະຫລາຍໄປ ເປັນເຄື່ອງໝາຍຂອງການກຳເນີດທີ່ສັກສິດຂອງພຣະອົງ.¹³

ພຣະເຢຊູໄດ້ຮັບບັບຕິສະມາໃນແມ່ນ້ຳທີ່ຕ່ຳທີ່ສຸດຢູ່ໃນໂລກນີ້, ເປັນສັນຍາລັກເຖິງຄວາມເລິກທີ່ພຣະອົງຈະລົງໄປ ເພື່ອຈະໄດ້ຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ລອດພົ້ນ ແລະ ຈາກບ່ອນນັ້ນ ພຣະອົງຈະລຸກຂຶ້ນເໜືອທຸກສິ່ງທັງປວງ—ອີກຄັ້ງ, ເພື່ອຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ລອດພົ້ນ.¹⁴ ຈາກຕົວຢ່າງຂອງພຣະອົງ, ພຣະອົງໄດ້ສິດສອນວ່າ ເຮົາ, ຄືກັນ, ສາມາດລຸກຂຶ້ນຈາກຄວາມເລິກຂອງການທ້າທາຍສ່ວນຕົວຂອງເຮົາ—ຈາກຄວາມໂສກເສົ້າ, ຄວາມອ່ອນແອ, ແລະ ຄວາມຫ່ວງໃຍຂອງເຮົາ—ເພື່ອຂຶ້ນເຖິງຈຸດສູງຂອງສັກກະຍະພາບທີ່ສະຫງ່າລາສີ ແລະ ໄປເຖິງຈຸດໝາຍປາຍທາງແຫ່ງສະຫວັນຂອງເຮົາ. ທຸກສິ່ງຢ່າງນີ້ເປັນໄປໄດ້ໂດຍຄຸນນະທຳແຫ່ງຄວາມເມດຕາ ແລະ ພຣະຄຸນຂອງພຣະອົງ.

ໃນທ່າມກາງຄວາມແຫ້ງແລ້ງ ແລະ ເຕັມໄປດ້ວຍຝຸ່ນຂອງຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານ, ພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດໄດ້ສິດສອນບົດຮຽນ ທີ່ພຽງແຕ່ເຂົ້າໃຈໄດ້ໂດຍຜູ້ທີ່ຮູ້ຈັກວ່າ ການກະຫາຍນ້ຳນັ້ນ ມັນເປັນຈັ່ງໃດ.

ຕໍ່ຜູ້ຍິງທີ່ນ້ຳສ້າງ, ພຣະເຢຊູໄດ້ສິດສອນວ່າ:

“ທຸກຄົນທີ່ດື່ມນ້ຳນີ້ ຍັງຈະຫິວອີກ:

“ແຕ່ຜູ້ໃດທີ່ດື່ມນ້ຳ ຊຶ່ງເຮົາຈະໃຫ້ນັ້ນ ຈະບໍ່ຢາກອີກຈັກເທື່ອ; ນ້ຳທີ່ເຮົາຈະໃຫ້ນັ້ນຈະກາຍເປັນນ້ຳພຸໃນຕົວຂອງຜູ້ນັ້ນ ແລະ ຈະພຸ່ງຂຶ້ນເຖິງຊີວິດນິລັນດອນ.”¹⁵

ພຣະຄຳພີຂໍ້ນີ້ເຕືອນໃຈຂ້າພະເຈົ້າເຖິງປະສົບການທີ່ລະອຽດອ່ອນ ທີ່ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ມີກັບແອວເດີ ມາກ ອີ ພີເຕີເຊັນ.¹⁶ ຕອນນັ້ນເພິ່ນເປັນສະມາຊິກຄົນໜຶ່ງໃນກຸ່ມອັກຄະສາວົກສິບສອງ, ແລະ ກ່ອນທີ່ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຖືກເອີ້ນສູ່ກຸ່ມນັ້ນ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ມີໂອກາດເດີນທາງໄປຫາແຜ່ນດິນສັກສິດກັບເພິ່ນ ຊຶ່ງເປັນການເດີນທາງເທື່ອສຸດທ້າຍຂອງເພິ່ນໃນຊ່ວງມະຕະນີ້.

ແອວເດີ ພີເຕີເຊັນ ໄດ້ຮັບທຸກທໍລະມານຫລາຍດ້ວຍໂຣກມະເລັງ. ລະຫວ່າງຄືນທີ່ດົນນານ ແລະ ເຈັບປວດຂອງເພິ່ນນັ້ນ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ພະຍາຍາມຈົນສຸດຄວາມສາມາດ ເພື່ອປອບໃຈເພິ່ນ. ຂ້າພະເຈົ້າເຫັນເພິ່ນສາມາດກິນ ແລະ ດື່ມໄດ້ພຽງແຕ່ ເລັກນ້ອຍ ເທົ່ານັ້ນ. ມື້ຕໍ່ມາເປັນວັນທີ່ເພິ່ນຖືກມອບໝາຍໃຫ້ກ່າວປາໄສທີ່ສຳຄັນ.

ຕອນເຊົ້າໄດ້ມາເຖິງ. ດ້ວຍຄວາມກ້າຫານ, ແອວເດີ ພີເຕີເຊັນ ໄດ້ໄປຫາແຄມຝັ່ງທະເລຄາລີເລ, ບ່ອນທີ່ຝູງຊົນຢ່າງຫລວງຫລາຍໄດ້ລໍຖ້າເພິ່ນຢູ່. ເພິ່ນໄດ້ເລືອກສິດສອນຈາກຄຳເທດສະໜາຢູ່ຄ້ອຍພູຂອງພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດ. ເມື່ອແອວເດີ ພີເຕີເຊັນ ໄດ້ກ່າວເຖິງຂໍ້ຄວາມທີ່ວ່າ “ຜູ້ໃດອຶດຫິວ ແລະ ກະຫາຍຄວາມຊອບທຳກໍເປັນສຸກ,”¹⁷ ເພິ່ນໄດ້ມີນ້ຳຕາຄາປໍ້. ເພິ່ນໄດ້ວາງບົດປາໄສຂອງເພິ່ນລົງໄວ້, ເງີຍໜ້າຂຶ້ນ, ແລະ ຖາມວ່າ, “ພວກທ່ານຮູ້ຈັກບໍວ່າ ການອຶດຫິວ ແລະ ການກະຫາຍ ນັ້ນ ມັນເປັນຈັ່ງໃດ ແທ້ໆ?” ຂ້າພະເຈົ້າຮູ້ວ່າ ເພິ່ນຮູ້ຈັກ ແທ້ໆ. ແລ້ວເພິ່ນໄດ້ສິດສອນວ່າ, “ເມື່ອທ່ານອຶດຫິວ ແລະ ກະຫາຍຄວາມຊອບທຳແທ້ໆ, ແລ້ວທ່ານຈະສາມາດກາຍເປັນເໝືອນດັ່ງພຣະຄຣິດຫລາຍຂຶ້ນ.” ແອວເດີ ພີເຕີເຊັນ ໄດ້ເປັນຕົວຢ່າງເຖິງເລື່ອງນີ້ແທ້ໆ. ບໍ່ດົນຫລັງຈາກນັ້ນ, ເພິ່ນກໍໄດ້ຈາກຊີວິດມະຕະນີ້ໄປ.¹⁸

ເມື່ອໃດກໍຕາມທີ່ຂ້າພະເຈົ້າໄຕ່ຕອງກ່ຽວກັບການອຶດຫິວ ແລະ ການກະຫາຍຄວາມຊອບທຳ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຄິດກ່ຽວກັບອັກຄະສາວົກທີ່ໜ້ານັບຖືຜູ້ນີ້ ທີ່ໄດ້ອຸທິດຄຳເທດສະໜາເທື່ອສຸດທ້າຍຂອງເພິ່ນ ເພື່ອສິດສອນຄວາມໝາຍທີ່ ແທ້ຈິງ ຂອງການສະແຫວງຫາພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ພຣະເຢຊູຄຣິດ, ການອຶດຫິວ ແລະ ການກະຫາຍຄວາມຊອບທຳ, ການກາຍເປັນເໝືອນດັ່ງພຣະອົງຫລາຍຂຶ້ນ.

ປີນີ້, ຊິດສະເຕີ ແນວສັນກັບຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເລີ່ມຕົ້ນວຽກງານແຫ່ງຄວາມຮັກຂອງບຸນຄຣິດສະມາດສຳລັບຄອບຄົວຂອງພວກເຮົາໄວກວ່າເກົ່າ. ໃນຕົ້ນເດືອນພະຈິກ, ເວັນດີໄດ້ບອກວ່າ ພວກເຮົາກຽມພ້ອມສຳລັບບຸນຄຣິດສະມາດແລ້ວ. ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຕອບໄປທັນທີວ່າ, “ໂອ, ດີແລ້ວ! ບັດນີ້ ພວກເຮົາສາມາດເອົາໃຈໃສ່ຕໍ່ພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດເນາະ.”

ລະຫວ່າງປີນີ້ທີ່ບໍ່ເຄີຍເປັນມາກ່ອນ, ເມື່ອທຸກຄົນໃນທົ່ວໂລກໄດ້ຮັບທຸກທໍລະມານກັບຜົນກະທົບຂອງການລະບາດທົ່ວໂລກ, ບໍ່ມີສິ່ງໃດທີ່ສຳຄັນຫລາຍໄປກວ່າການທີ່ເຮົາສາມາດເຮັດໃຫ້ບຸນຄຣິດສະມາດເທື່ອນີ້ ເຈາະຈົງຢູ່ທີ່ພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດ ແລະ ຂອງຂວັນ ຊຶ່ງພຣະຊົນຊີບຂອງພຣະອົງມີຄວາມໝາຍແນວໃດແທ້ໆຕໍ່ເຮົາແຕ່ລະຄົນ.

ພຣະບິດາເທິງສະຫວັນທີ່ຊົງຮັກຂອງເຮົາ “ຮັກໂລກຫລາຍທີ່ສຸດ ຈົນ ໄດ້ປະທານ ພຣະບຸດອົງດຽວຂອງພຣະອົງ ເພື່ອທຸກຄົນທີ່ວາງໃຈເຊື່ອໃນພຣະບຸດນັ້ນຈະບໍ່ຈິບຫາຍ ແຕ່ມີຊີວິດອັນຕະຫລອດໄປເປັນນິດ.”¹⁹

ແລ້ວພຣະບຸດຂອງພຣະເຈົ້າໄດ້ສັນຍາກັບເຮົາວ່າ “ຜູ້ໃດທີ່ຍັງມີຊີວິດຢູ່ ແລະ ເຊື່ອໃນເຮົາ ຈະບໍ່ຕາຍຈັກເທື່ອ.” ²⁰ ຊ່າງເປັນ ຂອງຂວັນ ທີ່ບໍ່ສາມາດບັນຍາຍ ແລະ ຫາທີ່ປຽບບໍ່ໄດ້ຂອງພຣະບິດາ ແລະ ພຣະບຸດແທ້ໆ!

ຂ້າພະເຈົ້າຂອບຄຸນພຣະເຈົ້າສຳລັບຂອງຂວັນທີ່ເປັນພຣະບຸດທີ່ຮັກຂອງພຣະອົງ. ແລະ ຂ້າພະເຈົ້າຂອບພຣະໄທອົງພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າຂອງເຮົາສຳລັບການເສຍສະລະ ແລະ ພາລະກິດອັນບໍ່ສາມາດປຽບທຽບໄດ້ຂອງພຣະອົງ. ໃນການສະເດັດມາຄັ້ງທຳອິດຂອງພຣະອົງ, ພຣະເຢຊູໄດ້ສະເດັດມາເກືອບເປັນແບບລັບໆ. ແຕ່ໃນການສະເດັດມາຄັ້ງທີສອງຂອງພຣະອົງ, ລັດສະໝີພາບຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ “ຈະປະກົດແຈ້ງ, ແລະ ທຸກປະຊາຊາດກໍຈະໄດ້ເຫັນ.”²¹ ແລ້ວພຣະອົງຈະ “ເປັນພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າເໜືອເຈົ້ານາຍທັງຫລາຍ ແລະ ເປັນມະຫາກະສັດເໜືອກະສັດທັງຫລາຍ.”²²

ບັດນີ້, ໃນຖານະຜູ້ຮັບໃຊ້ທີ່ມີສິດອຳນາດຂອງພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດ, ຂ້າພະເຈົ້າຂໍມອບພອນໃຫ້ແກ່ທ່ານແຕ່ລະຄົນ, ອ້າຍເອື້ອຍນ້ອງທີ່ຮັກແພງຂອງຂ້າພະເຈົ້າ. ຂໍໃຫ້ທ່ານ ແລະ ຄອບຄົວຂອງທ່ານຈົ່ງໄດ້ຮັບພອນດ້ວຍສັນຕິສຸກ, ດ້ວຍຄວາມສາມາດເພີ່ມເຕີມທີ່ຈະໄດ້ຍິນສຸລະສຽງຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ, ແລະ ຮັບເອົາການເປີດເຜີຍດ້ວຍຄວາມສາມາດເພີ່ມເຕີມທີ່ຈະຮູ້ວ່າ ພຣະບິດາຂອງເຮົາ ແລະ ພຣະບຸດຂອງພຣະອົງຮັກທ່ານຫລາຍຂະໜາດໃດ, ແລະ ພ້ອມແລ້ວທີ່ຈະນຳພາທຸກຄົນຜູ້ສະແຫວງຫາພວກພຣະອົງ. ຂ້າພະເຈົ້າຂໍລວມຖ້ອຍຄຳຂອງຂ້າພະເຈົ້າເຂົ້າກັບຖ້ອຍຄຳຂອງໂມໂຣໄນ ແລະ “ແນະນຳໃຫ້ທ່ານສະແຫວງຫາພຣະເຢຊູອົງນີ້ ຜູ້ຊຶ່ງສາດສະດາ ແລະ ອັກຄະສາວົກໄດ້ຂຽນໄວ້, ເພື່ອພຣະຄຸນຂອງພຣະເຈົ້າອົງເປັນພຣະບິດາ, ແລະ ຂອງອົງພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້ານຳອີກ, ແລະ ພຣະວິນຍານບໍລິສຸດ, … ຈະຢູ່ນຳ ແລະ ສະຖິດຢູ່ໃນທ່ານຕະຫລອດໄປ.”²³ ຂ້າພະເຈົ້າອະທິຖານສຳລັບສິ່ງນີ້, ໃນພຣະນາມຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດ, ອາແມນ.