คำสวดอ้อนวอนเรื่อง ขนมปังก้อน
ผู้เขียนอาศัยอยู่ในยูทาห์ สหรัฐอเมริกา
ท่านจะรู้ได้อย่างไรว่าพระวิญญาณบริสุทธิ์กำลังตรัสกับท่าน?
“จงวางใจในพระวิญญาณองค์นั้นซึ่งนำให้ทำดี” (หลักคำสอนและพันธสัญญา 11:12)
“ท่านจะรู้ได้อย่างไรว่าพระวิญญาณบริสุทธิ์กำลังตรัสกับท่าน?” คาร์เวอร์เงยหน้าจากพระคัมภีร์
คุณพ่อยิ้มและวางหนังสือ จงตามเรามา “พระวิญญาณบริสุทธิ์ตรัสกับลูกได้หลายวิธี บางครั้งเป็นความรู้สึก หรือสิ่งที่แวบเข้ามาในความคิดของลูก”
คาร์เวอร์หน้านิ่ว “แต่พ่อจะรู้ได้อย่างไรล่ะครับว่าเป็นพระวิญญาณบริสุทธิ์?”
“เราอาจจะสวดอ้อนวอนเพื่อช่วยให้เราพบคำตอบได้นะ” คุณแม่ตอบ
พี่สาวคนหนึ่งของคาร์เวอร์กล่าวคำสวดอ้อนวอน จากนั้นพวกเขาก็ไปโรงเรียน คาร์เวอร์ขบคิดคำถามของเขาทั้งวัน
เมื่อกลับถึงบ้าน กลิ่นหอมน่าอร่อยอบอวลไปทั้งบ้าน “ขนมปัง!” คาร์เวอร์ตะโกนออกมา
“ใช่จ้ะ” คุณแม่ตอบ “แม่อบขนมปังเพื่อให้เราไปแบ่งกับคนอื่นๆ”
คาร์เวอร์มองไปที่พี่สาวของเขา เอวาย่นจมูก ส่วนเจนเลิกคิ้ว “แม่หมายความว่าเราจะไม่ได้กินขนมปังเหรอคะ?” เจนถาม
“เราต้องการจะฝึกฟังพระวิญญาณบริสุทธิ์” คุณพ่อตอบ “คุณแม่จึงมีความคิดหนึ่งขึ้นมา”
พวกเขาแต่ละคนจะสวดอ้อนวอนทูลถามพระบิดาบนสวรรค์ว่าใครที่อาจต้องการรู้สึกได้รับความรักในวันนี้ แล้วพวกเขาจะแบ่งขนมปังให้คนนั้น
คาร์เวอร์คุกเข่าลงข้างเตียง เขาต้องการได้ยินพระวิญญาณบริสุทธิ์ แต่พระวิญญาณบริสุทธิ์มีเสียงเหมือนอะไรเล่า? เขาสูดลมหายใจลึกๆ และหลับตา
“พระบิดาบนสวรรค์ ใครคือคนที่ต้องการขนมปังวันนี้ครับ?”
คาร์เวอร์พยายามฟังพระวิญญาณบริสุทธิ์ แต่เขาไม่ได้ยินอะไรเลย แล้วเขาก็จำได้ว่าผ่านบ้านของซิสเตอร์สมิธระหว่างทางกลับจากโรงเรียน เธอมักจะโบกมือให้เขาอยู่เสมอ เธออาจจะชอบขนมปังก็ได้นะ เยี่ยมไปเลย!
คุณแม่ยื่นการ์ดให้เขียนข้อความสำหรับคนที่พวกเขาจะไปเยี่ยม คาร์เวอร์เขียนว่า “ถึงซิสเตอร์สมิธ ผมสวดอ้อนวอนเพื่อรู้ว่าผมควรจะให้ขนมปังนี้กับใคร ผมรอการกระตุ้นเตือน และ ปิ๊ง! ผมนึกถึงคุณ รัก คาร์เวอร์”
เมื่อคุณแม่ขับรถมาถึงที่บ้านของซิสเตอร์สมิธ คาร์เวอร์หยิบขนมปังก้อนและเดินไปที่หน้าประตู เขารู้สึกประหม่า ถ้าเกิดซิสเตอร์สมิธไม่ชอบขนมปังล่ะ? ถ้าเกิดการมาเยี่ยมเธอเป็นแค่ความคิดจากสมองเขาเองและไม่ใช่พระวิญญาณบริสุทธิ์ล่ะ?
แล้วคาร์เวอร์ก็จำได้ถึงบางสิ่งที่คุณแม่พูด เธอพูดว่าหากเป็นความคิดที่ดีหรือมีเมตตา ลูกก็ไม่จำเป็นต้องกังวลว่าจะเป็นแค่ความคิดของลูกเองหรือไม่ สิ่งดีควรทำเสมอ! คาร์เวอร์สูดลมหายใจลึกๆ และกดกริ่งประตู
ซิสเตอร์สมิธเปิดประตูออกมา “สวัสดี คาร์เวอร์! มีอะไรหรือ?”
คาร์เวอร์ยื่นขนมปังให้เธอ เขามองที่รองเท้าเขา จากนั้นก็กลับมามองหน้าซิสเตอร์สมิธ “คุณชอบขนมปังโฮมเมดไหมครับ?”
“ของโปรดของฉันเลย!” เธอยิ้ม “ขอบคุณมากนะคะ”
คาร์เวอร์ยิ้มตาม “ด้วยความยินดีครับ!” จากนั้นมีหลายคำแวบเข้ามา เขาทำตามการกระตุ้นเตือนทันที “พระบิดาบนสวรรค์ทรงทราบว่านี่เป็นของโปรดของคุณ พระองค์ทรงรักคุณมากครับ!”
ดวงตาของซิสเตอร์สมิธเริ่มแวววาว “ฉันดีใจที่พระองค์ทรงสามารถพึ่งพาหนูให้ฟังพระองค์ได้”
คาร์เวอร์รู้สึกตัวลอยเหมือนลูกโป่ง เขาโบกมือลาซิสเตอร์สมิธและเดินกลับมาที่รถ ตอนนี้เขารู้แล้วว่าการให้ขนมปังซิสเตอร์สมิธเป็นการกระตุ้นเตือนจากพระวิญญาณบริสุทธิ์ เขาตื่นเต้นที่จะฟังพระวิญญาณบริสุทธิ์อีกครั้ง! ●
ภาพประกอบโดย ฮอลลี ฮิบเบิร์ต