Φίλοι από την κατασκήνωση
Στην αρχή, ο Έντισον ένιωθε ότι δεν ανήκε εκεί.
Ο Έντισον κλότσησε το έδαφος. Όλα τα άλλα αγόρια μιλούσαν και έστηναν σκηνές. Όμως δεν γνώριζε κανέναν.
Η οικογένεια του Έντισον είχε σταματήσει να πηγαίνει στην εκκλησία λίγο αφότου μετακόμισε στην Ισπανία. Αλλά κατόπιν τα αγόρια από τον τομέα ήλθαν και τον προσκάλεσαν να πάει στο ταξίδι της κατασκήνωσης. Η κατασκήνωση ακουγόταν διασκεδαστική, αλλά τώρα ο Έντισον δεν ήταν βέβαιος ότι ήθελε να είναι εδώ τελικά. Αισθανόταν ότι δεν ανήκε εκεί.
Δύο αγόρια, ο Ντιέγκο και ο Χουάν, πήγαν μέχρι τον Έντισον. «Θέλεις να είσαι στη σκηνή μαζί μας;» ρώτησε ο Ντιέγκο.
Ο Έντισον ξεφύσησε και χαμογέλασε. «Βέβαια».
«Ωραία!» είπε ο Χουάν. «Και μετά μπορούμε να πάμε για κολύμπι».
Τα αγόρια έστησαν τη σκηνή τους και έτρεξαν προς τον ποταμό. Το νερό ήταν κρύο, αλλά τώρα ο Έντισον διασκέδαζε τόσο πολύ, που μετά βίας το παρατήρησε. Μετά το γεύμα τα αγόρια και οι ηγέτες πήγαν για πεζοπορία. Επέστρεψαν την ώρα ακριβώς που άρχιζε να δύει ο ήλιος, έτσι βοήθησαν να ανάψουν φωτιά.
«Πώς είναι η οικογένειά σου;» ρώτησε ο Χουάν.
Ο Έντισον έριξε έναν σωρό από κλαράκια στη φωτιά. «Οι γονείς μου είναι πολύ εντάξει. Και η αδελφή μου είναι η καλύτερη φίλη μου. Μετακομίσαμε εδώ από τον Ισημερινό».
Ο Ντιέγκο και ο Χουάν κοίταζαν ο ένας τον άλλον χαμογελώντας πλατιά.
«Κι εμείς είμαστε από τον Ισημερινό!» είπε ο Χουάν.
Ο Ντιέγκο άνοιξε το φερμουάρ στο σακάκι του για να δείξει το μπλουζάκι του. Είχε το σύμβολο της ομάδας ποδοσφαίρου του Ισημερινού!
«Πο πο!» είπε ο Έντισον. «Λοιπόν, τι σου λείπει περισσότερο από τον Ισημερινό;»
Ο Ντιέγκο και ο Χουάν γέλασαν. «Το φαγητό!» φώναξαν και οι δύο.
Τα αγόρια συνέχισαν να μιλούν για το τι τους έλειπε από τον Ισημερινό και τι τους άρεσε που ζούσαν στην Ισπανία. Στον Έντισον άρεσε πόσο εύκολο ήταν να μιλά στον Ντιέγκο και τον Χουάν.
Τότε ένας από τους ηγέτες, ο αδελφός Κισνέρος, σηκώθηκε. «Γεια σε όλους! Θέλουμε να τελειώσουμε τη νύκτα με μία συγκέντρωση μαρτυρίας».
Ένα προς ένα, αγόρια και ηγέτες σηκώθηκαν και ανέφεραν τη μαρτυρία τους. Τα λόγια τους έκαναν την καρδιά του Έντισον να φαίνεται σαν να ήταν τυλιγμένη με μια ζεστή κουβέρτα.
Ο Ντιέγκο σηκώθηκε. «Ξέρω ότι αυτή η Εκκλησία είναι αληθινή. Ξέρω ότι ο Θεός είναι ο Πατέρας μου και ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Σωτήρας μου».
Το θερμό αίσθημα γινόταν δυνατότερο. Θέλω κι εγώ να το ξέρω, σκέφθηκε ο Έντισον.
Όταν ο Έντισον γύρισε σπίτι από το ταξίδι, τα λόγια του Ντιέγκο έμειναν στον νου του. Ευχήθηκε να μπορούσε να πάει στην εκκλησία και να μάθει για τον Ιησού με τον Ντιέγκο και τον Χουάν.
Εκείνο το βράδυ στο δείπνο, ο μπαμπάς ρώτησε: «Πώς ήταν το ταξίδι της κατασκήνωσης;»
«Ήταν τέλεια!» είπε ο Έντισον. «Κολυμπήσαμε, κάναμε πεζοπορία και ανάψαμε φωτιά. Έκανα ακόμη και δύο φίλους που είναι από τον Ισημερινό!»
«Αυτό είναι τέλειο! Θα πρέπει να τους προσκαλέσουμε να έλθουν εδώ» είπε η μαμά.
Ο Έντισον έκανε μία παύση. «Θα μπορούσαμε να αρχίσουμε να πηγαίνουμε στην εκκλησία ξανά;»
Η μαμά και ο μπαμπάς δεν είπαν τίποτε για λίγα λεπτά. Τότε η μαμά καθάρισε τον λαιμό της. «Αν θέλεις να πας, είναι εντάξει» είπε. «Όμως ο μπαμπάς κι εγώ δεν πρόκειται να πάμε».
Ο Έντισον σωριάστηκε στην καρέκλα του. Δεν ήθελε να πάει στην εκκλησία μόνος του. Ίσως θα έπρεπε να μείνει σπίτι με την οικογένειά του.
Κατόπιν ο Έντισον θυμήθηκε το θερμό συναίσθημα από τη συγκέντρωση μαρτυρίας. Ακόμα κι αν η οικογένειά του δεν ήθελε να πάει στην εκκλησία, ο Έντισον ήθελε να πάει.
Εξάλλου, δεν θα ήταν μόνος. Ο Έντισον χαμογέλασε καθώς έτρωγε το δείπνο του. Μετά σήκωσε το τηλέφωνο. Ήξερε μερικούς φίλους με τους οποίους θα μπορούσε να πάει στην εκκλησία!
Εικονογράφηση υπό Hollie Hibbert