Μαντέψτε ποιος σας αγαπά, κυρία Μπανξ!
Όλα ξεκίνησαν με ένα λουλούδι…
Στη Ρόξυ άρεσε πολύ να κοιτάζει όλα τα σπίτια στη γειτονιά της καθώς πήγαινε σπίτι από το σχολείο. Ένα σπίτι είχε έναν σκύλο που γαύγιζε και πηδούσε πάνω-κάτω στο παράθυρο. Ένα άλλο σπίτι είχε πουλιά που τιτίβιζαν στα δένδρα.
Και μετά ήταν το σπίτι της κυρίας Μπανξ. Η κυρία Μπανξ ήταν η δασκάλα της στην τρίτη τάξη, και ήταν η αγαπημένη τής Ρόξυ. Η Ρόξυ πάντοτε χαιρετούσε την κυρία Μπανξ, όταν την έβλεπε να κάθεται στην καρέκλα στην μπροστινή βεράντα της. Η κυρία Μπανξ ήταν πάντοτε φιλική και ευτυχισμένη.
Όμως σήμερα η καρέκλα στη βεράντα ήταν άδεια. Το σπίτι φαινόταν ήσυχο. Ακόμα και ο γάτος της κυρίας Μπανξ, ο Τσέστερ, έλειπε.
Η Ρόξυ θυμήθηκε τη μαμά της που έλεγε ότι η κυρία Μπανξ ήταν άρρωστη. Πήγαινε στο νοσοκομείο κάθε μέρα για θεραπείες. Η Ρόξυ ένιωσε λυπημένη. Ήθελε να κάνει κάτι ωραίο για την κυρία Μπανξ. Όμως τι;
Η Ρόξυ κοίταξε γύρω της τις μέλισσες που πετούσαν από λουλούδι σε λουλούδι. Μετά είχε μια ιδέα!
Η Ρόξυ έτρεξε σπίτι και διάλεξε ένα ρόδο από τον κήπο της. Πήγε πίσω στο σπίτι της κυρίας Μπανξ και το τοποθέτησε στην μπροστινή βεράντα.
Την επομένη η Ρόξυ έβαλε ένα ηλιοτρόπιο στην καρέκλα της κυρίας Μπανξ. Και τη μεθεπομένη, έβαλε μία μαργαρίτα στην εξώθυρά της. Κάθε ημέρα επί δύο εβδομάδες, η Ρόξυ άφηνε ένα λουλούδι για την κυρία Μπανξ. Πρόσεχε να μην την δουν.
Μία ημέρα στον δρόμο για το σπίτι, η Ρόξυ είδε την κυρία Μπανξ να κάθεται στην μπροστινή βεράντα. Κρατούσε μερικά λουλούδια στο χέρι της.
«Ρόξυ» είπε η κυρία Μπανξ «κοίτα τα όμορφα λουλούδια μου. Κάποιος τα αφήνει για μένα. Κάθε ημέρα με περίμενε ένα νέο λουλούδι, όταν γύριζα σπίτι από το νοσοκομείο».
Η Ρόξυ χαμογέλασε. «Ξέρετε ποιος ήταν;»
Η κυρία Μπανξ χαμογέλασε. «Όποιος κι αν ήταν, θα ήθελα να τον ευχαριστήσω».
«Ήταν πιθανώς κάποιος που σας αγαπά!» είπε η Ρόξυ.
«Λοιπόν, ανυπομονούσα να βρω ένα νέο λουλούδι κάθε ημέρα» είπε η κυρία Μπανξ. «Το πρώτο λουλούδι ήταν στη βεράντα μου».
«Νομίζετε ότι το άφησε ο γάτος σας;» ρώτησε η Ρόξυ.
«Στον Τσέστερ αρέσει να μου αφήνει εκπλήξεις, αλλά ποτέ δεν έχει αφήσει λουλούδια». Η κυρία Μπανξ γέλασε. «Και το λουλούδι στην καρέκλα μου;»
«Ο σκύλος κάτω στον δρόμο;» Η Ρόξυ χαμογέλασε ακόμη περισσότερο.
«Στην εξώθυρά μου;»
«Ένας σκίουρος;»
«Πο πο» είπε η κυρία Μπανξ, γελώντας. «Δεν συνειδητοποίησα ότι υπάρχουν τόσα πολλά πλάσματα που με αγαπούν! Όμως τα λουλούδια σίγουρα με βοήθησαν να αισθανθώ ξεχωριστή».
Η Ρόξυ ήταν σχεδόν γεμάτη ευτυχία. Χάρηκε που βοήθησε την κυρία Μπανξ να χαμογελάσει ξανά.
Εικονογράφηση υπό Adobe Stock