Για τους ενάρετους, τα Χριστούγεννα σημαίνουν ότι όλα θα πάνε καλά
Πνευματική Συγκέντρωση Χριστουγέννων της Πρώτης Προεδρίας 2022
Κυριακή 4 Δεκεμβρίου 2022
Ευχαριστώ τον Πρόεδρο Νέλσον και την Πρώτη Προεδρία για το προνόμιο να μιλήσω απόψε. Η οικογένειά μας έχει εορτάσει τις παραδόσεις των Χριστουγέννων στη δική μας χώρα και στη Γαλλία, τη Γερμανία και τη Βραζιλία. Οπουδήποτε ζούμε, για όλους εμάς που πιστεύουμε και ακολουθούμε τον Ιησού Χριστό, μία όμορφη αλήθεια παραμένει η ίδια: αγαλλιούμε που Εκείνος, ο οποίος εκλήθη από την αρχή, Εκείνος ο οποίος αναμενόταν επί αιώνες, Εκείνος ο οποίος ήταν ο Μονογενής του Πατέρα, ήλθε –στο μεσουράνημα του χρόνου, στις πιο ταπεινές συνθήκες– ήλθε. Και επειδή ήλθε, τα δισεκατομμύρια που έχουν ζήσει επάνω σε αυτήν τη Γη θα ζήσουν ξανά και μπορούν, αν το επιλέξουν, να κληρονομήσουν αιώνια ζωή, το μεγαλύτερο από όλα τα δώρα του Θεού.
Μέσα από την όμορφη ιστορία της γεννήσεώς Του τα Χριστούγεννα, υπάρχουν πολλά μαθήματα που μπορούμε να μάθουμε.
Ορίστε το μάθημα που θα ήθελα να σας πω απόψε: Με όλη την ανησυχία και την αβεβαιότητα, τις δυσκολίες και τα προβλήματα που μας ακολουθούν εδώ σε αυτήν τη θνητή ζωή μας, για εκείνους που είναι ενάρετοι –που έχουν πίστη και εμπιστοσύνη στον Κύριο– στο τέλος, όλα θα πάνε καλά.
Σκεφθείτε αυτά τα όμορφα παραδείγματα.
Μία ενάρετη γυναίκα ονόματι Ελισάβετ και ο σύζυγός της, Ζαχαρίας, τώρα σε μεγαλύτερη ηλικία, ήταν λυπημένοι που δεν είχαν ευλογηθεί με παιδιά. Ωστόσο, ήταν πιστοί και εμπιστεύονταν τον Κύριο.
Μολονότι οι γραφές δεν καταγράφουν τι μπορεί να αισθάνθηκαν και να είπαν ο Ζαχαρίας και η Ελισάβετ μεταξύ τους, το μιούζικαλ Savior of the World [Σωτήρας του κόσμου] μας βοηθά να συλλογισθούμε τι μπορεί να ήταν μέσα στην καρδιά τους. Ο Ζαχαρίας δηλώνει στην Ελισάβετ: «Δεν έχουμε επιλεγεί για να αποκτήσουμε παιδιά. Όμως εμπιστευόμαστε τον Κύριο». Και μετά τραγουδούν: «Θα εμπιστεύομαι τον Θεό για πάντα, αλλά όχι για να κάνει το θέλημά μου… Αν δεν είναι να γίνει, το να Τον εμπιστεύομαι για πάντα σημαίνει ότι θα περιμένω και θα παρακολουθώ και θα βλέπω… Θα… Τον αφήσω να με οδηγήσει… μέχρις ότου περάσουν οι ώρες μου, οι ημέρες μου, τα χρόνια μου»1.
Τότε συνέβη ένα θαύμα. Οι γραφές καταγράφουν ότι στον ναό, ο άγγελος Γαβριήλ εμφανίσθηκε στον Ζαχαρία. Ο άγγελος διακήρυξε: «Η Eλισάβετ θα γεννήσει σε σένα έναν γιο, και θα αποκαλέσεις το όνομά του Iωάννη… Kι αυτός θα… ετοιμάσει έναν προδιατεθειμένο λαό στον Kύριο»2.
Ο Ζαχαρίας απήντησε: «Εγώ είμαι γέροντας, και η γυναίκα μου προχωρημένη στην ηλικία της»3.
Ο Γαβριήλ απήντησε: «Επειδή, δεν πίστεψες στα λόγια μου» «θα είσαι μέσα σε σιωπή, και χωρίς να μπορείς να μιλήσεις, μέχρι την ημέρα κατά την οποία αυτά θα γίνουν»4.
Σκεφθείτε τα συναισθήματα που θα είχαν η Ελισάβετ και ο Ζαχαρίας. Επί χρόνια προσεύχονταν για παιδιά, αλλά δεν είχαν αποκτήσει κανένα. Συνέχισαν να τηρούν τις εντολές και να εμπιστεύονται τον Κύριο. Τότε, ένας άγγελος εμφανίσθηκε στον Ζαχαρία, αλλά ως επακόλουθο, δεν μπορούσε να μιλήσει. Ίσως να αναρωτιόταν για τη θέση του εμπρός στον Κύριο. Όμως εν ευθέτω χρόνω, το μωρό γεννήθηκε. Ο Ζαχαρίας μπορούσε να μιλήσει ξανά. Και το μωρό έγινε ο Ιωάννης ο προφήτης, ο οποίος προετοίμασε τον δρόμο για τον Σωτήρα. Με όλη την αβεβαιότητα και τη δυσκολία, για τους ενάρετους, στο τέλος όλα θα πάνε καλά.
Κατόπιν, στην ιστορία των Χριστουγέννων, συναντούμε την αγαπημένη Μαρία, η οποία επελέγη να είναι η μητέρα του Υιού του Θεού. Και όμως υπάρχει ανησυχία και αβεβαιότητα στη ζωή της. Ο Γαβριήλ εμφανίσθηκε στη Μαρία, λέγοντάς της για την ευγενή κλήση της. Η Μαρία ρώτησε: «Πώς θα είναι αυτό, επειδή άνδρα δεν γνωρίζω;»5 Ο Γαβριήλ εξήγησε ότι η δύναμη του Αγίου Πνεύματος θα έπεφτε επάνω της και η δύναμη του Υψίστου θα την επεσκίαζε και θα συνελάμβανε τον Υιό του Θεού και το όνομά Του θα ήταν Ιησούς.
Σκεφθείτε τι χαρά και ευτυχία πρέπει να ένιωσε που την επισκέφθηκε άγγελος του Θεού. Τι ταπεινότητα θα ένιωσε καθώς σκεπτόταν ότι θα είναι η μητέρα του πολυαναμενόμενου Μεσσία. Και όμως, λέγοντάς το στον Ιωσήφ, όλα δεν τακτοποιήθηκαν. Ο Ιωσήφ ήταν δίκαιος άνδρας και δεν ήθελε να ντροπιάσει τη Μαρία, αλλά δεν ήταν βέβαιος για τον σωστό δρόμο που έπρεπε να ακολουθήσει. Μέσα στα προβλήματα και την αβεβαιότητά του, ένας άγγελος ήλθε σε αυτόν σε όνειρο: «Ιωσήφ… να μη φοβηθείς να παραλάβεις τη Mαριάμ, τη γυναίκα σου· επειδή, αυτό που γεννήθηκε μέσα της είναι από το Άγιο Πνεύμα· και θα γεννήσει έναν γιο, και θα αποκαλέσεις το όνομά του Iησού· επειδή, αυτός θα σώσει τον λαό του από τις αμαρτίες τους»6.
Ασφαλώς μπορούμε να καταλάβουμε ότι η Μαρία ήταν ταραγμένη και αβέβαιη, αναρωτώμενη πώς θα συνέβαινε αυτή η εκπληκτική ευλογία. Ο Ιωσήφ, επίσης, ήταν ανήσυχος και αναστατωμένος. Ωστόσο, τώρα ήταν ξεκάθαρο ότι έπρεπε να πάρουν μαζί αυτό το μονοπάτι. Πόσο ευτυχής πρέπει να ήταν η Μαρία που ήξερε ότι ένας άγγελος είχε εμφανισθεί στον Ιωσήφ. Πόσο ευτυχής πρέπει να ήταν ο Ιωσήφ που ήξερε ότι αυτό ήταν το θέλημα του Θεού. Με όλη την αβεβαιότητα και τη δυσκολία, για τους ενάρετους, στο τέλος όλα θα πάνε καλά.
Όμως, όπως γνωρίζουμε, υπήρχε ακόμη δυσκολία στο μέλλον. Πάντοτε υπάρχει. Καθώς πλησίαζε η ώρα του τοκετού της Μαρίας, οι Ρωμαίοι απαίτησαν από τον Ιωσήφ να επιστρέψει στην πόλη της Βηθλεέμ. Η Μαρία και ο Ιωσήφ απεφάσισαν να πάνε μαζί. Όλοι αγαπούμε την όμορφη χριστουγεννιάτικη ιστορία. Φθάνοντας στη Βηθλεέμ, δεν υπήρχε χώρος στο πανδοχείο. Τι ανησυχία πρέπει να ένιωσε ο Ιωσήφ. Πώς θα μπορούσε να γίνει; Γιατί πρέπει η Μαρία, η εκλεκτή υπεράνω όλων των γυναικών, να γεννήσει τον Υιό του Υψίστου σε ένα πρωτόγονο μέρος όπως ο στάβλος; Θα ήταν η γέννηση χωρίς προβλήματα ή επιπλοκές;
Θα μπορούσε να είχε φανεί τόσο περίεργο, τόσο άδικο. Όμως το βρέφος γεννήθηκε· ήταν υγιές. Όπως αφηγούνται τα όμορφα χριστουγεννιάτικα κάλαντα: «’Κεί πέρα σε στάβλο, σε φάτνη ζεστή ήλθε ο Χριστούλης για να γεννηθεί»7.
Πριν τελειώσει η νύκτα, ένας άγγελος εμφανίσθηκε στους ποιμένες στους αγρούς φέρνοντας χαρμόσυνο άγγελμα μεγάλης χαράς. Οι άγγελοι έψαλλαν: «Δόξα στον Θεό εν υψίστοις, και επάνω στη γη ειρήνη, σε ανθρώπους ευδοκία»8.
Οι ποιμένες πήγαν στη Βηθλεέμ για να βρουν τον Ιησού βρέφος. Και καθώς βρήκαν τον μικρό Χριστό, τι παρηγοριά και καθησύχαση πρέπει να αισθάνθηκαν ο Ιωσήφ και η Μαρία καθώς συνειδητοποίησαν ότι υπήρχε σκοπός στη δυσκολία που τους περιέβαλλε. Οι άγγελοι είχαν διακηρύξει τον ερχομό Του και την ευγενή αποστολή Του. Ύστερα από τον αγώνα και την αβεβαιότητα, για τους ενάρετους, στο τέλος, όλα θα πάνε καλά.
Στον νέο κόσμο, προβλήματα, αβεβαιότητες και ανησυχίες ήταν επίσης για τους ενάρετους. Ο προφήτης Σαμουήλ είχε προφητεύσει ότι η γέννηση του Σωτήρος θα ήταν πέντε χρόνια στο μέλλον και ότι θα υπήρχε ένα σημείο μίας ολόκληρης νύκτας χωρίς σκοτάδι. Καθώς πλησίαζε η ημέρα, το αδιανόητο επρόκειτο να συμβεί. «Μία μέρα [είχε ορισθεί από όσους δεν] πίστευαν [που δήλωσαν ότι είχε παρέλθει ο καιρός], κατά την οποία όλοι όσοι πίστευαν [ότι ο Σωτήρας θα ερχόταν] θα θανατώνονταν, εκτός αν πραγματοποιείτο το σημείο»9. Οι άπιστοι χλεύασαν τους πιστούς: «Η χαρά σας και η πίστη σας σχετικά με αυτό το θέμα ήταν μάταιη»10. Φαντασθείτε την ταραχή και την ανησυχία των δικαίων. Οι γραφές λένε ότι ο Νεφί «προσκύνησε κάτω στη γη και αναφώνησε προς τον Θεό του σθεναρώς για λογαριασμό του λαού»11. Και όσο ο Νεφί προσευχόταν «η φωνή του Κυρίου ήλθε προς αυτόν, λέγοντας: Σήκωσε το κεφάλι σου και έχε θάρρος, γιατί ιδού, ο καιρός έφτασε, και αυτήν τη νύχτα θα δοθεί το σημείο, και την επαύριον έρχομαι στον κόσμο»12.
Οι γραφές διακηρύσσουν: «Τα λόγια που ειπώθηκαν προς τον Νεφί εκπληρώθηκαν… γιατί ιδού, κατά τη δύση του ήλιου δεν έγινε σκοτάδι… [Και] όλος ο λαός επάνω στο πρόσωπο όλης της γης… είχαν τόσο πολύ εκπλαγεί ώστε έπεσαν στη γη… Και συνέβη ώστε δεν έγινε σκοτάδι όλη εκείνη τη νύχτα, αλλά ήταν φως σαν να ήταν μέρα μεσημέρι… Και ήξεραν ότι ήταν η ημέρα που ο Κύριος θα γεννιόταν»13.
Με όλες τις δυσκολίες και την αβεβαιότητα, για τους ενάρετους –για εκείνους που εμπιστεύονται τον Θεό– στο τέλος, είτε σε αυτήν τη ζωή είτε όταν γονατίσουμε στα πόδια Του, όλα θα πάνε καλά»14.
Σκεπτόμενος την ιερά εποχή της γεννήσεως του Σωτήρος, γιατί ο Κύριος περίμενε μέχρι την τελευταία νύκτα για να πει στον Νεφί ότι θα γεννιόταν την επαύριον; Θα μπορούσε να του το είχε πει εβδομάδες ή μήνες νωρίτερα. Γιατί επέτρεψε στην Ελισάβετ και τον Ζαχαρία να γεράσουν χωρίς παιδιά προτού επιβεβαιώσει ότι ο προφήτης Ιωάννης θα γεννιόταν από αυτούς; Και γιατί η Μαρία έπρεπε να αναρωτηθεί για την πορεία εμπρός της και ο Ιωσήφ να αμφισβητήσει τη θέση του στη σημαντική ιστορία που υπάρχει; Γιατί ο ρόλος της φάτνης, των ποιμένων και των αγγέλων να είναι άγνωστος μέχρι να συμβούν τα γεγονότα;
Στον προθνητό κόσμο, ο Κύριος ο Θεός δήλωσε: «Και να τους δοκιμάσουμε με αυτό, για να δούμε αν θα κάνουν όλα όσα ο Κύριος ο Θεός τους τούς προστάξει»15. Και από το Παροιμίαι: «Έλπιζε στον Κύριο με όλη σου την καρδιά, και μη επιστηρίζεσαι στη σύνεσή σου· Σε όλoυς τoύς δρόμoυς σoυ να γνωρίζεις αυτόν, και αυτός θα διευθύνει τα βήματά σoυ»16.
Στις εποχές μας αβεβαιότητος, στις δικές μας ημέρες προβλημάτων και δυσκολιών, στους αγώνες μας, ας είμαστε πιστοί. Ο Ιησούς ήλθε εκείνη την άγια νύχτα. Είναι ο Σωτήρας του κόσμου, ο Άρχοντας Ειρήνης, ο Βασιλεύς των βασιλέων. Ζει και «θα γίνει ξακουστ[ός] και όλοι θα [Τον] ξέρουνε»17. Καταθέτω μαρτυρία ότι όσο είμαστε ενάρετοι, όλα τα δάκρυα λύπης, δυσκολιών και αβεβαιότητος θα ικανοποιηθούν και θα διορθωθούν εν Αυτώ, τον αγαπημένο Υιό του Θεού. «Χαίρει η γη κι οι ουρανοί!»18 Στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.