การค้นพบ ประจักษ์พยาน ของซาบรินา
ผู้เขียนอาศัยอยู่ในนอร์ธแคโรไลนา สหรัฐอเมริกา
ซาบรินาไม่แน่ใจว่าเธอมีประจักษ์พยานหรือไม่
“โดยสิ่งเหล่านี้เรารู้ว่ามีพระผู้เป็นเจ้าในสวรรค์” (หลักคำสอนและพันธสัญญา 20:17)
ซาบรินาและคุณแม่เปิดดูหน้าต่างๆ ในหนังสือบัพติศมาของซาบรินา ซาบรินาเพิ่งอายุครบแปดขวบ และเธอกำลังจะได้รับบัพติศมาของตนเองในอีกสองสัปดาห์ข้างหน้า เธอตื่นเต้นและประหม่าเล็กน้อยที่จะได้รับบัพติศมา
“ดูสิว่าเราคืบหน้ากันมามากขนาดไหน!” คุณแม่บอก คุณแม่เปิดดูไปเรื่อยๆ หนังสือเล่มนี้ช่วยให้ซาบรินาพร้อมสำหรับบัพติศมา ซาบรินาและคุณแม่กรอกข้อมูลในหน้าต่างๆ เกี่ยวกับสิ่งที่ซาบรินาโปรดปรานและอีกหน้าหนึ่งเกี่ยวกับครอบครัวของเธอ แล้วทั้งคู่ก็พลิกมาจนถึงหน้าที่มีคำว่า “ประจักษ์พยานของฉัน” ที่ด้านบนสุด
“หนูไม่อยากกรอกหน้านี้” ซาบรินากล่าว
“โอเค” คุณแม่พูดพลางพลิกหน้ากระดาษ “เรากลับมากรอกทีหลังก็ได้”
“หนูไม่คิดว่าหนูอยากจะกรอกหน้านี้” ซาบรินากล่าว
“ทำไมล่ะ?” คุณแม่ถาม
“เพราะหนูไม่รู้ว่าประจักษ์พยานคืออะไร” ซาบรินารู้สึกว่าใบหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดงและร้อนผ่าว
คุณแม่นิ่งไปครู่หนึ่ง “ประจักษ์พยานหมายถึงการรับรู้ว่าพระบิดาบนสวรรค์ทรงรักลูก”
“แต่พระบิดาบนสวรรค์ไม่เคยตอบคำสวดอ้อนวอนของหนูเลย” ดวงตาของซาบรินาเอ่อล้นไปด้วยน้ำตา “หนูสวดอ้อนวอนมาตลอดทั้งเดือนว่าขอให้หาผ้าห่มของหนูเจอ แต่หนูก็ยังหาไม่เจอ!”
ซาบรินารักผ้าห่มของเธอ มันนุ่มและเป็นสีชมพู คุณยายของเธอเย็บผ้าห่มผืนนี้ให้เธอเมื่อเธอเกิด เธอนอนกับผ้าห่มผืนนี้ทุกคืนก่อนที่มันจะหายไป
คุณแม่โอบซาบรินาไว้ในอ้อมแขน “บางครั้งพระบิดาบนสวรรค์ไม่ได้ทรงตอบคำสวดอ้อนวอนของเราโดยทันที” และบางครั้งคำตอบของพระองค์ก็คือไม่ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าพระองค์ไม่ทรงได้ยินคำสวดอ้อนวอนของเรา หรือพระองค์ไม่ทรงรักเรา”
ซาบรินาสะอื้น “คงจะเป็นอย่างนั้น”
ในวันอาทิตย์ คุณครูปฐมวัยของซาบรินาชื่อซิสเตอร์ ลี อ่านเรื่องราวจาก เพื่อนเด็ก เป็นเรื่องราวของเด็กชายที่อารมณ์เสียเพราะเขาได้ยินคำพูดไม่ดีบนรถประจำทาง เขาสวดอ้อนวอนเกี่ยวกับปัญหาของเขา แล้วเขาก็คิดได้ว่าเขาสามารถใส่หูฟังบนรถประจำทางได้ ความคิดนั้น คือ คำตอบของคำสวดอ้อนวอนของเขา
“อ๋อ! แค่นี้เองหรือ?” ซาบรินาถาม “หนูนึกว่าคำตอบของคำสวดอ้อนวอนจะยิ่งใหญ่กว่านั้นเสียอีก! อย่างเช่นได้ยินเสียงหรือเห็นทูตสวรรค์”
“บางครั้งก็เป็นความจริง” ซิสเตอร์ลีกล่าว “แต่ส่วนใหญ่ พระวิญญาณบริสุทธิ์ทรงตอบคำสวดอ้อนวอนของเราด้วยวิธีที่สงบเงียบ เช่น ผ่านความคิดหรือความรู้สึกที่อบอุ่น”
ซาบรินามองรูปภาพของเด็กชายบนรถประจำทาง เธอนึกถึงแสงสว่างและความรู้สึกดีเกี่ยวกับการที่จะได้รับบัพติศมา บางทีอาจจะเป็นพระวิญญาณบริสุทธิ์ที่กำลังบอกเธอว่านั่นเป็นการเลือกที่ดี
บางทีเธออาจมีประจักษ์พยานจริงๆ
วันบัพติศมาของซาบรินามาถึง คุณพ่อของเธอจับมือเธอ แล้วเธอก็ก้าวลงไปในน้ำอุ่น เมื่อเธอขึ้นจากน้ำ เธอมีความสุข และเมื่อคุณพ่อวางมือบนศีรษะของซาบรินาเพื่อมอบของประทานแห่งพระวิญญาณบริสุทธิ์ เธอรู้สึกอบอุ่นทั่วทั้งตัว
วันอาทิตย์ต่อมาคือวันอาทิตย์อดอาหาร ผู้คนพากันออกมาแบ่งปันประจักษ์พยานของตนเอง ซาบรินาลุกออกจากที่นั่งของเธอแล้วเดินไปที่ด้านหน้าของห้องนมัสการ เธอสูดลมหายใจลึกและยิ้ม เธอรู้แล้วว่าเธอจะพูดอะไร และเธอรู้แล้วว่าจะเขียนอะไรลงในหน้ากระดาษที่ว่างเปล่าหน้านั้นในหนังสือบัพติศมาของเธอในภายหลัง
เธอยังไม่พบผ้าห่มของเธอ แต่เธอพบประจักษ์พยานของเธอแล้ว
ภาพประกอบโดย อแมนดา สมิธ