พอดี
ผู้เขียนอาศัยอยู่ในยูทาห์ สหรัฐอเมริกา
“เมื่อฉันเป็นคนดีมีเมตตาช่วยคนที่ฉันเห็น ฉันรู้สึกสุขใจยิ่งนัก” (Children’s Songbook, 197)
กริ๊งงง!
โทนี่ยิ้มกว้างขณะยืนขึ้นจากโต๊ะของเขา ในที่สุดก็ถึงเวลาสำหรับช่วงพักแล้ว!
เด็กคนอื่นๆ วิ่งผ่านหน้าเขาไปยังสนามเด็กเล่น แต่โทนี่ยังรออยู่ เขากำลังรอฌอน ฌอนเป็นเด็กใหม่ในชั้นเรียนของโทนี่ บางทีพวกเขาอาจเล่นด้วยกันได้
“เฮ้ ฌอน!” โทนี่พูด “นายชอบบาสเก็ตบอลไหม?”
“ชอบเหรอ? ฉันรักมันเลย!” ฌอนกล่าว
“เยี่ยม” โทนี่ยิ้ม “มาเถอะ เรามาเล่นด้วยกัน!”
โทนี่และฌอนใช้เวลาช่วงพักทั้งหมดไปกับการเลี้ยงลูกบอล ส่งบอล และโยนลูกบอลผ่านห่วง
“เมื่อกี้สนุกมากเลย!” โทนี่พูดขณะที่ทั้งคู่เดินกลับเข้าไปในชั้นเรียน “นายเก่งมากเลย”
“ขอบใจ” ฌอนกล่าว “การเล่นกับคนที่ชอบบาสเก็ตบอลมากเท่าๆ กับฉันมันสนุกมากเลย!”
ทุกวันหลังจากนั้น โทนี่และฌอนก็เล่นบาสเก็ตบอลด้วยกันในช่วงพัก พวกเขาฝึกซ้อมการเล่นแบบต่างๆ ที่พวกเขาคิดค้นขึ้นมาเอง และฝึกการเลี้ยงลูกบอลของตนให้สมบูรณ์แบบ โทนี่ชอบเสียง ฝุบ ของตะกร้าเมื่อลูกบอลลอดผ่านตาข่าย
“เอานี่ไป!” โทนี่ร้องเรียก เขาส่งบอลให้ฌอน ฌอนรับไว้แล้วกระโดดเพื่อโยนทำคะแนน โทนี่สังเกตเห็นแผ่นรองรองเท้าของฌอนห้อยออกมา
ลูกบาสเก็ตบอลกระดอนจากขอบห่วง “โอ้ เกือบแล้ว” โทนี่กล่าว “พยายามได้ดี!”
“ขอบใจ” ฌอนกล่าว “ฉันคิดว่าถ้าไม่เป็นเพราะรองเท้าของฉัน ฉันอาจจะเล่นได้ดีกว่านี้นิดหน่อย” เขาหัวเราะขณะยกรองเท้าขึ้นมาให้โทนี่ดู “ฉันจะซื้อรองเท้าใหม่ทันทีที่คุณพ่อของฉันได้งานใหม่”
โทนี่ยิ้ม “แต่ถ้านายซื้อรองเท้าใหม่ นายก็จะชนะฉันทุกครั้ง!” เขาหยอกล้อ “ฉันสู้ไม่ได้แน่ๆ!”
ขณะที่โทนี่เดินกลับบ้านจากโรงเรียนในช่วงบ่ายวันนั้น เขานึกถึงฌอนที่ต้องเดินกลับบ้านพร้อมกับรองเท้าของเขาที่กำลังจะพัง โทนี่รู้ว่าไม่เพียงจะเล่นบาสเก็ตบอลยากเท่านั้นกับรองเท้าคู่นั้น ด้วยสภาพอากาศที่กำลังเปลี่ยน เท้าของฌอนจะต้องเย็นเฉียบ! โทนี่ครุ่นคิดว่ามีอะไรที่เขาจะทำได้บ้างเพื่อช่วยเหลือ
“พร้อมเข้านอนหรือยัง?” คุณพ่อถามโทนี่ในคืนนั้น
“ครับ” โทนี่กล่าว “ผมแค่กำลังคิดอยู่ คุณพ่อรู้จักฌอน เพื่อนที่ผมเล่นบาสเก็ตบอลด้วยในช่วงพักไหมครับ? รองเท้าของเขากำลังจะพัง เขาต้องรอจนกว่าคุณพ่อของเขาจะได้งานใหม่ เขาจึงจะซื้อรองเท้าใหม่ได้ ผมอยากจะช่วยเขาไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง”
“นั่นเป็นความคิดที่ดี” คุณพ่อกล่าว “ทำไมเราไม่กล่าวคำสวดอ้อนวอนกันล่ะ? พ่อรู้ว่าพระบิดาบนสวรรค์จะทรงช่วยให้ลูกรู้ว่าลูกจะทำอะไรได้บ้าง”
โทนี่พยักหน้าและคุกเข่าลงกับคุณพ่อเพื่อสวดอ้อนวอน
เช้าวันรุ่งขึ้นขณะที่โทนี่กำลังเตรียมตัวไปโรงเรียน เขาสังเกตเห็นบางสิ่งในตู้เสื้อผ้าของเขา มันเป็นรองเท้าเทนนิสอีกคู่จากพี่ชายของเขา! โทนี่ยังไม่เคยใส่เลยเพราะมันขนาดใหญ่เกินไปเล็กน้อย เขาลืมเรื่องรองเท้าคู่นี้ไปสนิท!
ฉันอยากรู้ว่าฌอนจะใส่ได้ไหม โทนี่คิด เขานำรองเท้าไปใส่ไว้ในกระเป๋าสะพาย รูดซิปขึ้น แล้วรีบออกไปโรงเรียน
“เฮ้” โทนี่เดินเข้าไปหาฌอนและหยิบรองเท้าขึ้นมา “ฉันเจอรองเท้าคู่นี้ในตู้เสื้อผ้าของฉัน ฉันใส่ไม่ได้ ฉันก็เลยสงสัยว่านายจะใส่ได้หรือเปล่า”
“ว้าว ขอบคุณมาก!” ฌอนลองใส่และผูกเชือกรองเท้า “ใส่ได้พอดีเลย!”
โทนี่รู้สึกมีความสุข เขารู้ว่าพระบิดาบนสวรรค์ทรงได้ยินคำสวดอ้อนวอนของเขา เพื่อจะได้รู้วิธีช่วยเหลือเพื่อนใหม่ของเขา “วิ่งแข่งกันไปสนามบาสเก็ตบอลนะ!”
ภาพประกอบโดย ไมค์ ดีส์