โรงเรียน ใหม่ เพื่อน ใหม่
เอด้าจะหาเพื่อนได้อย่างไรในเมื่อเธอพูดภาษาจีนไม่ได้?
“หนูรู้สึกกลัวค่ะ” เอด้าพูด วันนี้เป็นวันแรกที่เธอไปโรงเรียนในไต้หวัน แต่เธอพูดภาษาจีนไม่ได้เหมือนนักเรียนคนอื่นๆ เธอจะหาเพื่อนได้อย่างไร? เธอจะเล่นกับใครในเวลาพัก?
คุณแม่กอดเอด้าแน่น “ลูกจะรู้สึกกลัวก็ไม่เป็นไร”
เอด้าขมวดคิ้ว “หนูไม่รู้ว่าจะหาเพื่อนที่นี่ได้ยังไง”
คุณแม่กอดเธออีกครั้ง “ถ้าลูกรู้สึกประหม่า ลูกอาจจะนึกถึงเพลงปฐมวัยก็ได้ จะช่วยได้ไหม”
เอด้าพยักหน้า แล้วเธอก็เดินไปที่ห้องเรียนของเธอพร้อมกับคุณแม่ คุณครูกำลังรอเธออยู่ “Ni hao!” คุณครูพูด เอด้าพยายามยิ้ม เธอไม่รู้ว่าคำเหล่านั้นหมายความว่าอย่างไร
เอด้าบอกลาคุณแม่ จากนั้นเธอก็พบโต๊ะเรียนตัวหนึ่งและนั่งลง
เธอมองดูเด็กคนอื่นๆ บางคนพูดคุยกัน บางคนนั่งเงียบๆ เหมือนเอด้า เอด้ารู้สึกประหม่า เธอรู้สึกปั่นป่วนมวนท้อง
แล้วเอด้าก็เห็นเด็กหญิงคนหนึ่งร้องไห้อยู่ เอด้าต้องการช่วยเหลือเด็กคนนั้น แต่เธอจะช่วยได้อย่างไรในเมื่อตัวเองไม่สามารถพูดภาษาจีนได้? แล้วถ้าเด็กหญิงคนนั้นไม่ต้องการความช่วยเหลือล่ะ?
แต่แล้วเอด้าก็ทำสิ่งที่คุณแม่พูด เธอนึกถึงคำร้องของเพลงปฐมวัยที่เธอโปรดปรานนั่นคือ “จงรักกันและกันดังเยซูรักท่าน” เอด้ารู้ว่าพระวิญญาณบริสุทธิ์ทรงกำลังขอให้เธอช่วย
เอด้าเข้าไปนั่งข้างๆ เด็กหญิงคนนั้น เธอโอบกอดเด็กหญิง จากนั้นเธอก็ตบที่หลังเบาๆ เหมือนกับตอนที่คุณแม่ทำในตอนที่เอด้ารู้สึกเศร้า เด็กหญิงหยุดร้องไห้! เธอกอดเอด้ากลับ
เอด้าชี้ไปที่ตัวเธอเอง “เอด้า”
เด็กหญิงชี้ไปยังตัวเธอเอง “เหมย” เธอพูด
เอด้ายิ้ม เธอนั่งอยู่ข้างเหมยตลอดทั้งวัน แม้ว่าเด็กหญิงจะไม่ได้พูดภาษาเดียวกัน แต่ทั้งสองก็สนุกด้วยกันได้ พวกเธอทานอาหารกลางวันด้วยกัน เล่นด้วยกันในช่วงพัก และเหมยก็ช่วยเอด้าเรียนรู้คำศัพท์ใหม่ในภาษาจีนด้วย!
เอด้าแทบอดใจรอที่จะเล่าเรื่องเพื่อนใหม่ให้คุณแม่ฟังไม่ไหว เธอรู้ว่าถ้าเธอติดตามพระเยซู เธอจะไม่ต้องกลัวอะไรเลย
ภาพประกอบโดย ชอว์นา เจ. ซี. เทนนีย์