Πρωτοπόροι σε κάθε χώρα
Ο Ντίνις βρίσκει την απάντηση
Το στρώμα της κουκέτας έτριξε καθώς άλλαξε πλευρό ο Ντίνις. Στριφογυρνούσε όλη νύχτα. Όμως απλώς δεν μπορούσε να κοιμηθεί!
Και αν οι ιεραπόστολοι έκαναν λάθος; Σκέφθηκε ο Ντίνις. Και αν αυτή δεν είναι η αληθινή εκκλησία τελικώς; Κι αν είμαι στο λανθασμένο μονοπάτι; Οι ερωτήσεις συνέχιζαν να τον ενοχλούν.
Η οικογένεια του Ντίνις προσεχώρησε στην Εκκλησία δύο χρόνια νωρίτερα, όταν εκείνος ήταν 10 ετών. Όταν τους δίδαξαν για πρώτη φορά οι ιεραπόστολοι, ο Ντίνις είχε αισθανθεί αμέσως ότι αυτά που δίδασκαν ήταν αληθινά. Ο Ντίνις και η οικογένειά του ήταν από τους πρώτους που προσεχώρησαν στην Εκκλησία στην Πορτογαλία. Ο Ντίνις ήταν πρωτοπόρος!
Αλλά τελευταίως είχε αρχίσει να ανησυχεί. Κι αν η βάπτιση δεν ήταν η σωστή επιλογή;
Ο Ντίνις δεν είπε σε κανέναν ότι ανησυχούσε. Ούτε στους αδελφούς του ούτε στην αδελφή του. Ούτε καν στους γονείς του. Όμως απόψε, ήταν το μόνο που μπορούσε να σκεφθεί.
Ο Ντίνις αναστέναξε. Κοίταξε κάτω στην άκρη του κρεβατιού. Οι αδελφοί του κοιμούνταν βαθιά στην κάτω κουκέτα. Ο Ντίνις ήταν μόνος.
Ήξερε ότι έπρεπε να ρωτήσει τον Θεό αν η Εκκλησία ήταν αληθινή. Γονάτισε στη μέση του κρεβατιού του. Έσκυψε το κεφάλι του και άρχισε να προσεύχεται.
«Σε παρακαλώ, Θεέ» είπε απαλά ο Ντίνις. «Πες μου αν ο Τζόζεφ Σμιθ πραγματικά είδε εσένα και τον Ιησού».
Ο Ντίνις είχε προσευχηθεί πολλές φορές στο παρελθόν. Αυτήν τη φορά ήταν διαφορετικά. Ο Ντίνις έπρεπε πραγματικά να ξέρει. Προσευχήθηκε περισσότερο από ποτέ για βοήθεια.
«Δεν θέλω να κάνω λάθος» ψιθύρισε. «Απλώς θέλω να ξέρω ποιο είναι το σωστό».
Τότε ο Ντίνις αισθάνθηκε κάτι. Το συναίσθημα ήταν δυνατό και θερμό. Μεγάλωσε έως ότου το αισθάνθηκε σε όλο του το σώμα. Ένιωσε σαν να ήταν πιθανόν να εκραγεί από χαρά!
Ο Ντίνις ήξερε ότι το συναίσθημα ήταν το Άγιο Πνεύμα. Ο Θεός είχε απαντήσει στην προσευχή του! Οι ιεραπόστολοι είχαν δίκιο. Ο Τζόζεφ Σμιθ ήταν πράγματι προφήτης. Και η βάπτιση δεν ήταν απλώς μία καλή επιλογή. Ήταν η καλύτερη επιλογή.
Ο Ντίνις ήταν ξαπλωμένος σε ύπτια θέση και κοίταζε την οροφή. Οι ανησυχίες του έφυγαν. Τράβηξε την κουβέρτα του κοντά γύρω του. Πριν το καταλάβει, κοιμόταν.
Καθώς μεγάλωνε ο Ντίνις, θυμόταν πάντα τη νύκτα κατά την οποίαν προσευχήθηκε στην κουκέτα του. Ήξερε ότι ήταν στο σωστό μονοπάτι ως μέλος της Εκκλησίας του Ιησού Χριστού. Και ήξερε ότι ο Επουράνιος Πατέρας πάντοτε θα άκουγε τις προσευχές του.