Verdwaald in het aquarium
De auteur woont in British Columbia (Canada).
Krista was dol op Stanley Park. Ze hield van de stranden, de speeltuinen, de kinderboerderij en het treintje.
Maar bovenal hield ze van het aquarium! Er waren allerlei soorten zeedieren. Ze keek naar een grijze zeehond die rondjes zwom.
Plotseling hoorde ze iets. Er was een meisje aan het huilen! Niemand kwam haar te hulp.
Krista trok aan mama’s mouw. ‘Kijk. Dat meisje zit te huilen!’
Mama keek. Ze pakte Krista’s hand vast en liep naar het meisje.
‘Hallo’, zei mama. ‘Wat is er?’
‘Ik ben mijn mama kwijt.’ Het meisje snikte.
‘Zullen we bij je komen zitten?’ vroeg mama. ‘We zullen samen met je wachten.’
Krista en mama gingen bij het meisje zitten. Ze heette Sarah.
‘Als je verdwaald bent, is het altijd verstandig om te blijven waar je bent’, zei mama. ‘Dan kan je mama je makkelijker terugvinden.’
Sarah zag er erg verdrietig en bang uit. Krista wilde dat ze iets kon doen om te helpen. Ze deed stilletjes een gebed. Hemelse Vader, zorg er alstublieft voor dat de mama van Sarah terugkomt.
Krista probeerde Sarah op te vrolijken. Ze stelde haar vragen. Ze vertelde haar leuke weetjes over zeehonden. Ze gaf haar zelfs een mooie schelp die ze aan het strand had gevonden.
Na een tijdje kwam er een vrouw op hen af rennen. Het was de mama van Sarah! Ze gaf Sarah een dikke knuffel. Ze bedankten Krista en mama allebei.
Krista was blij dat ze iemand had geholpen!
Illustratie, Mitch Miller