ยังได้ยินเพลงของพ่ออยู่
เลอาห์คิดถึงพ่อมาก
“พระเจ้าจะทรงเช็ดน้ำตาทุกๆ หยดจากตาของเขาทั้งหลาย” (วิวรณ์ 21:4).
เลอาห์วางกระเป๋านักเรียนลงทันทีเมื่อเดินเข้ามาในห้องของเธอ เธอคลานขึ้นไปบนเตียงแล้วกอดหมอนไว้แน่น เธอไม่อยากเชื่อเรื่องที่แอชลีย์พูดถึงพ่อเธอ
พ่อของเลอาห์เสียชีวิตจากการฆ่าตัวตายเมื่อสองสามเดือนก่อน เธอคิดถึงคุณพ่อมาก เธอคิดถึงลูกชิ้นชื่อดังของท่าน เธอคิดถึงพ่อว่าพ่อทำให้แม่มีความสุขเพียงใด และเธอคิดถึงการดูคุณพ่อเล่นกีตาร์
บางครั้งเมื่อรู้สึกเศร้า เลอาห์จะฟังเพลงของพ่อ เธอเขียนจดหมายถึงพ่อด้วย เธอเก็บจดหมายเหล่านั้นไว้ในกล่องความทรงจำในตู้เสื้อผ้า ซึ่งในกล่องเดียวกันเธอเก็บแว่นตา หมวกเบสบอลใบเก่า และของอื่นๆ ที่พ่อชอบไว้ด้วย นั่นคือวิธีที่เธอจะระลึกถึงคุณพ่อ
แต่เดี๋ยวนี้เลอาห์ไม่รู้สึกชอบฟังเพลงหรือเขียนจดหมายแล้ว เธอเศร้า แต่ก็รู้สึกเหมือนจะโกรธด้วย เธอกอดหมอนแน่นขึ้นและเริ่มร้องไห้
แม่เคาะประตูเบาๆ “เป็นอะไรรึเปล่าลูก?” แม่ถาม
เลอาห์สะอื้นแล้วลุกขึ้นนั่ง แม่นั่งลงบนเตียงข้างๆ เธอ
“แอชลีย์พูดไม่ดี” เลอาห์พูด “เรื่องพ่อ” เลอาห์น้ำตาไหลพราก “เธอบอกว่าพ่อตายไม่ดีทำให้ไปสวรรค์ไม่ได้”
“โอ๋ ลูกแม่” แม่พูด พลางดึงเลอาห์เข้ามากอด “ไม่จริงหรอก” แม่เช็ดน้ำตาให้เลอาห์ “ตอนพ่อตาย สมองพ่อไม่ปกติ พระบิดาบนสวรรค์เข้าพระทัยสิ่งที่พ่อรู้สึกและเหตุผลที่พ่อเจ็บปวด”
“พ่อเป็นคนดี” เลอาห์พูด “พระบิดาบนสวรรค์ทรงรักพ่อและกำลังช่วยพ่อ ใช่ไหมคะ?”
“พ่อเป็นคน ดีมาก เลอาห์ พ่อรักลูก มาก ” แม่เช็ดน้ำตาให้ตนเอง “และพระบิดาบนสวรรค์ทรงรักพ่อ แน่นอน แม่รู้ว่าพระองค์ทรงรักพ่อ”
“แต่แม่รู้ได้อย่างไรคะ?” เลอาห์ถาม
“เพราะบางครั้งแม่สวดอ้อนวอนเรื่องนี้” แม่พูด “และแม้ว่าแม่คิดถึงพ่อมากจนเจ็บปวด แต่ก็มีช่วงเวลาที่รู้สึกสงบด้วย”
เลอาห์พยักหน้า
“แม่เสียใจที่แอชลีย์พูดแบบนั้นกับลูก” แม่บอก “แม่รู้ว่าแอชลีย์เป็นเพื่อนที่ดีที่สุดคนหนึ่งของลูก และนั่นยิ่งทำให้ลูกช้ำใจจริงๆ ”
“จริงค่ะ” เลอาห์เงียบอยู่ครู่หนึ่ง แล้วถามว่า “เราสวดอ้อนวอนด้วยกันได้ไหมคะ?”
“ได้สิ”
แม่กับเลอาห์คุกเข่า จากนั้นเลอาห์เริ่มสวดอ้อนวอน “พระบิดาบนสวรรค์ ลูกคิดถึงพ่อของลูกจริงๆ คุณพ่อไม่เป็นไรใช่ไหมคะ? ขอทรงช่วยให้ลูกรู้สึกดีขึ้น ในพระนามของพระเยซูคริสต์ เอเมน”
เลอาห์กางแขนออกแล้วกอดแม่ เธอรู้สึกดีขึ้นนิดหนึ่ง จริงๆ แล้วเธอยังรู้สึกเศร้า แต่เธอไม่รู้สึกกังวลเกี่ยวกับพ่ออีก เธอรู้ว่าพระบิดาบนสวรรค์ทรงรักคุณพ่อของเธอ และทรงรักเธอด้วย
“ขอบคุณค่ะ แม่” เลอาห์สูดลมหายใจลึก “แม่ช่วยหนูพูดกับแอชลีย์ได้ไหมคะ?”
“นั่นเป็นความคิดที่ดีจ้ะ” แม่พูด “แม่คิดว่าเธอไม่ได้ตั้งใจจะทำให้ลูกรู้สึกแย่ แต่จะเป็นเรื่องดีต่อเธอเองที่จะรู้ว่าสิ่งที่เธอพูดทำให้รู้สึกเจ็บปวด แม่จะโทรศัพท์หาแม่แอชลีย์เพื่อถามดูว่าพรุ่งนี้พวกเขาจะมาคุยกับเราได้หรือไม่”
“ดีค่ะ” เลอาห์พูด “ตอนนี้หนูขออยู่คนเดียวเงียบๆ สักพัก”
แม่พยักหน้า “ต้องการอะไรก็บอกแม่นะ”
เลอาห์เปิดเพลงของพ่อ เธอหลับตาฟังเสียงดีดกีตาร์ของพ่อ จากนั้นเธอดึงกระดาษแผ่นหนึ่งออกมาแล้วเริ่มเขียนจดหมายถึงพ่อ