Let Earth Receive Her King [ທຸລີນ້ອມຮັບກະສັດ]

ລາຍການໃຫ້ຄຳດົນໃຈຂອງຝ່າຍປະທານສູງສຸດ ເນື່ອງໃນໂອກາດເທດສະການບຸນຄຣິດສະມາດ ປີ 2022

ບອນນີ ເອັຈ ກໍດອນ

ປະທານອົງການຍິງໜຸ່ມສາມັນ

ວັນອາທິດ, ວັນທີ 4 ເດືອນທັນວາ, 2022

ເປີດໃຈຂອງເຮົາເພື່ອຮັບເອົາ

ຄວາມສະຫງົບ ແລະ ຄວາມອົບອຸ່ນຂອງສຽງເພງທີ່ດົນໃຈໄດ້ເຕີມເຕັມຈິດວິນຍານຂອງເຮົາ.

ສຸກສັນວັນຄຣິດສະມາດ!

ມັນແມ່ນເດືອນທັນວາ ໃນປີ 1943, ແລະ ໂລກກຳລັງເກີດສົງຄາມໂລກຄັ້ງທີສອງ. ທຸກຄົນກໍເປັນຫ່ວງກັບຄົນຮັກທີ່ຢູ່ຊາຍຝັ່ງໃນແດນໄກ, ແລະ ຄວາມກັງວົນທີ່ບ້ານກໍເພີ່ມຫລາຍຂຶ້ນກັບເລື່ອງການເງິນ ແລະ ການຂາດແຄນອາຫານ. ເມື່ອຊັບສິນຄອບຄົວຖືກຮັກສາໄວ້ຢ່າງລະມັດລະວັງ, ຈຶ່ງເປັນສິ່ງອັດສະຈັນຕໍ່ພໍ່ຂອງຂ້າພະເຈົ້າ, ແຮໂຣນ ຮີລຳ, ເດັກຊາຍອາຍຸເກົ້າປີ, ທີ່ໄດ້ຮັບຂອງຂວັນອັນໜ້າອັດສະຈັນ―ຊຸດລົດໄຟ. ນີ້ບໍ່ໄດ້ແມ່ນລົດໄຟລຸ້ນເກົ່າ, ລົດໄຟຄັນນີ້ສາມາດແລ່ນໄປເອງໃນລາງຂອງມັນ. ບໍ່ຈຳເປັນຕ້ອງຍູ້. ເບິ່ງຄືວ່າເປັນໄປບໍ່ໄດ້ ທີ່ຂອງຂວັນອັນລ້ຳຄ່າເຊັ່ນນີ້ ຈະເປັນຈິງໄດ້. ໂອ, ແຮໂຣນທະນຸຖະໜອມລົດໄຟຊຸດນັ້ນຫລາຍແທ້ໆ.

ສອງສາມປີຕໍ່ມາ, ເມື່ອວັນຄຣິດສະມາດໃກ້ຈະມາຮອດ, ໂລກກຳລັງພົ້ນອອກມາຈາກສົງຄາມ. ແຕ່ສະພາບເສດຖະກິດໃນເມືອງນ້ອຍເຊັ້ນແອນໂທນີ, ລັດໄອດາໂຮ, ຍັງບໍ່ດີຂຶ້ນເລີຍ, ແລະ ສຳລັບຄອບຄົວຂອງພໍ່ຂ້າພະເຈົ້າ, ພວກເພິ່ນກໍຍິ່ງຮ້າຍແຮງຂຶ້ນເລື້ອຍໆ. ພໍ່ຂອງແຮໂຣນເກີດເຈັບປ່ວຍໜັກ, ເກືອບທີ່ຈະເອົາຊີວິດບໍ່ລອດ. ກໍຄົງຈະບໍ່ມີຂອງຂວັນໃຫ້ໃຜໃນຄຣິດສະມາດປີນັ້ນ—ລວມທັງແຮໂຣນ ແລະ ນ້ອງຊາຍຂອງລາວ, ອານົນ.

ສອງສາມມື້ກ່ອນວັນຄຣິດສະມາດມາເຖິງ, ພໍ່ຂອງແຮໂຣນໄດ້ມາຫາລາວ ແລະ ໄດ້ຖາມຄ່ອຍໆວ່າ, “ແຮໂຣນ, ໃຫ້ລູກເອົາລົດໄຟຂອງລູກນັ້ນໃຫ້ອານົນໄດ້ບໍ ເພື່ອວ່ານ້ອງຈະມີຂອງຂວັນວັນຄຣິດສະມາດໃນປີນີ້?”

ລາວບໍ່ໄດ້ຟັງພໍ່ຂອງລາວຜິດໄປແມ່ນບໍ? ເອົາລົດໄຟທີ່ລາວທະນຸຖະໜອມນີ້ບໍ? ນີ້ເປັນຄຳຂໍທີ່ເໜືອຄຳຂໍທັງໝົດ.

ເມື່ອເຊົ້າຂອງວັນຄຣິດສະມາດມາເຖິງ, ແລະ ອານົນກໍຮ້ອງໂຮດ້ວຍຄວາມສຸກເມື່ອລາວ ໄດ້ຮັບ ຂອງຂວັນລົດໄຟທີ່ຄືກັນກັບຂອງແຮໂຣນ.

ຕໍ່ມາບໍ່ດົນອານົນກໍສັງເກດເຫັນວ່າແຮໂຣນບໍ່ໄດ້ຫລິ້ນລົດໄຟຂອງລາວອີກແລ້ວ. ໃນທີ່ສຸດ, ອານົນໄດ້ສັງເກດເຫັນໄດ້ວ່າຂອງຂວັນອັນລ້ຳຄ່າຂອງລາວນັ້ນບໍ່ແມ່ນລົດໄຟທີ່ຄ້າຍຄືກັນກັບຂອງແຮໂຣນ—ມັນ ຄື ລົດໄຟຂອງແຮໂຣນນັ້ນເອງ! ເມື່ອອານົນໄດ້ເຂົ້າໃຈເຖິງຄວາມສຳຄັນໃນເບື້ອງຫລັງຂອງຂວັນນັ້ນ, ລົດໄຟຄັນນັ້ນກໍກາຍເປັນສິ່ງທີ່ມີຄ່າທີ່ສຸດ.

ສຳລັບຂ້າພະເຈົ້າແລ້ວ, ເລື່ອງລາວຂອງຄອບຄົວນີ້ຄືຂອງຂວັນ—ແລະ ບໍ່ແມ່ນພຽງແຕ່ມັນເຕືອນຂ້າພະເຈົ້າເຖິງພໍ່ທີ່ຮັກຂອງຂ້າພະເຈົ້າ ແລະ ນ້ອງຊາຍທີ່ໜ້າຮັກຂອງເພິ່ນເທົ່ານັ້ນ. ສຳຄັນກວ່ານັ້ນ, ມັນເຕືອນຂ້າພະເຈົ້າເຖິງການເສຍສະລະ—ແລະ ຄວາມຮັກຂອງພຣະບຸດທີ່ຮັກຂອງພຣະເຈົ້າ—ຊຶ່ງເຮົາສະເຫລີມສະຫລອງການກຳເນີດຂອງພຣະອົງ.

ພຣະເຢຊູຄຣິດໄດ້ເປັນ ແລະ ເປັນຂອງຂວັນວັນຄຣິດສະມາດທຳອິດ ແລະ ຕະຫລອດການຂອງເຮົາ. ຂ້າພະເຈົ້າເປັນພະຍານເຖິງຄວາມຈິງນີ້ວ່າ: ພຣະອົງໄດ້ກຳເນີດມາ, ພຣະອົງໄດ້ມີພຣະຊົນ ແລະ ພຣະອົງໄດ້ສິ້ນພຣະຊົນເພື່ອເຮົາ, ແລະ ພຣະອົງຊົງພຣະຊົນຢູ່―ຍັງຊົງພຣະຊົນ!

ເຮົາໄດ້ຮັບພອນຫລາຍຂະໜາດໃດທີ່ໄດ້ເປັນ ຜູ້ຮັບ ຂອງຂວັນທີ່ຊົມຊື່ນຍິນດີນີ້. ເນື້ອເພງຄຣິດສະມາດທີ່ມັກຊອບຫລາຍທີ່ສຸດແມ່ນ, “ພຣະຊົງບັງເກີດ, ໂລກຈົ່ງສຸກຂີ; ທຸລີນ້ອມ ຮັບ ກະສັດ!”¹

ແອວເດີ ນຽວ ເອ ແມ໊ກສະແວວ ໄດ້ສິດສອນວ່າ: “ໃນມຸມມອງຂອງທຸກສິ່ງທີ່ພຣະເຈົ້າໄດ້ມອບໃຫ້ແກ່ເຮົາ, ເຮົາຄວນຈະຂ້ອນຂ້າງດີໃນການຮັບ, ແຕ່ເຮົາບໍ່ໄດ້ເປັນແບບນັ້ນ. ເຮົາຜູ້ທີ່ຖືຕົນເອງວ່າຂ້ອນຂ້າງພໍພຽງ ແລະ ເພິ່ງຕົນເອງ ມັກຈະພົບເຫັນວ່າການຮັບເອົານັ້ນອຶດອັດ, ແລະ ແມ່ນແຕ່ເປັນເລື່ອງທີ່ຍາກ. …

“[ແຕ່] ຂອງປະທານຈາກພຣະເຈົ້າ, ຊຶ່ງບໍ່ຄືກັບຂອງຂວັນຕາມເທດສະການ, ເປັນຂອງປະທານນິລັນດອນ ແລະ ບໍ່ສະຫລາຍໄປຕາມການເວລາ, ປະກອບມາເປັນວັນຄຣິດສະມາດອັນຕໍ່ເນື່ອງທີ່ບໍ່ເຄີຍສິ້ນສຸດ!”²

ສະນັ້ນເຮົາຈະຮັບຂອງຂວັນອັນສວຍງາມນັ້ນຢ່າງພຽບພ້ອມໄດ້ແນວໃດ? ເຮົາຈະເລືອກຂອງປະທານແຫ່ງພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດຂອງເຮົາ, ຄວາມຮັກຂອງພຣະອົງ, ແລະ ການຊົດໃຊ້ອັນບໍ່ມີຂອບເຂດຂອງພຣະອົງ ໃນແຕ່ລະວັນໄດ້ແນວໃດ?

ແທນທີ່ຈະສຸມໃຈໃສ່ກັບການປະດັບປະດາທີ່ປ່ອງຢ້ຽມ ແລະ ຂອງຂວັນຄຣິດສະມາດ, ໃຫ້ເຮົາມາຮຽນຮູ້ຈາກບົດບາດ ແລະ ການກະທຳທີ່ຖ່ອມຕົນຂອງຜູ້ຄົນກຸ່ມທຳອິດທີ່ຮັບເອົາກຸມມານນ້ອຍ ພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດ.

ຮັບເອົາຄວາມສັກສິດຂອງພຣະອົງ

ຂະນະທີ່ການກຳເນີດຂອງພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດໃກ້ເຂົ້າມາ, ນາງມາຣີ ແລະ ໂຢເຊັບໄດ້ສູ້ຊົນກັບຄວາມວຸ້ນວາຍໃນເມືອງເບັດເລເຮັມ, ແຕ່ໂຮງແຮມໄດ້ເຕັມໝົດແລ້ວ. ບໍ່ມີໃຜມີຫ້ອງວ່າງພໍໃຫ້ພວກເພິ່ນໄດ້ພັກເຊົາແດ່ບໍ? ບໍ່ມີໃຜໃຫ້ພວກເພິ່ນໄດ້ພັກຜ່ອນແດ່ບໍ? ນາງມາຣີຮູ້ວ່ານາງກຳລັງອູ້ມຂອງປະທານນັ້ນຢູ່, ແຕ່ບໍ່ມີໃຜທີ່ຈະມີທີ່ວ່າງເພື່ອຮັບເອົາຂອງປະທານນັ້ນ, ເພື່ອຮັບເອົາພຣະອົງ.

ເຮົາບໍ່ສາມາດຮູ້ຈັກຢ່າງແທ້ຈິງເຖິງຄວາມຮູ້ສຶກຂອງນາງມາຣີ ແລະ ໂຢເຊັບວ່າເປັນແນວໃດໃນເວລານີ້, ແຕ່ຂ້າພະເຈົ້າຈິນຕະນາການຕະຫລອດມາວ່າ ພວກເພິ່ນໄດ້ພາກັນກ້າວໄປຂ້າງໜ້າຢ່າງງຽບໆດ້ວຍຄວາມເຂັ້ມແຂງ ແລະ ການໄວ້ວາງໃຈ. ການເອົາໃຈໃສ່ຕໍ່ຄຳເຊື້ອເຊີນຂອງທູດສະຫວັນທີ່ວ່າ “ຢ່າສູ່ຢ້ານ”³ ແລະ ບັດນີ້ກໍໄດ້ກະກຽມສຳລັບການກຳເນີດຂອງພຣະເຢຊູ, ພວກເພິ່ນສາມາດປະຖິ້ມຄວາມຄາດຫວັງໃນເລື່ອງທີ່ພັກທີ່ສະດວກສະບາຍ ແລະ ມາຢູ່ສະຖານທີ່ມິດງຽບ, ຄອກສັດທີ່ຕ່ຳຕ້ອຍແທນ. ແຕ່ຄວາມຮູ້ສຶກວ່າເປັນສະພາບແວດລ້ອມທີ່ຂາດແຄນນັ້ນ ບໍ່ໄດ້ຄົງຢູ່ຕະຫລອດໄປ. ບໍ່ດົນພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າກໍໄດ້ເຕີມເຕັມຄວາມວ່າງເປົ່ານັ້ນດ້ວຍຄວາມສັກສິດ.

ດັ່ງທີ່ ລູກາ 2:7 ໄດ້ກ່າວໄວ້ຢ່າງດີເລີດວ່າ, “ນາງໄດ້ເກີດລູກຊາຍກົກ, ເອົາຜ້າອ້ອມພັນ ແລະ ວາງໄວ້ໃນຮາງຫຍ້າ ເພາະວ່າໃນໂຮງແຮມນັ້ນ ບໍ່ມີຫ້ອງວ່າງສຳລັບພວກເພິ່ນເລີຍ.”

ພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດຂອງເຮົາ—ຂອງປະທານແຫ່ງຊີວິດອັນສະຫງ່າລາສີ, ຄວາມຫວັງ, ແລະ ຄຳສັນຍານັ້ນ—ໄດ້ມາສູ່ໂລກແລ້ວ.

ເຮົາສາມາດກຽມທີ່ວ່າງໃນໃຈຂອງເຮົາເພື່ອຮັບເອົາພຣະຄຣິດ ແລະ ປ່ອຍໃຫ້ຄວາມສັກສິດຂອງພຣະອົງເຕີມເຕັມໃນຊ່ອງວ່າງ ຂອງເຮົາ ໄດ້ບໍ? ເຊັ່ນດຽວກັນກັບນາງມາຣີ ແລະ ໂຢເຊັບ, ເຮົາສາມາດໄວ້ວາງໃຈໃນພຣະອົງແມ່ນແຕ່ບາງຄັ້ງຈະຢູ່ໃນສະຖານະການໜ້າໜັກໃຈຫລືບໍ່? ການຊີ້ນຳ—ແມ່ນແຕ່ມະຫັດສະຈັນ—ທີ່ເຂົ້າມາໃນຊີວິດຂອງເຮົາ ອາດຈະບໍ່ໄດ້ຢູ່ໃນທີ່ວຸ້ນວາຍ, ຫລື ເທິງເວທີ ຫລື ໃນສະໜາມກິລາ, ແຕ່ຢູ່ໃນສະຖານທີ່ງຽບສະຫງົບ ບ່ອນທີ່ເຮົາອາໄສຢູ່ ແລະ ທຳງານ―ບ່ອນທີ່ເຮົາໄປຂໍຄວາມຊ່ວຍເຫລືອ. ເມື່ອໃດກໍຕາມທີ່ຄວາມຕ້ອງການອັນຕ່ຳຕ້ອຍຂອງເຮົາເກີດຂຶ້ນ, ເຮົາສາມາດ ແລະ ຈະໄດ້ຮັບຄຳຕອບສຳລັບຄຳອະທິຖານຄ່ອຍໆຂອງເຮົາ.

ຮັບເອົາການເຊື້ອເຊີນຂອງພຣະອົງເພື່ອປະຕິບັດ

ເປັນເລື່ອງອັດສະຈັນແມ່ນບໍ ທີ່ຜູ້ຄົນກຸ່ມທຳອິດທີ່ຮັບເອົາພຣະເມສານ້ອຍຂອງພຣະເຈົ້າຄືຄົນລ້ຽງແກະ?

ຄວາມມືດໄດ້ປົກຄຸມທົ່ວແຜ່ນດິນ ເມື່ອຄົນລ້ຽງແກະທີ່ຕື່ນຕົກໃຈໄດ້ເຕົ້າໂຮມກັນພາຍໃຕ້ເລົາແສງອັນເຈີດຈ້າສາດສ່ອງ ຂະນະທີ່ສະຫວັນ ແລະ ແຜ່ນດິນໂລກປະທະກັນໃນເຫດການເໜືອທຳມະຊາດຂອງການກຳເນີດຂອງພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດ.

“ແຕ່ທູດອົງນັ້ນໄດ້ກ່າວກັບພວກເຂົາວ່າ, ຢ່າຢ້ານເລີຍ, ເຮົານຳຂ່າວດີມາບອກໃຫ້ພວກເຈົ້າຮູ້, ເປັນຂ່າວທີ່ນຳຄວາມຊົມຊື່ນຍິນດີອັນໃຫຍ່ ມາ. …

“ເພາະວ່າໃນວັນນີ້ [ພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດ] ອົງໜຶ່ງ ຄືພຣະຄຣິດ ໄດ້ມາບັງເກີດຢູ່ໃນເມືອງຂອງດາວິດ ສຳລັບເຈົ້າທັງຫລາຍ.”⁴

ເຮົາມັກຄົນລ້ຽງແກະທີ່ອຸທິດຕົນເຫລົ່ານີ້ບໍ່ໄດ້ຊັກຊ້າທີ່ຈະຮັບ ແຕ່ຮີບຮ້ອນໃນການໄປພົບກະສັດຂອງພວກເຂົາ. ຈາກພວກເຂົາ, ເຮົາໄດ້ຮຽນຮູ້ວ່າ ການຮັບ ເອົາຄືຄຳປະຕິບັດ. ລູກາບອກເຮົາວ່າ ຄົນລ້ຽງແກະ “ຮີບໄປ, ແລະ ພົບ … ເຫັນພຣະກຸມມານນອນຢູ່ໃນຮາງຫຍ້າ.”⁵

ຫລາຍຄັ້ງ, ຄວາມປະທັບໃຈເລັກໆນ້ອຍໆຂອງເຮົາຈາກພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າອາດຈະບໍ່ ໄດ້ຮັບ ເພາະມັນບໍ່ເຂົ້າກັບປະຕິທິນຂອງເຮົາ, ແຜນການຂອງເຮົາ, ຫລື ເວລາຂອງເຮົາ. ເລື່ອງລາວຄຣິດສະມາດເຕືອນເຮົາໃຫ້ເປັນເໝືອນດັ່ງຄົນລ້ຽງແກະທີ່ອຸທິດຕົນເຫລົ່ານີ້ ຜູ້ບໍ່ໄດ້ຊັກຊ້າໃນການເຮັດສິ່ງທີ່ຈຳເປັນເພື່ອຈະໄດ້ຮັບກະສັດຂອງພວກເຂົາ.

ບັດນີ້, ທ່ານສັງເກດເຫັນບໍວ່າ ລູກາໄດ້ສຸມໃສ່ເລື່ອງລາວຄຣິດສະມາດ ຊຶ່ງເປັນການກະຕຸ້ນອັນໜ້າປິຕິຍິນດີ ທີ່ ການຮັບເອົາ ພຣະອົງຄື ການແບ່ງປັນ ພຣະອົງ, ໂດຍອະທິບາຍວ່າ, “ເມື່ອພວກຜູ້ລ້ຽງແກະພົບ [ພຣະເຢຊູ] ແລ້ວ, ພວກເຂົາກໍເລົ່າເລື່ອງຕາມທີ່ພວກເຂົາໄດ້ຍິນເຖິງພຣະກຸມມານນັ້ນ”?⁶ ຄົນລ້ຽງແກະເຫລົ່ານີ້ໄດ້ຮັບຂ່າວສານນີ້ຈາກສະຫວັນ, ແລ້ວຮີບຟ້າວອອກໄປຢ່າງໄວວາ, ແລະ ໂດຍທັນທີ ແລະ ຫລັງຈາກນັ້ນໄດ້ກາຍເປັນຜູ້ສົ່ງຂ່າວໃຫ້ສະຫວັນ, ໂດຍການປະກາດວ່າ “ໂລກຈົ່ງສຸກຂີ,” ແລະ ເຊື້ອເຊີນທຸກຄົນໃຫ້ “ຮັບເອົາກະສັດ [ຂອງພວກເຂົາ]!”⁷

ຮັບເອົາດ້ວຍສັດທາທີ່ອົດທົນ

ບັດນີ້ ໃຫ້ເຮົາຫັນຄວາມສົນໃຈຂອງເຮົາມາຫາພວກໂຫລາຈານ. ພວກເພິ່ນໂດດເດັ່ນທ່າມກາງຜູ້ສະແຫວງຫາພຣະເຢຊູຄຣິດ ທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່. ພວກເພິ່ນໄດ້ໃຊ້ຊີວິດຢ່າງພາກພຽນ ເຝົ້າເບິ່ງການສະແດງໃຫ້ປະຈັກຂອງສະຫວັນ, ແລະ ເມື່ອເວລານັ້ນມາເຖິງ, ພວກເພິ່ນກໍໄດ້ອອກຈາກບ້ານເຮືອນທີ່ສະໜຸກສຸກສະບາຍ, ວຽກງານ, ຄອບຄົວ, ແລະ ໝູ່ເພື່ອນ ເພື່ອຕິດຕາມດວງດາວນັ້ນໄປ ແລະ ຊອກຫາກະສັດຂອງພວກເພິ່ນ.

ສິ່ງທີ່ແຕກຕ່າງຈາກຄົນລ້ຽງແກະກໍຄື, ການເດີນທາງຂອງພວກເພິ່ນນັ້ນຕໍ່ເນື່ອງທີ່ໃຊ້ເວລາ. ພວກເພິ່ນຕ້ອງໄດ້ສະແຫວງຫາ, ສອບຖາມ, ລໍຖ້າ, ແລະ ແລ້ວກໍເດີນທາງ, ແລະ ກໍເຮັດແບບນັ້ນໄປເລື້ອຍໆ, ຈົນກວ່າໃນທີ່ສຸດພວກເພິ່ນໄດ້ພົບກັບກຸມມານນ້ອຍທີ່ຢູ່ກັບນາງມາຣີ, ມານດາຂອງພຣະອົງ. ພວກເພິ່ນໄດ້ຖວາຍຂອງຂວັນທີ່ມີຄ່າທີ່ສຸດ ແລະ ຄຸເຂົ່າລົງ ແລະ ນະມັດສະການພຣະອົງ.⁸

ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ໄຕ່ຕອງເລື້ອຍໆວ່າ: ໃນການຮັບເອົາພຣະຄຣິດຂອງເຮົາ, ເຮົາໄດ້ສະແຫວງຫາພຣະອົງດ້ວຍຄວາມພາກພຽນ ແລະ ແລ້ວໃຫ້ພຣະອົງຊົງນຳທາງເຮົາໄປຫາສະຖານທີ່ຕ່າງໆ ແລະ ຄົນແປກໜ້າຕໍ່ເຮົາຫລືບໍ່? ເຮົາຈະສາມາດສະແດງຄວາມກະຕັນຍູຜ່ານທາງຂອງປະທານ ແລະ ການນະມັດສະການທີ່ເຮົາມອບໃຫ້ໄດ້ແນວໃດ?

ຜູ້ທີ່ຮັບເອົາກໍເປັນສຸກ

ສະນັ້ນ, ມັນມີ—ເລື່ອງລາວຄຣິດສະມາດທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່.

ເພື່ອນທີ່ຮັກແພງຂອງຂ້າພະເຈົ້າ, ຜູ້ທີ່ຮັບເອົາກໍເປັນສຸກ. ເຖິງແມ່ນຂອງຂວັນຊຸດລົດໄຟຂອງພໍ່ຂ້າພະເຈົ້າ ແລະ ຂອງຂວັນອັນລະອຽດອ່ອນຈາກເວລາ ແລະ ຊັບສົມບັດທີ່ຄອບຄົວໃນທຸກແຫ່ງຫົນມອບໃຫ້ ຈະເປັນທີ່ມັກຊອບຫລາຍຂະໜາດໃດ, ແຕ່ຂອງຂວັນເຫລົ່ານັ້ນກໍຍັງບໍ່ສຳຄັນຫລາຍເທົ່າໃດ ເມື່ອປຽບທຽບກັບການໄດ້ຮັບຂອງຂວັນທີ່ແທ້ຈິງຂອງຄຣິດສະມາດ—ນັ້ນຄືພຣະເຢຊູຄຣິດ

“ມັນຈະເປັນປະໂຫຍດຫຍັງແກ່ມະນຸດ ຖ້າຫາກຂອງປະທານນັ້ນຖືກມອບໃຫ້ເຂົາ, ແລະ ເຂົາບໍ່ຍອມ ຮັບ ເອົາຂອງປະທານນັ້ນ?”⁹

ໃຫ້ພິຈາລະນາຂໍ້ພຣະຄຳພີນັ້ນໂດຍຄຳນຶງເຖິງຄວາມຈິງນິລັນດອນນີ້, “ເພາະວ່າ ພຣະເຈົ້າຊົງຮັກໂລກຫລາຍທີ່ສຸດ ຈົນໄດ້ປະທານພຣະບຸດອົງດຽວຂອງພຣະອົງ ເພື່ອທຸກຄົນທີ່ວາງໃຈເຊື່ອໃນພຣະບຸດນັ້ນຈະບໍ່ຈິບຫາຍ ແຕ່ມີຊີວິດອັນຕະຫລອດໄປເປັນນິດ.”¹⁰

ຂ້າພະເຈົ້າມັກຄຳສັນຍາທີ່ວ່າ ຜູ້ໃດກໍຕາມທີ່ຈະ ຮັບ ເອົາຂອງຂວັນທີ່ເປັນພຣະຄຣິດຢ່າງແທ້ຈິງ ຊຶ່ງໄດ້ປະທານໃຫ້ໃນຄ່ຳຄືນທີ່ສັກສິດນັ້ນ ຈະມີຊີວິດນິລັນດອນ!

ດັ່ງນັ້ນເຮົາຈຶ່ງເຫັນວ່າ ຜ່ານທາງຄວາມພະຍາຍາມທຸກວັນຂອງເຮົາ ທີ່ຈະຮັບເອົາພຣະຄຣິດຢ່າງເຕັມທີ່ຫລາຍຂຶ້ນ, ເຮົາຈະກາຍເປັນດັ່ງທີ່ສາດສະດາຂອງເຮົາ, ປະທານຣະໂຊ ເອັມ ແນວສັນ, ໄດ້ເຊື້ອເຊີນ: “ຜູ້ຄົນທີ່ມີຄວາມສາມາດ, ກຽມພ້ອມ, ແລະ ມີຄ່າຄວນທີ່ຈະ ຮັບ ເອົາພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າເມື່ອພຣະອົງສະເດັດມາອີກຄັ້ງ, ຜູ້ຄົນທີ່ໄດ້ເລືອກພຣະເຢຊູຄຣິດແລ້ວ.”¹¹

ຊ່າງຮຸ່ງໂລດແທ້ໆເມື່ອຈິນຕະນາການເຖິງວັນນັ້ນທີ່ເຮົາຈະປະກາດຮ່ວມກັນອີກວ່າ, “ໂລກຈົ່ງສຸກຂີ, ພຣະຊົງບັງເກີດ; ທຸລີ [ແລະ ເຮົາແຕ່ລະຄົນ] ນ້ອມ ຮັບ ກະສັດ!”¹² ໃນພຣະນາມຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດ, ອາແມນ.