มงกุฎวันเกิด
ผู้เขียนอาศัยอยู่ในโคโลราโด สหรัฐอเมริกา
“พ่อกลับมาแล้ว!” คุณพ่อตะโกนบอก ท่านกลับบ้านเร็วเพราะวันนี้เป็นวันเกิดของวายแอตต์ เขาอายุครบห้าขวบวันนี้!
วายแอตต์วิ่งไปหาคุณพ่อ ท่านกอดเขาแน่น “หลังอาหารกลางวัน ลูกกับพ่อจะไปสวนสาธารณะ” คุณพ่อบอก
“แค่เราหรือครับ!” วายแอตต์ถาม เขารักคุณแม่กับมาเรียน้องสาว แต่บางครั้งเขาอยากทำบางอย่างกับคุณพ่อแค่สองคน
“แค่เราสองคน” คุณพ่อตอบ
คุณแม่ทำอาหารกลางวันที่มีแต่อาหารโปรดของวายแอตต์ เธอทำมงกุฎจากกระดาษสีทองและกากเพชรด้วย
“สำหรับผมหรือครับ?” วายแอตต์ถาม พลางเบิกตาโพลง
“ใช่จ้ะ” คุณแม่ตอบ
ช่างเป็นวันเกิดที่พิเศษเหลือเกิน!
วายแอตต์สวมมงกุฎไปสวนสาธารณะ มันหลวม แต่เขาไม่ว่าอะไร “คุณพ่อครับ มงกุฎวันเกิดของผมทำให้ผมเป็นคนพิเศษหรือครับ?” เขาถาม
คุณพ่อยิ้ม “มีมงกุฎวันเกิดก็สนุกดีนะ แต่มันไม่ได้ทำให้ลูกเป็นคนพิเศษหรอก ลูกเป็นคนพิเศษเพราะลูกเป็นลูกของพระผู้เป็นเจ้า! และทุกคนเป็นลูกของพระองค์ นั่นหมายความว่าทุกคนเป็นคนพิเศษเหมือนกันหมด”
คุณพ่อกับวายแอตต์เล่นบริเวณสนามเด็กเล่น วายแอตต์ไถลลงกระดานลื่น
“ลูกคิดว่าพ่อเล่นกระดานลื่นด้วยได้หรือเปล่า?” คุณพ่อถาม
วายแอตต์หัวเราะคิกคัก “คุณพ่อตัวใหญ่ไปครับ”
วายแอตต์ไต่บันไดขึ้นไปเพื่อไถลลงมาอีกครั้ง เด็กผู้หญิงคนหนึ่งอยู่หน้าเขา เธอไม่กล้าไถลลง วายแอตต์คิดว่าทุกคนเป็นคนพิเศษสำหรับพระบิดาบนสวรรค์
“เธอทำได้!” เขาบอก
เธอไถลลงกระดานลื่น วายแอตต์ไถลตาม
“เก่งมาก!” วายแอตต์บอก เธอยิ้มให้เขา และเขายิ้มตอบ
การมีเมตตาทำให้วายแอตต์มีความสุข! เขารู้ว่าทุกคนเป็นคนพิเศษไม่ว่าคนนั้นจะมีมงกุฎวันเกิดหรือไม่ก็ตาม