ទទួលស្តេចដ៏ថ្កុំថ្កើង
ការប្រជុំធម្មនិដ្ឋានបុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស់របស់គណៈប្រធានទីមួយឆ្នាំ ២០២២
ថ្ងៃទី ៤ ខែ ធ្នូ ឆ្នាំ ២០២២
សូមបើកដួងចិត្តរបស់យើងដើម្បីទទួល
ភាពសុខសាន្ត និងភាពកក់ក្តៅនៃតន្ត្រីបំផុសគំនិតបានបំពេញដល់ព្រលឹងរបស់យើង ។
រីករាយថ្ងៃបុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស !
ខែ ធ្នូ ឆ្នាំ ១៩៤៣ ដែលពិភពលោកត្រូវបានខ្ទេចខ្ទាំដោយសង្គ្រាមលោកលើកទីពីរ ។ មនុស្សទាំងអស់មានការព្រួយបារម្ភដល់មនុស្សជាទីស្រលាញ់ដែលនៅឯសមរភូមិ ហើយនៅផ្ទះបារម្ភពីការគ្មានប្រាក់ និងម្ហូបអាហារ ។ ដោយមានការទុកដាក់ធនធានគ្រួសារដោយប្រុងប្រយ័ត្ន នោះ ឪពុករបស់ខ្ញុំ ឈ្មោះ ហារ៉ូដ វិលល្លាមមានការភ្ញាក់ផ្អើល ដែលពេលនោះគាត់មានអាយុប្រាំបួនឆ្នាំ បានទទួលអំណោយបុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស់ ជា―រថភ្លើងមួយឈុតដ៏គួរឲ្យភ្ញាក់ ។ នេះមិនមែនជារថភ្លើងចាស់ទេ រថភ្លើងនេះរត់នៅលើផ្លូវរថភ្លើងដោយខ្លួនឯង ។ ពុំបាច់រុញឡើយ ។ វានឹកស្មានមិនដល់ថា គាត់អាចទទួលបានអំណោយដ៏អស្ចារ្យបែបនេះសោះ ។ ហារ៉ូដ បានចាត់ទុករថភ្លើងនោះជាទ្រព្យសម្បត្តិរបស់គាត់ ។
ប៉ុន្មានឆ្នាំក្រោយមក នៅពេលដែលបុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស់ខិតចូលមកដល់ ពិភពលោកកំពុងងើបចេញពីសង្រ្គាម ។ ក៏ប៉ុន្តែស្ថានភាពសេដ្ឋកិច្ចនៅ សេន អាន់តូនី រដ្ឋអៃដាហូ មិនបានប្រសើរឡើងឡើយ ឯគ្រួសារឪពុកខ្ញុំ គឺកាន់តែធ្លាក់ដុនដាបទៅៗ ។ ឪពុករបស់ ហារ៉ូដ បានធ្លាក់ខ្លួនឈឺយ៉ាងធ្ងន់ ស្ទើរបាត់បង់ជីវិត ។ គ្មាននរណាម្នាក់បានទទួលអំណោយ សម្រាប់បុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស់ពេលនោះឡើយ —រួមទាំង ហារ៉ូដ និង អាណុលប្អូនប្រុសរបស់គាត់ ។
ពីរបីថ្ងៃមុនបុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស់ ឪពុករបស់ ហារ៉ូដ បានមកជួបគាត់ ហើយ សួរស្ងាត់ៗថា « ហារ៉ូដ តើកូនសុខចិត្តឲ្យរថភ្លើងរបស់កូនទៅ អាណុល ដើម្បីប្អូនអាចមានអំណោយនៅថ្ងៃបុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស់នៅឆ្នាំនេះបានដែរឬទេ ? »
តើគាត់ស្តាប់ឮសម្តី ឪពុកគាត់មិនច្រឡំទេឬ ? តើជារថភ្លើងដែលជាសំណព្វចិត្តរបស់គាត់នោះឬ ? ការស្នើសុំនេះដូចជាលើសលុបពេកហើយ ។
នៅព្រឹកថ្ងៃបុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស់មកដល់ ហើយអាណុល បានត្រេកអរនៅពេលគាត់ បានទទួល រថភ្លើងមួយដូចជារបស់ ហារ៉ូដ ។
មិនយូរប៉ុន្មាន អាណុល បានដឹងថា ហារ៉ូដ ពុំបានលេងរថភ្លើងរបស់គាត់ទៀតទេ ។ ទីបំផុត អាណុល បានដឹងថាអំណោយដ៏គួរឲ្យស្រឡាញ់របស់គាត់ពុំមែនគ្រាន់តែដូច រថភ្លើងរបស់ហារ៉ូដ នោះទេ—តែវាជារថភ្លើងរបស់ ហារ៉ូដ ! នៅពេលដែល អាណុល យល់ពីការលះបង់ដ៏សំខាន់នៅពីក្រោយអំណោយនោះ រថភ្លើងនេះកាន់តែមានតម្លៃពុំអាចកាត់ថ្លៃបាន ។
សម្រាប់ខ្ញុំ រឿងគ្រួសារមួយនេះគឺជាអំណោយ—វាពុំគ្រាន់តែរំឭកខ្ញុំអំពីឪពុកជាទីស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំ និងប្អូនប្រុសដែលគាត់ស្រឡាញ់ប៉ុណ្ណោះទេ ។ តែសំខាន់ជាងនេះគឺ វារំឭកខ្ញុំពីការលះបង់ និងសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះរាជបុត្រាដ៏ស្ងួនភ្ងារបស់ព្រះ ដែលយើងប្រារព្ធពិធីរំឭកដល់ការប្រសូតរបស់ទ្រង់នោះ ។
ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺជា និងអំណោយទានបុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស់ដំបូង និងជានិរន្តរ៍របស់យើង ។ ខ្ញុំសូមថ្លែងទីបន្ទាល់អំពីសេចក្ដីពិតនេះថា ៖ ទ្រង់បានប្រសូតមក ទ្រង់បានរស់នៅ ហើយទ្រង់បានសុគតដើម្បីយើង ហើយថាទ្រង់នៅតែ―មានព្រះជន្មរស់ !
ឱមានពរអ្វីម៉្លេះដែលយើងជាអ្នកទទួលអំណោយពេញដោយអំណរនេះ ។ ទំនុកនៃបទចម្រៀងបុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស់ដែលខ្ញុំចូលចិត្តគឺបទ ៖ « អំណរដល់លោក ព្រះបុត្រកើតហើយ ទទួលស្តេចដ៏ថ្កុំថ្កើង ! »១
អែលឌើរ នែល អេ ម៉ាក់ស្វែល បានបង្រៀនយើងថា « នៅក្នុងគ្រប់ទស្សនវិស្ស័យទាំងអស់ដែលព្រះបានប្រទានដល់យើង ការទទួលយករបស់យើងត្រូវតែធ្វើឲ្យបានល្អ ប៉ុន្តែយើងធ្វើមិនបានល្អនោះទេ ។ យើងដែលចាត់ទុកខ្លួនឯងថាមានលក្ខណៈគ្រប់គ្រាន់ និងឯករាជ្យនោះ ច្រើនតែទទួលយកដោយខុសឆ្គងឬថែមទាំងពិបាកទៀតផង ។ …
« [ ប៉ុន្តែ] អំណោយរបស់ព្រះ មិនដូចអំណោយតាមរដូវកាលនោះទេ គឺជាអំណោយដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច និងមិនអាចកាត់ផ្តាច់បានឡើយ ដែលបង្កើតបានជាបុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស់បន្តបន្ទាប់មិនចេះចប់ ! » ។២
ដូច្នេះ តើយើងទទួលបានអំណោយដ៏អស្ចារ្យបែបនេះដោយរបៀបណា ? តើយើងជ្រើសរើសអំណោយនៃព្រះអង្គសង្គ្រោះ សេចក្តីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ និងដង្វាយធួនដ៏និរន្តរ៍របស់ទ្រង់ជារៀងរាល់ថ្ងៃដោយរបៀបណា ?
ចូរយើងចេញឆ្ងាយពីបង្អួចដែលមានទឹកកក និងស្ករគ្រាប់ពណ៌ ហើយអនុញ្ញាតឲ្យយើងរៀនពីតួនាទីដ៏រាបទាបរបស់អ្នកទទួលទារកព្រះអង្គសង្គ្រោះដំបូង ។
ទទួលយកភាពបរិសុទ្ធរបស់ទ្រង់
នៅពេលការប្រសូតរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះខិតជិតមកដល់ ម៉ារា និងយ៉ូសែប បានខិតខំស្វែងរកគ្រប់មធ្យោបាយក្នុងក្រុងបេថ្លេហិម ប៉ុន្តែពុំមានបន្ទប់ក្នុងផ្ទះសំណាក់ឡើយ ។ តើគ្មាននរណាម្នាក់មានបន្ទប់សម្រាប់ពួកលោកទេឬអី ? តើគ្មាននរណាម្នាក់ឲ្យកន្លែងដល់ពួកលោកសម្រាកទេឬអី ? ម៉ារាបានដឹងពីអំណោយដែលនាងកំពុងតែនាំមកនោះ ប៉ុន្តែគ្មាននរណាម្នាក់មានកន្លែងដើម្បីទទួលទ្រង់ឡើយ ។
យើងពិតជាមិនអាចដឹងពីអារម្មណ៍ដែលម៉ារា និងយ៉ូសែប មាននៅពេលនេះទេ ប៉ុន្តែខ្ញុំតែងតែគិតថា ពួកលោកឆ្ពោះទៅមុខដោយភាពរឹងមាំ និងទំនុកចិត្ត ។ ការយកចិត្តទុកដាក់ដល់ការអញ្ជើញរបស់ទេវតាប្រាប់ថា « កុំខ្លាចអី »៣ហើយឥឡូវនេះដល់វេលារៀបចំសម្រាប់ការប្រសូតរបស់ព្រះយេស៊ូវ ពួកលោកអាចបោះបង់ការរំពឹងទុកណាមួយពីកន្លែងស្នាក់នៅដ៏សុខស្រួល ហើយជំនួសមកវិញដោយការស្នាក់នៅក្នុងក្រោលដ៏រាបទាបស្ងប់ស្ងាត់ ។ ប៉ុន្តែ ពុំមានអារម្មណ៍ទទេស្អាតនោះទេ ។ ព្រោះមិនយូរប៉ុន្មានព្រះអម្ចាស់នឹងបំពេញចន្លោះនោះជាមួយភាពបរិសុទ្ធ ។
ដូចគម្ពីរ លូកា ២:៧ ដ៏ពេញនិយមអានថា « ហើយនាងប្រសូតបានបុត្រាជាចំម្បងមករួចរុំនឹងសំពត់ផ្តេកក្នុងស្នូកពីព្រោះក្នុងផ្ទះសំណាក់ គ្មានកន្លែងណានៅទេ »។
ព្រះអង្គសង្គ្រោះរបស់យើង— ដែលជាអំណោយដ៏រុងរឿងនៃជីវិត នៃក្តីសង្ឃឹម និងការសន្យា—នោះបានយាងមកកាន់ផែនដី ។
តើយើងអាចរៀបចំបន្ទប់នៅក្នុងដួងចិត្តរបស់យើងដើម្បីទទួលព្រះគ្រីស្ទ និងទុកឲ្យភាពបរិសុទ្ធរបស់ទ្រង់បំពេញចន្លោះ របស់យើងបានដែរឬទេ ? ដូចម៉ារា និងយ៉ូសែបដែរ យើងអាចទុកចិត្តលើទ្រង់បាន សូម្បីតែពេលខ្លះមានការលំបាកដ៏លើសលប់ក្តី ។ ការដឹកនាំ—សូម្បីតែអព្ភូតហេតុ—ចូលមកក្នុងជីវិតរបស់យើង ប្រហែលមិនរហ័សនិងញាប់ ឬនៅលើឆាក ឬក្នុងទីលានកីឡានោះទេ ប៉ុន្តែចូលមកក្នុងកន្លែងស្ងាត់ដែលយើងរស់នៅ និងធ្វើការ—ជាកន្លែងដែលយើងទៅដើម្បីសុំជំនួយ ។ គ្រប់ទីកន្លែងដែលសេចក្តីត្រូវការដ៏រាបទាបរបស់យើងកើតឡើង នោះយើងអាច ហើយទទួលចម្លើយចំពោះការអធិស្ឋានខ្សឹបៗរបស់យើង ។
ទទួលយកការអញ្ជើញរបស់ទ្រង់ដើម្បីធ្វើសកម្មភាព
តើវាមិនអស្ចារ្យទេឬអីដែលពួកអ្នកទទួលកូនចៀមរបស់ព្រះដំបូងគេមួយចំនួនគឺជាពួកអ្នកគង្វាល ?
យប់ងងឹតបានគ្រប់ដណ្តប់លើផ្ទៃផែនដី នៅពេលដែលពួកអ្នកគង្វាលដ៏ភ្ញាក់ផ្អើលទាំងនោះបានជួបជុំគ្នានៅក្រោមពន្លឺព្រិចៗដ៏អស្ចារ្យ ខណៈដែលផ្ទៃមេឃ និងផែនដីបានជួបគ្នានៅក្នុងព្រឹត្តិការណ៍ដ៏អស្ចារ្យនៃកំណើតរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។
« ហើយទេវតាប្រាប់ថា កុំខ្លាចអី មើលខ្ញុំមកប្រាប់ដំណឹងល្អដល់អ្នករាល់គ្នា ពីសេចក្ដីអំណរយ៉ាងអស្ចារ្យ ។ …
« ដ្បិតនៅថ្ងៃនេះ មានព្រះអង្គសង្គ្រោះមួយអង្គ ប្រសូតដល់អ្នករាល់គ្នានៅក្រុងហ្លួងដាវីឌ គឺជាព្រះគ្រីស្ទដ៏ជាព្រះអម្ចាស់ » ។៤
យើងពេញចិត្តដែលពួកអ្នកគង្វាលដ៏លះបង់ទាំងនេះមិនបានពន្យារពេលក្នុងការទទួលយករបស់ពួកគេ ប៉ុន្តែបានប្រញាប់ទៅជួបស្តេចរបស់ពួកគេ ។ យើងរៀនចេញពីពួកគេថា ការទទួលយក គឺជាទង្វើនៃពាក្យសម្តី ។ លូកាប្រាប់យើងថា ពួកអ្នកគង្វាល « ក៏ទៅជាប្រញាប់ ឃើញ … ព្រះឱរសផ្តេកនៅក្នុងស្នូកផង » ។៥
ជាច្រើនដង ការនៅស្ងៀម មិនសូវចាប់អារម្មណ៍តិចតួចពីព្រះអម្ចាស់ហើយអាចនឹងទទួលយក ដោយសារតែខុសនឹងកាលវិភាគ ផែនការ ឬពេលវេលារបស់យើង។ ដំណើររឿងបុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស់រំឭកយើងឲ្យធ្វើដូចអ្នកគង្វាលដែលលះបង់ទាំងនេះ ដែលមិនបង្អង់យូរចេញទៅធ្វើអ្វីដែលចាំបាច់ដើម្បីទទួលស្ដេចរបស់ពួកគេ ។
ឥឡូវនេះ តើបងប្អូនមានកត់សម្គាល់ឃើញលូកាបានបញ្ចូលទៅក្នុងដំណើររឿងបុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស់នូវការបំផុសគំនិតដ៏រីករាយដែលការទទួលទ្រង់គឺការចែកចាយអំពីទ្រង់ ដោយពន្យល់ថា « កាលបានឃើញ [ ព្រះយេស៊ូវ ] ហើយនោះ គេក៏រ៉ាយរ៉ាប់រឿង ពីសេចក្តី ដែលទេវតាបានប្រាប់ពីព្រះឱរស »៦ដែរឬទេ ? ពួកអ្នកគង្វាលទាំងនេះបានទទួលសារពីស្ថានសួគ៌ ក៏បានប្រញាប់ប្រញាល់ទៅ បន្ទាប់ពីនោះក៏មានពួកសារទូតនៃស្ថានសួគ៌បានប្រកាសពីអំណររបស់ពួកគេថា « អំណរដល់លោក » ហើយ អញ្ជើញមនុស្សគ្រប់គ្នាឲ្យ« ទទួលស្តេច [ របស់ពួកគេ ] ! »៧
ទទួលយកដោយសេចក្តីជំនឿដ៏អត់ធ្មត់
ឥឡូវចូរផ្តោតចំណាប់អារម្មណ៍របស់យើងចំពោះពួកហោរ ។ ពួកគេលេចធ្លោក្នុងចំណោមអ្នកស្វែងរកព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដ៏អស្ចារ្យ ។ ពួកគេបានចំណាយពេលយ៉ាងឧស្សាហ៍ដើម្បីការបើកបង្ហាញដោយស្ថានសួគ៌ ហើយនៅពេលដែលវាបានមកដល់ ពួកគេបានទុកចោលនូវភាពសុខសាន្តនៃគេហដ្ឋាន ការងារ គ្រួសារ និងមិត្តភ័ក្តិ ដើម្បីដើរតាមផ្កាយ និងស្វែងរកស្តេចរបស់ពួកគេ ។
ពួកលោកមិនដូចជាពួកអ្នកគង្វាលទេ ការដំណើររបស់ពួកលោកគឺជាដំណើរបន្តទៅមុខទៀត—ដែលត្រូវចំណាយពេលវេលា ។ ពួកលោកត្រូវស្វែងរក សាកសួរ រង់ចាំហើយទៅ ហើយធ្វើម្តងហើយម្តងទៀត តែនៅទីបំផុតពួកលោកបានឃើញព្រះឱរសតូចនៅជាមួយនឹងម៉ារា ជាមាតារបស់ទ្រង់ ។ ពួកលោកបានថ្វាយអំណោយដ៏មានតម្លៃបំផុត ហើយក្រាបថ្វាយបង្គំទ្រង់ ។៨
ជាញឹកញាប់ខ្ញុំឆ្ងល់ថា ៖នៅក្នុងការទទួលព្រះគ្រីស្ទរបស់យើង តើយើងស្វែងរកទ្រង់ដោយឧស្សាហ៍ ហើយទុកឲ្យទ្រង់ដឹកនាំដំណើររបស់យើងទៅកាន់ទីកន្លែង និងមនុស្សមិនស្គាល់យើងដែរឬទេ ? តើយើងបង្ហាញការដឹងគុណរបស់យើងតាមរយៈអំណោយ និងការថ្វាយបង្គំដែលយើងធ្វើដោយរបៀបណា ?
មានពរហើយអស់អ្នកដែលទទួលយក
ដូច្នេះ—នៅទីនោះវាគឺជាដំណើររឿងបុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស់ដ៏អស្ចារ្យ ។
មិត្តជាទីស្រឡាញ់មានពរហើយអស់អ្នកដែលទទួលយក ។ អំណោយជារថភ្លើងរបស់ឪពុកខ្ញុំ និងអំណោយដ៏ថ្លៃថ្លានៃពេលវេលា និងទ្រព្យសម្បត្តិដែលធ្វើឡើងដោយក្រុមគ្រួសារនៅគ្រប់ទីកន្លែង អំណោយទាំងនោះមានពណ៌ស្លេកៗ បើប្រៀបធៀបទៅនឹងការទទួលយកអំណោយពិតប្រាកដនៃបុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស់—គឺជាព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនោះ ។
« ដ្បិតតើមានប្រយោជន៍អ្វីដល់មនុស្ស បើសិនជាបានប្រទានអំណោយទានមកលើគេ ហើយគេពុំទទួលយកអំណោយទានសោះ ? »៩
សូមពិចារណាបទគម្ពីរនោះដោយពន្លឺនៃសេចក្ដីពិតដ៏អស់កល្បថា ៖ « ដ្បិតព្រះទ្រង់ស្រឡាញ់មនុស្សលោកដល់ម៉្លេះ បានជាទ្រង់ប្រទានព្រះរាជបុត្រាទ្រង់តែ១ ដើម្បីឲ្យអ្នកណាដែលជឿដល់ព្រះរាជបុត្រានោះមិនត្រូវវិនាសឡើយគឺឲ្យមានជីវិតអស់កល្បជានិច្ចវិញ »១០
ខ្ញុំស្រឡាញ់ការសន្យាថា អស់អ្នកដែល ទទួល យកអំណោយជាព្រះគ្រីស្ទនៅយប់ដ៏បរិសុទ្ធនោះដោយពិតប្រាកដ នោះនឹងមានជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច !
ដូច្នេះ យើងឃើញថា តាមរយៈការខិតខំប្រចាំថ្ងៃរបស់យើងដើម្បីទទួលព្រះគ្រីស្ទកាន់តែពេញលេញជារៀងរាល់ថ្ងៃ នោះយើងនឹងក្លាយដូចដែលព្យាការីរបស់យើងប្រធាន រ័សុល អិម ណិលសុន បានអញ្ជើញយើងឲ្យធ្វើគឺថា « មនុស្សដែលមានសមត្ថភាព ដែលត្រៀមខ្លួន និងដែលស័ក្តិសមដើម្បី ទទួលព្រះអម្ចាស់ ពេលទ្រង់យាងមកម្តងទៀត ជាមនុស្សដែលបានជ្រើសរើសព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទរួចហើយ » ។១២
វាអស្ចារ្យណាស់ពេលគិតអំពីរូបភាពនៅក្នុងថ្ងៃនោះកាលដែលយើងនឹងប្រកាសម្តងទៀតជាមួយគ្នាថា ៖ « អំណរដល់លោកព្រះបុត្រកើតហើយ [ ហើយពួកយើងម្នាក់ៗ ] ទទួលស្តេចដ៏ថ្កុំថ្កើង ! »១២ នៅក្នុងព្រះនាមនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ អាម៉ែន ៕