Pioniers in elk land
Vicky Tadić
Een van de eerste bekeerlingen in Bosnië en Herzegovina
‘Was dat de Heilige Geest?’ vroeg Vicky.
‘Ga je mee?’ riep Vicky’s broer. ‘Laten we bij de familie Rowe gaan spelen!’
De Rowes waren de nieuwe buren. Ze waren vanuit de Verenigde Staten naar Bosnië en Herzegovina verhuisd. De kinderen van het gezin waren even oud als Vicky en haar broers en zussen. Maar ze spraken geen Bosnisch. Vicky was de enige in haar gezin die Engels kon spreken. Zij deed dienst als tolk, en zo konden ze samen spelen.
Vicky zat met mevrouw Rowe op de veranda terwijl de andere kinderen speelden.
‘Uw gezin lijkt anders’, zei Vicky. ‘Maar op een goede manier.’
Mevrouw Rowe glimlachte. ‘Wil je met ons mee naar de kerk gaan? Dan zul je beter begrijpen waarom we anders zijn. Er zijn geen gebouwen van onze kerk hier in Bosnië, daarom houden we onze kerkdiensten thuis.’
Vicky was nieuwsgierig toen ze die zondag naar het huis van de familie Rowe ging. Eerst zongen ze een lied. Daarna sprak een van de kinderen een gebed uit. Toen bad meneer Rowe, en diende hij aan iedereen brood en water rond. Ze zeiden dat dit het avondmaal was. Daarna hield hun dochter Jessie een toespraak.
‘Onze hemelse Vader heeft ons lief. Hij spreekt tot ons door middel van de Heilige Geest’, zei Jessie. ‘Soms geeft de Heilige Geest ons een vredig gevoel. En soms fluistert Hij ons een gedachte in.’
De volgende dag ging Vicky naar de winkel om brood te kopen. Onderweg terug naar huis stond ze op het punt om langs een paar vuilnisbakken te lopen, toen ze plots een stem in haar hoofd hoorde. Blijf staan, zei de stem.
Vicky stond stil. Plotseling kwam er een auto met hoge snelheid uit de bocht. KNAL! De auto ramde de vuilnisbakken.
Vicky haalde diep adem. Ze was erg blij dat ze naar de stem had geluisterd!
Later vertelde ze mevrouw Rowe wat er was gebeurd. ‘Was dat de Heilige Geest?’
‘Daar lijkt het wel op. Soms waarschuwt de Heilige Geest ons voor gevaar.’
‘God heeft mij beschermd’, zei Vicky. ‘Ik zal altijd naar de Heilige Geest luisteren.’
Van toen af ging Vicky elke zondag naar de kerkdienst in het huis van de familie Rowe. Ze vertelde haar moeder over het Boek van Mormon. Al gauw kreeg het hele gezin evangelielessen van de Rowes. Vicky fungeerde als tolk.
Op een dag stelde meneer Rowe de gezinsleden van Vicky een vraag. Vicky herhaalde de vraag in het Bosnisch. ‘Willen jullie het voorbeeld van Jezus Christus volgen door jullie te laten dopen?’
Vicky wachtte. Zij wilde zich laten dopen. Maar ze was zenuwachtig over het antwoord van haar ouders.
Eindelijk gaf Vicky’s papa antwoord. ‘Da.’
‘Da’, zeiden ook de anderen.
Vicky was zo blij dat haar hart wel uit haar borst leek te springen. ‘Ja’, zei ze tegen meneer Rowe. ‘Ja, dat willen we.’
Een week later maakte het gezin van Vicky de vijf uur lange autorit naar het dichtstbijzijnde kerkgebouw. Vicky was blij toen ze in het water stapte om zich te laten dopen. Ze was nog blijer toen ze werd bevestigd als lid van De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen.
Nu zou ze de Heilige Geest altijd bij zich hebben.
Bosnië en Herzegovina telt 73 kerkleden.
De dichtstbijzijnde tempel is de Rometempel (Italië).
Bosnië en Herzegovina is een land in het zuidoosten van Europa.
Vicky is graag buiten. Ze maakt graag lange wandelingen.
Vicky liet zich dopen toen ze 16 jaar was.
Als volwassene is ze in de tempel getrouwd. Ze heeft twee kinderen.
Illustraties, Zhen Liu