«Κι εσείς μπορείτε να το ξέρετε επίσης»
Πνευματική Συγκέντρωση Χριστουγέννων της Πρώτης Προεδρίας
Κυριακή 5 Δεκεμβρίου 2021
Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές μου, τα Χριστούγεννα στο σπίτι της παιδικής μου ηλικίας επηρεάσθηκαν έντονα από τις παραδόσεις της πατρίδας των γονέων μου. Η μητέρα μου είχε μεταναστεύσει στις Ηνωμένες Πολιτείες από τη Σουηδία και ο πατέρας μου από τη Φινλανδία1. Προετοιμαζόμενοι για τα Χριστούγεννα, διακοσμούσαμε το χριστουγεννιάτικο δένδρο μας με χειροποίητα στολίδια και η μητέρα μου έψηνε, έψηνε και έψηνε. Απ’ ό,τι ξέρω, είχε συγγένεια με τη γιαγιά της αδελφής Κρεγκ, Λούντγκρεν. Οι εορτασμοί μας την Παραμονή των Χριστουγέννων άρχιζαν με μία ποικιλία από τις παραδοσιακές λιχουδιές που είχε προετοιμάσει η μητέρα μου – κεφτεδάκια, πουτίγκα με ρύζι και τα άφθονα ψωμιά, κέικ και μπισκότα. Οι εορταστικές εκδηλώσεις της Παραμονής των Χριστουγέννων τελείωναν με την άφιξη του Jultomten –του Άη Βασίλη– ο οποίος έφερνε δώρα για όλα τα παιδιά. Όμως προτού έλθει ο Jultomten, η μητέρα μου πάντα μάζευε τον αδελφό, τις αδελφές μου και εμένα για να ακούσουμε καθώς ο πατέρας μου διάβαζε την ιστορία των Χριστουγέννων από την Καινή Διαθήκη.
Ο πατέρας μου ήταν ένας ήσυχος άνδρας, ένας λακωνικός άνδρας τόσο στη μητρική του γλώσσα όσο και στα Αγγλικά που έμαθε ως ενήλικος. Ήταν άκομψα έντιμος και ποτέ εκδηλωτικός με επαίνους. Ποτέ δεν ήταν ιδιόρρυθμος και ποτέ δεν ωραιοποιούσε τις καταστάσεις. Την παραμονή των Χριστουγέννων διάβαζε από το Κατά Λουκάν 2. Διάβαζε για τον Ιωσήφ και τη Μαρία που ταξίδευαν στη Βηθλεέμ, την εμφάνιση του αγγέλου στους ποιμένες, τη γέννηση του Ιησού και τη Μαρία να συλλογίζεται όλα όσα είχαν συμβεί στην καρδιά της. Όμως ο πατέρας μου δεν σταματούσε εκεί στο εδάφιο 19. Συνέχιζε την αφήγηση για τη Μαρία και τον Ιωσήφ να φέρνουν τον Ιησού ως βρέφος στον ναό της Ιερουσαλήμ, για να κάνουν προσφορά σύμφωνα με τον νόμο του Μωυσή.
Ο πατέρας μου διάβαζε:
«Kαι νάσου! Στην Iερουσαλήμ υπήρχε κάποιος άνθρωπος, που λεγόταν Συμεών…
»Kαι του είχε αποκαλυφθεί από το Πνεύμα το Άγιο, ότι δεν θα δει θάνατο, πριν δει τον Xριστό τού Kυρίου.
»Kαι ήρθε στο ιερό οδηγημένος από το Πνεύμα· και όταν [η Μαρία και ο Ιωσήφ] έφερναν μέσα το παιδάκι, τον Iησού…
»αυτός [ο Συμεών Τον] δέχθηκε στην αγκαλιά του, και ευλόγησε τον Θεό και είπε:
»Tώρα απολύεις τον δούλο σου, Δέσποτα, με ειρήνη, σύμφωνα με τον λόγο σου·
»επειδή, τα μάτια μου είδαν το σωτήριό σου,
»το οποίο ετοίμασες μπροστά σε όλους τούς λαούς»2.
Σε εκείνο το σημείο, ο πατέρας μου πάντα σταματούσε. Κατόπιν έδιδε τη μαρτυρία του. Πάντα με τον ίδιο σύντομο τρόπο δήλωνε με την βαριά προφορά του στα Αγγλικά: «Ίσως να μην είμαι σε θέση να κρατήσω αυτόν τον μικρό Ιησού στην αγκαλιά μου, αλλά ξέρω, όπως ακριβώς ήξερε ο Συμεών, ότι εκείνο το βρέφος ήταν ο Υιός του Θεού, ο Σωτήρας και ο Λυτρωτής μου. Υπάρχει και ζει». Ύστερα από αυτήν τη δήλωση, κοίταζε όλους μας με τα διαπεραστικά γαλανά μάτια του και έλεγε με ένα εμφατικό νεύμα: «Κι εσείς μπορείτε να το ξέρετε επίσης».
Ο πατέρας και η μητέρα μου ήξεραν ποιο ήταν εκείνο το βρέφος στη Βηθλεέμ και τι θα επετύγχανε μεγαλώνοντας. Αυτή η γνώση τούς μεταμόρφωσε. Επιθυμούσαν όχι μόνο εμείς τα παιδιά να πιστέψουμε στα λόγια τους3, αλλά να γνωρίσουμε αφ’ εαυτού μας, ώστε να μεταμορφωθούμε κι εμείς. Με την παρότρυνση από τις μαρτυρίες των γονέων μου, εξεκίνησα στο μονοπάτι της διαθήκης με την επιθυμία να «το ξέρω κι εγώ».
Όταν ήμουν 11 ετών, η οικογένειά μου ζούσε στο Γκέτεμποργκ της Σουηδίας. Ο πρόεδρος ιεραποστολής προσεκάλεσε όλους τους νέους να διαβάσουν το Βιβλίο του Μόρμον. Κυριολεκτικώς δεν είχα συμπεριληφθεί στην πρόσκληση, αλλά ο αδελφός μου ήταν διάκονος εκείνη την εποχή και απεδέχθη την πρόκληση. Πάντοτε ήθελα να είμαι σαν τον αδελφό μου και να κάνω ό,τι έκανε, κι έτσι συμμετείχα. Οι γονείς μου είχαν δώσει στα αδέλφια μου και σε εμένα τις γραφές και άρχισα να διαβάζω κάθε βράδυ.
Μερικούς μήνες αργότερα, ο Πρόεδρος Γκέστα Μαλμ, σύμβουλος στην προεδρία ιεραποστολής4, παρότρυνε τους νέους που διάβαζαν το Βιβλίο του Μόρμον να ρωτήσουν τον Θεό για την αλήθεια του. Απεφάσισα να κάνω ακριβώς αυτό. Εκείνη τη νύκτα περίμενα έως ότου αποκοιμηθεί ο αδελφός μου. Κατέβηκα από το κρεβάτι, γονάτισα στο κρύο πάτωμα και άρχισα να προσεύχομαι. Σύντομα αισθάνθηκα σαν να μου έλεγαν: «Σου λέω από την αρχή ότι είναι αληθινό». Και με αυτό, με κατέλαβε μια απερίγραπτη ειρήνη. Ξέρω αφ’ εαυτού μου με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος ότι το Βιβλίο του Μόρμον είναι αληθινό5.
Όπως υπάρχει η υπόσχεση στην Εισαγωγή του Βιβλίου του Μόρμον, κι εγώ «[έφθασα] στο σημείο να γνωρί[ζω] επίσης με την ίδια δύναμη ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Σωτήρας του κόσμου, ότι ο Τζόζεφ Σμιθ είναι… ο προφήτης Του αυτές τις τελευταίες ημέρες, και ότι η Εκκλησία του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών είναι η βασιλεία του Κυρίου που για μία ακόμη φορά εδραιώθηκε επάνω στη γη, προπαρασκευαστική της Δευτέρας Παρουσίας του Μεσσία»6. Αυτή η γνώση, σε συνδυασμό με επακόλουθους μάρτυρες, με μεταμόρφωσε, όπως είχε μεταμορφώσει τους γονείς μου.
Η γνώση αυτή –ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Υιός του Θεού, και ότι σταυρώθηκε για τις αμαρτίες του κόσμου– είναι πνευματικό χάρισμα7. Αυτό το χάρισμα δεν συνδέεται με μία συγκεκριμένη θέση της ιεροσύνης ούτε με ένα συγκεκριμένο φύλο. Αντιθέτως, είναι διαθέσιμο σε όλους όσοι πληρούν τις προϋποθέσεις γι’ αυτό. Δεν μας ζητείται να φέρουμε στον Σωτήρα δώρα από χρυσάφι, λιβάνι και σμύρνα, για να πληρούμε τις προϋποθέσεις γι’ αυτό το όμορφο πνευματικό χάρισμα. Μας ζητείται να προσφέρουμε τον εαυτό μας8. Ο προφήτης από το Βιβλίο του Μόρμον, Αμαλήκι, παρακάλεσε τον λαό, λέγοντας: «Και τώρα… θα ήθελα να έλθετε στον Χριστό, ο οποίος είναι ο Άγιος του Ισραήλ, και να γίνετε κοινωνοί της σωτηρίας του και της δύναμης τής λύτρωσής του. Μάλιστα, ελάτε σε αυτόν, και προσφέρετε όλη σας την ψυχή σαν προσφορά προς αυτόν… Και όπως ο Κύριος ζει, θα σωθείτε»9.
Καθώς μεγάλωνα, έβλεπα τους γονείς μου να υπηρετούν άλλους. Τους έβλεπα να τηρούν διαθήκες που είχαν συνάψει με τον Θεό. Τους έβλεπα να τελούν επιμελώς οικογενειακή διδασκαλία και επίσκεψη διδασκαλισσών, προσπαθώντας να τελούν διακονία σε εκείνους που υπηρετούσαν. Τους έβλεπα να συμμετέχουν στις διατάξεις του ναού και να δέχονται κλήσεις της Εκκλησίας. Και κάθε χρόνο, την Παραμονή των Χριστουγέννων, ο πατέρας μου κατέθετε μαρτυρία με τον Συμεών για τον Σωτήρα Ιησού Χριστό. Με τα χρόνια, ο πατέρας μου απηύθυνε την πρόσκλησή του να «ξέρουν κι αυτοί» σε πεθερικά και εγγόνια.
Δεκαετίες μετά την εμπειρία της παιδικής μου ηλικίας με το Βιβλίο του Μόρμον, εκλήθην ως Μέλος της Γενικής Εξουσίας-Μέλος των Εβδομήκοντα και μου ανατέθηκε να μιλήσω στη γενική συνέλευση. Οι αδελφές μου φρόντισαν ώστε ο 92χρονος πατέρας μου να μπορεί να παρακολουθήσει τη συνέλευση – και ειδικά την ομιλία μου. Μετά τη γενική συνέλευση πήγα στο σπίτι του. Ρώτησα: «Μπαμπά, παρηκολούθησες τη συνέλευση;» Απήντησε: “Ja” [«Ναι»]. Ρώτησα: «Με άκουσες που μίλησα;» Απήντησε: “Ja” [«Ναι»]. Με κάποια αγανάκτηση, είπα δυνατά: «Λοιπόν, μπαμπά, τι νομίζεις;» Απήντησε: «Ω, ήταν εντάξει. Ήμουν σχεδόν υπερήφανος».
Ύστερα από πολύ καιρό είπε: «Ντέιλ, έχω κάτι που πρέπει να σου πω». Τότε συνειδητοποίησα ότι ενώ ψάρευα μία φιλοφρόνηση, ο πατέρας μου ήταν απησχολημένος με κάτι πολύ πιο σημαντικό από το να μου δώσει έπαινο. Συνέχισε: «Χθες το βράδυ είδα ένα όνειρο. Ονειρεύτηκα ότι πέθανα και είδα τον Σωτήρα. Με πήρε στην αγκάλη Του και μου είπε ότι οι αμαρτίες μου συγχωρήθηκαν. Και αισθανόμουν τόσο καλά». Αυτό μόνον είπε ο πατέρας μου δυνατά. Όμως το βλέμμα στο πρόσωπό του έλεγε πολλά. Γνώριζε τον Ιησού Χριστό. Ήξερε ότι το βρέφος στη Βηθλεέμ, το οποίο είχε «προ[οδεύσει] σε σοφία, και ηλικία, και χάρη μπροστά στον Θεό και τους ανθρώπους»10, ήταν η σωτηρία του, ότι ο Υιός του Θεού είχε μεγαλώσει και εξιλεωθεί για τις αμαρτίες του. Και ο πατέρας μου το ήξερε πολύ πριν από αυτό το όνειρο. Το όνειρο ήταν απλώς ένα πολυεύσπλαχνο έλεος –ένα δώρο– από έναν στοργικό Επουράνιο Πατέρα σε έναν ηλικιωμένο άνδρα, ο οποίος πέθανε δύο μήνες αργότερα. Απ’ όλα τα χριστουγεννιάτικα δώρα που έλαβα ποτέ, εκτιμώ πολύ το χάρισμα της μαρτυρίας και της πίστεως που αποτελούν χαρακτηριστικό παράδειγμα του πατέρα και της μητέρας μου.
Αυτά τα Χριστούγεννα, ζητήστε από τον Επουράνιο Πατέρα σας το πνευματικό χάρισμα της γνώσης για τη ζώσα πραγματικότητα του Σωτήρος του κόσμου. Η εποχή των Χριστουγέννων είναι μία όμορφη και φυσική εποχή για να μελετήσουμε τη ζωή Του και να προσπαθήσουμε να μιμηθούμε τον χαρακτήρα και τα γνωρίσματά Του. Καθώς το κάνετε, μπορείτε να ξέρετε ότι ο Ιησούς είναι ο Χριστός, ο Υιός του Θεού και ότι εξιλεώθηκε για τις αμαρτίες σας. Αυτή η γνώση είναι καλύτερη και μεγαλύτερης διάρκειας από οποιοδήποτε δώρο που θα μπορούσε ποτέ να σας φέρει ο Jultomten, επειδή μπορεί να σας μεταμορφώσει. Θα μάθετε ότι ο Σωτήρας αγαπά να αποκαθιστά αυτό που δεν μπορείτε να αποκαταστήσετε, να θεραπεύει πληγές που δεν μπορείτε να θεραπεύσετε, να διορθώνει ό,τι έχει ανεπανόρθωτα σπάσει, να επανορθώνει οποιαδήποτε αδικία έχετε βιώσει και να ιαίνει για τα καλά ακόμη και τις θρυμματισμένες καρδιές.
Ακριβώς όπως ο επίγειος πατέρας μου, ξέρω ότι δεν θα μπορέσω να κρατήσω αυτό το μικρό βρέφος, τον Ιησού στην αγκαλιά μου, αλλά ξέρω, όπως ακριβώς ήξερε ο Συμεών, ότι εκείνο το βρέφος ήταν ο Υιός του Θεού, ο Σωτήρας μου και Σωτήρας σας, ο Λυτρωτής μου και Λυτρωτής σας. Υπάρχει και ζει. Κι εσείς μπορείτε να το ξέρετε. Στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.