สมุดบันทึกของพ่อ
เรื่องนี้เกิดขึ้นในตาฮีตี
อัลลันนั่งอยู่ที่ม้านั่งนอกบ้านของเขา ดวงอาทิตย์กำลังตกดิน ต้นปาล์มตั้งตระหง่านกลางท้องฟ้าสีชมพูและส้ม
เขาพลิกหน้าหนังสือที่เขากำลังอ่าน ไม่มีภาพใดๆ เลย แต่อัลลันไม่ถือสา เขาชอบอ่านหนังสือเล่มนี้!
ดวงตาของเขาอ่านผ่านลายมือที่เป็นระเบียบของพ่อ เขาจำตอนนี้ได้! มันทำให้เขาหัวเราะเสมอ
ตอนนั้นเองที่พ่อออกมาข้างนอก “มีอะไรน่าขำหรือ?”
“ผมกำลังอ่านหนังสือเล่มหนึ่งของพ่อ” อัลลันยิ้ม “ผมชอบตอนที่เกี่ยวกับมะพร้าว”
“อ๋อ หมายถึงสมุดบันทึกของพ่อ” พ่อนั่งอยู่ข้างอัลลัน “มันบอกเล่าเรื่องราวในชีวิตพ่อ แต่มันไม่ได้เกี่ยวกับพ่ออย่างเดียว ลูกก็อยู่ในนั้นด้วย ทั้งแม่ พี่น้องชายหญิงของลูกด้วย”
“เหมือนนีไฟ!” อัลลันกล่าว “เขาเขียนเรื่องราวชีวิตของเขา และเขาก็เขียนเกี่ยวกับครอบครัวของเขาด้วย”
“ถูกต้อง!” คุณพ่อตอบ
“ผมชอบตอนที่เกี่ยวกับพ่อที่สุด” อัลลันกล่าว “อย่างตอนที่พ่อเป็นผู้สอนศาสนาที่นี่ ที่ตาฮีตี”
“พ่อชอบตอนที่เกี่ยวกับ ลูก ที่สุด” พ่อกล่าว “ลูกรู้ไหมว่าเราตั้งชื่อลูกตามชื่อกลางของเอ็ลเดอร์เบดนาร์?”
“พ่อไม่เคยบอกผมเลย! ผมอดใจรออ่านตอนนั้นไม่ไหวแล้ว”
พ่อยิ้ม “ในสมุดบันทึกของพ่อมีเรื่องราวมากมาย พ่อเขียนสมุดบันทึกมาตั้งแต่อายุ 8 ขวบ”
“แปดขวบเลยเหรอ?” อัลลันถาม “นั่นนาน มากจริงๆ”
พ่อหัวเราะ “พ่อไม่ได้แก่ ขนาดนั้น”
อัลลันคิดครู่หนึ่ง “ผมกำลังจะอายุแปดขวบแล้ว” เขากล่าว “ผมขอสมุดบันทึกเป็นของขวัญวันเกิดได้ไหม?”
“แน่นอน!” คุณพ่อตอบ
“ผมจะได้เขียนเรื่องราวของผมไว้ เพื่อที่สักวันหนึ่งลูกๆ ของผม จะได้อ่านมัน”
“ฟังดูเป็นประเพณีครอบครัวที่ดี!” คุณพ่อตอบ
ภาพประกอบโดย อาเลสเซีย กิราโซเล