Δώρα ειρήνης
Είμαι ευγνώμων που συμμετέχω μαζί σας σε αυτόν το εορτασμό των Χριστουγέννων. Σκοπός μας είναι να τιμήσουμε τον Κύριο Ιησού Χριστό. Ελπίδα μας είναι να αποκτήσουμε το αληθινό πνεύμα των Χριστουγέννων για εμάς τους ίδιους και για όσους αγαπούμε. Αυτό το πνεύμα χαρακτηρίζεται από ειρήνη -- όχι πολιτική ειρήνη, διότι ο Σωτήρας γεννήθηκε σε μία εποχή φόβου και αναταραχής τόσο μεγάλης, που η οικογένειά Του έπρεπε να φύγει ως πρόσφυγες στην Αίγυπτο· όχι οικονομική ειρήνη, διότι γεννήθηκε σε έναν στάβλο και εκείτετο σε μία ταπεινή φάτνη· και ούτε καν ειρήνη που υπάρχει όταν όλα τα πακέτα είναι τυλιγμένα, τα δέντρα διακοσμημένα και το τραπέζι έτοιμο, επειδή αυτή η ειρήνη είναι μόνον παροδική. Η ειρήνη των Χριστουγέννων είναι «η ειρήνη τού Θεού, που υπερέχει κάθε νου»1. Είναι η ειρήνη που υποσχέθηκε ο Απόστολος Παύλος ότι «θα διαφ[ύλασσε] τις καρδιές [μ]ας και τα διανοήματά [μ]ας διαμέσου τού Ιησού Χριστού»2. Και ο Παύλος είχε δίκιο. Αυτή η ειρήνη είναι μόνον διαμέσου και χάριν του Ιησού Χριστού.
Ορισμένοι από εμάς ζούμε σε όμορφο και ειρηνικό περιβάλλον κι όμως βιώνουμε εσωτερική αναστάτωση. Άλλοι νιώθουν ειρήνη και τέλεια γαλήνη εν μέσω μεγάλης προσωπικής απώλειας, τραγωδίας και συνεχών δοκιμασιών.
Προς όλους που έχουν έλθει στη θνητότητα, ο Σωτήρας είπε: «Μέσα στον κόσμο θα έχετε θλίψη»3. Ωστόσο, έδωσε αυτή την υπέροχη υπόσχεση στους μαθητές Του κατά τη διάρκεια της θνητής διακονίας Του: «Ειρήνη αφήνω σε σας, ειρήνη τη δική μου δίνω σε σας· όχι όπως δίνει ο κόσμος, σας δίνω εγώ»4. Είναι παρήγορο να γνωρίζω ότι αυτή η υπόσχεση προσωπικής ειρήνης εξακολουθεί για όλους τους μαθητές Του της διαθήκης σήμερα.
Είναι μία υπόσχεση που δόθηκε ακόμη και την ίδια νύκτα της γεννήσεώς Του. Όταν επουράνιοι αγγελιαφόροι προανήγγειλαν τη γέννηση του Σωτήρος, δήλωσαν: «Δόξα στον Θεό εν υψίστοις, και επάνω στη γη ειρήνη, σε ανθρώπους ευδοκίας»5.
Σε αυτήν την ευλογημένη εποχή του έτους, εμείς --περισσότερο από ποτέ-- επιζητούμε την ειρήνη μέσω του Δότη όλων των δώρων. Επιθυμώ απόψε να αναφέρω μόνο λίγους από τους πολλούς τρόπους με τους οποίους μπορούμε να αυξήσουμε την ειρήνη που βιώνουμε αυτήν την εποχή, καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους που έρχεται και σε όλη μας τη ζωή.
Πρώτα, σαν τους αγγέλους που έψαλλαν τη νύκτα της γεννήσεώς Του, μπορούμε να αισθανθούμε ειρήνη καθώς τιμούμε τον Σωτήρα μας, Ιησού Χριστό. «Ερχόμαστε και τον λατρεύουμε»6.
Τα Χριστούγεννα είναι ο εορτασμός μίας γεννήσεως. Όλοι μας έχουμε νιώσει το θαύμα όταν βλέπουμε ένα νεογέννητο παιδί. Νιώθουμε ταπεινοί καθώς βλέπουμε το θαύμα των μικροσκοπικών χαρακτηριστικών και την υπόσχεση του μέλλοντος. Νιώθουμε τρυφερότητα. Νιώθουμε ευγνωμοσύνη. Νιώθουμε ειρήνη. Και τότε έρχεται το αίσθημα της αγάπης στην καρδιά μας που μας κάνει να θέλουμε να δώσουμε και να είμαστε ευγενικοί καθώς θυμόμαστε τίνος τη γέννηση εορτάζουμε. Γιατί τα Χριστούγεννα είναι ένας εορτασμός μίας γέννησης όπως καμία άλλη. Η γέννηση του Ιησού είχε προβλεφθεί από προφήτες του Θεού επί αιώνες. Αυτή η γέννηση ήταν η εκπλήρωση της υπόσχεσης που μας δόθηκε στον κόσμο των πνευμάτων από τον στοργικό Επουράνιο Πατέρα. Ήταν η γέννηση του υπεσχημένου Μεσσία.
Λόγια έρχονται από μνήμης και στην καρδιά μου κάθε εποχή των Χριστουγέννων. Στον νου μου ακούω χαρούμενες φωνές μίας σπουδαίας χορωδίας να τραγουδά: «Επειδή, παιδί γεννήθηκε σε μας, γιος δόθηκε σε μας· και η εξουσία θα είναι επάνω στον ώμο του· και το όνομά του θα αποκληθεί: Θαυμαστός, Σύμβουλος, Ισχυρός Θεός, Πατέρας τού Μέλλοντα Αιώνα, Άρχοντας Ειρήνης»7.
Η πρώτη φορά που μπορώ να θυμηθώ ότι άκουσα αυτά τα λόγια ήταν καθώς καθόμουν στον εξώστη του Ταμπερνάκλ στη Σωλτ Λέηκ. Μία χορωδία τραγουδούσε τη μουσική του Χαίντελ. Μπορώ να θυμηθώ ότι αισθανόμουν κάτι στην καρδιά μου. Ήμουν νέος τότε. Τώρα είμαι μεγαλύτερος και γνωρίζω τι ήταν εκείνο το αίσθημα. Ήταν το Άγιο Πνεύμα η συντροφιά του οποίου μου είχε προσφερθεί, όταν ήμουν οκτώ ετών. Το Πνεύμα επιβεβαίωνε στην καρδιά μου ότι τα λόγια που άκουγα να ψάλλονται εκείνη τη νύκτα ήταν αληθινά.
Το βρέφος που γεννήθηκε στη Βηθλεέμ πριν από πολύ καιρό ήταν και είναι ο Υιός του Θεού, ο Μονογενής του Πατέρα. Όσοι γονάτισαν εμπρός Του ήλθαν να λατρέψουν τον Σωτήρα. Ήταν ο Αμνός του Θεού, απεσταλμένος να σπάσει τα δεσμά του θανάτου με την εξιλεωτική θυσία Του. Ήλθε με τη δύναμη να υπομείνει τις λύπες μας και τη θλίψη μας, ώστε να μπορέσει να μάθει πώς να μας συμπαρασταθεί. Και γεννήθηκε για να εξιλεωθεί για όλες τις αμαρτίες μας όπως μόνος Εκείνος θα μπορούσε:
Γεννημένος ώστε κανένας άνθρωπος να μην πεθάνει πλέον.
Γεννημένος για να αναστήσει τους υιούς της γης.
Γεννημένος για να τους δώσει δεύτερη γέννηση.
Άκου! Οι κήρυκες άγγελοι τραγουδούν
Δόξα στον νεογέννητο Βασιλιά!8
Το αίσθημα που είχα στον εξώστη του Ταμπερνάκλ εκείνη τη νύκτα ήταν αίσθημα πίστης και ελπίδος. Ένιωθα πίστη που επειδή «παιδί γεννήθηκε σε μας» μπορούσα να έχω πίστη στην καρδιά μου ότι ο θάνατος δεν θα ήταν το τέλος. Θα ανασταινόμουν και το κεντρί του θανάτου θα αφαιρείτο για όλα τα τέκνα του Επουράνιου Πατέρα.
Κι όμως αισθανόμουν περισσότερα, τόσα πολλά περισσότερα. Αισθανόμουν ελπίδα που χάριν Του μπορούσα να Τον ακολουθήσω και να Τον υπηρετήσω και έτσι να γεννηθώ σε μία ανανέωση πνευματικής ζωής. Χάριν του δώρου της γεννήσεώς Του, η καρδιά μου, η καρδιά σας και όλες οι ανθρώπινες καρδιές μπορούν να αλλάξουν και να γίνουν σαν εκείνη ενός μικρού παιδιού -- αγνή, καθαρή και έτοιμη να γυρίσει πίσω σπίτι στον Θεό που μας έδωσε τον Σωτήρα και παρείχε τον δρόμο πίσω σε Εκείνον στη επουράνια οικία Του. Αισθανόμουν ευγνωμοσύνη και ειρήνη και έτσι μπορούμε όλοι χάριν του δώρου του Πατέρα και του Υιού.
Δεύτερον, σαν τους ποιμένες που είδαν τον Χριστό ως παιδί και «διακήρυξαν»9 τα χαρμόσυνα νέα της γεννήσεώς Του, μπορούμε να διδάξουμε ειρήνη στην οικογένειά μας και άλλους που αγαπούμε. Το κάνουμε αυτό καλύτερα, όταν κάνουμε γνωστές τις γραφές στον νου και την καρδιά τους.
Όταν τα παιδιά ήταν μικρά, δημιουργήσαμε μία οικογενειακή αναπαράσταση των γεγονότων των Χριστουγέννων με όλα τα λόγια της να έχουν αντληθεί από τις γραφές. Παίξαμε την αναπαράσταση την Παραμονή των Χριστουγέννων. Πολλοί από εσάς έχετε κάνει κάτι παρόμοιο.
Τα πρώτα προσχέδια της αναπαραστάσεως απαιτούσαν περιορισμένο αριθμό ηθοποιών και όλοι να παίζουν ρόλους από τη γραφή. Εγώ ήμουν ο Ιωσήφ, η σύζυγός μου ήταν η Μαρία και μία κούκλα ήταν ο μικρός Χριστός. Με τον καιρό, η διανομή έγινε μεγαλύτερη. Προσθέσαμε έναν μικρό ηθοποιό που παρίστανε τον Ιησού ως βρέφος, κατόπιν ήλθαν οι ποιμένες --ντυμένοι με μπουρνούζια-- να λατρέψουν στη φάτνη και μετά μπορέσαμε να προσθέσουμε βασιλείς που φορούσαν κουτιά στολισμένα για να τιμήσουν τον νεογέννητο βασιλέα.
Ύστερα από λίγα χρόνια αρχίσαμε την αναπαράσταση με ένα παιδί που παρίστανε τον Σαμουήλ τον Λαμανίτη να ίσταται και να καταθέτει μαρτυρία με προφητική δύναμη για τη μελλοντική γέννηση του υπεσχημένου Μεσσία. Εν καιρώ, προσθέσαμε ένα άπιστο πλήθος οπλισμένο με μπάλες από αλουμινόχαρτο που τις πετούσε στον Σαμουήλ, καθώς ίστατο μπροστά τους. Κάθε χρόνο, καθώς τα μέλη του οργισμένου όχλου γίνονταν δυνατότερα και πιο ακριβή, έπρεπε να τους υπενθυμίζουμε εντόνως ότι ο Σαμουήλ δεν μπορούσε να δεχθεί τα κτυπήματα, διότι ήταν προστατευμένος υπηρέτης του Θεού -- και επειδή προσκαλούσαμε και τιμούσαμε την ειρήνη!
Χρειαζόμασταν ρόλους για τα μικρότερα παιδιά και έτσι προσθέσαμε πρόβατα και αμνούς να βαδίζουν με τα τέσσερα πίσω από τους ποιμένες έως τη φάτνη.
Όμως μετά ο καιρός πέρασε -- όπως περνά. Οι ηθοποιοί μεγάλωσαν και τώρα είμαστε πάλι στην αρχή. Έχω παρακολουθήσει εκείνους τους Ιωσήφ, Μαρίες, ποιμένες, πρόβατα, αμνούς και βασιλείς να συνεχίζουν και να διδάσκουν τα αγαπημένα τους πρόσωπα για τον Σωτήρα και για την ειρήνη την οποία καθιστά δυνατή η γέννησή Του.
Ευλογήθηκαν που έμαθαν στους ρόλους που έπαιξαν, στην αναπαράστασή μας, κάτι σχετικώς με τον Σωτήρα και γιατί Τον αγαπούμε. Είμαι ευγνώμων που τα παιδιά μας και τα παιδιά τους μας είδαν να τιμούμε το βρέφος, τον Ιησού, που γεννήθηκε ώστε να γίνει η απέραντη θυσία, το ανεκτίμητο δώρο της ειρήνης που έδωσε ο Επουράνιος Πατέρας σε όλα τα τέκνα Του.
Τρίτον, σαν τους Τρεις Μάγους, μπορούμε να δίνουμε δώρα αγάπης και ειρήνης ως μαθητές του ανεστημένου Κυρίου.
Ο επίσκοπος Σέλλερς στο Ρέξμπουργκ του Άινταχο το έκανε κατά τα έτη αφού είχε κληθεί ως επίσκοπος πριν από πολύ καιρό. Η εκκλησία του τομέως του ήταν κοντά στη λεωφόρο η οποία διέσχιζε την κωμόπολη. Εκείνες τις ημέρες της ανεργίας, πολλοί άποροι μετακινούντο από μέρος σε μέρος, ελπίζοντας ότι θα βρουν κάποιον τρόπο να συντηρηθούν. Συχνά αναζητούσαν για βοήθεια κάποιον από τους επισκόπους Αγίους των Τελευταίων Ημερών. Συχνά, οι επίσκοποι που προσέγγιζαν τους έστελναν στο σπίτι του επισκόπου Σέλλερς.
Υπήρχε λόγος για αυτό. Η οικογένεια των Σέλλερς καλωσόριζε ξένους σε ανάγκη. Αντί το δείπνο να είναι μόνον οικογενειακό γεύμα, ένας ή δύο ή ενίοτε περισσότεροι ξένοι ήταν στο τραπέζι. Αφού απήλαυναν το εύγεστο γεύμα οι προσκεκλημένοι, το οποίο είχε προετοιμάσει η αδελφή Σέλλερς, ο επίσκοπος τους έδιδε ένα παλτό από το απόθεμα των πλεοναζόντων στρατιωτικών παλτών που είχε αγοράσει.
Μόλις φορούσαν το ζεστό παλτό και κρατώντας ένα πακέτο με ένα άλλο γεύμα που είχε προετοιμάσει η αδελφή Σέλλερς, έβγαιναν έξω στη χειμερινή ημέρα με ζεστή καρδιά. Όσα είχαν δει και είχαν ακούσει και το αίσθημα της ημέρας θα παρέμεναν μαζί τους καθ’ οδόν. Επειδή κάποιες από τις πιο κρύες στιγμές στο Ρέξμπουργκ ήταν κατά την εποχή των Χριστουγέννων και λόγω της οικογενειακής παραδόσεως για τη χριστιανική αγάπη καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους, τα παιδιά στο σπίτι των Σέλλερς έχουν την ανάμνηση ότι έκαναν ό,τι θα έκανε ο Σωτήρας -- και ότι το έκαναν για Εκείνον.
Εσείς και η οικογένειά σας θα έχετε δημιουργήσει τις δικές σας χριστουγεννιάτικες παραδόσεις που ταιριάζουν στις συνθήκες ζωής σας, αλλά θα έχουν κάτι κοινό. Θα προσεγγίζουν καρδιές στον Σωτήρα. Και θα περιλαμβάνουν πράξεις καλοσύνης που θα αξίζουν την επιδοκιμασία του Σωτήρος. Είπε:
«Επειδή, πείνασα, και μου δώσατε να φάω· δίψασα και μου δώσατε να πιω· ξένος ήμουν, και με φιλοξενήσατε·
»γυμνός ήμουν, και με ντύσατε· ασθένησα, και με επισκεφθήκατε· σε φυλακή ήμουν, και ήρθατε σε μένα»10.
Και θα πει: «Σας διαβεβαιώνω, καθόσον αυτό το κάνατε σε έναν από τούτους τους ελάχιστους αδελφούς μου, το κάνατε σε μένα»11.
Άγγελοι, ποιμένες και Τρεις Μάγοι επεδίωξαν και βρήκαν ειρήνη από την πίστη τους στον Ιησού Χριστό. Το ίδιο κι εσείς. Η γέννηση του Σωτήρος είναι το δώρο που καθιστά δυνατόν στον Πατέρα να μας δώσει «ειρήνη σε τούτον τον κόσμο, και ζωή αιώνια στο μελλοντικό κόσμο»12. Φωνάξαμε από χαρά στον κόσμο των πνευμάτων, όταν ακούσαμε εκείνη την υπόσχεση. Η ειρήνη και η χαρά έρχονται σε εμάς ξανά, όταν ακούμε τα λόγια που ψάλλονται και κηρύσσουν ότι τηρήθηκε η στοργική υπόσχεση του Θεού:
Προσεύχομαι ώστε η ειρήνη να έλθει και να μείνει στον καθέναν μας καθώς θυμόμαστε, αγαπούμε και λατρεύουμε τον Επουράνιο Πατέρα μας, τηρώντας τις διαθήκες μας μαζί Του. Είθε πάντοτε να θυμόμαστε την υπηρέτηση και την καλοσύνη που έδωσε ο Ιησούς Χριστός κατά τη διάρκεια της θνητής διακονίας Του -- και να αποφασίσουμε να κάνουμε το ίδιο.
Καταθέτω μαρτυρία ότι ο Ιησούς είναι ο Χριστός, ο αγαπημένος Υιός του Πατέρα. Δίδω μαρτυρία ότι ο Πρόεδρος Τόμας Μόνσον είναι ο ζων προφήτης του Θεού. Η ευχή του και η ευχή της Πρώτης Προεδρίας είναι να έχετε αυτήν την περίοδο και πάντοτε τα αισθήματα χαράς, αγάπης και ειρήνης που υποσχέθηκε ο Σωτήρας στους πιστούς και ενδοτικούς μαθητές Του. Στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.